Kaligrafia wietnamska

Kaligrafia, od tradycyjnej po nowoczesną, sama w sobie ma wartość artystyczną określonej formy kulturowej. Jest duszą, życiem liter. Pomimo wzlotów i upadków historii, kaligrafia była pielęgnowana i rozwijana przez pokolenia Wietnamczyków.

Kaligrafia wietnamska (Vietnamska Kaligrafia) pojawiła się w latach 30. XX wieku, w okresie, gdy pismo wietnamskie (łacińskie) zyskało większą popularność w Wietnamie niż pisma chińskie i nom. Za „przodka” tego rodzaju kaligrafii uważa się poetę Dong Ho (1906–1969).

Wojna i trudna sytuacja w kraju spowodowały, że kaligrafia wietnamska zamarła i rozkwitła ponownie dopiero w ciągu ostatnich dziesięciu lat. W prowincjach i miastach powstało wiele klubów i kursów kaligrafii; wystawy cieszyły się dużym zainteresowaniem publiczności.

Dyrektor Nguyen Thanh Thuy (w koszuli w paski) oraz nauczyciele szkoły średniej i gimnazjum Nguyen Tat Thanh wzięli udział w warsztatach kaligraficznych w Muzeum Prowincjonalnym.

Użycie produktu kultury wschodniej, pędzla, do pisania po łacinie (języku narodowym) – produkcie kultury zachodniej – pokazuje, że kaligrafia jest kulturową wymianą i integracją między Wschodem a Zachodem. Wietnamczycy przypominają sobie obraz uczonego, który od dawna był nieobecny, czytającego i rozumiejącego wietnamską kaligrafię. To potwierdzenie wyjątkowego produktu kulturowego, bogatego w tożsamość narodową, ale jednocześnie adekwatnego do czasów, w których żyjemy.

W przeciwieństwie do sztuki kaligrafii chińskiej, kaligrafia wietnamska nie ogranicza się do ram, lecz jest bardziej swobodna i innowacyjna, znajdując zastosowanie w wielu dziedzinach życia, takich jak projektowanie mody , architektura, reklama...; wyrażana na różnorodnych materiałach: papierze, drewnie, kamieniu, owocach, malowidłach bambusowych, inkrustacjach z masy perłowej, ceramice... Na początku roku kaligrafia często pojawia się na czerwonym papierze z nadrukowanymi motywami wiosennymi, a jej treść to zazwyczaj pieśni ludowe, przysłowia, nauki znanych osobistości, wiersze liryczne. Wiele rodzin decyduje się na powieszenie obrazów kaligraficznych jako formy dekoracji, tworząc harmonię w domu, a jednocześnie wyrażając refleksję nad życiem, filozofię życia, oświecenie lub edukację, modląc się o powodzenie w rodzinie i biznesie.

Kaligrafia wietnamska to nie tylko eleganckie hobby, pomagające ludziom rozwijać umysł, kształtować charakter i odnajdywać równowagę we współczesnym życiu, ale także forma sztuki, która oddaje hołd językowi wietnamskiemu. Młodzi ludzie nie tylko uczą się tradycyjnej kaligrafii, ale także śmiało eksperymentują z nowymi stylami, łącząc je z innymi dziedzinami sztuki, takimi jak malarstwo i muzyka , tworząc unikalne dzieła o silnym, osobistym charakterze. To także sposób, w jaki młodzi ludzie nawiązują kontakt ze swoimi korzeniami, odkrywają dobre, tradycyjne wartości narodu oraz kochają i doceniają wartości kulturowe, które ich przodkowie z trudem pielęgnowali.

Obecnie kaligrafia w języku narodowym zyskała popularność w całym kraju, a w szczególności w prowincji Ha Nam . Z talentem i pasją miłośnicy kaligrafii w prowincji nieustannie poszukują i tworzą dzieła, przyczyniając się w ten sposób do edukacji ludzi w duchu wartości prawdy – dobra – piękna. Wczesną wiosną Muzeum Prowincjonalne często organizuje inscenizację przestrzeni kulturowej targowiska wiejskiego w święto Tet, w tym stoisko kaligrafa z tradycją wręczania słów i pisania kaligrafią wiosną, kącik targowy z popularnymi potrawami, ale „specjałami” związanymi z dzieciństwem wielu pokoleń, oraz tradycyjne gry ludowe, mające na celu podniesienie świadomości, dumy i odpowiedzialności każdego człowieka, zwłaszcza młodego pokolenia, za zachowanie i promowanie tradycyjnych wartości kulturowych.

