Ειδικές συναντήσεις στον τερματικό σταθμό II των πορθμείων Long Dai

Στις αρχές του 1971, από το Κιεν Σουόνγκ, στην περιοχή Τάι Μπιν (σημερινή επαρχία Χουνγκ Γιεν), ένας νεαρός άνδρας περίπου είκοσι ετών, ο Μπούι Νανγκ Ντακ, προσφέρθηκε εθελοντικά να πάει στον πόλεμο. Λίγους μήνες αργότερα, αυτός και 134 σύντροφοί του ξεκίνησαν για τις «συντεταγμένες πυρός» στο πλοίο Long Dai II, κουβαλώντας μαζί τους τη λαμπρή πίστη της ημέρας της επανένωσης.

Η πλωτή γέφυρα Long Dai, φωτογραφία του 1972. Φωτογραφία: αρχείο

Αθάνατα ποιήματα της νεότητας

Για την κυρία Μπούι Θι Κιμ Λιεν, ο Μπούι Νανγκ Ντακ είναι ένας ξεχωριστός μικρότερος αδερφός. Είναι ο μικρότερος σε μια οικογένεια με 8 αδέλφια, «πολύ υπάκουος, έχει όμορφη γραφή και είναι καλός στο να γράφει ποίηση».

«Το πρωί, ο Ντακ πήγε στο σχολείο και μέχρι το μεσημέρι, όταν επέστρεψε σπίτι, όλη η γειτονιά το ήξερε επειδή τραγουδούσε συνέχεια το τραγούδι Truong Son Stick . Εκείνη την εποχή, η αγάπη του Ντακ για την πατρίδα του έβραζε», είπε η κα Λιέν.

Στις αρχές του 1971, αν και μόλις είχε δώσει τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πολυτεχνείο, ο κ. Ντακ ήταν ακόμα αποφασισμένος να προσφερθεί εθελοντικά για να ενταχθεί στη δύναμη εθελοντών νέων. Είπε στις αδερφές του: «Πρέπει να φύγω, πρέπει να αγωνιστώ για να συνεισφέρω στην προστασία της πατρίδας».

«Ο Ντακ έγνεψε με το χέρι του και έφυγε. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να τον αγκαλιάσουμε και να κλάψουμε, λέγοντάς του να προσέχει την υγεία του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του αδερφού μου να φεύγει εκείνη τη στιγμή», συνέχισε η κα Λιεν.

Στο σακίδιο του νεαρού άνδρα από τα χωράφια ρυζιού του Thai Binh, υπήρχε επίσης ένα κενό ημερολόγιο. Σε κάθε ταξίδι, κατέγραφε τα δικά του συναισθήματα για τον πόλεμο. Στο μπροστινό εξώφυλλο, ο Dac έγραφε προσεκτικά με πράσινα γράμματα: Truong Son Song. Η γραφή ήταν με στυλό, πολύ στρογγυλό, προσεγμένο και κομψό. Στην κάτω δεξιά γωνία, έγραψε το όνομα της μονάδας C130.CT471QB…

Μέρος της σελίδας του ποιητικού ημερολογίου στο Truong Son Song

C130 – η ομάδα εθελοντών νέων του εκείνη την εποχή είχε ως αποστολή να ανοίξει τον δρόμο Truong Son, το τμήμα 15 και το πορθμείο Long Dai (τώρα στην κοινότητα Truong Ninh, Quang Tri ). Αυτή ήταν μια σημαντική διαδρομή που συνέδεε το βόρειο με το νότιο άκρο, ώστε να μπορούν να «διανεμηθούν» τρόφιμα, προμήθειες και εξοπλισμός σε όλη την πρώτη γραμμή. Ο αμερικανικός στρατός είχε ρίξει δεκάδες χιλιάδες τόνους βομβών και βλημάτων πυροβολικού εδώ σε μια προσπάθεια να αποκόψει τη σημαντική, ζωτικής σημασίας οδό κυκλοφορίας του στρατού μας.

Στις αρχές του 1971, για να μειωθούν οι απώλειες, το πορθμείο Long Dai χωρίστηκε σε δύο κλάδους: το πορθμείο I κοντά στη γέφυρα και το πορθμείο II περίπου 500 μέτρα κατάντη. Ταυτόχρονα, το C130 κινητοποιήθηκε για να φρουρεί μαζί με τα στρατεύματα μηχανικού στο πορθμείο II, ώστε να διασφαλίζεται ότι το πορθμείο ήταν πάντα ανοιχτό.

