ฤดูใบไม้ร่วงเปรียบเสมือนหญิงสาววัยเยาว์ที่งดงามที่สุด นำมาซึ่งสายลมแผ่วเบา บางครั้งอาจมากพอที่จะทำให้เรารู้สึกหนาวสั่น กระตุ้นให้เราแอบโหยหาใครสักคนมาจับกุม ฤดูใบไม้ร่วงเป็นฤดูกาลแห่งใบไม้สีทองร่วงหล่น ปลุกเร้าความโหยหาอดีต แต่ก็ยังคงยับยั้งเราไว้ด้วยความหวังและความมองโลกในแง่ดี ป้องกันไม่ให้เราตกอยู่ในความสิ้นหวัง

เมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน ใบไม้ที่ร่วงหล่นเป็นเครื่องเตือนใจว่าเวลายังคงหมุนเวียนไปตามวัฏจักร ฤดูกาลต่างๆ หมุนเวียนเปลี่ยนไป และเราค่อยๆ ทิ้งสิ่งที่มีความหมายมากมายที่เรายังไม่เคยตระหนักรู้ แผนการต่างๆ ที่ยังไม่สำเร็จ และแม้แต่ความหุนหันพลันแล่นและความไร้เดียงสาในวัยเยาว์ของเรา...

ใบไม้สีทองพลิ้วไหวไปตามสายลมยามเช้า... (ภาพประกอบ: qdnd.vn)

ปีนี้ ขณะที่ใบไม้ร่วงหล่นจากกิ่งก้าน ในหมู่บ้านบ้านเกิดของฉันที่ตั้งอยู่ท่ามกลางนาข้าวต่ำของหมู่บ้านกิงบัค ใบหน้าอ่อนโยนหลายใบก็หายไปท่ามกลางเสียงใบไม้ร่วงที่พวยพุ่งเบาๆ ร่างที่งอตัวของหญิงชราที่เคยยืนอยู่ข้างประตูฝั่งตรงข้ามหายไปแล้ว พร้อมกับรถเข็นคู่ใจของเธอ เสียงล้อกระทบกับตรอกแคบๆ ที่เก่าแก่ ขณะที่เธอกำลังรออยู่ที่ตลาดบ่าย และร่างที่สง่างาม ผมขาว และเสียงหัวเราะที่ร่าเริงของพันเอกเกษียณอายุที่อยู่ฝั่งตรงข้ามรั้ว ก็หายไปแล้วเช่นกัน ผู้ซึ่งมักจะยิ้มและถามฉันเสมอว่า "พ่อแม่ของคุณมาด้วยหรือเปล่า" ทุกครั้งที่ฉันมาเยี่ยมบ้านเกิด

เมื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ไกลจากบ้านเกิด ทุกครั้งที่แม่ได้ยินข่าวเพื่อนบ้านเสียชีวิต เธอก็จะถอนหายใจและพึมพำ รำลึกถึงใบหน้าคุ้นเคยที่เลือนหายไปจากความทรงจำ เธอหวนนึกถึงความยากลำบากในอดีต: วันที่ฝนตกหนักและลมพัดแรง ควันหนาทึบจากการหุงข้าวในครัวเล็กๆ แสบตา ช่วงเวลาที่ขาดแคลนจนเพื่อนบ้านต้องยืมข้าวกันเพื่อประทังชีวิต ช่วงเวลาแห่งการช่วยเหลือในยามยาก... ช่วงเวลาแห่งความยากจนและความลำบากอย่างที่สุด แต่ก็เป็นช่วงเวลาแห่งความเมตตากรุณาของมนุษย์อย่างเหลือล้น

ฤดูกาลผ่านไปอย่างเงียบๆ และร่างของผู้คนก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปตามกาลเวลา บางร่างชวนให้หวนคิดถึงอดีต บางร่างเตือนใจเราให้ชะลอชีวิตลง แบ่งปัน อดทน และใจกว้าง เพราะเวลายังคงทอดยาวไปข้างหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด...

ในสวนชนบท ผลส้มโอห้อยระย้าอยู่บนกิ่งก้านอย่างหนักหน่วง ชวนให้นึกถึงภาพพระจันทร์กลมโตส่องแสงเจิดจ้าในคืนเทศกาลไหว้พระจันทร์ พร้อมเสียงตีกลองกบ และเสียงพูดคุยอย่างตื่นเต้นของเด็กๆ ที่รอคอยงานเลี้ยงอย่างใจจดใจจ่อ ที่มุมหนึ่งของสวน ดอกมะเฟืองยังคงบานสะพรั่งด้วยสีม่วงที่งดงาม ต้นปอที่ใบเหี่ยวเฉาหลังจากฤดูกาลที่อุดมสมบูรณ์ เต็มไปด้วยผลกลมแห้ง เป็นสัญญาณแห่งความหวังสำหรับฤดูกาลต่อไป เถาถั่วฝักยาวก็เริ่มเหี่ยวเฉาเช่นกัน... ความจริงเรียกหาความทรงจำ ที่ไหนสักแห่ง ดูเหมือนว่าเถาถั่วเก่าแก่ในอดีตยังคงอยู่ พร้อมช่อดอกสีม่วงเข้มและฝักแบนนับไม่ถ้วน – ถั่วชนิดที่ฉันตามหามานานบนเส้นทางชนบท แต่ก็ยังไม่พบอีกเลย แมลงปอสีแดงที่บินว่อนดึงดูดสายตาของเด็กๆ ที่วิ่งเล่นในสวน ฉันเหลือบไปเห็นภาพคุณปู่กำลังตักโคลนจากบ่อน้ำแห้งๆ อย่างขยันขันแข็งเพื่อไปใส่ปุ๋ยต้นกล้วย ภาพของท่านดูเหมือนจะยังคงอยู่ในความทรงจำ แม้ว่าท่านจะจากไปแล้ว 24 ปี...

ในฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ร่วงหล่นอย่างเงียบๆ และท้องฟ้าก็เป็นสีฟ้าสดใสจนน่าทึ่ง ฤดูใบไม้ร่วงนำมาซึ่งความโหยหาอดีต ฤดูใบไม้ร่วงปลุกเร้าความบริสุทธิ์ และฤดูใบไม้ร่วงยังจุดประกายความหวังว่าหน่ออ่อนใหม่จะผลิบานอีกครั้งหลังจากฤดูแห่งใบไม้ร่วงผ่านไป...

    ที่มา: https://www.qdnd.vn/van-hoa/van-hoc-nghe-thuat/mua-la-chao-nghieng-890548