ริมทุ่งกกขาว - หนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ Dak Lak

05:25 น. 3 ธันวาคม 2566

เมื่อ แสงแดดสีเหลืองอ่อนในยามบ่ายส่องผ่านช่องว่างระหว่างใบไม้ ทำให้เกิดความหนาวเย็นไปทั่วทุกแห่ง กลุ่มคนหนุ่มสาวจะมารวมตัวกันบนแปลงกกที่ขึ้นอยู่ริมฝั่งแม่น้ำหาน (เมือง ดานัง ) ซึ่งเป็นดินแดนอันเงียบสงบที่ปากแม่น้ำ

ในชุดสีสันสดใส มีเสียงหัวเราะและเสียงกระซิบ ผสมผสานกับต้นกกสีขาวบริสุทธิ์นับพันต้นที่โบกไหวไปตามลมอย่างแผ่วเบา

ซับ

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฤดูกาลที่หญ้าปัมพาสสีขาวบานไม่ได้เป็นเพียงช่วงเวลาสำคัญอีกต่อไป แต่ได้กลายมาเป็นแหล่ง ท่องเที่ยว ที่ดึงดูดผู้คนและนักท่องเที่ยวจำนวนมาก

ท่ามกลางหญ้าและดอกไม้อันกว้างใหญ่ พวกเขาดื่มด่ำไปกับธรรมชาติและเก็บภาพช่วงเวลาอันน่าจดจำเอาไว้

ต้นกกสีขาวที่พลิ้วไหวไปตามสายลมอย่างแผ่วเบา ทำให้พื้นที่นี้ดูสงบและงดงามราวกับบทกวี ยืนอยู่ท่ามกลางต้นกกสีขาวนับพันต้น เงยหน้ามองท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวที่ลอยละล่องอย่างแผ่วเบา รับรองว่าช่วงเวลาอันสงบสุขนี้จะคงอยู่ตลอดไป

เด็กสาวในวัยเยาว์ยืนอย่างเขินอายข้างกลีบดอกไม้ที่พลิ้วไหวไปตามสายลม ราวกับกำลังค้นหาคำตอบ คอยหนุนความบริสุทธิ์และไร้เดียงสาของจิตวิญญาณ ทุกคนเกิดมาและเติบโตขึ้นมาเพื่อแสวงหาเป้าหมายและเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ของตนเอง

แต่เมื่อพวกเขาพบกันในทุ่งกกสีขาว พวกเขาก็คงจะเป็นเหมือนกัน นั่นคือการพบความสงบสุขเล็กๆ น้อยๆ ในห้วงเวลาที่สวรรค์และโลกบรรจบกัน ทุ่งกกมีสีขาวบริสุทธิ์ดุจความบริสุทธิ์ของจิตวิญญาณ นุ่มนวลและอ่อนโยนในสายลม เฉกเช่นการที่คุณต้อนรับ "สายลม" แห่งชีวิตอย่างสงบและสันติ

เราได้เห็นต้นกกสีขาวที่บอบบางเติบโตในพื้นที่ชายแดน หรือทุ่งกกกว้างใหญ่ริมฝั่งแม่น้ำในเขตมิดแลนด์และพื้นที่ภูเขาทางตอนเหนือ แต่ดอกกกสีขาวที่บานสะพรั่งในดานัง เมืองที่ตั้งอยู่ต้นน้ำและปลายน้ำ นำมาซึ่งความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ บ่งบอกถึงการเปลี่ยนแปลงของผืนดินและท้องฟ้า การเปลี่ยนแปลงนี้ถูกมองว่าเป็นสัญญาณของฤดูกาลแห่งสันติภาพที่กำลังจะมาถึง

จากประสบการณ์ของชาวประมงท้องถิ่น ดอกกกจะบานก็ต่อเมื่อพายุในปีนี้ผ่านพ้นไป ความสงบสุขจะแผ่คลุมผืนดิน ท้องฟ้า และท้องทะเล ภาคกลางต้องต่อสู้กับภัยพิบัติทางธรรมชาติมาหลายปี

พายุอย่าง Chanchu, Xangsane (2006); Ketsana (2009); Son Tinh (2012); Haiyan (2013)... ได้พรากทรัพย์สิน ชีวิต และน้ำตาไปมากมาย เรือประมงและชาวประมงจำนวนนับไม่ถ้วนถูกทิ้งไว้ในทะเลอันหนาวเหน็บตลอดกาล ชาวประมงและชายหนุ่มผู้กล้าหาญหลายคนกลับบ้าน รอดตายอย่างหวุดหวิด แต่กลับต้องทนทุกข์ทรมานกับความพิการตลอดชีวิต หลายครอบครัวมีหนี้สิน กลายเป็นเด็กกำพร้า และโดดเดี่ยวเพราะความรุนแรงของธรรมชาติ

ผู้คนเปรียบภาคกลางเป็นเหมือนเสาค้ำไหล่ เปราะบางแต่ทนทาน ยืดหยุ่น งอได้แต่ไม่หัก หลังฝนตก ท้องฟ้าแจ่มใสอีกครั้ง เรือแล่นออกสู่ทะเลอีกครั้ง และผู้คนตามแนวชายฝั่งก็กลับไปยังไร่นาเพื่อเก็บเกี่ยวผลผลิต

เด็กชายและเด็กหญิงเก็บภาพช่วงเวลาดีๆ ใต้ต้นกกสีขาว

ด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายชั่วอายุคน ชาวบ้านจึงมักมองว่าต้นอ้อสีขาว แม้บอบบางและพลิ้วไหวไปตามลม แต่ก็บอบบางพอที่จะซ่อนตัวอยู่ในดินได้นานถึงหนึ่งปี ต้นอ้อจะแผ่ขยายออกรับลมก็ต่อเมื่อผืนดินและท้องฟ้าสงบสุข และธรรมชาติอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน ช่วงเวลานั้นคือช่วงเวลาแห่งความสงบสุข เสริมสร้างความเชื่อมั่นและความตั้งใจที่จะลุกขึ้นยืน ชดเชยความสูญเสียของผู้คนในดินแดนแห่งแสงแดด สายลม และภัยพิบัติทางธรรมชาติแห่งนี้

ฤดูหนาวมาเยือนแล้ว รอยเท้าของผู้คนดูเหมือนจะเร่งรีบ พยายามบรรลุเป้าหมายประจำปี หรือล่องลอยอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน ทุ่งกกหลังจากบานสะพรั่งราว 2-3 สัปดาห์ ก็ค่อยๆ เหี่ยวเฉาลง หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความหวังลงสู่พื้นดิน พวกเขาซ่อนตัวและหลับใหลอย่างอดทน ก่อนจะยืดตัวขึ้นรับลม รอคอยรอยเท้าของผู้คนกลับมา พร้อมกับความสดชื่นและความสงบสุข...

ฟาน ชุง

แหล่งที่มา