Σημείωση του συντάκτη : Ο μουσικός Nguyen Tai Tue γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1936 στο χωριό Thuong Tho, στην κοινότητα Thanh Van, στην περιφέρεια Thanh Chuong, στην επαρχία Nghe An . Στις 9:07 π.μ. στις 11 Φεβρουαρίου 2022 (δηλαδή στις 7 Ιανουαρίου 2022 με το σεληνιακό ημερολόγιο), μας άφησε ενώ το ανοιξιάτικο τραγούδι ακόμα αντηχούσε σε όλες τις περιοχές της χώρας.
Με την ευκαιρία της διετούς επετείου από τον θάνατο του μουσικού Nguyen Tai Tue, θα θέλαμε να στείλουμε στους αναγνώστες μας το άρθρο « Vi Giam of Nghe An - το λίκνο που έθρεψε το δια βίου πάθος για τη σύνθεση μουσικής του μουσικού Nguyen Tai Tue» ως θυμιατήρι για να τον θυμόμαστε στον λυρικό χώρο της άνοιξης, όπως και οι στίχοι στη μουσική του.
1.1.
Στα εφηβικά του χρόνια, το πάθος για τη σύνθεση μουσικής στον μουσικό Nguyen Tai Tue ξεπέρασε άλλες μορφές λογοτεχνίας και τέχνης. Από την κούνια των βιετναμέζικων λαϊκών τραγουδιών από την κοιλιά της μητέρας του, από την αγαπημένη του πόλη, την Nghe An, μέχρι τα διστακτικά τραγούδια που έγραψε στην αρχή, η σύνθεση μουσικής διαπέρασε τον εγκέφαλό του, το αίμα του, θρέφοντας την ευαίσθητη, συμπονετική και θαρραλέα ψυχή του. Φαινόταν ότι η λυρική πηγή που είχε συσσωρευτεί μέσα του έσταζε, κυλώντας μέσα από τα ρυάκια και τα ποτάμια για να βρει τον ωκεανό.
Στις πρώτες συνθέσεις του Nguyen Tai Tue, οι λυρικοί ήχοι που ήταν εξαιρετικά κοντά στη ζωή αντηχούσαν, γεμίζοντας χαρά τη μητέρα του. Απλώς κοιτάζοντας τα μάτια του Nguyen Tai Tue, γεμάτα ενθουσιώδεις αναμνήσεις από τα ογδόντα του, να τραγουδάει το εμπνευσμένο από τους Nghe τραγούδι Ho Dan Cong , το οποίο συνέθεσε όταν ήταν μόλις δεκαπέντε ετών, είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι η φλόγα του πάθους άστραφτε και έκαιγε ασταμάτητα.
Ο Nguyen Tai Tue έχει την αλμυρή, επίμονη ποιότητα της λαϊκής μουσικής στις ψυχωμένες, λυρικές μελωδίες του, αποφεύγοντας όλες τις προσωρινές τάσεις. Έχει πάντα αυτογνωσία, αυτοφιλτράρισμα, αφιερώνοντας επιμελώς τον εαυτό του στη βελτίωση του ήχου του, αγνοώντας τους πειρασμούς που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν στην καθημερινή ζωή.
Το κοινό, το κοινό, οι αξιοσέβαστοι ακροατές, όταν απολαμβάνουν το τραγούδι Xa Khoi , αφήνουν την ψυχή τους να πετάξει και να περιπλανηθεί με τη μελωδία και τους στίχους, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν την αντοχή του δημιουργού του τραγουδιού όταν συνέθεσε αυτό το μουσικό είδος στα τέλη της δεκαετίας του '50 του 20ού αιώνα. Και, σε κάθε τραγούδι του Nguyen Tai Tue, μας κατακτά η βαθιά ρομαντική ομορφιά μιας ευγενικής, αγνής και λεπτής καρδιάς με αληθινή ανθρωπιά, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πιστεύοντας πάντα στην καλοσύνη της ζωής.
Κανείς δεν καταλαβαίνει καλύτερα από τον Nguyen Tai Tue πώς διύλισε και ανέπτυξε τη λαϊκή μουσική των βιετναμέζικων εθνοτικών ομάδων, για να φέρει νέα έργα στον κόσμο. Τα μουσικά έργα του Nguyen Tai Tue, με τα πρώτα βήματα από το "vi" και το "giam", έχουν εκτοξευθεί πολύ ψηλά, στέκοντας ανάμεσα στα αριστουργήματα της ανθρωπότητας, με ρομαντικό λυρισμό, εκλέπτυνση και μια πολύ μοναδική ομορφιά που εξακολουθεί να ζει στην εθνική ψυχή.
