แม่และแม่น้ำแห่งบ้านเกิดของฉัน

(หนังสือพิมพ์ กวางงาย ) - หลังจากการเดินทางไกลไปมาหลายครั้ง ผู้คนต่างโหยหาความสงบสุขและความสบายใจในบ้านเกิดเมืองนอน บางทีเพียงแค่ความทรงจำอันแสนหวานก็อาจเพียงพอที่จะบรรเทาและคลายความกังวลใจได้ ฉันเองก็เคยพึ่งพาหมู่บ้านของฉันแบบนี้ทุกครั้งที่หัวใจฉันโหยหาบ้านเกิดและยังไม่มีโอกาสได้กลับไป...

ความโหยหาบ้านเกิดของฉันเริ่มต้นด้วยความโหยหาแม่ เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดถึงเธอ ฉันมักจะนึกถึงแม่น้ำในบ้านเกิด แม่น้ำที่ไหลอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เงียบสงบ และอ่อนโยน ไม่ว่าจะใสหรือขุ่น เต็มไปด้วยน้ำหรือแห้งแล้ง ก็ยังคงซื่อสัตย์เสมอ เหมือนกับแม่ของฉัน ที่เรียบง่ายตลอดชีวิต แต่เปี่ยมไปด้วยความรักอันลึกซึ้งและไร้ขอบเขต

(ภาพประกอบ)

ดินตะกอนค่อยๆ สะสมตัวขึ้นอย่างขยันขันแข็ง ทำให้ทุ่งนาอุดมสมบูรณ์และสร้างนาข้าวสีเขียวชอุ่ม แม่น้ำที่คดเคี้ยวโอบล้อมผืนดินรอบหมู่บ้าน ผู้คนของฉันพึ่งพาแม่น้ำเพื่อการดำรงชีวิต สืบทอดมรดกแห่งความยากลำบากและการทำงานหนัก ใช้ชีวิตล่องลอยไปตามสายน้ำ ฤดูกาลแล้วฤดูกาลเล่า ปลาและกุ้งเป็นพรจากแม่น้ำที่ไม่มีวันสิ้นสุด อุดมสมบูรณ์ด้วยความกตัญญู ไม่ว่าน้ำจะเต็มหรือแห้งก็ตาม

โอ้ แม่น้ำเอ๋ย ฉันคิดถึงวันเวลาในวัยเด็กเหล่านั้นเหลือเกิน วันที่ฉันใช้เวลาช่วงบ่ายว่ายน้ำและดำน้ำกับเพื่อนๆ เด็กๆ ผอมๆ ผิวคล้ำเหล่านั้นใช้เวลาช่วงฤดูร้อนอย่างขยันขันแข็งในการค้นหาหอยและหอยแมลงภู่ โยนเบ็ดและแหไปตามริมฝั่งแม่น้ำ ในช่วงฤดูแล้ง เราลุยโคลนเพื่อจับปูและปลา แม่น้ำให้ฉันมามากมาย ทั้งความอุดมสมบูรณ์ตามฤดูกาลและความทรงจำอันกว้างใหญ่และไม่มีวันลืมเลือนในวัยเด็กของฉัน

ทุกครั้งที่แสงสนธยายามเย็นมาเยือน ลมใต้จะพัดมา สาดแสงสีแดงระเรื่อลงบนแม่น้ำอันเงียบสงบในบ้านเกิดของฉัน นั่นเป็นช่วงเวลาที่ฉันจะเดินเล่นไปตามริมฝั่งแม่น้ำ มองไปยังสะพานไม้ไผ่ มองหาร่างที่บอบบางของแม่ขณะที่เธอกำลังเดินกะเผลกกลับบ้านพร้อมกับไม้เท้า ในความทรงจำอันไร้เดียงสาของฉัน แม่จะออกไปแต่เช้าตรู่เพื่อข้ามไปยังเกาะเล็กๆ อีกฝั่งของแม่น้ำ ตั้งตะกร้าขายปลา ส่วนใหญ่จะเป็นปลาเฮอริ่งและปลาซาร์ดีนย่าง ฉันไม่รู้ว่าเธอได้กำไรเท่าไหร่ แต่เธอมักจะกลับมาดึกดื่น บางครั้งถึงกับแลกปลากับมันฝรั่งหรือถั่ว...

สายน้ำนั้นช่างล้ำค่าและเปี่ยมด้วยความรัก เป็นเสมือนการปกป้องคุ้มครองของแม่ น้ำในแม่น้ำบ้านเกิดหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของฉันมาตั้งแต่เด็ก แต่ละหยดของตะกอนค่อยๆ สะสมผ่านช่วงเวลาขึ้นๆ ลงๆ ของชีวิต หล่อหลอมให้ฉันเป็นคนที่มีคุณธรรมและซื่อตรง เหมือนกับแม่ของฉัน หญิงผู้พูดน้อย อดทนต่อความยากลำบากนับไม่ถ้วน อดทนอย่างใจเย็นและอ่อนน้อมถ่อมตนต่อการต่อรองและความอิจฉาริษยา แม่ของฉันไม่ได้ให้เงินทองแก่ฉัน มรดกที่ท่านมอบให้คือความเป็นมนุษย์ จากท่าน ฉันได้เรียนรู้ความอดทนและความกตัญญู และยังคงโหยหารากเหง้าและบ้านเกิดอยู่เสมอ โหยหาป่าไผ่ ริมฝั่งแม่น้ำ เรือโดดเดี่ยวที่จอดรออยู่ที่ท่าเรือร้าง...

หลังจากอดทนต่อความยากลำบากและการดิ้นรนในชีวิตเมือง เราปรารถนาที่จะกลับไปยังแม่น้ำ กลับไปยังหมู่บ้าน เพื่อชำระล้างความเศร้าโศกและสิ่งสกปรกทั้งหมด กลับไปนั่งอยู่ในบ้านเกิด ปล่อยใจให้ล่องลอย คิดถึงแม่ของเราเหมือนเด็กในอดีต...

เอ็นจีโอ เดอะ แลม

ข่าวและบทความที่เกี่ยวข้อง:

แหล่งที่มา