ชีวิตที่มีรสชาติเยี่ยมยอด
Tampopo (1987) ผลงานกำกับของผู้กำกับชาวญี่ปุ่น จูโซ อิตามิ ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในภาพยนตร์เกี่ยวกับ อาหาร ที่ดีที่สุด ภาพยนตร์เรื่องนี้ถ่ายทอดเรื่องราวการผสมผสานอันน่าอัศจรรย์และซับซ้อนของอาหารเข้ากับทุกแง่มุมของชีวิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ
สำหรับจูโซ อิตามิ อาหารคือทุกสิ่งทุกอย่าง อาหารในทัมโปโปหมายถึง การเกิด การตาย ความรัก ความฝัน ความเพียรพยายาม เพศ ครอบครัว การไถ่บาป และภาพยนตร์
ทัมโปโปเปรียบเสมือนจานอาหารรสชาติเข้มข้น ไม่ได้จำกัดตัวเองอยู่แค่ประเภทใดประเภทหนึ่งหรือสองประเภท เต็มไปด้วยเรื่องราวหลัก/ย่อยมากมาย ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์ฮอลลีวูดยุคเก่าแนวตะวันตก...
ทัมโปโปจบลงด้วยฉากแม่ให้นมลูก ซึ่งดำเนินไปต่อจนกระทั่งเครดิตจบ ทำให้เกิดวัฏจักรขึ้น แม้หนังจะจบลง แต่ก็ได้เปิดทางเชื่อมโยงใหม่ระหว่างชีวิตและอาหาร ซึ่งได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยอาหารแรกของชีวิต นั่นคือ น้ำนมแม่
ไม่ว่าจะสั้นหรือยาว เรื่องราวแต่ละเรื่องก็มีความหมายในตัวของมันเอง เมื่อนำมารวมกันเป็นเรื่องราวที่สมบูรณ์ เหมือนกับชีวิตที่ประกอบด้วยเรื่องราวต่างๆ มากมายบนโต๊ะอาหารของชีวิตในเวลาเดียวกัน
อาหารบำบัด
อาหารไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่โตเสมอไป มันอาจเป็นเพียงกาวที่เชื่อมครอบครัวเข้าด้วยกัน Eat Drink Man Woman (1994) ของอัง ลี เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ
ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าเรื่องราวชีวิตประจำวันของคุณเต้า ชู เชฟผู้เกษียณอายุราชการและลูกสาวสามคน ทุกวันอาทิตย์ คุณชูจะโชว์ฝีมือการทำอาหารด้วยเมนูสุดประณีตให้ทุกคนในครอบครัวได้ร่วมสนุกกัน
หลังจากเผชิญกับความสูญเสียและช่องว่างระหว่างวัย คุณชูและลูกๆ จึงไม่สามารถหาจุดร่วมในหลายๆ เรื่องได้ วิธีเดียวที่เขารู้วิธีแสดงความรักต่อลูกๆ ก็คือผ่านอาหาร
ความรักในอาหารซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากครัวเล็กๆ ของแม่ อาจหล่อหลอมให้เกิดความรักในอาหารของผู้กำกับชาวฝรั่งเศสเชื้อสายเวียดนามอย่าง Tran Anh Hung ขึ้นมา
ในภาพยนตร์เรื่องแรกของเขา The Scent of Green Papaya (1993) ผู้กำกับได้ถ่ายทอดความงดงามของรสชาติและกลิ่นอายของส้มตำแบบชนบทแต่แฝงไว้ด้วยความโรแมนติก สัมผัสอันอ่อนโยนและอารมณ์ความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาจากประสาทสัมผัส สู่ความทรงจำอันแสนคิดถึงของผู้ชมแต่ละคน
