รสชาติจากมือแม่

ปอเปี๊ยะใบชะพลู

เมื่อฝนที่ตกปรอยๆ ข้างนอก ความหนาวเย็นของต้นฤดูหนาวเริ่มเข้ามา แม่ของฉันก็เอาถาดที่เต็มไปด้วยใบพลูและเนื้อสับออกมา

คุณแม่ของฉันเลือกใบโหระพาแต่ละใบอย่างพิถีพิถัน หนา นุ่ม และเก็บขอบใบโหระพาให้เรียบร้อย ห่อเนื้อสับไว้ด้านในได้ คุณแม่มักจะเลือกหมูที่มีทั้งเนื้อติดมันและเนื้อไม่ติดมัน เพื่อไม่ให้เนื้อแห้งเมื่อม้วน คุณแม่มักจะนำเนื้อสับมาผสมกับหอมแดง ตะไคร้ พริกไทย เห็ดหูหนูสับ น้ำปลา น้ำตาล และผงชูรส เพื่อให้ได้ส่วนผสมที่ลงตัว

แม่นั่งข้างกองไฟ มือของเธอคลึงเนื้อแต่ละชิ้นอย่างคล่องแคล่ว ใบพลูสดนุ่มๆ ห่อหุ้มเนื้อสับที่คลุกเคล้าด้วยเครื่องเทศรสเข้มข้น เนื้อชิ้นเล็กๆ แต่ละชิ้นถูกเสียบไม้ย่างอย่างประณีต

เสียงฉ่าของมีทโลฟย่างบนเตาถ่านฟังดูเป็นเพลงธรรมดาๆ แต่กลับมีเสน่ห์ชวนหลงใหล คุณแม่บอกว่าเวลาย่างต้องพลิกมีทโลฟตลอดเวลาเพื่อให้สุกทั่วถึง ไม่ไหม้ และไส้จะชุ่มฉ่ำ นุ่ม ไม่แห้ง

มีทโลฟเพิ่งย่างเสร็จ กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วครัว อบอวลไปทั่วห้อง แม่มักบอกว่าความอร่อยของอาหารไม่ได้อยู่ที่รสชาติเพียงอย่างเดียว แต่ยังอยู่ที่ความใส่ใจในการทำอีกด้วย

ฉันยังจำความรู้สึกนั้นได้ กลิ่นหอมอบอุ่นแผ่กระจายไปทั่วห้อง ชวนให้เรากลับไปทานอาหารอีกครั้ง หยิบแฮมชิ้นหนึ่งขึ้นมา รสชาติเข้มข้นของเนื้อแทรกซึมเข้าปากจนละลาย รสชาติเข้มข้นและอร่อย แฮมโรลแต่ละชิ้นเปรียบเสมือนคำเชื้อเชิญอันเรียบง่าย ชวนให้นึกถึงบ่ายวันฝนตก นึกถึงกองไฟสีแดงอบอุ่นที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอ

หมูย่างโลลอตของแม่ไม่ใช่เมนูหรูหราอะไร แต่มันคือเมนูที่ดีที่สุดสำหรับฉัน ตอนนี้ในฐานะผู้ใหญ่ ทุกครั้งที่ทำหมูย่างโลลอต ฉันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันฝนตกในฤดูหนาว นั่งล้อมวงรอบโต๊ะอาหาร รอคอยอาหารที่แม่ทำอย่างใจจดใจจ่อ

ที่มา: https://baoquangnam.vn/huong-vi-tu-ban-tay-me-3144750.html