ผู้เล่นหอยสังข์ในลีซอน

ในงานเลี้ยงฉลองของทหารฮวงซาบนเกาะลี้เซิน (กวางงาย) ฉันชอบเสียงของหอยสังข์มากที่สุด เสียงศักดิ์สิทธิ์นั้นครั้งหนึ่งเคยทำให้เรือที่บรรทุกทหารไปยังเกาะฮวงซาต้องออกเดินทางเพื่อไปทำภารกิจปักเครื่องหมายอธิปไตยบนเกาะ เสียงของหอยสังข์ยังเป็นการรำลึกถึงและแสดงความขอบคุณต่อทหารฮวงซาที่จากไปและไม่กลับมาอีกเลย จนถึงทุกวันนี้ ชาวเกาะยังคงจดจำและซาบซึ้งทุกครั้งที่ได้ยินเสียงหอยสังข์ดังก้องในบ้านเกิดของพวกเขา

นายเลโฮ รับบทสังข์ ในพิธีรำลึกทหารของฮวงซา

นายโว่ชูและนายเลโฮ สองลุงหลานชายจากหมู่บ้านอันวินห์ เกาะลี้เซิน เป็นช่างฝีมือที่เก็บรักษาเสียงของเปลือกหอยไว้มานานหลายทศวรรษ ทุกปีในวันพิธีรำลึกทหารของฮวงซา เสียงอันทุ้มเศร้าโศกของเปลือกหอยจะดังก้องขึ้น ซึ่งถือเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในพิธีศักดิ์สิทธิ์นี้

นายเลโฮ กล่าวว่า ในอดีตชาวบ้านมักจะใช้เปลือกหอยสังข์ตระเวนรอบเกาะและทุ่งหอมและกระเทียม เมื่อพบโจรก็จะเป่าเปลือกหอยสังข์เพื่อส่งสัญญาณเตือนภัย แต่เสียงของเปลือกหอยสังข์จะไม่ถูกเป่าขึ้นแบบสุ่มสี่สุ่มห้า แต่จะเป่าได้เฉพาะตอนพิธีข้าวเลเท่านั้น ชาวบ้านหลีกเลี่ยงการเป่าเปลือกหอยสังข์ภายในบ้านหรือในพื้นที่อยู่อาศัย เพราะถือว่าเป็นการเรียกวิญญาณซึ่งเกี่ยวข้องกับความศักดิ์สิทธิ์และความสูญเสีย

คุณเลโฮสอนหลานเป่าเปลือกหอยสังข์

หลังจากที่นายโว่ชูเสียชีวิต เทคนิคการเป่าหอยทากก็ได้ถูกถ่ายทอดให้กับหลานชายของภรรยาของเขา นายเลโฮ ช่างฝีมือเลโฮได้สืบสานงานอนุรักษ์เสียงหอยทากศักดิ์สิทธิ์บนเกาะมาเกือบ 10 ปีแล้ว นายเลโฮกล่าวว่าในการเป่าหอยทากให้ดี ผู้เป่าจะต้องฝึกกลั้นหายใจและควบคุมเสียงอย่างสม่ำเสมอ ตั้งแต่อายุ 18 ปี เขาหลงใหลในงานนี้และได้รับการสอนอย่างกระตือรือร้นจากนายโว่ชู ด้วยเทคนิคอันชำนาญของเขา เสียงหอยทากที่เขาเป่าจึงสามารถดังก้องไปทั่วได้ด้วยเสียงสูงและต่ำ ทำให้ผู้สูงอายุหลายคนในหมู่บ้านสามารถเดาความหมายของแต่ละเสียงได้เพียงแค่ฟัง

เสียงที่ดังและต่อเนื่องเป็นสัญญาณเตือนภัย มักใช้เมื่อตรวจพบโจร เสียงที่ยาวและเศร้าโศกเป็นเสียงของหอยสังข์ในพิธีสาบานตน ซึ่งเป็นการอำลาทหารที่เดินทางไปฮวงซาและไม่กลับมาอีกเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในช่วงพิธีปล่อยเรือลงน้ำ เสียงสังข์จะต้องดังก้องเหมือนแตรรบ สื่อถึงความปรารถนาให้ “การเดินเรือราบรื่น” เติมพลังจิตวิญญาณให้กับทหารของฮวงซาในอดีตที่ออกเดินทางปฏิบัติภารกิจอันศักดิ์สิทธิ์เพื่อปิตุภูมิ

คุณโฮแนะนำที่มาของหอยทากให้แขกทราบ

นอกจากเขาจะประกอบอาชีพเป่าหอยสังข์แล้ว นายเลโฮยังได้รับการสอนวิธีทำเรือถวายและประกอบพิธีกรรมสำคัญในพิธีรำลึกทหารของฮวงซาจากลุงของเขา นายโวชูด้วย ปัจจุบันเขาอายุมากกว่า 60 ปีแล้ว สุขภาพของเขาค่อยๆ แย่ลง ดังนั้นเขาจึงเริ่มมุ่งเน้นที่จะถ่ายทอดทักษะของเขาให้กับคนรุ่นใหม่ในหมู่บ้าน

ทุกวันหลังจากเสร็จสิ้นงานในฟาร์ม เขาจะใช้เวลาสอนลูกๆ เป่าหอยสังข์ให้ก้องกังวาน มีจังหวะ และมีจิตวิญญาณที่ถูกต้อง สำหรับนักท่องเที่ยวหรือผู้ค้นคว้าด้านวัฒนธรรมที่มาเยือนเกาะแห่งนี้ คุณเลโฮยินดีเสมอที่จะนั่งเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอาชีพเป่าหอยสังข์เป็นชั่วโมงๆ ซึ่งเป็นอาชีพที่ไม่เพียงแต่มีเสียงเท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดจิตวิญญาณแห่งประวัติศาสตร์อันศักดิ์สิทธิ์ของเกาะบ้านเกิดอีกด้วย

คุณโวชู คุณครูผู้สอนคุณโฮเล่นหอยสังข์

พระอาทิตย์ตกที่ลี้เซิน

ปัจจุบัน นายเลโฮ กำลังมีแนวคิดที่จะเปลี่ยนบ้านของตัวเองให้เป็นพิพิธภัณฑ์บ้านขนาดเล็ก โดยจัดแสดงโบราณวัตถุที่เกี่ยวข้องกับเสียงหอยสังข์ของฮวงซา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำอันศักดิ์สิทธิ์ของเกาะลี้เซิน เขาหวังว่าจะได้รับความสนใจและการสนับสนุนจากนักวิจัย หน่วยงานท้องถิ่น และกรมวัฒนธรรม- การท่องเที่ยว จังหวัดกวางงาย เพื่อให้บรรลุความปรารถนาดังกล่าว

เขาบอกว่าพื้นที่ที่เก็บรักษาความทรงจำอันสดใสไว้จะมีคุณค่ามากกว่าบ้านเรือนทางวัฒนธรรมที่สร้างขึ้นแล้วถูกทิ้งร้างจนไม่มีชีวิตชีวา เพราะสถานที่แห่งนี้ไม่เพียงแต่เก็บรักษาโบราณวัตถุเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนและนักท่องเที่ยวสามารถรับฟังเรื่องราวและเสียงที่สะท้อนก้องในท้องทะเลและท้องฟ้าของฮวงซาจากผู้คนที่เกี่ยวข้องได้โดยตรงอีกด้วย

ที่มา: https://baodantoc.vn/nguoi-thoi-oc-uo-ly-son-1748490700535.htm