Kunstenaar Hong Nga lijdt aan dementie, maar vergeet de mooie herinneringen aan haar leven van "marktrijst en rivierwater" niet

Kunstenaar Hong Nga en volkskunstenaar Kim Cuong

Hoewel ze nu aan dementie lijdt, herinnert ze zich, wanneer vrienden en collega's op bezoek komen en haar artistieke leven herdenken, meteen de mooie herinneringen aan haar leven. Ze vergelijkt ze vaak met elkaar: "Het leven van een kunstenaar is gebaseerd op eten van de markt en water uit de rivier, eten in gemeenschappelijke huizen en slapen in restaurants. Het is zwaar, maar ook heel leuk."

Toen vertelde ze over de waterdraagstokken. Toen ze jong was, was ze beroemd als het kleine zwarte Nga-meisje dat water droeg tegen betaling in Cau Dua in District 4. Haar familie was zo arm dat haar moeder altijd ziek was, dus ze moest vroeg van school om haar moeder te helpen. Elke dag had ze de taak om water te dragen om kruiken te vullen voor tien gezinnen, en ze kreeg daarvoor 20 dong betaald. De waterdraagstokken waren al sinds haar jeugd haar "vrienden".

Kunstenaar Hong Nga

Haar hobby was om haar ontbijtgeld uit te geven aan boeken met vọng cổ-liedjes. Toen de artiest Tam Den zag dat ze van vọng cổ-liedjes hield, adopteerde ze haar.

"Hij was een beroemde citerspeler bij amateurs. Ik leerde zingen, maar het was erg moeilijk. Elke keer als ik vals zong, sloeg de citerler me met zijn citer op mijn hoofd. Het was pijnlijk en grappig tegelijk. Want de citerleraar was heel zachtaardig. Mijn moeder gaf me in die tijd een standje: "Je bent zo donker en mager, wie zal je zien zingen? Accepteer gewoon je lot en wees een "meisje" dat water draagt ​​om mij, mijn kind, te steunen." Ik lachte in mezelf: "Ik neem terug wat ik gezegd heb!" - lachte ze opnieuw en zei.

Kunstenaar Kieu Tien bezoekt kunstenaar Hong Nga

Toen ze vals was, ging ze zingen in de entertainmentbar Le Lieu. Daar was ze geliefd bij veel publiek vanwege haar droevige stem. Daarom gaf toneelschrijver Hoa Phuong haar op 17-jarige leeftijd de opdracht om de rol van leraar Lan te spelen in het toneelstuk "Tuyet Tinh Ca".

Ze herinnerde zich de rol van mevrouw Nam, de verkoopster van zoete soep, in het toneelstuk "Commemorative Ferry Terminal", dat door de lezers van de krant Nguoi Lao Dong in 1998 werd verkozen tot winnaar van de Mai Vang-prijs.

Ze vertrouwde me toe dat ze het meest bang was voor leugens. Hoewel ze als kind weinig opleiding had genoten, had het leven haar veel waardevolle lessen geleerd. En ze bevestigde dat er geen vergelijkbare ervaring te vermijden is, alleen oprechtheid kan je helpen volwassen te worden.

Toneelschrijver Hoa Phuong zei ooit: "Zingen volgt geen eigen wil, het is als een tak van een waterhyacint die op een rivier drijft tijdens eb en vloed. Met geluk bereikt hij de oceaan, met pech blijft hij hangen aan een afgelegen kade." - Ze stopte plotseling en huilde.

Bron: https://nld.com.vn/nghe-si-hong-nga-bi-lan-nhung-khong-quen-ky-uc-doi-gao-cho-nuoc-song-196240128181722169.htm