08:59 น. 22/10/2023
ฉัน กลับบ้านในวันที่มีฝนตกปรอยๆ ตอนเช้าขณะที่กำลังงีบหลับ ฉันได้กลิ่นควันลอยมาแต่ไกล แม้จะมองไม่เห็นควัน แต่ฉันก็นึกภาพควันลอยมาจากห้องครัวเก่าที่แม่กำลังทำอาหารเช้าให้ครอบครัวอยู่
ฉันก้าวออกไปที่บันไดบ้านหลักและมองลงไปที่ห้องครัวเก่าๆ ที่มีควันขาวลอยฟุ้งในสายฝน ควันขาวลอยฟุ้งในสายฝน และฉันยิ้มเมื่อนึกถึงสิ่งที่ฉันเคยพูดกับครอบครัวเมื่อตอนเป็นเด็ก
ข้างนอกฝนยังคงโปรยปรายลงมาอย่างแผ่วเบา บางทีนี่อาจเป็นฝนสุดท้ายของฤดูใบไม้ร่วง ฝนในฤดูใบไม้ร่วงทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังละลายหายไปในทุกขณะ ทุกอย่างค่อยๆ ผสมผสานกันอย่างสงบเงียบและยาวนาน ฝนไม่ได้ตกหนักหรือตกหนักมาก จึงทำให้เกิด "เงื่อนไข" ให้ควันลอยขึ้นเมื่อฝนตก ฉันจำได้ว่าเมื่อห้องครัวของฉันถูกปกคลุมด้วยหลังคาฟาง เมื่อฝนตก หลังคาฟางก็ติดกันและเปียกโชก แม้ว่าพ่อของฉันจะปิดห้องครัวอย่างแน่นหนา แต่ควันก็ยังซึมผ่านฟางและฟางแต่ละเส้นและไต่ขึ้นไปได้ เมื่อห้องครัวถูกปกคลุมด้วยกระเบื้องหยินหยาง กระเบื้องอิฐแดงสไตล์อุตสาหกรรม ควันก็ซึมผ่านทุกช่องว่างและลอยขึ้นไปเช่นกัน
สีของควันเป็นสีขาวขุ่น หากมองจากระยะไกลจะดูเหมือนก้อนเมฆ ทั้งชนบทมีสีของกระเบื้องหลังคา สีของต้นไม้สีเขียวอ่อน "กลุ่มควัน" ล่องลอยราวกับอยู่ในความฝัน ตอนเด็กๆ ฉันถามแม่ว่าควันจะปลิวไปไหนเมื่อโดนฝน แม่ลูบหัวฉันเบาๆ แล้วยิ้ม ควันจะปลิวจนขาเมื่อยแล้วก็หยุด ควันในใจของเด็กอายุสิบขวบอย่างฉันในตอนนั้นเปรียบเสมือนสิ่งมีชีวิตที่รู้จักความรัก รู้จักความโกรธ และยังมีขาด้วยซ้ำ อย่างที่แม่บอก ฉันว่าควันนั้นน่ารักมาก
ภาพประกอบ : ทรามี |
ควันฝนพวยพุ่งขึ้นมาจากห้องครัว ซึ่งเป็นที่ที่ฉันเคยใช้ชีวิตในวัยเด็ก บางครั้งนั่งกับแม่ บางครั้งนั่งคนเดียว หุงข้าว ต้มซุป หรือต้มรำให้หมูกิน ในยุคก่อนเตาแก๊สหรือเตาไฟฟ้า เตาไม้เป็นเชื้อเพลิงหลัก ไม้ฟืนอาจเป็นรากฝรั่ง รากลำไย รากขนุนแห้งหรือต้นข้าวโพด ฟาง ข้างๆ ที่วางหม้อ พ่อของฉันใช้อิฐก่อเป็นสี่เหลี่ยมแยกกันสองอัน สี่เหลี่ยมหนึ่งไว้สำหรับฟืน อีกสี่เหลี่ยมไว้สำหรับแกลบ ขึ้นอยู่กับว่าฉันกำลังทำอาหารอะไร ฉันจะใช้ฟืนหรือใส่แกลบเพื่อให้เตามีสีสันสดใสขึ้น ทุกครั้งที่ฉันหุงรำหมู ฉันจะใส่ฟืนก่อน รอให้ติดไฟ จากนั้นจึงวางแกลบไว้รอบๆ แกลบติดไฟเร็วมากแต่ก็สร้างควันมากเช่นกัน
กลิ่นควันแกลบเป็นควันชนิดหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นและคิดมาก ในกลิ่นควันแกลบทำให้ผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของข้าวใหม่หากเป็นข้าวที่เพิ่งสีใหม่ๆ กลิ่นไหม้ของเมล็ดข้าวหัก และบางทีก็กลิ่นเหงื่อที่พ่อแม่ทำงานหนักเพื่อหุงข้าวเหนียวให้หอม
ฉันเติบโตมาท่ามกลางควันและฝนหลายฤดู บางครั้งฉันถามตัวเองว่า ควันเหล่านั้นติดอยู่ในสายฝนหรือว่าฉันทำให้ตัวเองต้องพัวพันกับความคิดถึง เพราะมีบางครั้งที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองแปลกไป เมื่อกลับถึงบ้านในฤดูฝนและพบกับควัน ฉันก็เหม่อลอย ไร้จุดหมาย ยืนอยู่คนเดียว นิ่งมาก จากนั้นก็สูดกลิ่นควันในสายฝนอย่างแผ่วเบาจนเต็มอก ฉันฝัน ปรารถนาที่จะเป็นอิสระเหมือนควันที่ลอยอยู่บนท้องฟ้ากว้างใหญ่ของบ้านเกิดของฉัน...
ง็อก ลินห์
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)