ฤดูกาลแห่งใบไม้ร่วง...

ใบไม้สีเหลืองพลิ้วไหวไปตามสายลมยามเช้า บางครั้งร่วงหล่นลงบนไหล่ผู้คนอย่างเฉยเมย บางครั้งก็หัวเราะคิกคักไปตามสายลม กลิ้งไปมาอย่างสนุกสนานบนทางเท้าและท้องถนน เสียงใบไม้ร่วงเบาบางราวกับลมหายใจแห่งฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงไป แต่ก็หนักแน่นพอที่จะปลุกเร้าและเรียกความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในหัวใจออกมา

ฤดูใบไม้ร่วงเปรียบเสมือนเด็กสาวในวัยเยาว์ สายลมอ่อนๆ พัดผ่านมา แต่บางครั้งก็ทำให้เรารู้สึกหนาวสั่น แอบคิดถึงและโหยหาใครสักคนที่จะกุมมือไว้ ฤดูใบไม้ร่วงคือฤดูที่ใบไม้เหลืองร่วงหล่น ทำให้หัวใจเราโหยหาและคิดถึงสิ่งเก่าๆ แต่ก็ยังคงโอบอุ้มเราไว้ด้วยความหวังและความหวัง เพื่อไม่ให้เราจมดิ่งลงสู่ความโศกเศร้า

ฤดูใบไม้ร่วงมาถึง ใบไม้ร่วงเป็นเหมือนเครื่องเตือนใจว่าเวลายังคงหมุนเวียน ฤดูกาลยังคงดำเนินต่อไป และเราค่อยๆ ทิ้งสิ่งที่มีความหมายหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ตระหนักถึง แผนการต่างๆ มากมายที่ยังไม่เป็นจริง และความหุนหันพลันแล่นและความหุนหันพลันแล่นทั้งหมดในวัยเยาว์ของเรา...

ใบไม้สีเหลืองพลิ้วไหวตามสายลมยามเช้า... ภาพประกอบ: qdnd.vn

ปีนี้ ณ หมู่บ้านเจดีย์กลางทุ่งนาที่ราบต่ำของกิงบั๊ก รอยยิ้มอ่อนโยนซ่อนอยู่ท่ามกลางเสียงใบไม้ร่วงเบาๆ จะไม่มีภาพหญิงชราหลังค่อมที่ประตูบ้านฝั่งตรงข้าม ซึ่งเปรียบเสมือนเงาของเกวียนที่เป็นเพื่อนคู่ใจมาช้านาน เสียงล้อเกวียนดังก้องกังวานไปทั่วตรอกเล็กๆ ท่ามกลางเงาของกาลเวลา เมื่อเธอยืนรออยู่ที่ตลาดบ่ายต้นหมู่บ้าน จะไม่มีภาพนายพันเอกเกษียณอายุราชการผู้มีผมสีขาวสลวย เสียงหัวเราะร่าเริงไร้กังวล ซึ่งทุกครั้งที่เห็นผมกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด เขาก็จะยิ้มแย้มและถามเสมอว่า "พ่อแม่จะกลับด้วยไหมครับ"

แม้จะตั้งรกรากและอยู่ไกลบ้าน ทุกครั้งที่ได้ยินว่าเพื่อนบ้านเพิ่งเสียชีวิต แม่จะเม้มปาก คำนวณในใจ แล้วนึกถึงใบหน้าที่คุ้นเคยซึ่งบัดนี้เลือนหายไป เธอนึกถึงวันเวลาอันยากลำบากในอดีต เวลาที่ฝนเทกระหน่ำ ลมพัดแรง ควันจากการหุงข้าวหนาทึบในครัวเล็กๆ ทำให้แสบตา เมื่อขาดแคลนข้าว เพื่อนบ้านก็ยืมข้าวของกันและกันเพื่อผ่านพ้นวันไป เมื่อไฟดับและเราช่วยเหลือกัน... ช่วงเวลาแห่งความยากลำบากและความยากจน แต่ความรักของมนุษย์นั้นอุดมสมบูรณ์เสมอ

ฤดูกาลผ่านไปอย่างเงียบงัน เงาของผู้คนพากันเดินตามไปตามฤดูกาล มีเงาบางภาพที่ทำให้เราต้องสะอื้นเมื่อหวนรำลึก มีเงาบางภาพที่เตือนให้เราช้าลง แบ่งปัน อดทน และอดกลั้น เพราะเวลายังอีกยาวไกล...

ในสวนชนบท ต้นเกรปฟรุตที่ห้อยระย้าอยู่บนกิ่งก้าน ชวนให้นึกถึงแสงจันทร์เต็มดวงที่ส่องประกายเจิดจ้าในค่ำคืนวันไหว้พระจันทร์ พร้อมเสียงกลองกบ เสียงเด็กๆ ที่ตื่นเต้นรอฉลอง ณ มุมหนึ่งของสวน ดอกมะเฟืองยังคงเป็นสีม่วงระยิบระยับด้วยความคิดถึง แปลงปอกระเจาร่วงหล่นหลังฤดูอันอุดมสมบูรณ์ ลำต้นเต็มไปด้วยผลกลมๆ แห้งๆ ที่จะส่งต่อไปในฤดูกาลหน้า โครงตาข่ายถั่วฝักยาวก็ค่อยๆ โรยรา... ความจริงกลับเรียกความทรงจำกลับมา ที่ไหนสักแห่ง ดูเหมือนโครงตาข่ายถั่วฝักยาวเก่าๆ ที่มีช่อดอกสีม่วงและผลแบนๆ มากมาย ถั่วชนิดที่ฉันตามหาทุกครั้งที่เดินบนถนนในชนบท แต่ก็ไม่ได้เจออีกเลย ปีกแมลงปอสีแดงกระพือปีก ดึงดูดรอยเท้าเด็กๆ ที่วิ่งเล่นไปทั่วสวน เงาของคุณปู่ยังคงอยู่ที่นั่น กำลังตักโคลนจากบ่อน้ำในฤดูแล้งมาราดลงบนต้นกล้วยแต่ละต้นอย่างขยันขันแข็ง แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะยังเหมือนเดิม แต่เขาได้เสียชีวิตลงในฤดูใบไม้ร่วงปีนี้ ซึ่งเป็นวันครบรอบ 24 ปีแล้ว...

ในฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ร่วงหล่นอย่างเงียบงัน ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใสชวนให้หัวใจสลาย ฤดูใบไม้ร่วงนำพาความคิดถึง ฤดูใบไม้ร่วงนำพาความบริสุทธิ์กลับคืนมา ฤดูใบไม้ร่วงยังนำพาความหวัง บัดนี้ใบไม้ผลิผลิบานอีกครั้งหลังจากฤดูใบไม้ร่วง...

ที่มา: https://www.qdnd.vn/van-hoa/van-hoc-nghe-thuat/mua-la-chao-nghieng-890548