Τέσσερις Εποχές της Ιαπωνίας: Ένας μικρός βάτραχος στη ζωή

Αν το "Η Γάτα και η Πόλη" εξερευνά το σύγχρονο Τόκιο με μοναχικές και μακρινές ζωές που συνδέονται μέσω μιας περιπλανώμενης γάτας, το "Τέσσερις Εποχές" της Ιαπωνίας κινείται στον χρόνο και τον χώρο ανάμεσα στις τέσσερις ατελείωτες επαναλαμβανόμενες εποχές του νησιωτικού έθνους.

Η Ανατολή συναντά τη Δύση

Το μυθιστόρημα « Τέσσερις Εποχές της Ιαπωνίας» συνυφαίνει την ιστορία μιας κοπέλας από τη Δυτική Αμερική ονόματι Φλο, η οποία έχει βαρεθεί την Τόκιο και έχει χαθεί σε μια σχέση που φαίνεται να φτάνει στο τέλος της.

Η Φλο μόλις ολοκλήρωσε και κυκλοφόρησε την αγγλική μετάφραση μιας συλλογής διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας της Ιάπωνα συγγραφέα Νίσι Φουρούνι. Ωστόσο, εξακολουθεί να μην έχει αυτοπεποίθηση στον εαυτό της και στην τρέχουσα δουλειά της.

Μια μέρα, έτυχε να διαβάσει τον Ήχο του Νερού από έναν μυστηριώδη συγγραφέα με το ψευδώνυμο Χιμπίκι. Αναγκάστηκε να μεταφράσει αυτό το έργο στα αγγλικά, αλλά δεν ήξερε πού θα εκδιδόταν η μετάφρασή της, ούτε ήξερε πού έπρεπε να επικοινωνήσουν ο Χιμπίκι και ο εκδότης του για να ζητήσουν πνευματικά δικαιώματα.

Από τότε, η ντροπαλή κοπέλα Φλο άρχισε να μεταφράζει και να αναζητά ενεργά με βάση τις πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στο βιβλίο Ο Ήχος του Νερού. Το ταξίδι για να ανακαλύψει τον χαρακτήρα είναι επίσης το ταξίδι για εκείνη να ανακαλύψει τον τρόπο να ξεφύγει από την ταραγμένη καρδιά που κουβαλάει.

Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, το μυθιστόρημα Οι Τέσσερις Εποχές της Ιαπωνίας χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Γυρίζοντας κάθε σελίδα του βιβλίου, όπως οι τέσσερις εποχές της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου και του χειμώνα, γυρίζουν επίσης σελίδες, όπως η ανθρώπινη ψυχή περνάει από τον πόνο, τη σύγχυση και το χάος στη διαύγεια, την κατανόηση και την αγάπη.

Ο Νικ Μπράντλεϊ χρησιμοποιεί την τεχνική της ιστορίας μέσα στην ιστορία. Η ιστορία στο "Ο Ήχος του Νερού" περιστρέφεται γύρω από την κατεστραμμένη οικογενειακή σχέση μεταξύ της γιαγιάς και της εγγονής της, Αγιάκο και της Κίο. Πολλά χρόνια στο παρελθόν, μεταξύ της Αγιάκο και της Κίο, υπήρχε απλώς ένα χάσμα που φαινόταν αγεφύρωτο.

Μια μέρα, ο Κίο στάλθηκε στην πόλη Ονομίτσι για να ζήσει με τη γιαγιά του. Ο ένας νέος, ο άλλος ηλικιωμένος, πέρασαν μαζί τα πάνω και τα κάτω της ζωής.

«Θα σου έλεγε όλα όσα ήθελες να μάθεις για τον πατέρα σου. Για το πόσο τον αγαπούσε κι εκείνη. Και πόσο περήφανη ήταν γι' αυτόν. Για το πόσο σκληρή μπορεί να είναι η ζωή όταν σου αφαιρεί τα πράγματα που αγαπάς τόσο πολύ. Αλλά δεν φταίει κανείς» (σελ. 386).

Πλούσιο σε ιαπωνική κουλτούρα

Το ταλέντο του Νικ Μπράντλεϊ έγκειται στο να συνδυάζει δύο ιστορίες δύο ζωών, τα οποία στρώνονται σαν μια παλίρροια που υποχωρεί και μετά επιστρέφει ορμητικά, συνεχίζοντας σαν τέσσερις σεζόν.

Όπως και οι χαρακτήρες της ιστορίας, ό,τι και να περάσουν, πρέπει να αποδεχτούν ότι η ζωή συνεχίζεται ακόμα κι αν το παρελθόν τους κρατάει πίσω. Δεν είναι τυχαίο που ο Χιμπίκι επέλεξε το χαϊκού του Μπάσο, τον Βάτραχο, ως επίγραμμα για τον Ήχο του Νερού.

