ท้องฟ้าอันสงบสุขในใจฉันคือช่วงเวลาวัยเด็กในบ้านเกิดของแม่ ใต้แสงตะวันยามอาทิตย์อัสดง ทุ่งนาเต็มไปด้วยดอกไม้ เสียงขลุ่ยว่าว และควายอ้วนท้วนนอนเล่นอยู่ริมรั้วไผ่ วัยเด็กของฉันหมดไปกับการวิ่งเล่นในชนบท ไล่ตั๊กแตนและตั๊กแตน เหงื่อไหลท่วมตัวแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะสูดดมกลิ่นข้าวใหม่
ฉันจำได้สมัยที่ฉันตามเขาไปตกปลา ตัวเปื้อนโคลน แต่ก็ยังตื่นเต้นรอคอยที่จะได้เห็น "ของที่ปล้นมาจากสงคราม" ของเขา มีปลาและกุ้งทั้งตัวใหญ่และตัวเล็กกระโดดไปมาในตาข่าย ดังนั้นทุกเย็นเมื่อฉันกลับมา เขาจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่ให้ฉัน

ภาพประกอบ: baolongan.vn
ความทรงจำในวัยเด็กของฉันรวมถึงวันอันสงบสุขกับคุณยาย พร้อมกับมื้ออาหารง่ายๆ ที่ฝังแน่นอยู่ในใจฉันมาก จนถึงขนาดว่าแม้ว่าฉันจะโตขึ้น ฉันก็ยังคงไม่สามารถลืมรสชาติที่อร่อยและเย็นชื่นใจของมื้ออาหารเหล่านั้นได้
คุณยายของฉันฉลาดมาก ท่านมักจะดูแลให้พวกเรามีอาหารกินอย่างครบถ้วนเสมอ ตอนที่ฉันถูกส่งกลับไปอยู่ชนบทกับคุณยาย อาหารสมัยเด็กๆ ของเราไม่ได้มีจานมากมายเหมือนสมัยนี้ มีเพียงซุปธรรมดาๆ หนึ่งถ้วย กุ้งสองสามตัว ปลาแห้งสองสามชิ้น หรือเต้าหู้สองสามชิ้น แต่ผ่านมือคุณยาย รสชาติเหล่านั้นติดตัวฉันมาจนผมหงอก
ฉันมักจะนึกถึงความทรงจำสมัยที่อยู่กับคุณยาย ระหว่างที่กินข้าวกับคุณยายบนเสื่อหน้าบ้าน คุณยายจะแบ่งอาหารทุกอย่างที่มีให้ฉันเสมอ และระหว่างที่คุณยายกำลังกินข้าว คุณยายจะพูดเสมอว่า “กินเถอะลูก!” คุณยายรู้ว่าฉันต้องอยู่ไกลบ้าน ไกลพ่อแม่ บางทีคุณยายอาจจะตามใจฉันมากกว่าลุงป้าน้าอาเสียอีก เวลามันเทศหรือมันสำปะหลังฝังดิน คุณยายก็จะแบ่งให้ฉันก่อนเสมอ
หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ฉันกับพี่สาวก็ยังคงปั่นจักรยานกลับบ้านเกิดอยู่บ่อยๆ บางครั้งป้าก็จะให้มันฝรั่งแก่เรา บางครั้งลุงก็จะให้ปลาและข้าวสารสองสามกิโลกรัมแก่เรา ซึ่งนั่นช่วยให้เราผ่านพ้นความยากลำบากและความอดอยากต่างๆ ไปได้ และมันได้ "หล่อเลี้ยง" ความทรงจำเกี่ยวกับบ้านเกิดของฉันไว้ในใจฉัน
กลิ่นหอมหวานของชนบททำให้ผู้คน ยิ่งคึกคักก็ยิ่งอยากกลับมา ท้องฟ้าสงบนิ่ง ทุ่งนาเขียวขจี และเมื่อดอกข้าวบาน ท้องทุ่งทั้งหมดก็กลายเป็นสีเหลืองทอง
กลิ่นข้าวในควันยามบ่ายกลายเป็นกลิ่นอายชนบทในจิตใจ หลังจากห่างบ้านไปหลายปี ทุกครั้งที่เห็นทุ่งนากว้างใหญ่ กลิ่นอายชนบทก็หวนกลับมาอีกครั้ง ฝังอยู่ใน "ซอกมุม" แห่งความทรงจำ ทันใดนั้นฉันก็ตระหนักได้ว่าช่วงเวลาวัยเด็กคือช่วงเวลาอันสงบสุขในใจของทุกคน...
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)