Αν δεν έχετε δει τον Phong να παίζει ούτε μία φορά, αν δεν έχετε μιλήσει μαζί του, δεν μπορείτε να ξέρετε πότε ο Vi και ο Giam μεγάλωσαν μέσα του, αν ο Vi και ο Giam τον επέλεξαν ή αν εκείνος επέλεξε αυτές τις γλυκές και ψυχώδεις μελωδίες. Αυτός ο νεαρός άνδρας που γεννήθηκε τη δεκαετία του '90 δεν έχει μόνο μια φωνή γλυκιά σαν ζαχαροκάλαμο, αλλά είναι επίσης ένας παθιασμένος μονόχορδος. Όχι μόνο ερμηνευτής αλλά και οργανωτής, σεναριογράφος και στιχουργός για όλα τα έργα του Vi και του Giam. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι ο Le Thanh Phong είναι επικεφαλής του Θιάσου Τέχνης Δημοτικών Τραγουδιών Nghe An της UNESCO στο Ανόι, ενός οργανισμού που υπάγεται στον Σύνδεσμο Κληρονομιάς του Βιετνάμ και κάνει αίσθηση στις μουσικές σκηνές στην εγχώρια και διεθνή σκηνή.
Τα πορτοφόλια και οι τσάντες «ενσταλάζουν» τύχη στους ανθρώπους από την παιδική ηλικία.
Ο Le Thanh Phong, γεννημένος το 1992 στην πόλη Vinh, σε μια καλλιτεχνική οικογένεια με γονείς, θείους και θείες που είναι όλοι ηθοποιοί, τραγουδιστές και χορευτές. Γι' αυτό από νεαρή ηλικία ο Phong διαποτίστηκε από το καλλιτεχνικό πνεύμα της οικογένειάς του με κιθάρες, τύμπανα και πιάνα. Επίσης, από νωρίς προσανατολίστηκε και εκπαιδεύτηκε από τους γονείς του σε δυτικά μουσικά όργανα.
«Παρόλο που η οικογένειά μου δεν ήταν εύπορη, οι παππούδες μου είχαν ήδη πάει στο Ανόι για να μου αγοράσουν κιθάρες για να μάθω. Ακολουθώντας αυτό το πνεύμα, οι γονείς μου ήταν πρόθυμοι να ξοδέψουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε σύγκριση με το εισόδημα της οικογένειας για να αγοράσουν ένα όργανο, μια κιθάρα και ένα πολύ καλό σετ κρουστών. Ήλπιζαν μόνο ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιώ αυτά τα όργανα επιδέξια και με πάθος», είπε ο Φονγκ.
Ωστόσο, για κάποιο λόγο, στον Φονγκ δεν άρεσε, γι' αυτό συχνά εξερευνούσε και άκουγε τους ήχους των παραδοσιακών εθνικών μουσικών οργάνων. Στην ηλικία των 10 ετών, επέμεινε να τον αφήσει ο πατέρας του να μάθει μονόχορδο. Στην αρχή, ο πατέρας του δεν καταλάβαινε και πίστευε ότι ο γιος του ήταν περίεργος, αλλά αργότερα, βλέποντας ότι το αγόρι είχε σκέψεις και αυτιά αρκετά ευαίσθητα σε αυτούς τους τόνους, αναγκάστηκε να ικανοποιήσει τον γιο του, αν και ένιωσε λίγο λύπη. Το καλοκαίρι των 10ων γενεθλίων του, ο Φονγκ πήγε από τον πατέρα του για σπουδές στο Παιδικό Πολιτιστικό Σπίτι Βιετνάμ-Γερμανίας. Ωστόσο, με μόνο έναν μαθητή να παίζει μονόχορδο, το σχολείο δεν μπορούσε να ανοίξει τάξη, οπότε αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον πατέρα του στο σπίτι με βαριά καρδιά. Από αγάπη για τον γιο του, ο πατέρας του εξακολουθούσε να αναζητά κάποιον άλλο που θα μπορούσε να διδάξει μονόχορδο, και ευτυχώς, ο καλλιτέχνης που έπαιζε μονόχορδο για τον Θίασο Κάι Λουόνγκ του Λευκού Λωτού, ο οποίος είχε συνταξιοδοτηθεί, τον δέχτηκε ως μαθητή. Και από τότε και στο εξής, η πορεία του Φονγκ προς την εκμάθηση της μονόχορδου ήταν γεμάτη χαρά και φλογερό πάθος.