Ζώντας και εργαζόμενοι σε τόσο σκληρές συνθήκες, οι νέοι άνδρες και γυναίκες στα είκοσί τους είχαν ακόμα πίστη. Στο ποίημα «Είκοσι χρονών», ο κ. Ντακ έγραψε: «Είκοσι χρονών είναι γεμάτος ήρεμο άνεμο/Είκοσι χρονών ονειρεύεται όνειρα/Είκοσι χρονών έχει ψυχή σαν απέραντη θάλασσα/Τα συναισθήματα είναι πλατιά με μια υψούμενη ποιητική ψυχή». Σκεπτόμενος τους συντρόφους του, συνέχισε: «Αυτή η ομάδα ανθρώπων ήταν είκοσι πολύ νέοι/Πήγαιναν στο Τρουόνγκ Σον για να σκάψουν βουνά και να ανοίξουν δρόμους…»

Κάθε στίχος του ποιήματος του συγγραφέα φέρει μαζί του τη θέληση, την αισιοδοξία και την ετοιμότητα να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες. 4 μήνες μετά την άφιξή του στο Κουάνγκ Μπιν , εμπιστεύτηκε: «Θυμάμαι ακόμα εκείνο το απόγευμα/ Η Επιτροπή του Κόμματος έστειλε ειδοποίηση να πάμε στο πεδίο της μάχης/ Μας προέτρεπε κατευθείαν στο πεδίο της μάχης/ Μέσα από το δάσος, σπάζοντας βράχους για να ανοίξουμε τον δρόμο του Τρουόνγκ Σον». Ή όπως στο ποίημα Μέχρι τον Τρουόνγκ Σον , είπε με ενθουσιασμό: «Τα στρατεύματά μας στην πρώτη γραμμή πολέμησαν/ Άνοιξαν τον δρόμο για να πιουν το αίμα του εχθρού/ Τις ζεστές, ηλιόλουστες μέρες του φθινοπώρου/ Τα στρατεύματα στην πρώτη γραμμή νίκησαν τον εχθρό και σημείωσαν επιτεύγματα».

Τερματικός σταθμός φέρι Long Dai σήμερα

Εκτός από τις σελίδες που επιβεβαιώνουν την αποφασιστικότητα, το ημερολόγιο περιέχει επίσης τις εξομολογήσεις μιας νεανικής καρδιάς, έτοιμης να δονηθεί με συναισθηματικούς παλμούς. Τότε ήταν που ο Ντακ είδε μια συμπατριώτισσα στη μέση του πεδίου της μάχης: «Συνάντηση με ένα κορίτσι από την πατρίδα/ Τα πράσινα μαλλιά της μυρίζουν αχνά τα χωράφια/ Ω, τα μάγουλά της είναι ροδαλά από τον ήλιο/ Τα μάτια της μοιάζουν να διαπερνούν την καρδιά/ Ω, το χαμόγελο που χρωματίζει την αγάπη/ Ενός κοριτσιού δέκα τόνων από το χωράφι με ρύζι».

«Ο αδερφός μου είναι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος. Ο Ντακ γράφει συχνά γράμματα προς το σπίτι και πάντα υπάρχουν ποιήματα στα γράμματα. Ο Ντακ λέει ιστορίες για το πλοίο Long Dai και για τις δυσκολίες της Εταιρείας. Αλλά ο Ντακ λέει πάντα: Μαμά και αδερφές, μην ανησυχείτε, δεν θα εγκαταλείψω ποτέ την αποστολή μου να πάω σπίτι. Σ' αγαπώ τόσο πολύ, μαμά, πρέπει να είσαι δυνατή στο σπίτι για να είσαι η πνευματική μας υποστήριξη», θυμάται η κα Λιεν.

Όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2025, το ποιητικό ημερολόγιο με τίτλο «Φεύγοντας από τον Τρουόνγκ Σον» συγκίνησε βαθιά τους αναγνώστες. Μέσα από κάθε σελίδα, η επόμενη γενιά μπορούσε εν μέρει να φανταστεί τις δυσκολίες· την έντονη επιθυμία να αφιερώσουν τα νιάτα τους στην Πατρίδα, καθώς και την αγάπη για την πατρίδα και τη χώρα τους των νέων ανδρών και γυναικών που ήταν περίπου είκοσι ετών εκείνη την εποχή.

