ความทรงจำอันน่าจดจำกับนายพลหวอเหงียนเจียป

หวู่เฮวียน นักข่าวและช่างภาพ รู้สึกโชคดีที่ได้ใกล้ชิดกับพลเอกหวอเหงียนซ้าปหลายครั้ง ช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นช่วงเวลาแห่งความทรงจำอันมิอาจลืมเลือนสำหรับเขา

นักข่าวและช่างภาพ หวู่ ฮุยเยิน (ขวาสุด) พบหนังสือและหนังสือพิมพ์ต่างประเทศให้พลเอกหวอ เหงียน จาป อ่านในช่วงที่เขาอยู่ที่สหภาพโซเวียต (ภาพถ่ายโดยตัวละคร)

นายพลนั้นใกล้ชิดและเรียบง่าย

เนื่องในวันครบรอบ 12 ปีการเสียชีวิตของพลเอก Vo Nguyen Giap (4 ตุลาคม 2013 - 4 ตุลาคม 2025) นักข่าวและช่างภาพ Vu Huyen (รองประธานถาวรของสมาคมศิลปินถ่ายภาพเวียดนาม วาระที่ 6 บรรณาธิการบริหารนิตยสารการถ่ายภาพ ประธานสภาศิลปะสมัยที่ 3, 4, 5 และ 6) ได้เล่าถึงช่วงเวลาที่เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับพลเอกท่านนี้

ระหว่างปี พ.ศ. 2515 ถึง พ.ศ. 2519 นักข่าว หวู่ เฮวียน (ในขณะนั้นเป็นเจ้าหน้าที่ของ Vietnam Pictorial) ถูกส่งไปศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐโลโมโนซอฟ (สหภาพโซเวียต) ในปี พ.ศ. 2518 สถานทูตเวียดนามมอบหมายภารกิจพิเศษให้เขา นั่นคือการใกล้ชิดและพูดคุยกับพลเอก หวู่ เหงียน ซ้าป เกี่ยวกับการถ่ายภาพ ในขณะนั้น พลเอกท่านนี้ก็ประจำการอยู่ที่สหภาพโซเวียตเช่นกัน

“ท่านนายพลอาศัยอยู่ในบ้านพักตากอากาศใกล้กับมหาวิทยาลัยแห่งรัฐโลโมโนซอฟ มีคนเข้าออกน้อยมาก ในวันหยุดสุดสัปดาห์ มีเพียงบุตรสองคนของท่านนายพล คือ โว เดียน เบียน และโว ฮันห์ ฟุก (ซึ่งขณะนั้นกำลังศึกษาอยู่ที่สหภาพโซเวียต) ที่มาเยี่ยมบิดา” ช่างภาพ หวู่ เหวิน กล่าว ในความทรงจำของนักข่าวและช่างภาพ หวู่ เหวิน ท่านนายพลได้กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ มีความสนิทสนม อ่อนโยน และเรียบง่ายกับลูกๆ บ้านที่ท่านนายพลอาศัยอยู่เป็นครั้งคราวก็ยินดีต้อนรับเพื่อนๆ ของลูกๆ มาเล่นเหมือนครอบครัวทั่วไป

ต่อผู้ใต้บังคับบัญชาและคนใกล้ชิด ท่านนายพลมักใส่ใจและเอาใจใส่แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ “ครั้งหนึ่ง ผมใส่เสื้อของกองทัพปลดปล่อยตัวใหญ่ไปหน่อย ต้องเปลี่ยนเสื้อตัวอื่น แต่กระดุมมันขาด ท่านนายพลมองมาที่ผม ยิ้ม แล้วถามว่า ทำไมฮุ่ยเอินไม่ขอให้ใครเย็บให้ล่ะ” นักข่าวหวู่ฮุ่ยเอินเล่าให้ฟัง

ทุกครั้งที่ท่านนายพลเยือนสหภาพโซเวียต ท่านมักจะถามเจ้าหน้าที่สถานทูตว่า “ฮุ่ยเหยินอยู่ที่ไหน” ซึ่งทำให้นักข่าวหนุ่ม หวู่ ฮุ่ยเหยิน รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง “การได้ใกล้ชิดกับนายพลผู้มีความสามารถ ได้พบกับคนที่รักการถ่ายภาพ ได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการถ่ายภาพให้นายพลฟัง ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับนักข่าวหนุ่มอย่างผมในตอนนั้น!” นักข่าว หวู่ ฮุ่ยเหยิน กล่าว สำหรับนักข่าวและช่างภาพ หวู่ ฮุ่ยเหยิน เวลาที่ได้ใกล้ชิดกับนายพลผู้นี้ถือเป็นสิ่งล้ำค่าอย่างยิ่ง ไม่ใช่สิ่งที่ได้มาง่ายๆ

บทเรียนด้านการสื่อสารมวลชน

ทุกเช้า หน้าที่ของนักข่าวหวู่ เฮวียน ในเวลานั้นคือการหาหนังสือและหนังสือพิมพ์ต่างประเทศเกี่ยวกับสถานการณ์ในเวียดนามมาให้ท่านนายพลอ่าน “ผมเป็นนักข่าว แต่ผมได้ใกล้ชิดและพูดคุยกับท่าน ไม่ใช่ถ่ายรูปท่าน อาจเป็นเพราะพลเอกหวู่ เหงียน ซ้าป ชื่นชอบการถ่ายภาพ และผมทำงานอยู่ที่หนังสือพิมพ์ต่างประเทศ Vietnam Pictorial สถานทูตจึงจัดให้ผมสามารถเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการถ่ายภาพให้ท่านนายพลฟังได้มากมาย” นักข่าวหวู่ เฮวียน กล่าว

