พฤศจิกายน - ที่ความรักหวนคืน

(DN) - บางคนว่ากันว่าเดือนพฤศจิกายนเป็นเดือนของคนที่อ่อนไหว คนที่อ่อนไหวกับการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในธรรมชาติได้ง่าย บางทีมันอาจจะจริงก็ได้ เพราะในช่วงแรกของฤดูกาลที่หนาวเย็น ใครบ้างที่ไม่เคยรู้สึกใจอ่อนลง ราวกับต้องการค้นพบอะไรบางอย่างมานานแล้ว

เมื่อใบไม้เหลืองใบสุดท้ายร่วงหล่น ฉันรู้ว่าเดือนพฤศจิกายนมาถึงแล้ว เดือนแห่งสายลมแรกของฤดูกาลที่พัดผ่านช่องว่างในเสื้อผ้าอย่างแผ่วเบา เดือนแห่งกลิ่นหอมจางๆ ของแสงแดดที่ยังคงอบอวลอยู่บนหลังคากระเบื้องเก่าๆ ยามเช้าที่เย็นสบายที่ทำให้ทุกคนอยากอยู่ท่ามกลางความอบอุ่นของผ้าห่มอีกสักหน่อย ทุกปี เมื่อฤดูกาลนี้เปลี่ยนไป หัวใจของฉันจะเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ ทั้งโหยหา อบอุ่น และราวกับคิดถึงบางสิ่งที่ยังไม่ได้เอ่ยถึง

เดือนพฤศจิกายนนำความหนาวเย็นมามากพอที่จะทำให้ผู้คนอยากใกล้ชิดกันมากขึ้น ฉันเรียกช่วงเวลานี้ว่า "ฤดูแห่งความรัก" เพราะเมื่ออากาศหนาว ผู้คนจะรู้สึกอบอุ่นใจและสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากมือ สายตา หรืออ้อมกอดเบาๆ ท่ามกลางความเร่งรีบบนท้องถนน บางครั้งแค่เห็นคู่รักเอนกายพิงไหล่กัน เดินฝ่าสายลม ก็ทำให้หัวใจเราจมดิ่งลง เมื่อเห็นว่าชีวิตนี้ช่างอ่อนโยนเพียงใด

เดือนพฤศจิกายน ลมมรสุมพัดผ่านยอดไม้ พัดพากลิ่นหอมฉุนของฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงไป ถนนหนทางเงียบสงบลงอย่างกะทันหัน ราวกับเมืองนี้รู้จักวิธีสงบสติอารมณ์ แผงลอยริมทางเริ่มสว่างไสว ควันพวยพุ่งจากข้าวโพดปิ้ง มันฝรั่งปิ้ง ทอดมัน... กลิ่นหอมนั้นอบอวลไปกับสายลม ลอยฟุ้งไปทั่วทุกซอกทุกมุม ชวนให้นึกถึงความทรงจำเก่าๆ มากมาย ฉันยังจำได้ดีตอนเด็กๆ ทุกครั้งที่เลิกเรียน พวกเราเด็กๆ จะไปร้านของคุณครูตู่สุดซอย รอคอยมันฝรั่งปิ้งสุก ​​ปอกเปลือกออก และยังคงร้อนระอุอยู่ ความรู้สึกที่ได้เป่ามันขณะกิน หัวเราะคิกคักกับเพื่อนๆ เมื่อนึกย้อนกลับไป มันช่างเรียบง่ายแต่อบอุ่นหัวใจเหลือเกิน

เดือนพฤศจิกายนยังทำให้เรารู้สึกถึงคุณค่าของความอบอุ่นแห่งความรักได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ลมมรสุมพัดแรงกล้า และในบ้านหลังเล็ก แม่ตื่นแต่เช้าเพื่อจุดเตาถ่าน หม้อต้มน้ำขิงกำลังเดือด กลิ่นหอมฉุยฟุ้งไปทั่วครัว แม่บอกว่า "อากาศเริ่มเย็นแล้ว ดื่มน้ำขิงตอนเช้าๆ อุ่นท้อง ระวังเป็นหวัดนะ" ในช่วงต้นฤดูหนาว แค่ได้ยินเสียงหัวเราะของแม่ มองดูร่างกายของแม่ที่กำลังทำงานหนักอยู่หน้าเตาผิง ก็เพียงพอที่จะเห็นแล้วว่าเดือนพฤศจิกายนนี้ช่างอ่อนโยนและอบอุ่นเพียงใด

