Ułatwianie czytania i pisania uczniom w regionach górskich – podróż pełna więzi i bliskości.

(Gazeta Dan Tri) - Nauczyciele podejmują codzienne wysiłki, aby poprzez wytrwałość i poświęcenie przybliżyć uczniom należącym do mniejszości etnicznych i mieszkającym w górach umiejętność czytania i pisania oraz zdobywanie wiedzy.

Klasa jest miejscem, w którym nawiązywanie więzi ma swój początek.

W wielu szkołach w regionach górskich, takich jak Ha Giang , Lao Cai, Lai Chau i Dien Bien, uczniowie rozpoczynający pierwszą klasę posługują się głównie swoimi językami ojczystymi, takimi jak hmong, dao i tajski. Dlatego nauczanie wietnamskiego staje się procesem wymagającym cierpliwości, poświęcenia i bliskiego wsparcia.

Dla wielu uczniów pierwszej klasy w rejonach górskich priorytetem nie jest nauka czytania i pisania, lecz nawiązywanie kontaktów, rozmowa i budowanie relacji. (Zdjęcie: udostępnione przez osobę udzielającą wywiadu).

Pani Nhè Thị Phượng, nauczycielka w szkole Po Qua w gminie Niêm Tòng, w dystrykcie Mèo Vạc w prowincji Hà Giang, powiedziała: „Najważniejszą rzeczą nie jest nauka czytania i pisania, ale zapoznanie się, rozmowa i zbudowanie poczucia bliskości. Dopiero wtedy dzieci stopniowo zaakceptują język wietnamski jako znajomy element swojego życia”.

Opowiedziała historię młodej uczennicy o imieniu Thò Mí Mí, którą szczególnie zapamiętała z początków swojej pracy nauczycielskiej: „Mí nie mówiła standardowo po wietnamsku, a jej rodzice też nie. Nauczanie jej było zarówno wyzwaniem, jak i motywacją. Każdego dnia, widząc, jak uczy się kolejnego słowa, czułam się szczęśliwa, jakbym nabierała sił”.

Aby pomóc uczniom w skuteczniejszej nauce języka wietnamskiego, wielu nauczycieli w szkołach w regionach górskich przyjęło elastyczne i wizualne metody nauczania. Zamiast korzystać wyłącznie z podręczników, nauczyciele zabierają dzieci na podwórko szkolne, wskazują na rzeczywiste przedmioty, wykorzystują zdjęcia, filmy i gry – wszystko po to, aby stworzyć przyjazną i naturalną atmosferę nauki.

Pani Phuong powiedziała: „Czasami, ucząc o kurczakach, nie tylko prowadzę wykład, ale także pozwalam uczniom zobaczyć prawdziwego kurczaka, usłyszeć jego odgłosy i opisać je. Uczniowie zapamiętują szybciej, lepiej rozumieją znaczenie i stopniowo nabierają pewności siebie w mówieniu po wietnamsku”.

Lekcja języka wietnamskiego dla uczniów pierwszej klasy w szkole w odległym górzystym terenie (zrzut ekranu z TikTok NV).

Ponadto nauczyciele uczą się języków etnicznych uczniów, aby ułatwić komunikację i zapewnić lepsze wsparcie. Dwujęzyczna metoda nauczania – łącząca język ojczysty i wietnamski – nie tylko pomaga uczniom łatwiej zrozumieć materiał, ale także tworzy poczucie znajomości własnej kultury.

W szkole, w której pracuje pani Phuong, uczniowie mają co tydzień dodatkową lekcję języka wietnamskiego. Ponadto, na innych przedmiotach, takich jak matematyka czy wiedza o społeczeństwie, nauczyciele elastycznie wyjaśniają wiedzę w języku ojczystym uczniów, aby pomóc im lepiej ją zrozumieć.

„Na przykład, ucząc liczenia, najpierw liczę po hmongsku, a potem przechodzę na wietnamski, żeby dzieci zrozumiały pojęcie. Ta metoda pomaga im łatwiej je zrozumieć i zapamiętać” – powiedziała pani Phuong.

Rodzina i społeczność współpracują ze sobą.

Nie tylko szkoły, ale także rodziny i społeczności odgrywają kluczową rolę w pomaganiu uczniom należącym do mniejszości etnicznych w pokonywaniu barier językowych. Wielu rodziców, nawet tych nieznających języka wietnamskiego, zawsze stara się wspierać swoje dzieci na swój własny sposób.

W szkole w Muong Khuong ( Lao Cai ) pani Ha, która brała udział w wielu wyjazdach wolontariackich w góry, opowiedziała historię matki Giang Thi Pao, uczennicy pierwszej klasy: „Nie umie czytać ani mówić standardowym językiem wietnamskim, ale codziennie punktualnie przyprowadza dziecko do szkoły. W domu prosi dziecko o powtórzenie nowych słówek, których się nauczyło. Jeśli dziecko nie rozumie, uśmiecha się i kiwa zachęcająco głową. Stopniowo dziewczynka nabierała coraz większej pewności siebie”.

Pani Ha i jej uczniowie w szkole w górzystym terenie (zdjęcie: udostępnione przez osobę udzielającą wywiadu).

W niektórych miejscowościach organizacje takie jak stowarzyszenia kobiet i związki młodzieżowe organizują również wieczorne zajęcia wolontariackie, aby pomóc uczniom ćwiczyć rozumienie ze słuchu i mówienie po wietnamsku. Chociaż są to proste zajęcia bez tablic i kredy, zapewniają one miejsce, w którym uczniowie mogą ćwiczyć bez obawy przed popełnianiem błędów.

Ponadto, w wielu miejscach uczniowie z terenów górskich otrzymują wsparcie od szkół i społeczności w postaci praktycznych prezentów, takich jak ubrania, buty i niezbędne artykuły. Te proste rzeczy przyczyniają się do budowania ciepła i wsparcia, pomagając im wytrwać w trudnej drodze do szkoły.

Edukacja jest podróżą pełną cierpliwości i dzielenia się.

Według wielu ekspertów w dziedzinie edukacji, w tym badaczy z Uniwersytetu Edukacyjnego Thai Nguyen i Wietnamskiego Instytutu Nauk Edukacyjnych, bariera językowa pozostaje jednym z największych wyzwań dla uczniów należących do mniejszości etnicznych.

Dlatego też wzmacnianie edukacji dwujęzycznej przy jednoczesnym budowaniu przyjaznego środowiska nauczania, w którym szanuje się różnice kulturowe i językowe, to kluczowe rozwiązania pomagające uczniom pokonywać te bariery.

Pani Ha powiedziała: „Każda wizyta w szkołach w górach pokazuje mi, że tutejsi nauczyciele nie tylko uczą, ale także inspirują, budują pewność siebie i otwierają drzwi tym małym dzieciom do szerszego świata. Mam tylko nadzieję, że pewnego dnia nauka wietnamskiego przestanie być dla nich barierą”.

Dzięki wsparciu nauczycieli, dzieleniu się rodziną i determinacji samych uczniów, język przestanie być barierą. Każdego dnia zajęć język wietnamski nie będzie już czymś obcym, lecz stanie się towarzyszem, pomagając uczniom zbliżyć się do słowa pisanego i nowej wiedzy.

Mai Phuong

Source: https://dantri.com.vn/giao-duc/dua-con-chu-toi-hoc-sinh-vung-cao-hanh-trinh-cua-gan-ket-va-gan-gui-20250520112027794.htm