ผ่านไป 31 ปีแล้วนับตั้งแต่ภาพยนตร์เรื่อง “กลิ่นมะละกอเขียว” ออกฉาย แต่ไม่มีภาพยนตร์เวียดนามเรื่องใดที่สามารถถ่ายทอดความงดงามของอาหารของประเทศเราได้ลึกซึ้งและน่าจดจำเท่ากับภาพยนตร์เรื่องนี้ที่ถ่ายทอดด้วยส้มตำ
สะพานแห่งการทำอาหารบนฟิล์ม
วัฒนธรรมการทำอาหารของเวียดนามเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ ด้วยอาหารรสเลิศที่ผสมผสานวัตถุดิบและเครื่องเทศได้อย่างลงตัว ขณะเดียวกันก็มีความใกล้ชิดกับชีวิตประจำวันอย่างลึกซึ้ง น่าเสียดายที่วัฒนธรรมการทำอาหารอันรุ่มรวยเช่นนี้แทบจะไม่ปรากฏอยู่ในภาพยนตร์เวียดนามเลย
อาหารยังคงมีอยู่ในภาพยนตร์ในฐานะองค์ประกอบประกอบหลักของเรื่องเท่านั้น ขณะเดียวกัน อาหารเวียดนามก็ครองใจเชฟชื่อดัง วล็อกเกอร์ และนักวิจารณ์อาหารทั่วโลก รวมถึงแอนโทนี บูร์เดนด้วย
เวียดนามเป็นจุดหมายปลายทางทางวัฒนธรรม การท่องเที่ยว และอาหารที่อยู่ใกล้ชิดกับหัวใจของผู้สร้างภาพยนตร์สารคดีการเดินทางและเชฟชาวอเมริกันรายนี้
หากแก่นของภาพยนตร์เรื่อง Tempopo ข้างต้นคือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบญี่ปุ่น จุดเด่นของสารคดี Parts Unknown ตอนที่ 4 ซีซั่น 4 ของ Anthony Bourdain ก็คืออาหารเวียดนามจานเด่นอย่าง Bun Bo Hue
น้ำซุปที่ผสมผสานอย่างลงตัวระหว่างน้ำซุปกระดูก ตะไคร้ และกะปิ เสิร์ฟพร้อมขาหมูนุ่ม ลูกชิ้นปู และเลือดหมู ตกแต่งด้วยมะนาวฝาน ผักชี ต้นหอม ซอสพริก หัวปลีซอย และถั่วงอก นับเป็นผลงานชิ้นเอกทั้งด้านรสชาติและสัมผัส นี่คือน้ำซุปที่อร่อยที่สุดในโลก! บูร์แด็งกล่าว
ในปี 2552 ระหว่างการเยือนเวียดนามครั้งที่สอง แอนโทนี บูร์เดน มุ่งหน้าสู่ฮอยอันเพื่อ “ลอง” บั๋นหมี่ ฟอง ปรากฏภาพบูร์เดนยืนกินบั๋นหมี่ ฟองอย่างเอร็ดอร่อยอยู่กลางถนนฮอยอันเพียงไม่ถึง 2 นาที พร้อมกับประโยคที่ว่า “นี่คือความกลมกลืนในแซนด์วิชอย่างแท้จริง” ทำให้บั๋นหมี่ กวาง เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก
การเสียชีวิตของแอนโทนี บูร์เดน ถือเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของชาวเวียดนามและผู้รักอาหารทั่วโลก ยังคงมีอาหารเวียดนามอีกมากมายที่เขาไม่เคยลิ้มลอง ไม่ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยว ข้าว หรือข้าวสวย สำหรับคนอย่างเขา อาหารเปรียบเสมือนสะพานที่นำเราไปสู่การเข้าถึงวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ และวิถีชีวิตอันเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละประเทศ
ประวัติศาสตร์ของโลกทั้งใบถูกแปรเปลี่ยนเป็นอาหารที่เสิร์ฟบนจาน แต่ละจานคือตัวแทนของความยากลำบาก ความรัก และแก่นแท้ของพัฒนาการอันยาวนานของมนุษย์
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)