H50 ส่องประกายตลอดไป

เมษายนนี้ เราไปดาไก่กันเถอะ

เพื่อนเก่ากลับมาที่นี่พร้อมบ้านทีม

ชอบมากเลยเวลามองดูผมสีขาว

กอดไหล่กัน พูดคุยเรื่องสนามรบอย่างตื่นเต้น

ยังคงเป็นวิญญาณ H50 ไม่กลัวหนาม

มองตากันราวกับย้อนเวลากลับไปในวัยเยาว์

เรื่องราวที่ไม่มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด มีแต่เรียกน้ำตา

ผมรู้สึกเสียใจแทนสหายร่วมรบที่ไม่ได้กลับมาในวันที่พบปะสังสรรค์กันอย่างมีความสุข

มาเลเรีย ผิวยังซีดอยู่

รำลึกถึงช่วงเวลาสงครามอันโหดร้าย

ข้าวสาร ยารักษาโรค ปืน และกระสุนปืนมากมาย

เดินทางด้านหลังผ่านสนามรบของโซนหก

รำลึกถึงอาหารเย็นชามซุปผสมน้ำฝน

เปลลอยนอนมองพระจันทร์คิดถึงแม่ พ่อ และคนชรา

จดหมายถึงคนรักยังไม่เสร็จ ถึงเวลาต้องรวมตัวกันแล้ว

จดหมายรักที่เขียนไม่จบอีกฉบับ...โอ้ ลมฤดูใบไม้ร่วง...

ผมเงางามของแม่จะบางลงทุกๆ ฤดูใบไม้ผลิ

กองทัพสั้นแต่สหายก็เป็นที่รัก

ฉันบอกกับตัวเองว่า: สงครามต้องอาศัยการเสียสละ...

การต่อสู้อันกล้าหาญในการชมเครื่องบินตก

เพิ่มความมั่นใจจนถึงวันแห่งชัยชนะ

ถนนผ่านไปแล้ว ถนนใหม่เปิดขึ้น

โกดังถูกแบกไว้บนไหล่

ภูเขาที่ฉันปีนขึ้นไปก็คุ้นเคย และลำธารลึกที่ฉันข้ามก็คุ้นเคย

เมื่ออายุได้ 20 ปี กองทัพ H50 ก็มีพลังมหัศจรรย์

วันนี้เรามาที่นี่เพื่อฉลองวันประชุม

ไม่มีใครบอกเล่าถึงความสำเร็จในชีวิตของตนเอง

แค่เพียงน้ำตาและรอยยิ้มก็เพียงพอที่จะมอบทุกสิ่งให้กันและกัน

และความปิติก็ระเบิดเป็นเทศกาลยิ่งใหญ่ภายในตัวเรา

ดาไก่ 12 เมษายน 2568

ที่มา: https://baobinhthuan.com.vn/h50-sang-mai-mot-thoi-129359.html