(Do Van Hien, dyrektor Muzeum Prowincjonalnego)

„Kaligrafia w języku narodowym zyskała popularność w całym kraju, a w prowincji Ha Nam w szczególności. Miłośnicy kaligrafii w prowincji, z talentem i pasją, nieustannie poszukują i tworzą dzieła, przyczyniając się w ten sposób do edukacji ludzi w duchu wartości prawdy – dobra – piękna. Na początku wiosny Muzeum Prowincjonalne często organizuje inscenizację przestrzeni kulturowej targowiska wiejskiego w święto Tet, w tym stoisko kaligrafa z tradycją wręczania słów i pisania kaligrafią wiosną, kącik targowy z popularnymi potrawami, ale „specjałami” związanymi z dzieciństwem wielu pokoleń, oraz szereg tradycyjnych gier ludowych, mających na celu podniesienie świadomości, dumy i odpowiedzialności każdego człowieka, a zwłaszcza młodego pokolenia, za zachowanie i promowanie tradycyjnych wartości kulturowych” – powiedział dyrektor Muzeum Prowincjonalnego, pan Do Van Hien.

W ostatnich latach, podczas niektórych wiosennych festiwali w prowincji, pojawiły się stoiska prezentujące kaligrafię z wizerunkiem „kaligrafów” noszących ao dai i turbany, siedzących i piszących kaligrafię, wypowiadających słowa przynoszące szczęście. Oprócz chińskich znaków, „kaligrafowie” piszą również kaligrafię w języku narodowym. Treść kaligrafii to często życzenia pokoju, znaczące powiedzenia o uczuciach: nauczyciel – uczeń, rodzic – dziecko, mąż – żona, przyjaciele, powiernicy… Są to słowa „Phuc”, „Tai”, „Loc” niosące życzenie nowego roku pokoju, dobrobytu i szczęścia; „Chi”, „Tho”, „Thanh” wyrażające pragnienie sukcesu w karierze; „Nhanh”, „Le”, „Hieu”, „Thuan” wyrażające życzenie wszystkiego dobrego, szczęścia; „Nhan”, „Tri”, „Minh” wyrażające pragnienie mądrości, edukacji… Osoby starsze często pytają o słowa „An” i „Tho”; Ludzie, którzy napotkali wiele trudności i trudności, pytają o słowo „cierpliwość”; studenci pytają o słowo „osiągnięcie”; ludzie biznesu pytają o słowa „zaufanie” i „dobrobyt”... Zwyczaj proszenia o kaligrafię na początku wiosny stopniowo staje się eleganckim hobby wśród czterech hobby „po pierwsze kaligrafia, po drugie malarstwo, po trzecie ceramika, po czwarte bonsai”.

Nauczycielka Nguyen Thanh Thuy, dyrektorka szkoły średniej Nguyen Tat Thanh w oddziale Ha Nam, jest nie tylko reprezentatywną twarzą wietnamskiej kaligrafii w prowincji, ale także osobą aktywnie propagującą piękno kaligrafii, a także „inspirującą” kolegów i uczniów. 20 lat temu, kiedy po raz pierwszy weszła na salę wykładową Uniwersytetu Pedagogicznego w Hanoi, Thanh Thuy zaszczepiła w sobie głęboką miłość do kaligrafii dzięki fascynującym wykładom profesora nadzwyczajnego, dr. Ha Van Minha. Później, gdy rozpoczęła pracę zawodową, pomimo napiętego grafiku, nadal znajdowała czas na „tchnięcie życia” w kaligrafię, pragnąc wnieść swój wkład w bogactwo kulturowe swojej ojczyzny. „W szkole średniej Nguyen Tat Thanh uczniowie koncentrują się na wszechstronnym rozwoju wiedzy, cech i umiejętności, a w tym zawsze kładzie się nacisk na pielęgnowanie miłości do narodowych tradycji kulturowych. Uczniowie zapoznają się ze sztuką kaligrafii, uczą się pisania i biorą udział w konkursach pisania dwuwierszy Tet w ramach corocznego programu „Wiosenne Pozdrowienia”. Uczniowie są również zapoznawani z tą sztuką podczas zajęć z literatury. W szczególności szkoła regularnie angażuje uczniów w zajęcia eksperymentalne związane ze sztuką kaligrafii w Muzeum Prowincjonalnym. W niedalekiej przyszłości szkoła planuje utworzenie klubu kaligrafii, w którym mogliby się zarejestrować utalentowani i zainteresowani uczniowie” – powiedziała nauczycielka Nguyen Thanh Thuy.

Można powiedzieć, że ruch pisania kaligrafią w języku wietnamskim cieszył się i cieszy się dużym zainteresowaniem ludzi, a reakcja szczególnie ludzi młodych jest dowodem elastyczności i giętkości asymilacji kulturowej, z poszanowaniem języka wietnamskiego - współczesnego prawosławnego pisma narodu wietnamskiego.

Hoang Oanh (Prowincjonalne Centrum Kultury i Sztuki)

Source: https://baohanam.com.vn/van-hoa/thu-phap-chu-quoc-ngu-gin-giu-truyen-thong-lan-toa-van-hoa-143353.html