Ακούγοντας τα τραγούδια της Nguyen Tai Tue, νιώθει κανείς σαν να ανατέλλει η αυγή με τις πρώτες απαλές και καθαρές ακτίνες του ηλιακού φωτός, άλλοτε σαν ήχος φλάουτου στο μαγευτικό και φρέσκο φυσικό τοπίο των ορεινών περιοχών, άλλοτε σαν ένα πανί από σύννεφα να θρέφει την άκρη του ουρανού. Συγκεκριμένα, η ομορφιά των Βιετναμέζικων γυναικών στη μουσική της Nguyen Tai Tue φέρει το σχήμα πολιτιστικών τόπων: η λεπτή φιγούρα ενός κοριτσιού από την ακτή που πλέει στα ανοιχτά με μια νοσταλγική φωνή γεμάτη φιλοδοξίες για ένα καλύτερο μέλλον· η θηλυκή και δυνατή ομορφιά που χαρακτηρίζει ένα κορίτσι από τα Κεντρικά Υψίπεδα με το βάθος της ανθρώπινης ψυχής της και την αγάπη της για τη γη του κόκκινου βασάλτη· οι κοπέλες από ταϊλανδέζικα, ταϊλανδέζικα, τα γιάι, τα κάο λαν, τα χμονγκ, τα νουνγκ κ.λπ. των βόρειων βουνών, όμορφες και χαριτωμένες σαν τα πέταλα του λουλουδιού Ban· οι ευγενικές κοπέλες από το Νότο, όμορφες σαν άνθη λωτού, χαριτωμένες σαν τις απέραντες τραγουδιστικές μελωδίες της περιοχής του ποταμού· και η ομορφιά ενός κοριτσιού από το Ανόι , χίλια χρόνια Thang Long, για πάντα όμορφη, κ.λπ.
Από το Nguyen Tai Tue ακτινοβολεί στην ψυχή μας ένα ολόκληρο ποτάμι, έναν απέραντο ουρανό, έναν απέραντο ωκεανό λυρισμού, ρομαντισμού, την φιλελεύθερη ομορφιά της πολύχρωμης ψυχής του βιετναμέζικου πολιτισμού που εκφράζεται μέσα από τη μουσική. Σε αυτή τη μουσική λαμπυρίζουν οι πανσέληνοι όπως το πρόσωπο του Kieu στο ποίημα του Nguyen Du, η χαριτωμένη φιγούρα της καλλονής στο Chinh Phu Ngam Khuc, που δεσπόζει μοναχική στα απέραντα χωράφια με τις μουριές, το κορίτσι Giay ξυπόλητο στο καθαρό ρέμα Muong Hum, που θυμίζει ένα λαϊκό τραγούδι το ανοιξιάτικο απόγευμα, κ.λπ. Αυτές οι Βιετναμέζες καλλονές γίνονται αθάνατες καλλονές, συνοδεύοντας το έθνος, βγαίνοντας στον κόσμο και συνδέοντας γέφυρες φιλίας μεταφέροντας το μήνυμα της ειρήνης.
1.2.
Όταν πίστεψε ότι είχε πραγματικό ταλέντο στη σύνθεση μουσικής και ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει αυτό το πάθος μέχρι το τέλος, δεν μπορούσε να φανταστεί ποιες δυσκολίες και προκλήσεις θα αντιμετώπιζε στο δρόμο του. Αλλά αψήφησε όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες και επέμεινε στο μονοπάτι που είχε επιλέξει. Κάποτε είπε δημόσια ότι αν μπορούσε να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή, θα επέλεγε οικειοθελώς το μονοπάτι του να γίνει μουσικοσυνθέτης, ακολουθώντας το μονοπάτι της κληρονομιάς και της ανάπτυξης των αξιών της βιετναμέζικης λαϊκής μουσικής. Επέλεξε λυρική, ρομαντική, συναισθηματική μουσική, βαθιά ανθρωπιστική, με διαχρονική αξία τόσο στη μουσική όσο και στη λογοτεχνία για να δημιουργήσει σε όλο το παθιασμένο ταξίδι του. Συγκινηθήκαμε πολύ όταν τον ακούσαμε να συνοψίζει και να εμπιστεύεται την καριέρα του στη μουσική σύνθεση κατά τη διάρκεια της ζωής του:
- Οι γονείς μου ήθελαν να γίνω διανοούμενος, καθηγητής λογοτεχνίας. Λόγω της επιρροής της φεουδαρχικής εθιμοτυπίας, η μουσική στα μάτια των γονιών και των συγγενών μου ήταν ένα επάγγελμα «ταπεινού τραγουδιού». Όταν ξεκίνησα μια καριέρα στη μουσική σύνθεση, έπρεπε να ορίσω τη δική μου ιδεολογία και να αντιμετωπίσω συνειδητά την πραγματικότητα. Αν και το επάγγελμα της μουσικής σύνθεσης ήταν αναγνωρισμένο από το κράτος, υπήρχε ένας Σύνδεσμος Μουσικών του Βιετνάμ, οργανωμένος, νόμιμος και έγκυρος από όλες τις απόψεις, υπήρχαν ακόμα κάποιες προκαταλήψεις. Αυτά τα αόρατα εμπόδια έσπασαν μόνο όταν γεννήθηκε μια σειρά από έργα που είχαν απήχηση και έμειναν στη μνήμη του κοινού. Έτσι βυθίστηκα στον κίνδυνο μιας περιπέτειας αναζήτησης ενός απρόβλεπτου αποτελέσματος. Μιας σκληρής μορφής δημιουργικής εργασίας με αφηρημένα, αόρατα, άυλα συνθετικά υλικά. Αυτό ήταν υγιές.
