การท่องเที่ยว--การช่วยเหลือบรรเทาความยากจน

หลังจากหลายปีผ่านไป ผลประโยชน์ของกิจกรรมการท่องเที่ยวสำหรับผู้คนในพื้นที่สูงและพื้นที่ชนกลุ่มน้อยก็ได้รับการยืนยันแล้ว นั่นคือการใช้แรงงาน ผลิตภัณฑ์ สินค้าและบริการในท้องถิ่นให้เกิดประโยชน์สูงสุด โดยช่วยให้ผู้คนมีงานทำ รายได้เพิ่มขึ้น และหลุดพ้นจากความยากจนและมีความมั่นคงในชีวิต

-

-

การประสานนโยบาย ด้านการท่องเที่ยว อย่างเป็นขั้นตอน

การท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในภาคส่วนที่ Yen Bai ระบุว่าเป็นภาค เศรษฐกิจ หลัก เหมาะสมกับพื้นที่สูงและพื้นที่ชนกลุ่มน้อย โดยมีเป้าหมายและคาดหวังว่าจะลดความยากจนได้อย่างมีประสิทธิผลและยั่งยืน ดังนั้นในหลายปีที่ผ่านมา เยนไป๋จึงได้ออกนโยบายต่างๆ เพื่อสนับสนุนและส่งเสริมการพัฒนาการท่องเที่ยวมากมาย วันที่ 19 เมษายน 2564 สภาประชาชนจังหวัดได้ออก...

มติที่ 10 กำหนดนโยบายสนับสนุนการพัฒนาการท่องเที่ยวในจังหวัดในช่วงปี 2564 - 2568 โดยหลังจากดำเนินการมาเป็นเวลา 3 ปีกว่า ทั้งจังหวัดได้อนุมัติการสนับสนุนเอกสารขององค์กรและบุคคลที่ขอรับสิทธิประโยชน์จากนโยบาย จำนวน 270 ฉบับ งบประมาณรวมกว่า 5,730 ล้านดอง รวมถึงการจัดตั้งเอกสารใหม่ 231 ฉบับ การดูแลรักษาคณะศิลปะในจังหวัด สนับสนุนการจัดตั้งห้องเรียนเพื่อสอนเกี่ยวกับมรดกวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ สนับสนุนการดูแลรักษาหมู่บ้านหัตถกรรมและพัฒนาการท่องเที่ยว สนับสนุนทีมเก็บขยะและอบรมหลักสูตรทรัพยากรบุคคลด้านการท่องเที่ยว...

นโยบายดังกล่าวมีส่วนสนับสนุนให้กลุ่ม บุคคล หมู่บ้าน ชุมชน พัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยว ปรับปรุงคุณภาพบริการด้านการท่องเที่ยว โดยเฉพาะการท่องเที่ยวชุมชน และเชื่อมโยงการอนุรักษ์และส่งเสริมคุณค่าทางวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์เข้ากับการพัฒนาการท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม มีเพียงนโยบาย 6/11 เท่านั้นที่ได้รับการดำเนินการ เนื่องจากหลายสาเหตุ รวมทั้งเงื่อนไขที่ผู้รับผลประโยชน์ต้องเผชิญ ซึ่งทำให้เข้าถึงได้ยาก ดังนั้น ในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๖๗-๒๕๗๓ สภาประชาชนจังหวัดยังคงออกมติฉบับที่ ๘๑ มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๗ เป็นต้นไป

มติมีนโยบาย 12 ประการ รวมถึงนโยบายใหม่ๆ มากมาย เช่น รางวัล 1,000 ล้านดอง ให้กับหมู่บ้าน/หมู่บ้านที่ได้รับการรับรองจากจังหวัดที่ตรงตามเกณฑ์หมู่บ้าน/หมู่บ้านท่องเที่ยวชุมชน สนับสนุนการจัดทำเอกสารโครงการจัดทำหมู่บ้านท่องเที่ยวชุมชนให้กับท้องถิ่น โดยมีหมู่บ้านที่ได้รับการอนุมัติจากประธานคณะกรรมการประชาชนจังหวัด ให้จัดทำโครงการจัดทำหมู่บ้านท่องเที่ยวชุมชน วงเงินไม่เกิน 400 ล้านดอง/1 แฟ้ม ค่าสนับสนุนการจัดเตรียมเอกสารการขอรับรองเป็นหมู่บ้านท่องเที่ยวชุมชน ธนาคารนโยบายสังคมจังหวัด เยนบ๊าย ให้การสนับสนุนสินเชื่อเพื่อการลงทุนพัฒนาการท่องเที่ยว โดยให้วงเงินกู้สูงสุด 500 ล้านดอง/ครัวเรือน

ยังมีนโยบายเก่าบางส่วนตามมติคณะรัฐมนตรีที่ 10 แต่ได้เพิ่มวงเงินสนับสนุนและมีการปรับเงื่อนไขการรับสิทธิประโยชน์ให้ประชาชนเข้าถึงได้ง่ายยิ่งขึ้น