Αν και ήταν απορροφημένος στο μονόχορδο, ο Φονγκ συνειδητοποίησε επίσης ότι είχε την ικανότητα να τραγουδάει και να νιώθει έντονα την παραδοσιακή λαϊκή μουσική. Εμποτισμένος με τα λαϊκά τραγούδια μέσα από τα τραγούδια και τα νανουρίσματα της μητέρας και της γιαγιάς του από την παιδική του ηλικία, ο Φονγκ την ερωτεύτηκε χωρίς να το καταλάβει. Μπορούσε να τραγουδήσει τις μελωδίες και τα δύσκολα μέρη των λαϊκών τραγουδιών με αρχαίους στίχους με τα πιο ειλικρινή και αγνά συναισθήματα ενός παιδιού. Όπου υπήρχε παράσταση, ζητούσε να τραγουδήσει λαϊκά τραγούδια. Οι στίχοι του ήταν τόσο γλυκοί και βαθυστόχαστοι που όλοι όσοι τους άκουγαν θαύμαζαν τη λεπτότητα και την ικανότητα να νιώθουν τους στίχους vi και giam ενός αγοριού που ήταν μόλις 8-9 ετών.
Το σημείο καμπής στην πορεία προς τα λαϊκά τραγούδια Vi και Giam ήταν όταν ο Phong επιλέχθηκε από το σχολείο για να τραγουδήσει σόλο τραγούδια Vi και Giam στο Red Flamboyant Festival της πόλης. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού, οι φίλοι του επέλεγαν μόνο μοντέρνα και δημοφιλή μουσική, ειδικά κορεάτικη μουσική. Επομένως, κατά την απολογισμό του διαγωνισμού, ο κριτής, μουσικός Le Ham, εκφώνησε μια ομιλία λέγοντας: «Τις περισσότερες φορές τα προγράμματα που συμμετείχαν στον διαγωνισμό ήταν πολύ μοντέρνες μουσικές μελωδίες, σπάνια έβλεπα τραγούδια με λαϊκές μελωδίες ή λαϊκά τραγούδια, μόνο ένα νεαρό αγόρι ονόματι Le Thanh Phong τραγουδούσε λαϊκά τραγούδια πολύ καλά, πολύ συναισθηματικά. Εσείς πρέπει να μάθετε από τον Phong!» Τα απλά λόγια του μουσικού Le Ham ήταν μια μεγάλη πηγή κινήτρου για τον Phong σε όλη τη μετέπειτα πορεία του.
Χάρη στις προσπάθειές του και την όμορφη εικόνα του στον διαγωνισμό, ο Phong επισκέφθηκε τον μουσικό Xuan Hoa (εκείνη την εποχή, διάσημος μουσικός με τη θέση του Αναπληρωτή Διευθυντή του Πολιτιστικού Οίκου Βιετνάμ-Γερμανίας, ένας μουσικός που γαλούχησε πολλά νεαρά ταλέντα για να γίνουν μουσικά αστέρια) για να τον προσκαλέσει να ενταχθεί στην Καλλιτεχνική Ομάδα Blue Bird του Πολιτιστικού Οίκου. Από εκεί, ο Phong μπόρεσε να βυθιστεί στον καλλιτεχνικό ουρανό, ζώντας τις όμορφες μέρες της παιδικής του ηλικίας με απαλές λαϊκές μελωδίες, μαζί με τη μονόχορδη που αγαπούσε. Εκείνες τις μέρες, ο Phong μπόρεσε να τραγουδήσει με διάσημους τραγουδιστές και να τραγουδήσει για τον Πρόεδρο Tran Duc Luong στο Εθνικό Συνέδριο Καλών Παιδιών του Θείου Ho.
