Annemin tapioka unlu kekini hatırlıyorum

(NLDO) - Tet'e özgü milyonlarca Vietnam yemeği arasında, annemin eski Tet'ten kalma tapioka unlu kekini hâlâ özlüyorum. Kocasına ve çocuklarına duyduğu ömür boyu süren anne sevgisini barındırıyor.

Memleketim, Thanh Hoa eyaletinin Nga Son ilçesine bağlı, tuzlu alüvyonlu bir arazi olan Nga Tan komünü. İnsanlar çoğunlukla sazlık hasır yaparak geçimini sağlıyor.

Patates ve pirinç yetiştiren Nga Trung ve Nga Hung komünlerinin aksine, Nga Tan halkı tüm yıl boyunca "pirinçlerini pazardan, sularını da nehirden almak", "yemekten yemeğe", "yüzlerini yere, sırtlarını göğe satmak" zorunda kalıyor. Yıl boyunca çok çalışıyorlar ama yine de yeterli yiyecek bulamıyorlar, sazla beslenip ölüyorlar. Bu nedenle, her yıl Tet geldiğinde, yarım kilo yağlı et kazanıp, turşu soğan ve beyaz pirinçle haşlamak bir "lüks" sayılıyor ve bunu yalnızca varlıklı aileler karşılayabiliyor.

Tet bayramında balla servis edilen kekler (açıklayıcı fotoğraf)

10. aydan itibaren düzgün bir Tet geçirmek için annem yatak odasında saklamak üzere bir şişe pekmez alırken, babam pekmezle kek yapmak için "geyik boynuzu" manyok almak üzere Den pazarına (Thanh Hoa eyaletinin Thach Thanh bölgesinde dağlık bir pazar) kadar yürüdü. Soğuk bir kış gecesi, tüm aile bir yığın kurutulmuş manyokun etrafında toplandı. Kız kardeşim kabuğunu soyuyor, babam manyokları havan tokmağıyla dövüyor, annem unu eliyor ve en küçük erkek kardeşim annemden "kömür sobasında kek yapmak için bana biraz un ver" diye sürekli koşuşturuyordu. Annem, "Atalarımıza tapmak için önce onu yemek günahtır" dedi.

Annem, annemle babam evlendiğinde ellerinde sadece bir sepet toprak ve üç kâse olduğunu anlatırdı. Her yıl Tet geldiğinde, annemle babam satmak için ip örer ve patates alırlardı. Yoksulluk ve açlıklarına rağmen, yedi "ağzı açık gemi" yetiştirebilirlerdi. Tet döneminde sadece zengin aileler yapışkan pirinç keki yapardı, ancak benim ailem için tapioka unundan yapılan şeker kamışı kekleri "şık" sayılırdı.

Tet bayramında ailemle birlikte yemek masasının etrafında toplandık.

Otuzuncu gece zifiri karanlıktı. Kış ortasının soğuğu, et ve deriyi kesmek gibiydi. Annem tepsiye üç kutu tapioka unu dökmeden önce, su kaynatmak için ocağı yaktı. Küçük mutfaktaki gaz lambası yeterince parlak değildi, bu yüzden annem kaynar suyu kepçeyle alıp una döktü. Elleriyle her yuvarlak keki yoğurup tepsinin kenarına yerleştirdi. Tenceredeki su bir süredir kaynıyordu. Lambayı havaya kaldırdım, annem her keki tencereye koydu ve şöyle dedi: "Her Tet'te, ailemiz atalarımıza tapınmak için kek yapar. Tapınmadan sonra sizi besleyeceğim."

Annem kek kabını iki eliyle tuttu, suyunu süzdü, sonra içine pekmez şişesini koydu, ocağı kapattı ve kabın kapağını kapattı. Pekmezin kekin içine işlemesini beklerken annem, Tet'in ilk sabahı erken kalkıp adak hazırlamamı ve uğurlu parayı kazanmak için güzel kıyafetler giymemi söyledi.

Pekmezli kekler küçük kaselere dolduruldu. Kek tepsisini alıp ata sunağına yerleştiren anne, 30. gecenin sessizliğinde üç tütsü çubuğu yakarak şöyle dua etti: "Bu gece Tet'in 30'u. Gökyüzünün dokuz yönüne, Budaların, büyükanne ve büyükbabaların ve ataların on yönüne dua ediyorum ki gelip ev sahibine sağlıklı ve müreffeh bir yaşam versinler..."

Tet geliyor, akrabalarım birbirleriyle sohbet ediyor

Annem kısa boylu ve minyondu. Yıpranmış pamuklu paltosu soğuk kış için yeterince sıcak değildi. Çilli annesi seslendi: "Neredesiniz çocuklar? Kalkın. Kek çok lezzetli. Thang hasırı serdi, Dung tepsiyi aldı, Chien kaseyi aldı..."

Bütün aile yerdeki eski bir hasırın üzerinde oturmuştu. Yemek yerken, tapioka unuyla nasıl kek yapılacağını konuşuyorlardı. Annem şöyle dedi: "Tet'te üç gün tok, yazın üç ay aç ol. Bir evde çok çocuk varsa, lezzetli olmasa bile hepsi biter."

Ağzımı dolduran o tatlı pastadan bir ısırık aldım ve "Anne, seneye Tet için bu pastayı yapmaya devam edeceğiz, tamam mı?" dedim. Annem bana gözlerinde yaşlarla baktı. Kalbini dolduran mutluluğu anladım...

... Neredeyse 40 yıl oldu!

Aradan 40 yıl geçti ama annemizin elleriyle yaptığı tapioka unu ve balla yapılan kek hâlâ bilinçaltımıza kazınmış, asla silinmiyor.

Ülke değişti, memleketim Nga Tan halkı artık sübvansiyon dönemindeki kadar aç değil. Günümüzde çok az aile, şişmanlamaktan, şişmanlamaktan, çok fazla bal yemekten korktukları için ballı kek yiyor. Yine de, ailemin yılbaşı tepsisinde hâlâ vazgeçilmez bir lezzet. Çünkü sadece ailemin güzel anılarının bir parçası olmakla kalmadı, aynı zamanda yoksulluk ve zorluklarla geçen çocukluğumun da bir anısı oldu.

Memleketimdeki Tet bayramı için kek pişirme ve yemek tepsisi hazırlama

Kaplan Yılı yavaş yavaş sona eriyor ve yerini Kedi Baharı'na bırakıyor. Milyonlarca Vietnam Tet yemeğinin arasında, annemin eski Tet'teki tapioka kekini hâlâ özlüyorum. Annemin tüm annelik sevgisini, kocasına ve çocuklarına olan ömür boyu sevgisini barındırıyor. Doğduğumuzdan beri annemin teriyle ıslanan tapioka kekleriyle büyüdük ve olgunlaştık.

Kaynak: https://nld.com.vn/ban-doc/cuoc-thi-viet-huong-vi-tet-nho-banh-dung-bot-san-cua-me-20230118155009364.htm