دریا، مادر و کودک - شعری از ها مین

تصویر: توآن آن

- بیا با هم از این شرایط عبور کنیم عزیزم!

در کودکی که موج‌های جهنده بازی می‌کرد

امواج آرام اقیانوس، امواج بی‌خیال اقیانوس

حالا موج نامرئی است

امواج دنیای بشر عذاب زندگی است

در امواج متلاطم

یه بار دیگه فرزندم لطفا درک کن

همه بازی‌ها سرگرم‌کننده نیستند

همه شادی‌ها به آسانی چیدن حلزون‌های دریایی نیستند.

اشک‌ها اقیانوس را با خود می‌برند

بعضی وقتا فقط خودتی که زیر جریان آب هستی...

- ما با هم بر این موج غلبه خواهیم کرد، فرزندم!

اگرچه مادر شکننده و کوچک است

همچون قایقی که از جزیره‌ای دوردست دیده می‌شود...

مامان آسمان آبی با ابرهای نقاشی شده دارد

پرندگان، کوه‌ها، رودخانه‌ها، قلب‌ها...

از کودکی برای فرزندتان لبخند داشته باشید

امواج سفید پراکنده شدند…

مادری که دست فرزندش را گرفته است

انگشتان در نور خورشید.