Ανεκπλήρωτη υπόσχεση

Στις 30 Ιουνίου 1971, ο Μπούι Νανγκ Ντακ έγραψε το ποίημα «Επιστροφή» στη μητέρα του: «Στην οροσειρά Τρουόνγκ Σον, η βροχή και τα δάση είναι γεμάτα βδέλλες/ Μου λείπεις ακόμα – Μαμά!/ Όταν έφυγες, έκανες μια ευχή/ Σε δεκαοκτώ μήνες, θα καθίσεις δίπλα μου/ Μετά από δεκαοκτώ μήνες καθήκοντος, η επιστροφή σου θα είναι η ίδια όπως πριν». Ωστόσο, αυτή η υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε όταν, περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1972, θυσίασε τη ζωή του σε βομβιστική επίθεση στον τερματικό σταθμό II του πορθμείου Long Dai.

Ο βετεράνος Vu The Huyen, σύντροφος του μάρτυρα Bui Nang Dac, είπε: «Στις 19 Σεπτεμβρίου 1972, ήμουν σε υπηρεσία στο τερματικό σταθμό των πορθμείων. Αλλά εκείνο το πρωί, ο Dac ζήτησε να αλλάξει μαζί μου. Συμφώνησα και πήγα στο δάσος, έκοψα δέντρα για να χτίσω ένα καταφύγιο σε σχήμα Α. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όταν το σκάφος που μετέφερε πέτρες από τη νότια όχθη επρόκειτο να δέσει, ανακαλύφθηκε από ένα αμερικανικό αναγνωριστικό αεροπλάνο. Πέταξαν φωτοβολίδες καπνού στον τερματικό σταθμό II των πορθμείων, ώστε το αεροπλάνο να μπορέσει να ρίξει βόμβες. 12 άτομα που στέκονταν στην ακτή έτρεξαν γρήγορα σε δύο καταφύγια σε σχήμα Α για καταφύγιο».

Ο βομβαρδισμός έληξε με τον θάνατο τριών στρατιωτών κατά τη μεταφορά εμπορευμάτων με βάρκα από τη βόρεια όχθη στη νότια όχθη. Δώδεκα άλλοι στρατιώτες έπεσαν επίσης για πάντα στο τερματικό σταθμό των πορθμείων και στο καταφύγιο.

«Αν δεν είχε αλλάξει η βάρδια, εγώ θα είχα μείνει πίσω, όχι ο κύριος Ντακ», είπε με λύπη ο κύριος Χουγιέν.

Βετεράνος Βου Δε Χουγιέν

Όταν ο πόνος δεν είχε ακόμη υποχωρήσει, μόλις 4 ημέρες αργότερα, τα αμερικανικά αεροπλάνα συνέχισαν να βομβαρδίζουν τον τερματικό σταθμό Long Dai II των πορθμείων, με αποτέλεσμα ο στρατιώτης Tran Manh Ha να θυσιαστεί. Μετά από 2 βομβαρδισμούς, η Λόχος C130 έχασε συνολικά 16 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 7 γυναικών και 9 ανδρών, όλοι από το Kien Xuong, Thai Binh. Έχουν μεταμορφωθεί για πάντα σε κάθε ποτάμι και αποβάθρα στην πιο λαμπρή ηλικία της νεότητας...

Στην πατρίδα της, την Τάι Μπιν, η κα Μπούι Θάο είπε: «Στις 17 Σεπτεμβρίου 1972, έγραψα ακόμα ένα γράμμα στον αδερφό μου. Έστειλα το γράμμα ελπίζοντας ότι θα έφτανε. Αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι, μόλις 2 μέρες αφότου έστειλα το γράμμα, ο αδερφός μου θα πέθαινε. Όταν άκουσα τα νέα, η καρδιά μου ράγισε, όλη η οικογένεια σοκαρίστηκε. Όλοι ήλπιζαν ότι η μέρα που ο αδερφός μου θα επέστρεφε στην οικογένειά του, στην ηλικιωμένη μητέρα του και στο χωριό κατά τη διάρκεια του Τετ του 1973».

