ฤดูดอกไม้ Lagerstroemia - วันสีม่วงอันแสนฝัน

ตามถนนที่คุ้นเคย เช่น ถนน Nguyen Ai Quoc, ถนน Pham Van Thuan, ถนน Huynh Van Nghe, ถนน Tran Cong An และโดยเฉพาะในสวนสาธารณะริมถนน Nguyen Van Tri ที่ฉันมักไปเดินเล่นคนเดียวทุกบ่าย ดอกไม้สีม่วงจะแข่งขันกันโชว์สีสันของมัน ดอกไม้ดอกนั้นมิได้มีเสียงดังเท่าดอกฟีนิกซ์แดง ไม่สง่างามเท่าดอกกุหลาบแดง และไม่มีสีสันเท่าดอกไฮเดรนเยีย Lagerstroemia มีความงามที่อ่อนโยน เหมือนกับหญิงสาวที่รู้วิธีซ่อนความรู้สึกไว้ลึกๆ ในดวงตา มีเพียงผู้ที่มีความอ่อนไหวอย่างแท้จริงเท่านั้นที่จะมองเห็นได้

ฉันชอบสีม่วง สีม่วงคือความภักดี สีม่วงคือความฝัน ทุกๆ ครั้งเมื่อถึงฤดูดอกไม้สีม่วง ใจของฉันก็เปี่ยมไปด้วยความสุข บางครั้งเพียงช่อดอกไม้เล็ก ๆ ที่เติบโตออกมาจากกำแพงเก่า ๆ ก็ทำให้ฉันต้องหยุดเป็นเวลานาน ถ่ายรูปและชื่นชมมันราวกับว่าฉันเพิ่งถือท้องฟ้าในวัยเยาว์ไว้ในมือ

วันนี้ตอนบ่ายผมเดินเตร่บนถนนคนเดียวอีกแล้ว ต้น Lagerstroemia โบราณแผ่ร่มเงาไปตามแนวถนนที่ยาวไกล ลมพัดขึ้นมาจากแม่น้ำ ด่งนาย ทำให้ชุดอ๊าวหญ่ายสีขาวของกลุ่มนักเรียนหญิงที่เพิ่งเลิกเรียนปลิวไสว ฉันดูเหมือนจะเห็นตัวเองเมื่อหลายปีก่อน สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กดกลีบดอกไม้สีม่วงลงในสมุดบันทึก เขียนชื่อใครบางคนอย่างเร่งรีบในช่วงบ่ายเดือนพฤษภาคมที่เต็มไปด้วยน้ำตา

ร้านกาแฟคุ้นเคยที่มุมถนนโว่ทิเซา ปัจจุบันมีผู้คนเบาบางลง ฉันสั่งกาแฟเย็นหนึ่งแก้วและนั่งที่หน้าต่างมองดูต้นไม้ สีม่วงของดอก Lagerstroemia สะท้อนเข้าตา ทำให้หัวใจฉันเต้นช้าลง ฉันเปิดสมุดบันทึกเก่าออก กลีบดอกไม้สีม่วงที่ถูกกดทับอย่างระมัดระวังจากสมัยเรียนมัธยมปลายยังคงไม่บุบสลาย กลีบดอกแห้งเปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่อน แต่คำด้านล่างยังคงชัดเจน: "ส่งกลับไปเมื่ออายุสิบเจ็ดในเดือนพฤษภาคมพร้อมกับดอกไม้สีม่วง"

แม้ว่าชื่อนั้นจะไม่มีอยู่ในตัวฉันอีกต่อไปแล้ว แต่ความทรงจำเกี่ยวกับฤดูดอกไม้แรกยังคงชัดเจนราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ฉันจำช่วงบ่ายที่มีแดดจัดเหล่านั้นได้ เมื่อฉันและเพื่อนๆ ขี่จักรยานกลับบ้านจากโรงเรียน โดยผ่านถนนที่เต็มไปด้วยดอกไม้สีม่วง เด็กบางคนหัวเราะออกมาเมื่อดอกไม้ร่วงลงมาบนหัวของพวกเขา ส่วนคนอื่น ๆ ก็เก็บกลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นลงในตะกร้าจักรยานของพวกเขา โดยบอกว่าพวกเขากำลังเก็บไว้เพื่อทำจดหมายรัก วัยเรียนในตอนนั้นมีแต่รักแรกและท้องฟ้าเต็มไปด้วยดอกไม้สีม่วง

ครั้งหนึ่งฉันเคยได้ยินคนพูดว่า Lagerstroemia คือดอกไม้แห่งความรักที่ไม่สมหวัง บางทีอาจเป็นเพราะมันบานและร่วงโรยเร็วมาก สวยจนใจสลายแล้วก็เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว แต่บางทีนั่นอาจจะเป็นสาเหตุว่าทำไม Lagerstroemia จึงทำให้ผู้คนหวงแหนและรักษามันไว้ ฉันก็เช่นเดียวกัน ทุกครั้งที่ดอกไม้บาน ฉันก็รอคอยที่จะค้นหาอดีตเล็กๆ น้อยๆ ในสีม่วงอ่อนๆ นั้น