พฤศจิกายน - เดือนที่วันเวลายังไม่ผ่านไป แต่ราตรีกลับมาเยือนแล้ว แม้จะเพิ่งหกโมงเย็น แต่ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว แสงไฟถนนส่องลงมาตามถนนเล็กๆ ด้านนอก ผู้คนต่างรีบเร่งกลับบ้านหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ยังคงมีละอองความหนาวแรกของฤดูกาลติดตัวอยู่บนเสื้อผ้า ในแต่ละบ้าน กลิ่นข้าวใหม่หอมอบอวล เสียงหัวเราะดังรอบถาดอาหารอุ่นๆ เสียงทัพพีกระทบหม้อซุปร้อนๆ ล้วนสร้างภาพแห่งความสุขที่เรียบง่าย ท่ามกลางความหนาวเย็นภายนอก ไม่มีอะไรจะสุขใจไปกว่าการได้นั่งกับคนที่รัก รับประทานอาหารมื้อง่ายๆ ร่วมกัน เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้กันฟังหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ความกังวล และการดิ้นรนหาเลี้ยงชีพ

เดือนพฤศจิกายนก็เป็นเดือนที่ทำให้ใจคนหวั่นไหวได้ง่ายๆ เช่นกัน ยามบ่ายบางวัน ยืนอยู่ท่ามกลางสายลมหนาว เราก็รู้สึกได้ถึงความเศร้าเลือนรางคืบคลานเข้ามาในหัวใจ เป็นความเศร้าที่ไร้รูปแบบ รู้เพียงแต่ว่ามันหายไป คิดถึงใครบางคน คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านไป หรือเพียงแค่คิดถึงตัวเองในอดีต บางคนบอกว่าเดือนพฤศจิกายนเป็นเดือนของคนที่อ่อนไหว เป็นคนที่อ่อนไหวกับการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ของธรรมชาติได้ง่าย บางทีนั่นอาจจะจริง เพราะในความหนาวเย็นแรกของฤดูกาล ใครบ้างที่ไม่เคยรู้สึกว่าหัวใจอ่อนไหว ราวกับต้องการค้นหาสิ่งที่อยู่ไกลแสนไกล

และท่ามกลางอารมณ์มากมายนับไม่ถ้วน เดือนพฤศจิกายนยังทำให้เรานึกถึงวันพิเศษสุด นั่นคือวันขอบคุณครู ดอกไม้สด คำอวยพรง่ายๆ แววตาแห่งความกตัญญู... ล้วนนำพาเราหวนนึกถึงสมัยเรียน ภาพคุณครูผู้ทุ่มเทยืนอยู่ข้างแผนการสอน เส้นชอล์กสีขาวบนกระดานยังคงเป็นความทรงจำอันงดงามในใจของทุกคน ไม่ว่าเราจะอยู่ไกลแค่ไหน เมื่อเดือนพฤศจิกายนมาถึง หัวใจของเราก็ยังคงจมดิ่งลง เรายังคงรู้สึกอยากหยุดและกล่าวคำขอบคุณ แม้จะอยู่ในใจก็ตาม

เดือนพฤศจิกายนมีสีสันเฉพาะตัวสำหรับแต่ละคน สำหรับผู้ที่อยู่ไกลบ้าน เดือนนี้คือเดือนแห่งความคิดถึงบ้าน สำหรับผู้ที่กำลังมีความรัก เดือนนี้คือเดือนแห่งความอบอุ่นและอ้อมกอด สำหรับผู้ที่กำลังเหงา เดือนนี้คือเดือนแห่งความทรงจำอันเงียบสงบ แต่ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด เดือนพฤศจิกายนก็มักจะทำให้ผู้คนรู้สึกอ่อนโยนเสมอ ราวกับเสียงดนตรีอันเงียบงันในบทเพลงแห่งชีวิต

ฮาตรัง

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/dieu-gian-di/202511/thang-11-noi-yeu-thuong-tim-ve-272020a/