Την εποχή του Φονγκ, οι νέοι, παρόλο που αγαπούσαν και είχαν φωνή για τα λαϊκά τραγούδια από μικροί, όταν μεγάλωναν, συχνά επέλεγαν ένα πιο μοντέρνο μονοπάτι. Αλλά ο Φονγκ δεν ήταν έτσι. Όσο μεγάλωνε, τόσο πιο παθιασμένα μάθαινε και αφοσιωνόταν στα λαϊκά τραγούδια της πατρίδας του. Όποτε υπήρχε κάποιο γεγονός, τραγουδούσε λαϊκά τραγούδια, άλλοτε Ξαμ, άλλοτε Βι, Τζιαμ. Οι μελωδίες και οι μελωδίες των λαϊκών τραγουδιών ερευνούνταν προσεκτικά και ερμηνεύονταν με όλη του την καρδιά και αγάπη.
Εκτός από το ότι τραγουδάει καλά και έχει καλλιτεχνική κλίση από την παιδική του ηλικία, ο Thanh Phong είναι επίσης πολύ καλός στην Ιστορία και κέρδισε το τρίτο βραβείο στον Επαρχιακό Διαγωνισμό Άριστων Μαθητών σε αυτό το μάθημα. Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο, όταν ανέβαζε θεατρικά έργα για την Ομάδα Δημοτικών Τραγουδιών της UNESCO Nghe An, αργότερα, επικεντρώνονταν πάντα σε ιστορικά στοιχεία. «Πρώτον, να βοηθήσει τους νέους και ανθρώπους από όλη τη χώρα να κατανοήσουν από πού προέρχονται τα λαϊκά τραγούδια. Δεύτερον, να εκπαιδεύσει τη νεότερη γενιά ώστε να κατανοήσει καλύτερα διάσημα πρόσωπα και τα μέρη όπου μεγάλωσαν μέσα από τα λαϊκά τραγούδια», είπε ο Phong.
Ο τρόπος του Phong να μοιράζει πορτοφόλι και giam
Μιλώντας για την ίδρυση του Συγκροτήματος Τέχνης Λαϊκού Τραγουδιού της UNESCO του Nghe An, ο Phong είπε ότι ήταν επίσης θέμα τύχης. «Όταν πήγα στο Ανόι για να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο Πολιτισμού, επειδή αγαπούσα πολύ τα λαϊκά τραγούδια και μου έλειπε το σπίτι μου, πάντα ήθελα να έχω έναν χώρο για να τραγουδάω λαϊκά τραγούδια. Έτσι, συγκέντρωσα νέους τραγουδιστές που είχαν τραγουδήσει λαϊκά τραγούδια Nghe με όμορφες φωνές και φιγούρες για να τραγουδήσουν δωρεάν στο κοινό. Το να τραγουδάω λαϊκά τραγούδια Nghe στην καρδιά της πρωτεύουσας ήταν επίσης για να ικανοποιήσω το πάθος μου. Αλλά ο ίδιος ο Phong δεν περίμενε ότι η λέσχη που ίδρυσε θα γινόταν γρήγορα διάσημη σε όλο το Ανόι. Οι ηθοποιοί της λέσχης προσκαλούνταν να εμφανιστούν παντού και γρήγορα μεγάλωσαν, από μόλις 5-7 μέλη, πολλοί νέοι που ήταν επαγγελματίες τραγουδιστές και φοιτητές μουσικού ωδείου ήθελαν να γίνουν μέλη της λέσχης. Μετά από 10 χρόνια ίδρυσης, η λέσχη έχει εξελιχθεί στην Ομάδα Τέχνης Λαϊκών Τραγουδιών Nghe της UNESCO, μια επαγγελματική καλλιτεχνική ομάδα με περισσότερους από 50 καλλιτέχνες και ηθοποιούς. Ο Thanh Phong είπε ότι οι πρόβες του θιάσου στη Δυτική Λίμνη προσέλκυσαν εκατοντάδες κοινό, πολλά από τα οποία συγκινήθηκαν όταν είδαν τις μελωδίες Vi και Giam, που τραγουδιούνται από νέους με όλο τους τον ενθουσιασμό, ξυπνώντας στις καρδιές τους γλυκά συναισθήματα για την αγαπημένη τους πατρίδα Nghe An.»
