ซอยมอสในฮอยอัน

ลึกซึ้งและลึกซึ้ง
ตรอกซอกซอยที่เต็มไปด้วยมอสในเมือง
วัยเด็กของฉันหมดไปกับการเล่นไล่จับ
วิ่งจาก Phan Chu Trinh ผ่าน Cuong De ผ่าน Nguyen Thai Hoc และออกไปยังริมฝั่งแม่น้ำที่มีลมพัดแรง
ลมพัดมาจากแม่น้ำโหน่ย สีฟ้า สดชื่น เย็นสบาย...

ซอยมอสในฮอยอัน - บทกวีโดย ดินห์ เล วู - ภาพที่ 1

ภาพประกอบ: VAN NGUYEN

ซอยในฮอยอัน
มันเป็น โลก ที่เป็นความลับของเด็กๆ ที่เติบโตในเมือง
โลกนั้นมีเสียงจิ้งหรีดร้องเจื้อยแจ้วในฤดูร้อน
ปลากัดสีสันสดใสสะบัดหางในบ่อน้ำโบราณที่ลึก
น้ำใสราวกับคริสตัล
เสียงถังกระทบผนังบ่อน้ำทำให้เกิดเสียงดังกริ๊กในคืนเดือนหงาย
เสียงแมวป่าร้องเหมียวบนหลังคาบ้านเก่าที่มีกระเบื้องหยินหยาง
เสียงขายไข่เป็ดยามดึกยังชัดและยาวนาน…

เงียบสงบและกว้างใหญ่
ตรอกซอกซอยบางครั้งก็ไร้เดียงสาเหมือนรักครั้งแรกของเด็กๆ
ข้าวเหนียวข้าวโพดขี้อายราดน้ำส้มสายชู
เสียงไม้รองเท้าเดินสะดุดบนถนนที่รกร้าง
มีความปรารถนาอย่างหนึ่งซึ่งฉันไม่รู้จะเรียกชื่อว่าอะไร
มีคนๆ หนึ่งยืนอยู่ที่มุมซอยลึก รอคอยใครบางคนที่ไม่เคยมา
มีเพียงราตรีอันเงียบงันเท่านั้นที่ยืนยาวเท่าโชคชะตา
เสียงยุงบินหึ่งๆ เศร้าสร้อยและน่าใจหาย...

ซอยฮอยอัน
เป็นเส้นเลือดใหญ่ของเมือง
คือชีวิตมนุษย์.
ซอยนี้คุ้นเคยเหมือนเส้นที่อยู่บนฝ่ามือของคุณ
หลับตาแล้วยังจำทุกมุมได้
มุมนี้ตอนเด็กๆ ตอนสิบขวบผมไม่ไปโรงเรียนเพื่อมาเล่น
มุมนี้โดนแม่ตี คลานเข้ามานั่งร้องไห้
มุมนี้เป็นมุมที่ผมอ่านการ์ตูนตอนเที่ยง
มุมนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันจับมือเธอ
มุมนี้ปิดหน้าฉันร้องไห้เงียบๆ เมื่อเธอเอ่ยคำลา...