หมูห่อใบหมาก รสชาติดั้งเดิมของเทศกาลเต็ด

ซุปกระดูกหมู

กลางเมืองช่วงเดือนธันวาคม ผู้คนและยานพาหนะต่างพลุกพล่านบนท้องถนน พวกเขาจับจ่ายซื้อของ ฉวยโอกาสทุกชั่วโมงเพื่อเตรียมตัวสำหรับเทศกาลเต๊ดสามวัน ทุกคนต่างต้องการซื้ออาหารเก็บไว้เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะเนื้อหมูจากชนบทเพื่อนำเข้าเมือง

ท่ามกลางความเร่งรีบวุ่นวายนั้น ฉันคิดถึงแม่ คิดถึงหมู่บ้านยากจนในสมัยก่อนเทศกาลเต๊ด โดยเฉพาะคิดถึงหมูเค็มห่อใบหมากที่แขวนไว้เหนือกองไฟ ให้ทุกคนในครอบครัวได้กินกันในช่วงเทศกาลเต๊ด

หากเทศกาลเต๊ตมาถึงโดยไม่มีเนื้อหั่นหอมๆ ห่อด้วยใบหมากบนเตาครัว เพื่อกินทีละน้อยจนถึงวันเพ็ญเดือนมกราคม เทศกาลเต๊ตในวัยเด็กของเราก็คงจะไร้รสชาติเช่นนี้

ใกล้เทศกาลเต๊ด หลายครอบครัวในชนบทจะร่วมกันฆ่าหมูและแบ่งเนื้อกัน ภาพโดย: PHUONG THAO

ในความทรงจำในวัยเด็กของฉัน แม่ของฉันได้เตรียมตัวสำหรับเทศกาลเต๊ดมาตั้งแต่กลางเดือนสิบตามจันทรคติ ตามกำหนดการ หลังจากวันพิธีล้างหลุมศพในบ้านเกิดของฉัน ครอบครัวต่างๆ ในละแวกบ้านจะร่วมกันนำเงินไปฝากกระปุกออมสินของครอบครัวอื่นในละแวกบ้าน

หมูกินใบมันเทศที่ปรุงด้วยรำข้าวและต้นกล้วย ทำให้เนื้อหมูมีกลิ่นหอมมาก โดยปกติแล้วหมูหนึ่งตัวจะแบ่งกันกินสี่คน แต่ละครอบครัวจะได้ขาหมูหนึ่งขา ส่วนครอบครัวที่ร่ำรวยกว่าและมีคนมากกว่าจะได้ขาหมูสองขา

แต่ละส่วนมีทั้งกระดูก เนื้อ และตีนหมู ช่วงเทศกาลเต๊ด แม่ของฉันมักจะทำซุปกล้วยเขียวใส่กระดูกและตีนหมู ซุปกล้วยสีองุ่นนี้เป็นอาหารจาก จังหวัดกว๋างนาม ซึ่งไม่ค่อยมีใครรู้จักหรือทานกันทั่วไป

เทศกาลเต๊ดในชนบท ภาพโดย: NGUYEN DIEN NGOC

หลังจากแบ่งเนื้อกันแล้ว ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านก็นั่งรอบถาดกลม ร่วมกันทำโจ๊กเครื่องในจากเตาอิฐชั่วคราว

หม้อโจ๊กกำลังเดือดปุด ๆ อยู่ข้างกองไฟที่จุดไฟด้วยฟืนขนาดใหญ่และถ่านสีแดงที่ลุกโชน คุณแม่ของพี่น้องทั้งสองเตรียมโจ๊กไว้ให้คนทั้งละแวกบ้านได้ร่วมรับประทานอาหารอย่างมีความสุขและอบอุ่น

ส่วนหมู แม่ผมนำกลับบ้านมาหั่นเป็นชิ้นยาวประมาณหนึ่งฝ่ามือหรือประมาณสองนิ้ว หมักกับเครื่องเทศ แล้วนำไปใส่ในใบหมาก มัดรวมกันแล้วแขวนไว้บนตะแกรง รสชาติของเทศกาลเต๊ดจึงอบอวลไปทั่วครัวของครอบครัวผมก่อนถึงเทศกาลเต๊ด

กี่ฤดูผ่านไปในชีวิตฉัน แต่รสชาติของหมูต้มที่เด็ดจากใบหมากยังคงติดตรึงอยู่ในใจ ทุกมื้ออาหาร แม่จะเปิดห่อเนื้อหมู หยิบออกมาสักชิ้นสองชิ้น ล้าง ปรุงรส แล้วใส่ลงในหม้อต้ม

แค่ใส่เนื้อลงในหม้อน้ำเดือด ฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมที่อบอวลไปทั่วครัว ฉันยังจำสีชมพูของเนื้อที่แกะออกมาจากกาบหมากได้อย่างชัดเจน หลังจากต้มแล้ว เนื้อก็ยังคงเป็นสีชมพูอ่อนๆ เหมือนเดิม

เนื้อหั่นบาง ๆ บนจานดูราวกับยังมีชีวิตอยู่ มีสีสันที่แปลกตาจนไม่อาจบรรยายได้ กลิ่นหอมอบอวลของเนื้อที่ห่อด้วยใบหมากที่แม่ทำในวันนั้นช่างน่าจดจำเสียจริง

หม้อโจ๊กหอมกรุ่นกำลังนึ่งจากครัวชั่วคราว ภาพโดย: PHUONG THAO

เราเติบโตขึ้น ออกจากหมู่บ้านสู่เมืองใหญ่ และออกไปสู่โลกกว้าง แต่ละคนต่างแยกย้ายกันไป สำหรับฉัน ภาพที่ยังคงอยู่ในความทรงจำวัยเด็กยังคงมีอยู่มากมาย แต่ภาพแม่นั่งหมักเนื้ออย่างพิถีพิถันและห่อเนื้อแต่ละชิ้นอย่างพิถีพิถัน เพื่อที่เราจะได้กินอาหารอร่อยๆ ที่หมักด้วยกลิ่นอายของบ้าน เป็นหนึ่งในความทรงจำที่จะคงอยู่ตลอดไปในวัยเด็กของฉัน

ฉันคิดถึงแม่และอยากกินอาหารจานเนื้อที่แสนจะธรรมดาแต่เปี่ยมด้วยความรัก ห่อด้วยใบหมากของครอบครัวฉันในช่วงเทศกาลเต๊ดสามวัน รสชาติเรียบง่ายแบบชนบทของอาหารจานนี้ถ่ายทอดเอกลักษณ์และภาพลักษณ์แบบชนบทของผู้คนในบ้านเกิดของฉันที่เมืองกวางมาอย่างยาวนาน...

ที่มา: https://baoquangnam.vn/thit-heo-bo-mo-cau-vi-xua-tet-cu-3148232.html