ตั้งแต่มติที่ 10 จนถึงมติที่ 81 ระบบนโยบายด้านการท่องเที่ยวมีความครอบคลุมและสอดคล้องกันมากเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยว ตั้งแต่โครงสร้างพื้นฐานด้านการท่องเที่ยว การอบรมบุคลากร ไปจนถึงการส่งเสริมการลงทุนและการโฆษณา โดยเฉพาะการสนับสนุนการนำจุดแข็งของภูมิประเทศทางธรรมชาติผสานกับอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์มาสร้างสรรค์เป็นผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยวที่มีเอกลักษณ์

การท่องเที่ยว--การช่วยเหลือบรรเทาความยากจน

พร้อมกันกับการปรับปรุงระบบนโยบายให้สมบูรณ์แบบแล้ว จังหวัดยังให้ความสำคัญกับการสร้างแบรนด์การท่องเที่ยว Yen Bai โดยมุ่งหวังที่จะปรับปรุงระบบนิเวศการท่องเที่ยวสีเขียวตามห่วงโซ่คุณค่าให้สมบูรณ์แบบ จังหวัดสนับสนุนและส่งเสริมให้องค์กรและบุคคลต่างๆ ลงทุนและพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยวที่แข็งแกร่งของจังหวัดในพื้นที่ท่องเที่ยวสำคัญ เช่น ผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยวชุมชนที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมชาติพันธุ์พื้นเมือง พัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศและรีสอร์ท; พัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวเชิงจิตวิญญาณ; สร้างและพัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวเชิงผจญภัย; จัดกิจกรรมส่งเสริมการท่องเที่ยวต่างๆ มากมาย... พร้อมกันนี้เปิดทัวร์ที่น่าดึงดูดใจมากขึ้น มีส่วนช่วยสร้างความเชื่อมโยงอันแข็งแกร่งให้เยนบ๊ายเป็นจุดหมายปลายทางที่น่าดึงดูดสำหรับนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศอยู่เสมอ

จะต้องยืนยันว่าเมื่อการท่องเที่ยวได้รับการพัฒนาและดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้ามาในพื้นที่มากขึ้น ชีวิตความเป็นอยู่ของคนกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อยก็จะดีขึ้น มีงานทำและรายได้เพิ่มมากขึ้น เห็นได้ชัดเจนที่สุดในเขตยากจนสองแห่งคือ Mu Cang Chai และ Tram Tau ซึ่งการท่องเที่ยวได้กลายมาเป็นภาคเศรษฐกิจหลักในท้องถิ่น โดยช่วยให้ท้องถิ่นเหล่านี้ลดอัตราความยากจนได้อย่างมาก

เฉพาะในปี 2567 Tram Tau ลดจำนวนครัวเรือนยากจนได้ 418 ครัวเรือน และครัวเรือนเกือบยากจนได้ 72 ครัวเรือน มู่กังไชช่วยลดจำนวนครัวเรือนยากจนได้ 1,298 ครัวเรือน และครัวเรือนเกือบยากจนได้ 345 ครัวเรือน ด้วยประชากรกว่าร้อยละ 90 ที่เป็นชาวมองโกล มีการศึกษาและการตระหนักรู้ที่จำกัด ขาดความมั่นใจในวิถีชีวิตและความโดดเดี่ยวทางสังคม การท่องเที่ยวจึงค่อยๆ มีส่วนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ โดยอาศัยนโยบายสนับสนุนจึงได้กู้ยืมเงินทุนมาปรับปรุงซ่อมแซมบ้านเรือนและทำเป็นโฮมสเตย์และท่องเที่ยวชุมชน

พวกเขาเรียนภาษาอังกฤษเพื่อสื่อสารกับแขกต่างชาติและเข้าร่วมหลักสูตรฝึกอบรมการท่องเที่ยวที่จัดโดยหน่วยงานท้องถิ่นอย่างกระตือรือร้น พวกเขาต่างก็ส่งเสริมกันให้ทำหน้าที่เลี้ยงวัว หมู ไก่ ทำความสะอาดบ้าน ปลูกดอกไม้ตั้งแต่ประตูบ้านไปจนถึงบ้านแต่ละหลังเพื่อการท่องเที่ยว บริเวณบ้านปลูกดอกไม้และต้นไม้มากมาย พร้อมทั้งมีภูมิทัศน์จำลองขนาดเล็กที่สวยงาม เพื่อรองรับความต้องการเช็คอินของผู้มาเยือน

อาหารท้องถิ่นเน้นความพิถีพิถัน อร่อย และสวยงาม มีการจัดทัวร์เชิงประสบการณ์เป็นประจำ เพื่อตอบสนองความต้องการด้านการสำรวจวัฒนธรรม ความบันเทิง และศิลปะได้เป็นอย่างดี ด้วยเหตุนี้ ในปี 2567 เพียงปีเดียว เขตยากจนทั้งสองแห่งนี้มีนักท่องเที่ยวมากกว่า 520,000 คน สร้างรายได้มากกว่า 500,000 ล้านดอง