Όταν ρωτήσαμε αν ένας ταλαντούχος μουσικός σαν αυτόν, με πάθος για τη σύνθεση και εξοπλισμένος με μια τόσο στέρεη θεωρία σύνθεσης, θα αντιμετώπιζε δυσκολίες που θα εμπόδιζαν την πορεία του προς την επιτυχία, απάντησε αργά:
- Προσωπικά, αντιμετώπισα μια δυσκολία, η οποία ήταν η αδυναμία αυτοαξιολόγησης του επιπέδου και του κύρους που μπορούσα να επιτύχω δημιουργώντας πολύτιμα μουσικά έργα. Ακόμα και μετά την ολοκλήρωση μιας σειράς πολύτιμων έργων που αναγνωρίστηκαν από το κοινό, πάντα αμφισβητούσα το επίπεδο και το ταλέντο μου. Ως εκ τούτου, τα έργα μου συχνά γράφονταν πολύ αργά. Ενώ συνέθετα, τα δοκίμαζα και στην πράξη για να αυτοφιλτράρω. Συνειδητοποίησα ότι η προσοχή απέναντι στους συνθέτες είναι πολύ απαραίτητη.
Σήμερα συμπληρώνονται δύο χρόνια από τον θάνατό του, αλλά εξακολουθούμε να βλέπουμε καθαρά το κομψό του πρόσωπο με τα σοφά μάτια και το βλέμμα του, άλλοτε στοχαστικό, άλλοτε σοβαρό και άλλοτε γεμάτο χιούμορ. Το βλέμμα του φαινόταν να διαπερνά τα πάντα. Ειδικά όταν καθόταν μπροστά στην ξεθωριασμένη παρτιτούρα με το πιάνο και την πένα, τα δάχτυλά του κινούνταν σαν να ζύμωνε κάτι από τον αέρα μαζί με τους παράξενους ρυθμούς του ήχου που έβγαιναν από το στόμα του, κάθε σύμφωνο ακουγόταν πολύ καθαρά. Αγκυρώνοντας μια μουσική φράση, χρησιμοποίησε την πένα με σαφώς επιλεγμένες πινελιές και χρώμα μελανιού για να την μεταγράψει. Πόση ψυχή περιείχαν αυτές οι μικρές, δυνατές, κομψές μουσικές νότες; Ήταν αδύνατο να το ξέρει κανείς. Υπήρχαν περισσότερες ψυχές στον ήχο παρά στη σκέψη. Τα μουσικά κομμάτια είναι πάντα χειρόγραφα από τον Nguyen Tai Tue με τη δική του μουσική σημειογραφία, καταγράφοντας τους μαγικούς ήχους από το στόμα του, έχουν εισέλθει στον πολιτιστικό θησαυρό του βιετναμέζικου λαού, έχουν αντηχήσει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουν μείνει για πάντα.
Πηγή
![[Φωτογραφία] Η γέφυρα Binh Trieu 1 ολοκληρώθηκε, ανυψώθηκε κατά 1,1 μ. και θα παραδοθεί στην κυκλοφορία στα τέλη Νοεμβρίου.](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/2/a6549e2a3b5848a1ba76a1ded6141fae)
Σχόλιο (0)