รสชาติจากมือแม่

ปอเปี๊ยะใบชะพลู

เมื่อฝนที่ตกปรอยๆ ข้างนอก ความหนาวเย็นของวันแรกของฤดูหนาวเริ่มเข้ามา แม่ของฉันก็เอาถาดที่เต็มไปด้วยใบพลูและเนื้อสับออกมา

คุณแม่ของฉันเลือกใบโหระพาแต่ละใบอย่างพิถีพิถัน หนา นุ่ม และเก็บขอบใบโหระพาให้เรียบร้อย ห่อเนื้อสับไว้ด้านในได้ คุณแม่มักจะเลือกหมูที่มีทั้งเนื้อติดมันและเนื้อติดมัน เพื่อป้องกันไม่ให้เนื้อแห้งเมื่อนำมาม้วน คุณแม่มักจะนำเนื้อสับมาผสมกับหอมแดง ตะไคร้ พริกไทย เห็ดหูหนูสับ น้ำปลา น้ำตาล และผงชูรส เพื่อให้ได้ส่วนผสมที่ลงตัว

แม่นั่งข้างกองไฟ มือของเธอค่อยๆ ม้วนเนื้อแต่ละชิ้นอย่างรวดเร็ว ใบพลูสดนุ่มๆ พันรอบเนื้อสับที่คลุกเคล้าด้วยเครื่องเทศรสเข้มข้น เนื้อชิ้นเล็กๆ แต่ละชิ้นถูกเสียบไม้ย่างอย่างประณีต

เสียงฉ่าของมีทโลฟย่างบนเตาถ่านฟังดูเป็นเพลงง่ายๆ แต่กลับมีเสน่ห์ชวนหลงใหล คุณแม่บอกว่าเวลาย่างต้องพลิกมีทโลฟตลอดเวลาเพื่อให้สุกทั่วถึง ไม่ไหม้ และไส้จะชุ่มฉ่ำ นุ่ม ไม่แห้ง

มีทโลฟเพิ่งย่างเสร็จ กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วครัว อบอวลไปในอากาศ แม่มักพูดว่าความอร่อยของอาหารจานหนึ่งไม่ได้อยู่ที่รสชาติเพียงอย่างเดียว แต่ยังอยู่ที่ความใส่ใจในการทำอีกด้วย

ฉันยังจำความรู้สึกนั้นได้ กลิ่นหอมอบอุ่นแผ่กระจายไปทั่วห้อง ชวนให้เรากลับไปทานอาหารอีกครั้ง หยิบแฮมขึ้นมาชิ้นหนึ่ง รสชาติเข้มข้นของเนื้อแทรกซึมเข้าปากจนแทบละลาย รสชาติเข้มข้นและอร่อย แฮมแต่ละม้วนเปรียบเสมือนคำเชื้อเชิญอันเรียบง่าย ชวนให้นึกถึงบ่ายวันฝนตก นึกถึงกองไฟสีแดงอุ่นๆ ที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอ

หมูย่างใบชะพลูของแม่ไม่ใช่เมนูหรูหราอะไร แต่สำหรับผมแล้ว หมูย่างใบชะพลูคือเมนูที่อร่อยที่สุด ตอนนี้ในฐานะผู้ใหญ่ ทุกครั้งที่ผมทำหมูย่างใบชะพลู ผมอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันฝนตกในฤดูหนาว นั่งล้อมวงรออาหารที่แม่ทำอย่างใจจดใจจ่อ

ที่มา: https://baoquangnam.vn/huong-vi-tu-ban-tay-me-3144750.html