การอนุรักษ์ภาษาเวียดนาม: ความรับผิดชอบของนักข่าว!

สื่อมวลชนสื่อมัลติมีเดียเป็นทางเลือกหนึ่งของสื่อมวลชนในประเทศ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะมีความคิดสร้างสรรค์เพียงใด นักข่าวก็ยังคงต้องรับผิดชอบในการรักษาคุณค่าดั้งเดิมของภาษาเวียดนาม

ประเด็นนี้ถูกหยิบยกขึ้นมาโดยบรรณาธิการหนังสือพิมพ์สังคมแห่งหนึ่งในภาคกลาง เมื่อเขาต้องเผชิญกับข้อผิดพลาดมากมายในคำศัพท์ภาษาเวียดนามในการเขียนและการนำเสนอของเพื่อนร่วมงาน “ยกตัวอย่างเช่น ในรายงานข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์จมน้ำที่ ดั๊กลัก ผู้สื่อข่าวในที่เกิดเหตุรายงานว่า “พบศพชายหนุ่มในแม่น้ำ” คำว่า “พบศพ” จะสามารถกู้ศพได้อย่างไร ถือเป็นการละเมิดคำศัพท์อย่างมาก แต่ผู้สื่อข่าวยังคงใช้คำนี้ และมองว่าเป็นวิธีเน้นย้ำเหตุการณ์ “เพื่อให้น่าสนใจยิ่งขึ้น” บรรณาธิการผู้นี้บ่น เขามีข้อผิดพลาดในการใช้คำเหล่านี้มากมาย และยิ่งผู้สื่อข่าวอายุน้อยในอาชีพนี้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีข้อผิดพลาดในการใช้ภาษาเวียดนามมากเท่านั้น ก็ยิ่งเข้าใจยากมากขึ้นเท่านั้น

ผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ Dak Lak ทำงานด้านมัลติมีเดีย ภาพ: Tram Anh

นักข่าว Tra Quoc Khanh อดีตหัวหน้าผู้แทนหนังสือพิมพ์ Saigon Giai Phong ประจำภาคกลาง เปิดเผยว่าเขาได้พูดคุยกับนักข่าวรุ่นใหม่หลายคนและนักข่าวรุ่นใหม่บางคน ซึ่งแตกต่างจากความคิดของเขา นักข่าวรุ่นใหม่หลายคนไม่ได้ให้ความสำคัญกับความหมาย การสะกดคำ และคำที่ใช้ในบทความมากนัก สำหรับพวกเขา การอธิบายเหตุการณ์อย่างรวดเร็วก็เพียงพอแล้ว ในขณะที่ข้อกำหนดของคำที่แม่นยำ สไตล์การเขียน และวิธีการสื่อความหมายเพื่อให้น่าสนใจและสมเหตุสมผลนั้นขึ้นอยู่กับ... บรรณาธิการ ข้อผิดพลาดในการสะกดคำพื้นฐาน เช่น เครื่องหมายคำถาม การเอียงตัวอักษร พยัญชนะต้นที่ถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง หรือแม้แต่การนำเสนอประโยคที่ซับซ้อนแต่มีความสับสนในคำวิเศษณ์ มักไม่ถือเป็นข้อผิดพลาดที่นักข่าวรุ่นใหม่ต้องแก้ไข

ปัญหาของชาวเวียดนามยิ่งร้ายแรงขึ้นไปอีก เมื่อนักข่าวที่ติดตามข่าวสารปัจจุบัน “ยอมรับ” ที่จะเขียนตามเหตุการณ์สำคัญ “ตามกระแส” ในบริบทปัจจุบัน เครือข่ายสังคมออนไลน์มีผู้คนมากมายที่ “แหกกฎ” ด้วยคำพูดที่แต่งขึ้นเองและสร้างขึ้นเอง โดยมองว่าคำพูดเหล่านั้นเป็น “สไตล์ส่วนตัว” หรือแม้แต่ “คำพูดส่วนตัว” ที่พวกเขาสร้างขึ้น และหลายคนก็เรียนรู้และนำไปใช้

ยกตัวอย่างเช่น คำว่า "bling" เพิ่งปรากฏในเพลงวัยรุ่น และหลายคน "จับได้" ว่าชื่อ เมืองบั๊กนิญ เป็น "บั๊กบลิง" ทำให้เกิดกระแสและถูกใช้โดยนักข่าวรุ่นใหม่จำนวนมาก อันที่จริง ไม่ว่าคำใหม่นี้จะสมเหตุสมผลหรือไม่ ชุมชนภาษายังคงต้องใช้เวลาพิจารณาและเลือกใช้ เพราะในภาษาเวียดนามไม่มีการผสมคำแบบนี้ แต่สำหรับคนส่วนใหญ่ เมื่อเห็นสื่อใช้คำนี้ ความคิดทั่วไปก็ยิ่งโน้มเอียงที่จะใช้คำนี้มากขึ้นไปอีก

