ล่องลอย - บทกวีโดย เหงียน หง็อก ฮันห์

ภาพประกอบ: วัน เหงียน

ทะเลไม่ชวนฉันกลับบ้าน

กลางมหาสมุทรมีใครอยู่บ้าง?

คลื่นลอย อกอิ่ม

ไหล่ทางลอยไปตามลมยามบ่ายอันกว้างใหญ่

ฉันอยู่คนเดียวบนฝั่งอันเงียบสงบของความรัก

และฉันก็ว่ายน้ำเปลือยกายในกระแสน้ำ

ฉันกางแขนเปล่าออก

ฉันกอดเท้าที่ลมแรงของฉันไว้แน่น

หลังอ่อนที่ถูกแสงแดดตอนเที่ยงวัน

คลื่นซัดเข้าเอวบางๆ

ลมพัดริมฝีปากโค้งงอเบาๆ

ดอกไม้บานสะพรั่งบนเมฆ

คุณเป็นเหมือนบทกวีที่ไร้ถ้อยคำ

ล่องลอยไปบนทะเลร้าง ชีวิตอันแสนสั้น

ว่ายน้ำไปจนไม่มีที่สิ้นสุด

ล่องลอยอยู่ปลายหาด พบกันบนยอดเขา

การล่องลอยไม่จำเป็นต้องสูญหายหรือยังคงอยู่

ใครจะรู้ล่ะว่าชายหาดโคลนในทะเลแห่งชีวิตอยู่ตรงไหน?

การมีคลื่นในมหาสมุทรเป็นเรื่องง่ายแค่ไหน

เพียงล่องลอยไปสู่ฝั่งแห่งความรัก

ที่มา: https://thanhnien.vn/troi-tho-cua-nguyen-ngoc-hanh-185250913180816064.htm