ว่าวแห่งวัยเด็ก

ว่าวและวัยเด็กเป็นภาพที่สวยงามซึ่งเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของชนบท มีใครบ้างที่ไม่เคยปล่อยให้ความฝันของตนเองโบยบินสูงในสายลมบนว่าวในวัยเด็ก

เมื่อผมยังเด็ก ผมและเพื่อนๆ ในละแวกบ้านมักจะไปที่มุมสวนเพื่อเหลาไม้ไผ่เพื่อทอว่าวทุกฤดูร้อน บางครั้งเราหมดหวังมากจนต้องเอาหมวกทรงกรวยของแม่ไปที่ทุ่งแล้วถอดปีกหมวกออกเพื่อทำเป็นแถบ ในช่วงบ่ายฤดูร้อนที่เงียบสงบ การนั่งทำว่าวด้วยกันเป็นอะไรที่สนุกที่สุด บางคนทำซี่โครง บางคนกวนกาว บางคนตัดกระดาษ บางคนติดกาว ว่าวรูปกลม บางคนสามเหลี่ยม... แต่ละตัวได้รับการดูแลอย่างดีโดยมีหางและปีกติดอยู่ด้วย เราเตรียมสายว่าวไว้ด้วย เราแต่ละคนมีกระป๋องนมวัวพันรอบสายร้อยเมตร ด้าย และด้าย... ทั้งหมดนี้เราหามาได้เอง เราอาจจะหยิบด้ายจากกระสอบปูนซีเมนต์ ผ้าเกราะ หรือขโมยสายตกปลาของพ่อก็ได้ โดยทั่วไปแล้วเราจะใช้มันแล้วนำมาประกอบกัน ความสนุกที่สุดคือตอนที่เราเล่นว่าว ท้องฟ้ากว้างใหญ่และไร้ขอบเขต ลมพัดแรงเต็มที่บนพื้นที่ว่างเปล่าท้ายหมู่บ้าน พวกเราต่างมารวมตัวกันเพื่อแข่งขันกันปลดปล่อยความฝันของเราสู่ท้องฟ้า แม้ว่าจะเป็นช่วงบ่ายที่ร้อนอบอ้าว แต่ก็ไม่เป็นไร เรามีความสุขมากจนลืมทุกอย่าง ไม่ต้องใส่เสื้อหรือหมวกก็ได้ มันยุ่งยากเกินไป แค่ใส่กางเกงขาสั้นก็เบาที่สุดแล้ว วิ่งไปตามลมแบบนั้นเพื่อดึงว่าวขึ้นมา

ลมแรงขึ้น เชือกยิ่งยาวขึ้น ว่าวก็ยิ่งบินสูงขึ้น เมื่อดึงเชือกจนสุดแล้ว มองดูว่าวอยู่สูงบนท้องฟ้า ก็จะสัมผัสได้ถึงความสุขในวัยเด็กได้อย่างเต็มที่ เชือกว่าวขาดก็ไม่เป็นไร เราสามารถลับไม้ไผ่ให้แหลมแล้วทำใหม่ได้ ก็ยังคงสนุกและเพลิดเพลินเหมือนตอนเริ่มต้น ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวัยเด็กคือการอยากสร้างสิ่งที่ฝันด้วยมือของตัวเอง

แต่นั่นเป็นเรื่องของอดีต ปัจจุบันแม้ว่าการเล่นว่าวจะยังคงเป็นความหลงใหลในหมู่เด็ก ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับความนิยมมากนัก ว่าวยังคงบินอยู่ในชนบท ว่าวยังคงบินอยู่ในเมือง แต่ทั้งหมดเป็นเพียงผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป แทนที่จะเป็นว่าวกระดาษ ว่าวในปัจจุบันทำจากผ้าที่มีสีสันสดใส หางยาว และปีกกว้าง ใครต้องการชุดว่าวสีเขียว แดง ม่วง เหลือง พร้อมสายและก้าน... พวกเขามีเงินมากเท่าที่ต้องการได้ที่ไหน ความพยายามในการนั่งและไสไม้ไผ่ ผ่าไม้ไผ่ ตัดกระดาษเพื่อติดว่าวอยู่ที่ไหน ถ้าคุณชอบ คุณก็เล่นได้ ถ้าอันหนึ่งพัง คุณก็ซื้ออันใหม่ได้ ในยุคที่ก้าวหน้านี้ ทุกอย่างพร้อม เด็กๆ ในปัจจุบันโชคดีมาก!

สะดวกดี แต่ทำไมทุกครั้งที่เห็นว่าว่าว "เทคโนโลยี" บินอยู่ ฉันรู้สึกเหมือนว่าจิตวิญญาณของชนบทสูญหายไป และในสีสันที่สดใสนั้น มีเพียงคุณค่าของเงินเท่านั้นที่ปรากฏให้เห็น

ฉันใฝ่ฝันอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ขโมยหมวกทรงกรวยของแม่มา ถอดปีกหมวกออกเพื่อทำว่าว และปล่อยให้ความฝันของฉันโบยบินสูง

แหล่งที่มา