ในภาษาเวียดนามยุคปัจจุบัน จะเห็นคำศัพท์ใหม่ๆ ปรากฏขึ้นมากมาย ซึ่งแตกต่างจากภาษาดั้งเดิม ที่น่าสังเกตคือ เมื่อองค์กรและสถาบัน ทางวิทยาศาสตร์ ที่มีหน้าที่เฉพาะทางยังไม่ออกความเห็นหรือยืนยันคำศัพท์ใหม่ๆ เหล่านี้ สังคมออนไลน์ก็ได้เผยแพร่คำศัพท์เหล่านั้นออกไป และสื่อบางส่วนก็นำคำศัพท์เหล่านั้นมาใช้ในการสื่อสารข้อมูลของตนทันที "สื่อมวลชนก็คุ้นเคยกับการใช้คำศัพท์ที่แปลกออกไป เช่น "การเขียนเหมือนการพูด" หรือแม้แต่การใช้คำที่บิดเบือนความหมายและเนื้อหาอย่างสิ้นเชิง หากไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้าและการเตือนอย่างจริงจัง สถานะและความรับผิดชอบของสื่อในแง่ของภาษาสังคมเช่นนี้ก็จะไม่มีอีกต่อไป หากสื่อประนีประนอมกับภาษาสมัยใหม่ ล้มล้างแนวคิดทางภาษาแบบดั้งเดิม ปัญหานี้ก็จะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง" อาจารย์สอนวรรณคดีที่มหาวิทยาลัยเว้กล่าว

สิ่งที่สร้างความกังวลให้กับนักเขียนหลายรุ่นคือ ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของกิจกรรมสื่อสารมวลชนมัลติมีเดียในปัจจุบัน ปัญหาการรักษาความบริสุทธิ์ของภาษาเวียดนามถือเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ นักข่าวและบรรณาธิการหลายคนยังสับสนเมื่อพบว่ายากที่จะปรับปรุงข้อกำหนดสำหรับคำภาษาเวียดนามที่ปรับปรุงใหม่ให้ถูกต้องแม่นยำ ในขณะที่ยังมีคำภาษาเวียดนามโบราณจำนวนมากที่ยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ หลายครั้งที่เกิดการบิดเบือนและความสับสนที่เป็นอันตรายเกี่ยวกับการใช้คำภาษาเวียดนามที่มีความหมายไม่ถูกต้องและเนื้อหาที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิดในรายงานข่าวและบทความ ซึ่งนักเขียนต้องเผชิญผลที่ตามมา แต่ในความเป็นจริง คำภาษาเวียดนามเหล่านั้น ด้วยพฤติกรรมการใช้ของคนส่วนใหญ่ มีความหมายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และจำเป็นต้องถูกนำไปวางไว้ในบริบทที่แตกต่างกันเพื่อให้เกิดความเข้าใจที่แตกต่างกัน แล้วเกณฑ์และพื้นฐานใดที่จะช่วยให้นักข่าวและนักเขียนตระหนักถึงปัญหา พิจารณา และเลือกได้อย่างถูกต้อง?

เห็นได้ชัดว่าในบริบททางสังคมปัจจุบัน ความหลากหลายและความซับซ้อนของข้อมูลจำเป็นต้องอาศัยการใช้ภาษาอย่างเชี่ยวชาญ ซึ่งต้องจริงจังและครบถ้วนสมบูรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาเวียดนาม จิตวิทยาสังคมโดยทั่วไปถือว่าภาษาแม่เป็นภาษาที่ทุกคนสามารถพูดและเข้าใจได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว คำศัพท์กี่คำที่เข้าใจได้อย่างถูกต้องเมื่อเทียบกับปริมาณภาษาที่แต่ละคนได้รับ นี่เป็นประเด็นสำคัญทางสังคมศาสตร์ที่นักวิจัยและองค์กรวิทยาศาสตร์เฉพาะทางต้องประเมิน ก่อนที่จะสามารถบังคับใช้ข้อกำหนดนี้ได้ นักข่าวและนักเขียนเองจะต้องเป็นผู้บุกเบิกในการเลือกและตัดสินใจเลือกใช้ การประนีประนอมง่ายๆ เช่น "ตามกระแส" เพื่อดึงดูดมุมมองและความชอบจากกลุ่มคน โดยปราศจากความถูกต้องและแม่นยำในประเด็นภาษาที่นักข่าวแสดงออก จะนำไปสู่ความเข้าใจผิดอย่างร้ายแรงในชุมชนได้อย่างง่ายดาย

ที่มา: https://baodaklak.vn/xa-hoi/202506/giu-gin-tieng-viet-trach-nhiem-cua-nha-bao-4c70146/