มือถูกตัด

ขณะนั่งบนชิงช้ากำลังจะหยิบมีดขึ้นมาปอกแอปเปิล จู่ๆ ฉันก็เห็นรอยแผลเป็นเล็กๆ บนนิ้ว ซึ่งเป็นรอยแผลจากความประมาทเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก ตอนนั้นฉันอายุเพียง 5 หรือ 6 ขวบเท่านั้น และฉันได้ยินพ่อเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "อย่าใช้มีดตัดอะไร ไม่งั้นจะบาดมือ" แต่แล้ววันหนึ่ง ทั้งครอบครัวก็ออกไปขายของ ฉันอยู่บ้านและอยากกินแอปเปิลมาก ฉันอดใจไม่ไหว จึงหยิบมีดขึ้นมาแล้วเผลอบาดนิ้วด้วยใบมีด เลือดไหลออกมามาก ฉันจึงรีบวิ่งไปที่บ้านเพื่อนบ้านเพื่อขอให้เขาพันแผลให้

ไม่นานหลังจากนั้น พ่อของฉันกลับถึงบ้าน เขาดูที่นิ้วของฉันที่พันผ้าพันแผลไว้อย่างหยาบๆ แล้วค่อยๆ แกะผ้าพันแผลออก เช็ดเลือดออก ทายา และพันให้แน่นหนา แต่แทนที่จะปลอบใจฉัน พ่อกลับตีก้นฉันสองครั้ง พร้อมกับพูดว่า “ตีฉันสิ ฉันจะได้จำไว้ ครั้งหน้าฉันจะไม่หยิบมีดขึ้นมาเองอีก”

ฉันนอนอยู่บนเตียงทั้งเจ็บปวดจากบาดแผลและโกรธที่ถูกตี ฉันคิดกับตัวเองว่า “มือของฉันเลือดออกและเจ็บมาก แต่พ่อยังตีฉันอยู่”

ตอนนี้ฉันโตแล้ว ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ ถือมีดปอกแอปเปิ้ลให้หลาน มองไปที่หลานข้างๆ ฉันรู้สึกสงสารเขา เขาเพิ่งบาดมือและมีเลือดออกเพราะปอกแอปเปิ้ลด้วยมีดและโดนตบเบาๆ ที่ก้นสองครั้งเหมือนฉัน ฉันคิดขึ้นมาทันทีว่า "ฉันสงสัยว่าเขาจะรู้สึกเหมือนฉันเมื่อก่อนไหม มือที่ถูกตัดจนเลือดออกและเจ็บปวด แล้วโดนปู่ทุบตี เขาจะเข้าใจไหม"

ในขณะนั้นฉันเข้าใจว่าบางครั้งความทรงจำเก่าๆ ช่วยให้เราเห็นสิ่งต่างๆ ด้วยมุมมองที่เป็นผู้ใหญ่และลึกซึ้งยิ่งขึ้น...

เหงียน ทานห์ ทัม

ที่มา: https://baokhanhhoa.vn/van-hoa/sang-tac/202409/dut-tay-23017c5/