เพลงประกอบและเพลงตัวอย่าง

บางทีต้นฉบับลายมือ ของพจนานุกรม Dictionarium Anamitico-Latinum (1772) โดย P.J. Pigneaux อาจเป็นหนึ่งในพจนานุกรมเล่มแรกๆ ที่บันทึกคำประสมสองคำนี้ด้วยอักษรจีน ได้แก่ พ่อตา (岳父) และ แม่ยาย (岳母) สำหรับความหมาย ในหนังสือ Dai Nam Quoc Am Tu Vi (1895) Huynh-Tinh Paulus Cua ได้ให้คำอธิบายประกอบไว้ว่า พ่อตา คือพ่อตา แม่ยาย คือแม่ยาย ทีนี้ ลองหารากศัพท์ของคำสองคำนี้กัน

ต้นกำเนิดของ เรื่องพ่อตา (岳父) มาจากเรื่องราวของจางซั่ว (ค.ศ. 667 - 731) ในรัชสมัยจักรพรรดิถังเสวียนจง วันหนึ่งหลังจากที่จักรพรรดิถวายเครื่องสักการะแด่เทพเจ้าบนภูเขาไท่ (ภูเขาลูกแรกในห้าภูเขา) นายกรัฐมนตรีจางซั่ว (บางเอกสารระบุว่าจางเยว่) ได้เลื่อนยศเจิ้งอี้บุตรเขยขึ้นเป็นลำดับที่ 5 ทันทีและมอบอาภรณ์สีแดงให้ อย่างไรก็ตาม ตามระเบียบของราชวงศ์ถังในขณะนั้น หลังจากพิธีบวงสรวงเสร็จสิ้น ข้าราชการทุกคนที่ต่ำกว่าสามเส้าจะถูกลดยศลงหนึ่งยศ จักรพรรดิเสวียนจงทรงประหลาดใจและตรัสถามเจิ้งอี้ แต่เจิ้งอี้ไม่กล้าตอบ หวงฝานเซียวซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ ได้ทูลองค์จักรพรรดิว่า "นั่นคือพลังแห่งภูเขาไท่" ( ไท่ซานลี่ย่า ) สิ่งที่หวงฝานเซียวกล่าวมีสองความหมาย หนึ่งคือเพื่อแสดงความขอบคุณต่อโอกาสการถวายเครื่องสักการะแด่เทพเจ้าบนภูเขาไท่ อีกกรณีหนึ่งต้องขอบคุณอำนาจของพ่อตา นับแต่นั้นมา ในประเทศจีน ลูกเขยจึงเริ่มเรียกพ่อตา ว่าไทซาน ส่วนโดไทซอนก็มีอีกชื่อหนึ่งว่าดงหญัก ดังนั้น เจืองถิเยตจึงถูกเรียกว่า พ่อตา หรือ พ่อตา เช่นกัน

ในพจนานุกรม Tho Phong Luc เล่มที่ 16 ซึ่ง มีทั้งหมด 18 เล่ม รวบรวมโดย Co Truong Tu ในสมัยราชวงศ์ชิง มีประโยคหนึ่งว่า “ พ่อของภรรยาเรียกอีกอย่างว่าพ่อตา หรือเรียกว่าลูกชายไทย ” ซึ่งหมายความว่า “พ่อของภรรยาเรียกว่าพ่อตา หรือลูกชายไทย”

บนภูเขาไท่มีภูเขาลูกหนึ่งชื่อว่า จือหยง หนาน ฟง (เพราะรูปร่างคล้ายชายชรา) ดังนั้นพ่อตาจึงถูกเรียกว่า แท่งดนตรี หรือ แท่งดนตรี คำว่า แท่งดนตรี (岳丈) มาจากชื่อบทกวี "ได โธ หนัค ตวง" ของ ดร.ฮวง กง ฟู ผู้ประพันธ์บทกวีเจ็ดคำนี้ในสมัยราชวงศ์หมิงเพื่อรำลึกถึงวันคล้ายวันเกิดของพ่อตา

แม่ยาย (岳母) มาจากวลี " แม่ยาย lau chi" ในหนังสือ Gao Zhai man luc ของ Zeng Cao ในสมัยราชวงศ์ซ่ง นอกจากนี้ยังมีคำอีกคำหนึ่งที่เรียกว่า 泰水 ซึ่งเป็นชื่อเล่นที่ใช้เรียก แม่ยาย ซึ่งมีที่มาจากหนังสือ Ke lac bien ที่ Zhuang Xuo รวบรวมในช่วงปลายราชวงศ์ซ่งเหนือ ในหนังสือวิจัยวรรณกรรมเล่มนี้ Zhuang Xuo อธิบายว่า: " Thai Thuy, vi truong mu da " (Thai Thuy หมายถึง แม่ยาย)

ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน คำประสมระหว่าง father-in-law และ mother-in-law มักใช้ในสถานการณ์ที่เป็นทางการ โดยเฉพาะในการเขียน เช่น "ขอเยี่ยมพ่อตาและแม่ตาด้วยความเคารพ" (หน้า 125) หรือ "แม่ยาย" (หน้า 608) ในหนังสือ Dictionarium latino-anamiticum (พ.ศ. 2381) โดย Jean Louis Taberd

ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นทางการ มักใช้คำว่า พ่อตา และ แม่ตา แทนคำว่า พ่อตา และ แม่ตา ข้อ สังเกตนี้ปรากฏใน พจนานุกรม annamite-francais (langue officielle et langue vulgare) โดย Jean Bonet ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1899: พ่อตา , beau-père (père de l'épouse) - พ่อตา; แม่ตา , belle-mère (mère de l'épouse) - ย่าตายาย (หน้า 50)

ในที่สุด ตามที่ Dai Nam Quoc Am Tu Vi (แหล่งข้อมูลเดียวกัน) กล่าวไว้ ชาวเวียดนามโบราณใช้คำว่า nhac (岳) ซึ่งมีความหมายโดยทั่วไปว่า "พ่อและแม่ยาย" หรือเรียก พ่อตาว่า พ่อตา, พ่อตา, พ่อตา หรือ พ่อตา และเรียกแม่ยาย ว่า แม่ยาย หรือ แม่ยาย

ที่มา: https://thanhnien.vn/lat-leo-chu-nghia-nhac-phu-va-nhac-mau-185250214212910849.htm