Η παλιά λίμνη/ ο βάτραχος πηδάει μέσα/ ο ήχος του νερού αντηχεί μακριά (μετάφραση από τον Nhat Chieu). Ο βάτραχος είναι μια εικόνα που ο Kyo κυνηγούσε από την παιδική του ηλικία. Μια αδελφή ψυχή που δημιούργησε, που τον συνόδευε στα μοναχικά χρόνια της νεότητάς του. Ο βάτραχος είναι μια ενσάρκωση του εαυτού του, ριγμένη στον κόσμο της φαντασίας.

Ενώ ήταν αποσυρμένος, ο χαρακτήρας του βάτραχου «έζησε» την ταραχώδη ζωή εκεί έξω για αυτόν.

«Το τοποθετεί σε διαφορετικά σενάρια, φανταζόμενος τον βάτραχο ως τον πατέρα του που εξακολουθεί να μιλάει από τη μετά θάνατον ζωή.» Μερικές φορές ο βάτραχος γίνεται ντετέκτιβ, πυροσβέστης, σαμουράι... «Ο βάτραχος είναι ένας ήρωας που μάχεται ενάντια σε οτιδήποτε του πετάει ο κόσμος.»

Η Φλο, η Κίο και η Αγιάκο είναι όλες σαν μικροί βατράχοι που αντιμετωπίζουν τον μεγάλο κόσμο με μόνο μια στάσιμη λίμνη. Και οι άνθρωποι στον σημερινό πολύβουο κόσμο, υπάλληλοι γραφείου που τρέχουν στους δρόμους την ώρα αιχμής, διανομείς που πηγαίνουν πέρα δώθε κάτω από τον ήλιο.

Όλοι είναι σαν μικροί βατράχια στις καταιγίδες της ζωής, ανθεκτικοί, που δεν παραδίδονται ποτέ.

Ίσως αυτό να είναι το βασικό μήνυμα του Νικ Μπράντλεϊ. Από την αρχή κιόλας, επέλεξε το ποίημα του Μιγιαζάβα Κέντζι, «Ακλόνητοι στη Βαριά Βροχή», ως επίγραμμα για το βιβλίο «Οι Τέσσερις Εποχές της Ιαπωνίας».

Στον Ήχο του Νερού, υπάρχει ένα άλλο διήγημα που ο συγγραφέας ονόμασε «Αγιάκο εναντίον του Βουνού». Η εικόνα της ηλικιωμένης κυρίας Αγιάκο που στέκεται μπροστά στο μαγευτικό βουνό είναι απλώς μια άλλη εκδοχή της εικόνας του βατράχου μπροστά στον κόσμο. Μια ολόκληρη ζωή γεμάτη τραγωδία.

Πατέρας, σύζυγος και γιος πήραν όλοι από αυτόν τον κόσμο η μοίρα. Αλλά η Αγιάκο συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ζήσει, να αποδεχτεί να αντιμετωπίσει το ορατό βουνό και το βουνό στην καρδιά της.

«Καθώς προσπαθούσε να σκαρφαλώσει στην κορυφή, σκεφτόταν τη ζωή που είχε ζήσει, τα λάθη που είχε κάνει, τις χαρές, τους πόνους, τις κορυφές, τις κοιλάδες.»

Και έτσι η Αγιάκο περπάτησε, ακριβώς όπως περπατούν οι άνθρωποι, «χωρίς να υποκύπτει στην καταρρακτώδη βροχή», χωρίς να ενδίδει στη σκληρή μοίρα.

Ο Άγγλος συγγραφέας βρήκε παρηγοριά σε αυτή την απομακρυσμένη ασιατική γη. Αυτός, με τη σειρά του, τη μετέτρεψε σε μια απλή, οικεία πρόζα που διατηρούσε ακόμα το θαύμα ενός μακρινού ταξιδιώτη που στέκεται μπροστά σε μια ξένη γη.

Ο Νικ Μπράντλεϊ γεννήθηκε στη Γερμανία το 1982 και αργότερα μετακόμισε στην Αγγλία. Ονομάστηκε ένα από τα «δέκα ανερχόμενα αστέρια» από το Βρετανικό Συμβούλιο και το Εθνικό Κέντρο Γραφής.

Αυτή τη στιγμή διδάσκει μεταπτυχιακό στη Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και στο UEA. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.

Επιστροφή στο θέμα

ΧΟΥΙΝ ΤΡΟΝΓΚ ΚΑΝΓΚ

Πηγή: https://tuoitre.vn/bon-mua-nhat-ban-chu-ech-nho-giua-cuoc-doi-20250809092449062.htm