Η Χα Τι Ταν Σουάν αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Κολλέγιο Γεν Μπάι το 2021. Λίγο μετά την αποφοίτησή της, η κοπέλα Μουόνγκ προσφέρθηκε εθελοντικά να πάει στο υψηλότερο και πιο μακρινό σημείο της κοινότητας Ναμ Κο. Δύο χρόνια «κουβαλούσε γράμματα στο βουνό», έπειτα μια περίοδος μεταφοράς σε άλλο σημείο, αλλά στη συνέχεια η μοίρα, η αγάπη και τα καθαρά μάτια των μελετηρών παιδιών στο Λουνγκ Τσουνγκ την έφεραν πίσω.
Μετά τη φυσική καταστροφή, το νηπιαγωγείο Lung Cung καταστράφηκε από καταιγίδα και οι δάσκαλοι αναγκάστηκαν να στήσουν μια προσωρινή σκηνή στο σπίτι ενός κατοίκου για να διδάξουν. Ο άνεμος φυσούσε, η βροχή έπεφτε, τα σχέδια μαθήματος, τα χαλιά και τα παιχνίδια ήταν μουσκεμένα και μερικές φορές όταν σήκωνες ένα τετράδιο, το νερό έρεε σαν ρυάκι. Ο δρόμος προς το χωριό είχε μόνο ένα μονοπάτι και όταν είχε ηλιοφάνεια, ήταν σκονισμένος, αλλά όταν έβρεχε, ήταν τόσο ολισθηρός που το να «πέσεις πάνω σε έναν βάτραχο» ήταν κάτι συνηθισμένο. Χωρίς καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα ή τηλεφωνικό σήμα, το χωριό Lung Cung ήταν σαν ένας ξεχωριστός κόσμος . Αλλά σε αυτόν τον κόσμο, κάθε μέρα φωτιζόταν ακόμα από τους ήχους που έβγαζαν τα παιδιά Mong που μάθαιναν να διαβάζουν.
Το να είσαι νηπιαγωγός δεν σημαίνει μόνο διδασκαλία. Οι δασκάλες στο Lung Cung είναι και δασκάλες και μητέρες. Από την προετοιμασία κάθε ζευγαριού ζεστών καλτσών που στέλνουν οι δωρητές, μέχρι τους απογευματινούς υπνάκους, τις μερίδες φαγητού, ακόμη και τα μικροσκοπικά κασκόλ για τις κρύες, θυελλώδεις μέρες, φροντίζουν τα πάντα. Τις μεγάλες βροχερές μέρες, όταν τα παιδιά είναι άρρωστα, μερικά είναι άρρωστα για μια ολόκληρη εβδομάδα, οι δασκάλες πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, ενθαρρύνοντας τους γονείς να φέρνουν τα παιδιά τους στην τάξη. «Εφόσον τα παιδιά είναι υγιή, πηγαίνουν σχολείο τακτικά και κανείς δεν είναι άρρωστος... είμαστε πολύ χαρούμενοι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο», είπε η Xuan, με το χαμόγελό της να λάμπει στην ομίχλη του βουνού.
Μιλώντας για την πιο αξέχαστη ανάμνηση των 5 χρόνων διδασκαλίας στα ορεινά, ο Σουάν αφηγήθηκε ένα πρωινό με δυνατή βροχή, όπου οι δάσκαλοι ξύπνησαν στις 5:30 και δεν έφτασαν μέχρι τις 8:00. Στο δρόμο, έπρεπε να σταματήσουν και να σπρώξουν το κάρο πολλές φορές. Κάποιες οικογένειες τους λυπήθηκαν και τους είπαν να έρθουν μέσα, να φάνε, να ξεκουραστούν και να διδάξουν αύριο. Αλλά σκεπτόμενοι τους μαθητές που δεν θα πήγαιναν σχολείο, προσπάθησαν να συνεχίσουν. Η απλή ανθρωπιά των ορεινών περιοχών, η επιμονή των δασκάλων και τα καθαρά μάτια των παιδιών έκαναν αυτά τα απλά αλλά σπουδαία πράγματα να συμβούν.
Μη γνωρίζοντας τη γλώσσα Μονγκ, η Σουάν έμαθε κάθε πρόταση και κάθε λέξη από τους ντόπιους. Για πολλούς ανθρώπους, αυτό αποτελεί δυσκολία, αλλά για την Σουάν αποτελεί κίνητρο να κατανοήσει καλύτερα τη χώρα και τους ανθρώπους εδώ. Όταν διδάσκει στα παιδιά τη γλώσσα Κινχ, πρέπει να μιλάει και να εκφράζεται με χειρονομίες και μάτια, μερικές φορές αναγκαζόμενη να επαναλαμβάνει δεκάδες φορές. Αλλά όταν ακούει τα παιδιά να ψελλίζουν μια καινούρια λέξη, νιώθει ότι όλη η προσπάθεια αξίζει τον κόπο.
Η νεολαία της Χα Τι Ταν Σουάν και οι δάσκαλοι που «έμεναν στις απομακρυσμένες περιοχές» εδώ ήταν γραμμένη στη λάσπη και τη βροχή, στο φλυαρία των παιδιών που μάθαιναν να διαβάζουν και να γράφουν, στα γεμάτα ευγνωμοσύνη μάτια των γονέων και στα απλά όνειρα, το ότι το να χρειάζονται οι μαθητές να είναι υγιείς, εγγράμματοι και να ξέρουν πώς να χαιρετούν... είναι αρκετό για να ζεστάνει τις καρδιές των δασκάλων στα ορεινά.
Ο κ. Sung Thanh Cong, Πρόεδρος της Λαϊκής Επιτροπής της Κοινότητας Nam Co, στην επαρχία Lao Cai , δήλωσε ότι το σχολείο Lung Cung είναι ένα από τα πιο δύσκολα μέρη στην κοινότητα Nam Co. Ο δρόμος μήκους 25 χιλιομέτρων προς το χωριό είναι όλος σε χωμάτινες πλαγιές και κατά την περίοδο των βροχών είναι σχεδόν απομονωμένο, με αποτέλεσμα η μεταφορά των παιδιών από και προς το σχολείο να αποτελεί μεγάλη πρόκληση τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τους γονείς. Υπάρχουν 60 παιδιά Mong εδώ, χωρισμένα σε δύο τάξεις, από 3 έως 5 ετών, αλλά υπάρχει σοβαρή έλλειψη εκπαιδευτικών. Εδώ και πολλά χρόνια, η Κοινότητα πρέπει να μεριμνήσει για έναν μόνο δάσκαλο για να διδάσκει σε κάθε τάξη και να ζητά την υποστήριξη των γονέων. Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Nam Co δήλωσε ότι η έλλειψη εκπαιδευτικών οφείλεται επίσης στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και μετακίνησης, στην έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος, στην έλλειψη τηλεφωνικού σήματος και στην σχεδόν απομονωμένη ζωή. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που επιμένουν στο χωριό, όπως η κα Ha Thi Thanh Xuan, η οποία προσφέρθηκε εθελοντικά να πάει στα πιο δύσκολα μέρη, παραμένοντας με την Lung Cung για τρία συνεχόμενα χρόνια, εργαζόμενη με όλη της την καρδιά και αγάπη για τα παιδιά.
Πηγή: https://baophapluat.vn/thanh-xuan-danh-tron-cho-ban-3-khong-chuyen-cua-co-giao-mam-non-giua-dai-ngan-lung-cung.html
Σχόλιο (0)