Ο κ. Μπούι Μινχ Ντουκ, αδελφός του μάρτυρα Ντακ, πρόσθεσε ότι την ημέρα που ο μικρότερος αδελφός του έφυγε για το Κουάνγκ Μπινχ, εργαζόταν. Τα δύο αδέρφια εξακολουθούσαν να γράφουν γράμματα και να ενθαρρυνθούν ο ένας τον άλλον. «Ο Ντακ ήταν πολύ αποφασισμένος. Είπε: Σου υπόσχομαι, όταν επιστρέψω, θα συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο, μέχρι να τελειώσω! Αλλά η επιθυμία μου δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί επειδή θυσίασα, όπως πολλές άλλες ευγενείς θυσίες των Βιετναμέζικων νέων εκείνη την εποχή».

Το Εθνικό Πιστοποιητικό Αξίας του Μάρτυρα Μπούι Νανγκ Ντακ κρεμάστηκε επίσημα στην πόλη καταγωγής του. Φωτογραφία: Παρέχεται από την οικογένεια.

Το 1975, ο κ. Duc πήγε στο Long Dai για να φέρει τον μικρότερο αδελφό του πίσω στην πόλη του για ταφή. Το 2012, επέστρεψε στο παλιό πορθμείο όταν εγκαινιάστηκε το Μνημείο 16 Νέων Εθελοντών. Πιο πρόσφατα, τον Σεπτέμβριο του 2025, συνέχισε να έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί το Long Dai όταν εγκαινιάστηκε το νέο Μνημείο και έλαβε το Πιστοποιητικό Εθνικού Ιστορικού Κειμηλίου. Στην τρίτη επιστροφή του, αυτός και η οικογένειά του συγκινήθηκαν βαθιά από το άγαλμα του μάρτυρα Bui Nang Dac που τοποθετήθηκε επίσημα στον χώρο του κειμηλίου. Το άγαλμα βρίσκεται σε καθιστή θέση, κρατώντας ένα ανοιχτό ημερολόγιο, με θέα στον ποταμό Long Dai. Ακριβώς πίσω, μια λευκή στήλη με χαραγμένο το ποίημα «Επιστροφή ...».

Ξέσπασε σε κλάματα όταν είδε τη φιγούρα της, η κυρία Μπούι Θάο αγκάλιασε το άγαλμα, κλαίγοντας: «Αυτό το πηγούνι, αυτό το πρόσωπο είναι ακριβώς αυτή». Ο κ. Ντουκ, αν και πιο ήρεμος, είπε επίσης με λυγμούς: «Αυτή είναι η τρίτη φορά που επισκέπτομαι το Λονγκ Ντάι. Αυτή τη φορά, βλέποντας το άγαλμά της, διαβάζοντας το ποίημα που έγραψε, νιώθω ζεστασιά στην καρδιά μου. Είναι κρίμα που η μητέρα μου δεν είναι πια εδώ για να δει αυτή τη στιγμή».

Άγαλμα και ποίημα του μάρτυρα Μπούι Νανγκ Ντακ στον χώρο των λειψάνων

Ευγνωμοσύνη από σήμερα

Επίσης, κατά την επιστροφή του στο Long Dai, μπροστά στα μάτια του κ. Duc και της κας Thao βρισκόταν ένας αρχαιολογικός χώρος με νέα εμφάνιση. Τον Απρίλιο του 2025, με την υποστήριξη του Ομίλου T&T και πολλών επιχειρήσεων και ατόμων, ξεκίνησε επίσημα το έργο αναβάθμισης και ανακαίνισης του Ιστορικού Χώρου Long Dai Ferry Wharf II.

Σύμφωνα με πολλούς ανθρώπους που εργάζονται στον τομέα της συμβουλευτικής σχεδιασμού κατασκευών, η κατασκευή ενός νέου Μνημείου σε μόλις 3-4 μήνες είναι σχεδόν αδύνατη, επειδή ο φόρτος εργασίας είναι εξαιρετικά τεράστιος. Η κατασκευαστική μονάδα πρέπει να δημιουργήσει ένα οικόπεδο, να κατασκευάσει έναν χώρο με στηλικό σπίτι με εμβαδόν έως και σχεδόν ^{3.000 τ.μ.} , να κατασκευάσει έναν χώρο εορτασμού, δύο σειρές οίκων αναμονής για την τελετή απελευθέρωσης των φαναριών με λουλούδια και μια αποβάθρα απελευθέρωσης φαναριών με λουλούδια. Αυτό δεν περιλαμβάνει την επισκευή υποβαθμισμένων αντικειμένων και την κατασκευή ενός μνημείου και ενός ανάγλυφου ύψους 16 μέτρων.