การท่องเที่ยวสร้างรายได้และงานตรงให้กับสถานประกอบการที่พักและแรงงานท้องถิ่นจำนวนมากที่เข้าร่วมในระบบนิเวศการท่องเที่ยว เช่น ธุรกิจ ร้านค้าปลีก รถแท็กซี่มอเตอร์ไซค์ ลูกหาบ มัคคุเทศก์ท้องถิ่น และเกษตรกรที่ผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรในท้องถิ่น ชาวม้งจำนวนมากที่นี่ต่างเล่าให้ฟังว่า เนื่องจากมีนักท่องเที่ยวเดินทางมายังพื้นที่นี้เป็นจำนวนมาก ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรตั้งแต่ผัก ผลไม้ป่า ไปจนถึงไก่ หมู น้ำผึ้งขวด... จึงถูกบริโภคได้ง่ายกว่าที่เคย

ผลิตภัณฑ์ผ้าไหมของชาวม้งได้รับการบริโภคมากขึ้นเนื่องมาจากการท่องเที่ยว

ประโยชน์ที่การท่องเที่ยวมอบให้แก่ผู้คนในพื้นที่สูงและพื้นที่ชนกลุ่มน้อยได้ยืนยันว่าการท่องเที่ยวได้กลายมาเป็นความช่วยเหลือบรรเทาความยากจนที่มีประสิทธิผลสำหรับพื้นที่เหล่านี้ เฉพาะในปี พ.ศ. 2567 จำนวนครัวเรือนชนกลุ่มน้อยที่ยากจนลดลง 6,433 คน เมื่อเทียบกับปี พ.ศ. 2566 โดยมีจำนวนครัวเรือนชนกลุ่มน้อยที่ยากจน 11,283 ครัวเรือน คิดเป็นร้อยละ 89.7 ของครัวเรือนยากจนในจังหวัด ดังนั้นการท่องเที่ยวจึงคาดว่าจะช่วยสนับสนุนกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อยในการบรรเทาความยากจนได้อย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม เพื่อให้การท่องเที่ยวกลายเป็นเครื่องมือในการบรรเทาความยากจนที่ยั่งยืนอย่างแท้จริง หน่วยงานท้องถิ่นต้องพัฒนากลไกนโยบายอย่างต่อเนื่องเพื่อดึงดูดแหล่งลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานด้านการท่องเที่ยวในทิศทางที่ให้การสุขาภิบาลและความปลอดภัยทางสิ่งแวดล้อมและความเป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลก เสริมสร้างภาพลักษณ์ด้านการท่องเที่ยวให้มิตรต่างชาติเข้มแข็ง ด้วยการส่งเสริมวิถีชีวิตแบบอารยะ จัดการข้อมูล ให้คำแนะนำและสนับสนุนนักท่องเที่ยวตามแหล่งท่องเที่ยว โดยเฉพาะการสร้างขบวนการที่ประพฤติตนแบบอารยะ มีทัศนคติที่เปิดกว้าง จริงใจ และกระตือรือร้นต่อนักท่องเที่ยว เพิ่มความหลากหลายให้กับผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว เพิ่มการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานด้านการท่องเที่ยว เพื่อใช้ประโยชน์จากศักยภาพที่มีอยู่อย่างเต็มที่

พร้อมกันนี้ยังมีโซลูชั่นที่มีประสิทธิภาพในการฟื้นฟูและส่งเสริมกิจกรรมทางวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของชนกลุ่มน้อย โดยสร้างสัญลักษณ์อันเป็นเอกลักษณ์เพื่อรองรับประสบการณ์ของนักท่องเที่ยว เมื่อนั้นผู้คนจึงจะไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังและได้รับประโยชน์จากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

ในปี 2024 เยนไป๋จะต้อนรับและให้บริการนักท่องเที่ยวมากกว่า 2.1 ล้านคน เพิ่มขึ้นร้อยละ 3 โดยนักท่องเที่ยวต่างชาติคาดว่าจะอยู่ที่ 270,000 คน รายได้คาดการณ์อยู่ที่ 1,790 พันล้านดอง คิดเป็น 119.3% ของแผน เพิ่มขึ้น 4% จากช่วงเวลาเดียวกัน ในไตรมาสแรกของปี 2568 คาดว่าเยนไป๋จะต้อนรับนักท่องเที่ยว 742,335 ราย เพิ่มขึ้น 7.1% จากช่วงเดียวกันของปีก่อน นักท่องเที่ยวต่างชาติมีจำนวน 83,582 ราย เพิ่มขึ้น 0.7% จากช่วงเดียวกันในปี 2567 รายได้คาดการณ์อยู่ที่กว่า 632.2 พันล้านดอง เพิ่มขึ้น 16.9% จากช่วงเดียวกันของปีก่อน

ห่วย อันห์

ที่มา: https://baoyenbai.com.vn/12/349372/Du-lich---tro-luc-giam-ngheo.aspx