Σύμφωνα με τον Phong, για να τραγουδήσουν οι νέοι το Vi και το Giam και να το αγαπήσουν, πρέπει να τους προσεγγίσουμε με φιλικό και κατάλληλο τρόπο. Όταν οι νέοι αγαπούν το Vi και το Giam, τότε διαδίδουμε και προωθούμε την αξία της πολιτιστικής κληρονομιάς με την μεγαλύτερη επιτυχία. Από εδώ, πολλά προγράμματα και θεατρικά έργα του θιάσου έτυχαν ενθουσιώδους ανταπόκρισης, είχαν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων και αγαπήθηκαν και θαυμάστηκαν από πολλές κοινωνικοπολιτικές οργανώσεις στη χώρα και στο εξωτερικό.
Μεταφέροντας πορτοφόλια και χρήματα πέρα από τα σύνορα
Το 2017, η Ομάδα Τέχνης της UNESCO για το Λαϊκό Τραγούδι Nghe An εντάχθηκε επίσημα στον Σύνδεσμο Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Βιετνάμ, υπό την άμεση διεύθυνση και τις συμβουλές του μουσικού Ho Huu Thoi. Έκτοτε, η ομάδα έχει δώσει ποιοτικά έργα και παραστάσεις που προσελκύουν ένα μεγάλο κοινό κάθε χρόνο. Αυτά είναι τα έργα "Άνοιξη στην περιοχή Vi και Giam" το 2017, "Το ποτάμι κουβαλάει τα λαϊκά τραγούδια" το 2019. Επιπλέον, για πρώτη φορά, η ομάδα είχε την τιμή να προσκληθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού και το Υπουργείο Εξωτερικών για να εμφανιστεί στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μουσικής στο Ουζμπεκιστάν το 2017, στο Φεστιβάλ Μουσικής, Μόδας και Πολιτισμού του Ποταμού Μεκόνγκ στη Γιουνάν (Κίνα) το 2019, και εξεπλάγη, επευφημήθηκε και επαινέθηκε από φίλους από άλλες χώρες. "Όταν φέρνουμε λαϊκά τραγούδια σε ξένες χώρες, κουβαλάμε μαζί μας το πνεύμα του τραγουδιού για την πατρίδα μας με την καρδιά και το πνεύμα του λαού Nghe An. Κάθε παράσταση, κάθε τραγούδι είναι προσεκτικά επεξεργασμένο και αγαπητό από εμάς. Γι' αυτό, έρχεται στο κοινό με ενθουσιασμό, αγγίζοντας τις καρδιές τους." Στη συνέχεια, ο Φονγκ αφηγήθηκε ότι όταν εμφανίστηκε για το φεστιβάλ μόδας και πολιτισμού του ποταμού Μεκόνγκ, επιμελήθηκε σχολαστικά τη μουσική για την επίδειξη μόδας του Βιετναμέζικου Ao Dai. Όταν τα μοντέλα περπάτησαν στην παράσταση του Ao Dai, ο Φονγκ έπαιξε επίσης το τραγούδι "Four Flowers", γλυκό και παθιασμένο. Πολλοί άνθρωποι που απόλαυσαν τον χώρο συγκινήθηκαν μέχρι δακρύων. Μετά το τέλος της επίδειξης, πολλοί από τους Nghe An ήρθαν να τον βρουν, τον κράτησαν από τα χέρια και τον αγκάλιασαν θερμά, με δάκρυα να τρέχουν στα πρόσωπά τους, σαν να συναντούσαν την οικογένειά τους και τους συγγενείς τους, σαν να επέστρεφαν στην πατρίδα τους.
