ที่ซึ่งความรักถูกเก็บรักษาไว้

สำหรับหลายๆ คน การทำอาหารเป็นงานหนัก เป็นเรื่องของการคิดว่าวันนี้จะกินอะไร พรุ่งนี้จะทำอาหารอะไร แต่สำหรับฉัน การทำอาหารคือความสุขในทุกๆ วัน ฉันชอบความรู้สึกที่ได้ยืนอยู่ในครัวที่คุ้นเคย ฟังเสียงข้าวต้ม กลิ่นหอมของหัวหอมทอดที่กระจายไปทั่วบ้าน ผสมกับกลิ่นเนื้อตุ๋นและปลาทอด สิ่งที่ดูเหมือนเรียบง่ายเหล่านี้กลับทำให้ฉันรู้สึกสงบอย่างประหลาด เพราะฉันรู้ว่ามื้อนี้จะมอบรสชาติแห่งความรักให้กับทุกคนในครอบครัว

ฉันยังจำความรู้สึกแรกที่ได้เป็นแม่ได้ และนับจากนั้นเป็นต้นมา ลำดับความสำคัญในชีวิตก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ฉันเริ่มพิถีพิถัน อดทน และใส่ใจทุกอิริยาบถของลูกมากขึ้น หลังจากดูแลลูกมาเป็นเวลานาน ฉันก็ไปทำงานและพยายามทำงานให้เสร็จเร็วเพื่อกลับบ้านเสมอ หวังเพียงว่าจะได้ยินเสียงเรียก "แม่ วันนี้เรากินอะไรดี" แม้จะเป็นคำถามเล็กๆ แต่สำหรับฉันแล้ว มันเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่

บางวันฉันเลิกงานดึก ฉันก็ยังแวะตลาดท้ายซอย ซื้อผักใบเขียว กุ้ง และปลามาทำอาหารแบบครอบครัว แค่คิดถึงครอบครัวที่มารวมตัวกันรอบโต๊ะอาหาร ฟังเสียงหัวเราะของเด็กๆ ความเหนื่อยล้าก็หายไปหมด ทันใดนั้นห้องครัวเล็กๆ ของฉันก็กลายเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความรัก ที่ที่ฉันทุ่มเทความใส่ใจและหัวใจทั้งหมดในฐานะแม่และภรรยา

ตอนเด็กๆ ฉันเคยคิดว่าความสุขต้องยิ่งใหญ่ แต่พอโตขึ้น ฉันจึงตระหนักว่า ความสุขนั้นเรียบง่ายมาก อาจเป็นแค่อาหารร้อนๆ ในครัวเล็กๆ เสียงสามีชมเบาๆ ว่า "วันนี้ซุปอร่อยมาก" แววตาเป็นประกายของลูกตอนที่แม่ให้เนื้อเพิ่มอีกชิ้น ช่วงเวลาที่ทุกคนในครอบครัวนั่งอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข...

ครัวของฉันไม่ได้ใหญ่โตหรือหรูหราอะไร แต่เป็นสถานที่ที่ได้เห็นความรักที่เปี่ยมล้นถูกหล่อเลี้ยงในทุกๆ วัน ฉันชอบความรู้สึกที่ได้ล้างผักแต่ละกำ ปรุงรส และมองดูหม้อซุปที่กำลังเคี่ยว... ท่ามกลางเสียงน้ำมันเดือดปุดๆ ในกระทะ กลิ่นหอมของหัวหอมทอดที่เพิ่งสุก ฉันรู้สึกสงบใจ ท่ามกลางความกดดัน กำหนดเวลา และการประชุมที่ตึงเครียด แค่ได้ยินเสียงข้าวต้มก็เพียงพอที่จะทำให้รู้ว่าฉันได้กลับมาสู่บ้านที่อบอุ่นแล้ว