เมื่อวันก่อน ฉันเดินเล่นบนถนนเหงียนไอ่ก๊วก และแวะร้านหนังสือเก่าแห่งหนึ่ง ด้านใน เจ้าของร้านกำลังปัดฝุ่นหนังสือที่เปลี่ยนสีตามกาลเวลาอย่างพิถีพิถัน เราคุยกันสักพัก เขาเล่าให้ฉันฟังว่าก่อนปี พ.ศ. 2518 สถานที่แห่งนี้เคยเป็นร้านหนังสือชื่อดังที่ชายหนุ่มหญิงสาวจากเบียนฮัวจะมารวมตัวกันเพื่อซื้อหนังสือและค้นหาบทกวี มีนักเรียนคนหนึ่งมอบสมุดบันทึกให้แฟนสาวของเขาทุกปีเมื่อดอกไม้สีม่วงบานด้วยคำอุทิศอันโรแมนติก ทุกวันนี้เขายังคงกลับมาหาหนังสือเก่าๆ และรำลึกถึงความทรงจำเก่าๆ เป็นครั้งคราว ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าเบียนฮัวเคยเป็นสถานที่ที่โรแมนติกมาก ไม่เพียงแต่กับโรงงาน โรงงาน และผู้คนเร่งรีบเท่านั้น...

ขณะเดินข้ามสะพานเก็น มองลงไปที่แม่น้ำคดเคี้ยว ฉันเห็นดอก Lagerstroemia สีม่วงบานสะพรั่งเต็มท้องฟ้าอีกฝั่งของฝั่ง ใต้ต้นไม้มีคู่รักกำลังถ่ายรูปแต่งงาน เจ้าสาวยิ้มอย่างสดใส มือของเธอค่อยๆ ลูบกลีบดอกไม้ ราวกับลูบความทรงจำอันอ่อนโยน เบียนฮัวเป็นเมืองที่มีความรัก มีชีวิตชีวา และกำลังจะกลายเป็นสถานที่ที่ฤดูกาลดอกไม้สีม่วงงดงามและน่าจดจำทุกปี

ครั้งหนึ่งมีคนบอกฉันว่า "ถ้าคุณเป็นดอกไม้ คุณคงจะเป็น Lagerstroemia ที่เงียบสงบแต่ดึงดูดใจ อ่อนโยนแต่ก็น่าจดจำ" ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นการเกี้ยวพาราสีหรือเป็นการอำลา แต่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่ถึงฤดูดอกศรีตรังสีม่วง ฉันจะออกเดินทางไปหาเงาของตัวเองในท้องฟ้าสีม่วงนั้น ซึ่งเป็นที่ที่ฉันเคยรัก ฝัน และเขียนไดอารี่พร้อมกับกลีบดอกเล็กๆ ที่ร่วงหล่นบนไหล่ของนักเรียนของฉัน

ต้นเดือนพฤษภาคมนี้ เบียนฮัวแตกต่างไปจริงๆ ไม่ใช่เพราะเมืองนี้เปลี่ยนแปลงทุกวัน แต่เพราะเมืองนี้สวมเสื้อคลุมสีม่วงแสนฝันที่เมืองอื่นไม่มี ต้นไม้ทุกต้น ทางเท้าทุกทาง และตรอกซอกซอยทุกแห่ง… ล้วนมีรอยเท้าที่น่าจดจำอยู่ในตัวฉัน และดอกไม้สีม่วงก็เหมือนเพื่อนเก่า ที่จะกลับมาเสมอในเวลาที่ฉันต้องการความเงียบ ต้องการความรำลึก

หากใครเคยคิดว่าเบียนฮัวเป็นเพียงสถานที่มาเยี่ยมชมแล้วก็จากไป โปรดลองมาเที่ยวอีกครั้งในช่วงฤดูดอกไม้สีม่วง ขณะยืนอยู่ใต้ดอกไม้สีม่วงที่ร่วงหล่นอย่างเงียบๆ ฉันรู้สึกว่าหัวใจสงบลง รู้สึกว่าเวลาเดินช้าลง และที่ไหนสักแห่ง ความทรงจำในช่วงเวลาที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง

แม้ว่าพรุ่งนี้ถนนจะมีทางแยกใหม่ๆ มากมาย แต่ถนนที่เคยถูกย้อมเป็นสีม่วงด้วยความทรงจำวัยเยาว์อาจเปลี่ยนสีก็ได้ ไม่ว่าจะไปไกลแค่ไหน หรือผ่านเมืองที่สวยงามและโอ่อ่าแค่ไหน ในใจฉัน Bien Hoa ก็ยังคงเป็นเหมือนท้องฟ้าสีม่วงของฤดู Lagerstroemia ในปีนั้นเสมอ ที่นี่ยังคงเป็นสวนสาธารณะเหงียนวันตรีที่มีต้นไม้ทอดเงาบนถนนที่ฉันเคยเดินผ่านอย่างเงียบๆ ยังคงเป็นมุมเล็กๆ ข้างร้านกาแฟเก่าที่มีสายตาของใครคนหนึ่งที่ฉันเคยมองอยู่นานแต่ไม่กล้าพูดอะไร

เบียนฮัวสำหรับฉันสวยงามเหมือนรักแรกของฉันเลย อ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความหลงใหล ไม่เสียงดังแต่ก็น่าจดจำ ฤดูกาลของดอกไม้สีม่วงจะผ่านไป กาลเวลาจะนำพาทุกสิ่งทุกอย่างไป แต่สีม่วงนั้น สีม่วงของรักแรกพบ ของเยาวชนในฝันจะคงอยู่ตลอดไป ไม่เปลี่ยนแปลงในหัวใจ

เรียงความโดย Ngo Huong

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/dong-nai-cuoi-tuan/202505/mua-hoa-bang-lang-nhung-ngay-tim-mong-mo-38e2f1c/