ล่องลอย - บทกวีโดย เหงียน หง็อก ฮันห์

ภาพประกอบ: วัน เหงียน

ทะเลไม่ชวนฉันกลับบ้าน

กลางมหาสมุทรมีใครอยู่บ้าง?

คลื่นลอย อกอิ่ม

ไหล่ทางลอยไปตามลมยามบ่ายอันกว้างใหญ่

ฉันรักอย่างเงียบๆคนเดียว

และฉันว่ายน้ำในกระแสน้ำโดยเปลือยกาย

ฉันกางแขนเปล่าออก

ฉันกอดเท้าที่ลมแรงของฉันไว้แน่น

หลังอ่อนที่ถูกแสงแดดตอนเที่ยงวัน

คลื่นซัดเข้าเอวบางๆ

ลมพัดริมฝีปากโค้งงอเบาๆ

ดอกไม้บานจมลงในเมฆ

คุณเป็นเหมือนบทกวีที่ไร้ถ้อยคำ

ล่องลอยอยู่บนทะเลร้างแห่งชีวิตอันแสนสั้น

ว่ายน้ำไปจนไม่มีที่สิ้นสุด

ล่องลอยอยู่ปลายหาด พบกันบนยอดเขา

การดริฟท์ไม่จำเป็นต้องสูญหายหรือยังคงอยู่

ใครจะรู้ล่ะว่าชายหาดโคลนในทะเลแห่งชีวิตอยู่ตรงไหน?

คลื่นทะเลที่สงบ

เพียงล่องลอยไปสู่ฝั่งแห่งความรัก

ที่มา: https://thanhnien.vn/troi-tho-cua-nguyen-ngoc-hanh-185250913180816064.htm