Το αποκορύφωμα είναι το νέο Μνημείο, το οποίο προσομοιώνει ένα δεμάτι ρυζιού που αποτελείται από 16 στάχυα, ύψους 16 μέτρων, πάνω σε ένα βάθρο σε σχήμα αστεριού.

Ωστόσο, με τη μεγάλη αποφασιστικότητα των υλοποιητών, με καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη, ο χώρος των λειψάνων ολοκληρώθηκε στην 53η επέτειο από τον θάνατο των μαρτύρων.

Το αποκορύφωμα είναι το νέο Μνημείο, που προσομοιώνει το σχήμα ενός δεματίου ρυζιού που αποτελείται από 16 στάχυα, ύψους 16 μέτρων, πάνω σε ένα βάθρο σε σχήμα αστεριού - ένα ιερό σύμβολο στη μνήμη 16 νέων εθελοντών από την πατρίδα του ρυζιού που έπεσαν πριν από περισσότερα από 50 χρόνια. Στους πρόποδες του μνημείου υπάρχουν φωτογραφίες 16 νέων εθελοντών από την πατρίδα των 5 τόνων. Σε μερικούς έχουν χαραγμένα τα πορτρέτα τους. Σε μερικούς αδελφούς και αδελφές έχει απομείνει μόνο μία γραμμή αναμνηστικής στήλης. «Κανείς δεν θυμάται τα πρόσωπά τους ή τα ονόματά τους/Αλλά αυτοί έφτιαξαν τη χώρα».

Στην αίθουσα εκθέσεων στο χώρο υποδοχής, χρησιμοποιείται σύγχρονη τεχνολογία τρισδιάστατης χαρτογράφησης για την αναπαράσταση της ιστορικής στιγμής του παλιού τερματικού σταθμού των πορθμείων. Πολλά άλλα σχετικά αντικείμενα, όπως δίσκοι, μπολ και είδη οικιακής χρήσης των αδελφών, συλλέχθηκαν επίσης από τους γύρω ανθρώπους και τους συντρόφους.

Σύμφωνα με τον κ. Do Quang Vinh, Αντιπρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου της SHB Bank, εκπρόσωπο της χρηματοδοτικής μονάδας, δήλωσε: «Η σημερινή γενιά είναι τυχερή που ζει σε καιρό ειρήνης χάρη στις θυσίες των πατέρων και των παππούδων μας. Προσωπικά, είμαι πάντα ευγνώμων, σεβαστικός και πάντα ελπίζω κρυφά να συνεισφέρω περισσότερο στην τιμή όσων έπεσαν και στην οικοδόμηση μιας ισχυρής και ευημερούσας χώρας».

Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου, στο πορθμείο Long Dai, πραγματοποιήθηκε το πρόγραμμα «Ευγνωμοσύνη – Το Ποτάμι της Φωτιάς και των Λουλουδιών» με συγκινητικές στιγμές. Πρόκειται για μια βαθιά ευγνωμοσύνη προς τους ηρωικούς μάρτυρες που θυσιάστηκαν για την υπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης, διαδίδοντας ταυτόχρονα την επαναστατική παράδοση, διεγείροντας την εθνική υπερηφάνεια για τη νέα γενιά σήμερα και αύριο.

Παράλληλα με την τελετή εγκαινίων του έργου ανακαίνισης του Μνημείου 16 Νέων Εθελοντών, οι δύο εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από την Λαϊκή Επιτροπή της επαρχίας Quang Tri και την Τηλεόραση του Βιετνάμ με τη συνεργασία και την υποστήριξη του Ομίλου T&T, της Τράπεζας SHB, επιχειρήσεων, ιδιωτών... αποτελούν σαφή απόδειξη της παράδοσης της μνήμης της πηγής του πόσιμου νερού, της επίδειξης ευγνωμοσύνης και της συνέχισης της ισχυρής θέλησης της προηγούμενης γενιάς για το μέλλον.

Πηγή: https://www.sggp.org.vn/nhung-cuoc-hoi-ngo-dac-biet-ben-ben-pha-ii-long-dai-post814788.html