ตอนนี้ในฐานะแม่ ฉันเข้าใจมากขึ้นถึงความยากลำบากและความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่แม่เคยได้รับทุกวัน ทุกครั้งที่ทำอาหาร ฉันจะนึกถึงร่างของแม่ที่ก้มตัวอยู่เหนือเตา มือเรียวเล็กแต่เปี่ยมด้วยฝีมือ เสียงของเธอที่สั่งสอนอย่างอ่อนโยนว่า "ลูกเอ๋ย ไม่ว่าลูกจะทำอะไร ลูกต้องใส่ใจในสิ่งนั้น อาหารอร่อยไม่ได้ขึ้นอยู่กับรสชาติเพียงอย่างเดียว แต่อยู่ที่ความรักด้วย" คำพูดนี้ติดตัวฉันมาจนถึงทุกวันนี้ บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมอาหารทุกจานที่ฉันทำจึงเป็นหนทางที่ฉันได้แสดงความรัก ไม่ใช่แค่ต่อสามีและลูกๆ เท่านั้น แต่ต่อตัวฉันเองด้วย

หลายคนถามฉันว่า “คุณยุ่งมาก ทำไมถึงยังชอบทำอาหารอยู่” ฉันก็เลยยิ้ม เพราะสำหรับฉัน การทำอาหารไม่ใช่งาน แต่มันคือวิธีแสดงความรักและรักษาความอบอุ่นในครอบครัวให้อบอุ่นอยู่เสมอ เมื่อลูกๆ โตขึ้น เมื่อสามีเหนื่อยล้าจากการทำงาน มื้ออาหารที่บ้านก็ยังคงเป็นที่ที่ทุกคนกลับมา เป็นที่ที่ความกังวลถูกชะล้างออกไป ที่ที่เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องซ่อนรอยยิ้มและน้ำตา

ครั้งหนึ่ง ลูกสาวของฉันเขียนไว้ในไดอารี่เล่มเล็กของเธอว่า “สิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือกลิ่นอาหารที่แม่ทำ เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย” ฉันอ่านมันทั้งน้ำตา ปรากฏว่าความสุขอยู่ไม่ไกล ตราบใดที่คนที่คุณรักรู้สึกสงบสุขในบ้านหลังนี้ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ยามค่ำคืน ห้องครัวเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟสีเหลืองบนผนังที่ส่องประกายระยิบระยับ ฉันรินชาหนึ่งถ้วย ฟังเสียงบ้านในยามดึก ข้างนอกนั้น ชีวิตยังคงคึกคัก ยังมีอีกหลายสิ่งที่ฉันไม่มีเวลาทำ แต่ ณ ขณะนั้น ฉันรู้สึกมั่งคั่งเหลือเกิน มั่งคั่งเพราะฉันยังคงเป็นที่รัก เป็นที่ห่วงใย และสามารถทำอาหารร้อนๆ ให้คนที่ฉันรักได้ มั่งคั่งเพราะแม่อยู่ไกลบ้าน และทุกครั้งที่แม่โทรมา แม่ก็ยังคงเตือนฉันว่า "ดูแลสุขภาพ อย่าทำงานหนักเกินไป จำไว้นะว่าต้องกินข้าวให้ตรงเวลา เข้าใจไหม?"

ปรากฏว่าการเป็นแม่ก็เป็นเช่นนั้น ยุ่งแต่มีความสุข ยากลำบากแต่เปี่ยมด้วยความรัก เมื่อเราค้นพบความสุขจากสิ่งที่เรียบง่ายที่สุด ท่ามกลางวัฏจักรชีวิตที่ไม่หยุดนิ่ง ครัวเล็กๆ ยังคงเป็นที่ที่คอยจุดไฟให้ลุกโชน ที่ซึ่งความสุขถูกจุดขึ้นจากหม้อซุป ข้าวหนึ่งถ้วย และเสียงหัวเราะที่แผ่กระจายไปทั่วบ้าน

เพราะท้ายที่สุดแล้วความสุขของแม่บางครั้งก็เพียงแค่การเห็นครอบครัวนั่งอยู่ด้วยกัน กินข้าว หัวเราะ และได้ยินลูกน้อยพูดเบาๆ ว่า:
แม่ ข้าวของเราอร่อยมาก

ทานห์ เทา

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/dieu-gian-di/202510/noi-giu-lua-yeu-thuong-18b1abb/