"ฟังเสียงเรือร้องเพลงตอนกลางคืนคิดถึงลุงโฮ"

ในบรรดาผลงานเพลงหลายร้อยชิ้นที่ยกย่องลุงโฮ เพลง "ฟังเรือร้องเพลงยามราตรี รำลึกลุงโฮ" ของนักดนตรี อัน ถุยเอิน ถือเป็นเพลงที่มีทำนองเพลงพื้นบ้านอันทรงพลังของเหงะติญห์ ซึ่งสามารถสัมผัสหัวใจของคนรักดนตรีนับล้านคนได้

“เพลงพื้นบ้านอันลึกซึ้งแห่งบ้านเกิด/ค่ำคืนแม่น้ำลัมที่มีคลื่นซัดสาด/สะท้อนเสียงเรือข้ามฟากที่บรรทุกความรักอันเรียบง่ายของมนุษย์/ความปรารถนาอันยิ่งใหญ่และกลิ่นหอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในชีวิต”

นักดนตรี อัน ถุยเยน

นักดนตรีอัน ถวิ๋น เล่าว่า เมื่อปี พ.ศ. 2516 ขณะอายุเพียง 24 ปี เขาเป็นเจ้าหน้าที่กรมวัฒนธรรมเหงะอาน ระหว่างเดินทางไปเก็บเพลงพื้นบ้านที่บ้านเกิดของลุงโฮ (กิมเลียน นามดัน) เขาบังเอิญได้ยินหญิงชราคนหนึ่งในหมู่บ้านเซินพูดว่า "ในอดีต ลุงโฮก็มักจะไปฟังการขับร้องของสมาคมผ้า" ภาพลักษณ์ของลุงโฮผู้ยิ่งใหญ่ ผู้มีชื่อเสียงทางวัฒนธรรม ระดับโลก แต่เรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยความรักชาติและวัฒนธรรมดั้งเดิมของบ้านเกิด เป็นแรงบันดาลใจให้เขาแต่งเพลง

และ “ฟังเรือเฟอร์รี่ร้องเพลงตอนกลางคืน รำลึกถึงลุงโฮ” เกิดขึ้นในคืนที่อันถิ่เยนเขียนขณะหลั่งน้ำตาแห่งความคิดถึงลุงโฮว่า “วัยเด็กของลุงโฮผ่านไปแล้ว/ ตลอดความยาวของเรือเฟอร์รี่/ วัยเด็กของลุงโฮได้คงอยู่/ ตลอดความกว้างของเพลงพื้นบ้าน/ และจากนั้นเป็นต้นมา ลุงโฮก็แสวงหาวิธีเพื่อช่วยประเทศชาติ”

ผ่านทาง "เพลงเรือเฟอร์รี่" เพื่อสรรเสริญลุงโฮ อันถิเยนยังได้แต่งบทเพลง "วี วี เวฟ" หรือเพลงเขื่อน ซึ่งทำให้ผลงานนี้เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของเสียงดนตรีพื้นเมืองดั้งเดิมของบ้านเกิด บทเพลงจบลงด้วยความรู้สึกขอบคุณลุงโฮ ผู้ซึ่งนำอิสรภาพ เสรีภาพ ความสุข และรักษาคุณค่าทางวัฒนธรรมดั้งเดิมไว้ให้กับชาติ: "ในอดีต เราติดตามคณะไปฟังบทเพลง/ บัดนี้ลุงได้มอบชีวิตให้แก่เรา/ โอ้บทเพลงแห่งอิสรภาพและอิสรภาพ/ ที่บัดนี้ประชาชนของเราทุกคนต่างเปล่งเสียงร้อง/ ความปรารถนาอันเก่าแก่/ มาถึงแล้ว โอ้ สว่างไสว/ บัดนี้เราร้องเพลงเรือเฟอร์รี่/ เมื่อได้เห็นความงามอันกว้างใหญ่ของชีวิต/ ฉันยิ่งคิดถึงลุงโฮมากขึ้น คิดถึงท่านอย่างสุดซึ้ง บ้านเกิดของฉัน"

นักดนตรีเหงียน อัน ถิ่ญ (1949 - 2015) จากกวี๋ญ ลือ จังหวัดเหงะอาน ท่านเป็นพลตรี อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยทหารด้านวัฒนธรรมและศิลปะ และรองประธานถาวรของสมาคมนักดนตรีเวียดนาม สมัยที่ 7 ท่านยังมีชื่อเสียงจากเพลง "วีรชนเวียดนาม", "อี ชอน เลือง เนย์", "เก้าระดับแห่งความรัก" และ "นีโอ ดอย เบน เกว"... นักดนตรีอัน ถิ่ญ ได้รับเกียรติให้รับรางวัลวรรณกรรมและศิลปะแห่งชาติในปี พ.ศ. 2550 พร้อมด้วยรางวัลอันทรงเกียรติมากมายจาก กระทรวงกลาโหม สมาคมนักดนตรีเวียดนาม และกระทรวง สาขา และท้องถิ่นอื่นๆ

ที่มา: https://hanoimoi.vn/dem-nghe-hat-do-dua-nho-bac-702675.html