แน่นอนว่านักข่าวและช่างภาพ Vu Huyen เคยถ่ายภาพนายพล Vo Nguyen Giap มาก่อน แต่ไม่ได้ถ่ายภาพเพื่อลงหนังสือพิมพ์ แต่เป็นเพียงของที่ระลึกเท่านั้น

นักข่าว หวู่ ฮุยเยิน (ซ้าย) เดินเล่นกับพลเอก หวอ เหงียน ซ้าป (ภาพถ่ายโดยตัวละคร)

ระหว่างวันเดินฝ่าหิมะ นักข่าวหนุ่ม หวู่ เฮวียน และนายพลได้พูดคุยกันหลายเรื่อง ครั้งหนึ่ง นายพลได้พูดถึงภาพเขียนเวียดนาม ซึ่งเริ่มพิมพ์ภาพสีแล้ว และต้องใช้ปากการะบาย นายพลไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์ เพราะในขณะนั้นสถานการณ์ยังลำบาก และในเวียดนามก็ยังไม่มีภาพถ่ายสี อย่างไรก็ตาม นายพลได้แนะนำว่า การสื่อสารมวลชนต้องเคารพความจริง ไม่ใช่การใช้สีฉูดฉาดหรือการแต่งหน้า

ท่านนายพลยังได้ตั้งข้อสังเกตว่า การโฆษณาชวนเชื่อจากต่างประเทศนั้นแตกต่างจากการโฆษณาชวนเชื่อในประเทศอย่างมาก การโฆษณาชวนเชื่อในประเทศคือการพูดคุยกับประชาชนของเรา ผู้ที่เห็นด้วยกับเรา และมีแนวโน้มที่จะระดมพลและจัดระเบียบมวลชน ส่วนการโฆษณาชวนเชื่อจากต่างประเทศนั้น เราไม่สามารถจัดระเบียบประชาชนได้ แต่ต้องใช้การโฆษณาชวนเชื่อเพื่อให้พวกเขาเข้าใจ รู้สึก ชื่นชอบ และมาหาเรา เราต้องมีความเชี่ยวชาญอย่างยิ่ง เพราะในต่างประเทศก็มีศัตรูเช่นกัน

นักข่าวและช่างภาพ Vu Huyen มักจะจดจำคำสอนของนายพล Vo Nguyen Giap เสมอในช่วงที่เขาประกอบอาชีพนักข่าว (ภาพถ่ายโดยตัวละคร)

สำหรับนักข่าวและช่างภาพ หวู่ เฮวียน ท่านนายพลไม่เพียงแต่เป็นบุคคลสำคัญทางวัฒนธรรมและผู้บัญชาการทหารที่โดดเด่นเท่านั้น แต่ยังเป็นนักข่าวที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ท่านนายพลเน้นย้ำเสมอว่าการสื่อสารมวลชนและการถ่ายภาพต้องส่งผลดีต่อชีวิต ในยามสงคราม ผู้คนลุกขึ้นยืนเพื่อปกป้องปิตุภูมิ ใน ยามสงบ โลกจะเข้าใจเวียดนามอย่างถูกต้องได้อย่างไร

อีกครั้งหนึ่ง ท่านนายพลได้เล่าถึงผลงานของท่านให้กับหนังสือพิมพ์เสียงประชาชน และต่อมาก็ได้ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์อีกหลายฉบับ ในปี ค.ศ. 1941 เมื่อลุงโฮเดินทางกลับประเทศและตีพิมพ์หนังสือพิมพ์อิสระเวียดนาม ท่านนายพลได้รับมอบหมายจากลุงโฮให้เขียนบทความ ครั้งแรกท่านนายพลเขียนได้ 3 หน้า แต่หลังจากอ่านจบแล้ว ท่านลุงโฮได้แนะนำให้ท่านย่อความลง และเมื่อเขียนเสร็จแล้ว ท่านควรให้คนรอบข้างอ่านก่อน เพื่อดูว่าเข้าใจง่ายหรือไม่... และนับแต่นั้นมา ท่านนายพลก็จดจำและเรียนรู้จากรูปแบบการเขียนข่าวของลุงโฮมาโดยตลอด ท่านนายพลแนะนำว่า การเขียนข่าวสำหรับหนังสือพิมพ์นั้น หลายคนต้องอ่านและเข้าใจเนื้อหา หากผู้อ่านไม่เข้าใจสิ่งที่คุณเขียน มันก็ไร้ประโยชน์ การเขียนให้กระชับ ชัดเจน และเข้าถึงชีวิตจริงเป็นสิ่งสำคัญ นักข่าวสายปฏิวัติควรจำไว้เสมอว่า...

ตลอดชีวิตการถือกล้องซึ่งปัจจุบันมีอายุกว่า 80 ปี ทัศนะเหล่านี้ได้รับการจดจำและนำไปใช้โดยนักข่าวและช่างภาพ หวู่ เฮวียน ตลอดการทำงานของเขา จนถึงปัจจุบัน ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน หรือแบ่งปันผลงานกับใคร นักข่าว หวู่ เฮวียน ยังคงเน้นย้ำถึงแนวคิดแบบนักข่าว

ทู เฮือง

ที่มา: https://baohaiphong.vn/ky-niem-kho-quen-vo-dai-tuong-vo-nguyen-giap-522590.html