Η ιστορία των εμφανίσεών του στο εξωτερικό, που ο Phong διατήρησε και τίμησε ιδιαίτερα με την παρουσία του σαν θησαυρό, ήταν όταν εμφανίστηκε στη Γαλλία με την βιετναμέζικη αντιπροσωπεία με το πρόγραμμα "Vi Giam Tinh Que". Όταν έφτασε στο μνημείο του Προέδρου Χο Τσι Μινχ και είδε το πορτρέτο του, τα δάκρυά του συνέχισαν να κυλούν. «Εκείνο το βράδυ, τραγούδησα το τραγούδι "Vi Giam Tinh Que" με στίχους των An Ninh και Hoang Vinh, και τα μάτια μου θόλωσαν από τα δάκρυα. Παραδόξως, στην αίθουσα, η Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλίας Βιετνάμ-Γαλλίας συγκινήθηκε επίσης. Ανέβηκε στη σκηνή για να μου δώσει ένα μπουκέτο λουλούδια και κράτησε το χέρι μου για πολλή ώρα, λέγοντας ότι το τραγούδι της πατρίδας του Προέδρου Χο Τσι Μινχ είναι πραγματικά υπέροχο!!!»
Πιο πρόσφατα, στο πλαίσιο του προγράμματος της Ημέρας του Βιετνάμ στην Ιαπωνία, κατόπιν πρόσκλησης του Υπουργείου Εξωτερικών, η ομάδα του Phong πραγματοποίησε μια πολύ ξεχωριστή παράσταση στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο Kyushu, στην επαρχία Φουκουόκα. Το πρόγραμμα διοργανώθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών του Βιετνάμ με την ευκαιρία της 50ής επετείου των διπλωματικών σχέσεων Βιετνάμ-Ιαπωνίας (1973-2023). Μέσω της παρουσίασης διαφόρων ειδών άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του Βιετνάμ, το πρόγραμμα έφερε ιστορίες για τη φιλία Βιετνάμ-Ιαπωνίας, ενώ παράλληλα σύστησε στο κοινό της Ιαπωνίας τη μοναδική ομορφιά των τριών περιοχών του Βιετνάμ.
Με επαγγελματικά και μεθοδικά σκηνοθετημένες παραστάσεις, η παράσταση έφερε μια γιορτή για τα μάτια. Μέσω αυτού, το πρόγραμμα προώθησε με επιτυχία τον πολιτισμό, τη χώρα και τους ανθρώπους του Βιετνάμ με παραδοσιακές ομορφιές όπως το τραγούδι Hue, τον χορό Cham, τα λαϊκά τραγούδια Vi και Giam ή τις αρχαίες παραστάσεις Ao Dai.
Για να επαινέσει τη δυνατή φιλία μεταξύ Βιετνάμ και Ιαπωνίας, το «Άρωμα του Βιετνάμ» συνυφαίνει έξυπνα διάσημες ιστορικές ιστορίες όπως η ιστορία αγάπης της πριγκίπισσας Νγκοκ Χόα και του εμπόρου Αράκι Σοράτο ή η φιλία μεταξύ του πατριώτη μελετητή Φαν Μπόι Τσάου και του γιατρού Ασάμπα Σακιτάρο. Σε αυτό το πρόγραμμα, ο Φονγκ ανέλαβε την ευθύνη της συγγραφής σεναρίου και της σκηνοθεσίας. Είναι επίσης αυτός που υποδύεται τον πατριώτη μελετητή Φαν Μπόι Τσάου σε ένα σύντομο μουσικό έργο για την όμορφη φιλία μεταξύ του κ. Φαν και του γιατρού Ασάμπα Σακιτάρο.
