
จากการพิจารณาของนายเหงียน ดึ๊ก (หมู่บ้านคานห์ ถิญ ตำบลตามไท จังหวัดฟูนิญ) ก่อนหน้านี้ ที่ดินของครอบครัวเขาได้รับการรับรองเป็นที่ดินสำหรับอยู่อาศัย และได้รับอนุญาตให้อยู่อาศัยได้ไม่เกิน 300 ตารางเมตร ตามระเบียบ อย่างไรก็ตาม มีบางกรณีในตำบลที่อนุญาตให้อยู่อาศัยได้ไม่เกิน 300 ตารางเมตร แต่เมื่อฟ้องร้องต่อศาล กลับได้รับเพียง 1,500 ตารางเมตร ชาวบ้านมีความกังวลอย่างมากว่าควรฟ้องร้องเพื่อให้ได้รับสิทธิประโยชน์เช่นเดียวกับครัวเรือนที่ได้รับที่ดิน 1,500 ตารางเมตร หรือไม่
นายตรัน วัน คู รองหัวหน้าสำนักงานทะเบียนที่ดิน จังหวัดกว๋าง นาม ตอบคำถามจากผู้มีสิทธิเลือกตั้งว่า กฎหมายที่ดินมีการปรับปรุงแก้ไขตามกาลเวลา ตามมาตรา 50 แห่งกฎหมายที่ดิน พ.ศ. 2546 ที่ดินที่จดทะเบียนเป็นที่อยู่อาศัยในทะเบียนที่ดิน จะต้องได้รับการรับรองเป็นที่อยู่อาศัยทั้งหมด

ต่อมา พระราชบัญญัติที่ดิน พ.ศ. 2556 ซึ่งมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 ได้กำหนดให้เอกสารตามมาตรา 100 ข้อ 1, 2, 3 ที่จัดทำขึ้นก่อน วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2536 และมีที่ดินสำหรับอยู่อาศัย ถือเป็นที่ดินสำหรับอยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม การรับรองดังกล่าวจะต้องไม่เกิน 5 เท่าของข้อกำหนดการจัดสรรที่ดินในแต่ละพื้นที่ มาตรา 24 พระราชกฤษฎีกา 43/2557 ของ รัฐบาล ว่าด้วยแนวทางการบังคับใช้พระราชบัญญัติที่ดิน พ.ศ. 2556 ก็ได้กำหนดประเด็นนี้ไว้อย่างชัดเจนเช่นกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พื้นที่สูงสุดที่ได้รับอนุมัติคือ 200 ตารางเมตร พื้นที่ชนบทคือ 300 ตารางเมตร และพื้นที่ภูเขาคือ 400 ตารางเมตร ซึ่งจะถูกคูณด้วยไม่เกิน 5 เท่า ด้วยเหตุนี้ ครัวเรือนในชนบทบางครัวเรือนจึงได้รับอนุมัติให้เป็นเจ้าของที่ดินสำหรับอยู่อาศัย 1,500 ตารางเมตร หลังจากยื่นคำร้อง อำนาจในการพิจารณาอนุมัติที่ดินสำหรับอยู่อาศัยนี้เป็นของคณะกรรมการประชาชนระดับอำเภอ
“ตามกฎระเบียบปัจจุบัน ที่ดินสำหรับอยู่อาศัยไม่ได้หมายถึงที่ดินสำหรับอยู่อาศัยทั้งหมด แต่รวมถึงที่ดินสำหรับอยู่อาศัยและที่ดินสำหรับทำสวน หากต้องการทราบว่าตนเองอาศัยอยู่บนที่ดินสำหรับอยู่อาศัยจำนวนเท่าใด ควรตรวจสอบบันทึกที่ดินว่าสร้างขึ้นก่อนวันที่ 15 ตุลาคม 2536 หรือไม่ และระบุให้ชัดเจนว่าเป็นที่ดินสำหรับอยู่อาศัยหรือไม่ ปัจจุบัน เอกสารที่ประชาชนจัดเก็บไว้ มีเพียงบันทึก 299 รายการที่สร้างขึ้นในช่วงปี 2527-2532 ในเขตกวางนาม- ดานัง เก่า ที่ถูกสร้างขึ้นก่อนวันที่ 15 ตุลาคม 2536” นายคูกล่าว
นอกจากนี้ ยังมีบันทึกอีกประเภทหนึ่งที่จัดทำขึ้นหลังจากพระราชกฤษฎีกา 64/1993 ของรัฐบาลว่าด้วยการจัดสรรที่ดินให้แก่บุคคลเพื่อวัตถุประสงค์การผลิตทางการเกษตรในระยะยาว (จัดทำขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2537-2542) บันทึกนี้เป็นบันทึกทางทะเบียนที่ดิน แต่จัดทำขึ้นหลังวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2536 และใช้เพื่อกำหนดพื้นที่ที่อยู่อาศัยตามกฎหมายที่ดิน พ.ศ. 2546 ดังนั้น เมื่อมีการประกาศใช้กฎหมายที่ดิน พ.ศ. 2556 จึงได้มีการนำกฎหมายนี้มาปฏิบัติและปรับปรุงการจัดสรรที่ดินที่อยู่อาศัยให้แก่ประชาชน
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)