«Όταν γράφω τη σκηνή για τον κ. Phan, πρέπει πάντα να λαμβάνω υπόψη κάθε χειρονομία, κάθε τόνο στα λόγια και τη φωνή του τραγουδιού, ώστε να είναι η πιο όμορφη, λεπτή και παρόμοια. Όσο στυλιζαρισμένη κι αν είναι, οι ηθοποιοί πρέπει να ερμηνεύουν με τρόπο που να αποπνέει το πνεύμα ενός διάσημου προσώπου από το Nghe An, που είναι ο πατριωτισμός, ο πατριωτισμός, το πνεύμα ενός μελετητή και η αφοσίωση». Ο Phong πιστεύει ότι ο Vi και ο Giam μεγάλωσαν με τον χαρακτήρα του λαού Nghe An και αυτό αποπνέει το πνεύμα του λαού Nghe An, έτσι όπου κι αν πάνε, ό,τι κι αν κάνουν, ο λαός Nghe An εξακολουθεί να αναγνωρίζεται εύκολα χάρη στα χαρακτηριστικά της πατρίδας τους, μέσα από τους στίχους των Vi και Giam.
Επιπλέον, όταν έγραφε το σενάριο για την παράσταση ao dai, ο Phong εισήγαγε έξυπνα τη σκηνή όπου η πριγκίπισσα Ngoc Hoa φοράει την εθνική ενδυμασία ao dai για να ακολουθήσει τον σύζυγό της πίσω στη χώρα. Επίσης, ερεύνησε προσεκτικά ότι η πριγκίπισσα ήταν η πρώτη Βιετναμέζα που έφερε ao dai στο εξωτερικό. Επομένως, στη σκηνή όπου η πριγκίπισσα φοράει το παραδοσιακό ao dai και φεύγει, η μελωδία των τεσσάρων λουλουδιών ακούγεται γλυκιά, γεμάτη ψυχή και αιχμαλωτίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Ο Phong είπε: «Η σκηνοθεσία των Vi και Giam με ιστορικά πρόσωπα είναι ο χώρος για μένα να δημιουργήσω ελεύθερα, επειδή οι Vi και Giam είναι ο πολιτισμός και ο λαός του Nghe An που υπάρχουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια».
Από την τεράστια επιτυχία του προγράμματος «Άρωμα και ομορφιά του Βιετνάμ» στην Ιαπωνία, ο Φονγκ είχε πολλά σχέδια για το μέλλον. Ο νεαρός άνδρας από το Νγκε Αν ελπίζει ότι τα Λαϊκά Τραγούδια της Νγκε Αν, που έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO, θα εξελιχθούν σε ένα κέντρο που όχι μόνο θα ευδοκιμεί στο Βι και το Τζιαμ, αλλά και στην παραδοσιακή μουσική γενικότερα. «Τα λαϊκά τραγούδια του Βι και του Τζιαμ είναι η ψυχή του θιάσου, των καλλιτεχνών που αγαπούν το Βι και το Τζιαμ, οπότε για να διαρκέσουν και να πετάξουν μακριά τα Βι και το Τζιαμ, πρέπει να βρούμε περισσότερους νέους χώρους παραστάσεων και να τους διαδώσουμε περισσότερο, ώστε οι νέοι να μπορούν να τα κατανοήσουν και να τα αγαπήσουν. Και η ανάπτυξη του θιάσου σε κέντρο είναι ο τρόπος με τον οποίο τα λαϊκά τραγούδια θα απογειωθούν», μοιράστηκε.
Πηγή
![[Φωτογραφία] Η γέφυρα Binh Trieu 1 ολοκληρώθηκε, ανυψώθηκε κατά 1,1 μ. και θα παραδοθεί στην κυκλοφορία στα τέλη Νοεμβρίου.](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/2/a6549e2a3b5848a1ba76a1ded6141fae)
Σχόλιο (0)