مردم اُ دو دست به دست هم می‌دهند تا روستاهایی آباد و بافرهنگ بسازند

قوم او دو یکی از پنج گروه قومی کوچک در کشور است که فقط در منطقه تونگ دونگ (نگه آن) زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۶، آنها به روستای اسکان مجدد وانگ مون (کمون نگا می، منطقه تونگ دونگ) نقل مکان کردند تا زمین‌های خود را برای ساخت نیروگاه برق آبی بان وی واگذار کنند. در طول ۱۸ سال اقامت در مکان جدید خود، قوم او دو تلاش‌هایی را برای توسعه اقتصاد ، شکستن تک‌محصولی برنج در مزارع، ساخت روستاهای مرفه و آباد و به ویژه توجه به حفظ و ترویج ارزش‌های فرهنگی منحصر به فرد انجام داده‌اند.

پرچم ملی بر روی پل بان پوت (بزرگراه ملی ۴۸C)، دروازه‌ای به مرکز بخش کوهستانی نگا می (منطقه تونگ دونگ، نگه آن )، نصب شده است. عکس: شوان تین - VNA

ظاهر جدید در ونگ مون

روستای وانگ مون، به عنوان یکی از 9 روستای بخش کوهستانی نگا می، بیش از 100 خانوار، بیش از 340 نفر جمعیت دارد که همگی از قوم او دو هستند. این روستا در دامنه کوه واقع شده و در امتداد دو طرف بزرگراه ملی 48C امتداد دارد. در طرف دیگر روستا، جنگل پو پا و رودخانه پر پیچ و خم نام نگان قرار دارد که میگو، ماهی و آب زیادی برای آبیاری مزارع فراهم می‌کند. ردیف‌هایی از درختان نیشکر، لونگان، پاپایا و نارگیل در کنار خانه‌ها و باغ‌ها، به مناظر آرامش‌بخش روستا می‌افزایند. جاده‌های روستا آسفالت، تمیز و مطبوع هستند. یک سیستم بلندگو در مرکز روستا نصب شده است که دسترسی به اطلاعات را تضمین می‌کند. در شب، روستا توسط یک سیستم روشنایی خورشیدی که از مرکز روستا عبور می‌کند، روشن می‌شود.

مردم روستای وانگ مون، بخش نگا می (توونگ دونگ، نگه آن) گاوها را در سیستمی از طویله‌های محکم نگهداری می‌کنند و در طول دوره سرما بارها در روز به آنها علف فیل می‌دهند. عکس: شوان تین - VNA

خانم وی تی مویی، نایب رئیس کمیته مردمی کمون نگا می، گفت که در سال‌های اخیر، مردم او دو در روستای وانگ مون با برنامه‌ها و پروژه‌های بسیاری برای توسعه معیشت و حفظ هویت فرهنگی ملی، مورد توجه و حمایت حزب و دولت قرار گرفته‌اند، از جمله: پروژه ۲۰۸۶ برای حمایت از نژادهای گاو، احیای فعالیت‌های فرهنگی و هنری، حمایت از نژادهای علف فیل در دامداری...

از آنجا، مردم پایه محکمی برای توسعه در همه جنبه‌ها دارند. به طور خاص، مردم O Du آگاه هستند و برای ثروتمند شدن تلاش می‌کنند و علم را در تولید کشاورزی با مدل‌های اقتصادی متعدد برای بهره‌وری بالا، مناسب با شرایط و پتانسیل محلی، به کار می‌گیرند.

در این کمون، در حال حاضر مدل‌های تولیدی زیادی وجود دارد که درآمد پایدار را فراهم می‌کنند، تغییر و تنوعی در ساختار اقتصادی ایجاد می‌کنند و تک‌محصولی برنج در مزارع را می‌شکنند. این مدل‌ها شامل مدل کشت کاساوا با بازده بالا در تقریباً ۷ هکتار است که دومین برداشت خود را داشته است؛ مدل کشت درختان پاپایای نر، پرورش خوک برای گوشت، پرورش خوک، پرورش گاو، گراز وحشی، خوک سیاه، کاشت اقاقیا، کاجوپوت، علف فیل برای دام، فروشگاه‌های مواد غذایی و بافت پارچه‌های زربفت. میانگین درآمد مردم در روستای وانگ مون بیش از ۲۵ میلیون دونگ ویتنامی برای هر نفر در سال است. سال‌هاست که ۱۰۰٪ خانواده‌ها از برق شبکه برای روشنایی، آب تمیز و کارت بیمه درمانی استفاده می‌کنند. کودکان در سن مناسب به مدرسه می‌روند و از برنامه‌ها و سیاست‌های حمایتی حزب و دولت بهره‌مند می‌شوند.

مردم در کمون نگا می (توونگ دونگ، نگه آن) گاوهای خود را در آغل نگه داشته‌اند و اجازه نداده‌اند که آزادانه در حاشیه جنگل پرسه بزنند تا بتوانند به طور فعال آنها را پرورش داده و مراقبت کنند. عکس: شوان تین - VNA

آقای لو ون لانگ، ساکن روستای وانگ مون، با خوشحالی اطلاع داد که در گذشته، مردم او دو در روستاهای شوپ پوت و کیم هوا (کمون کیم دا) زندگی می‌کردند که در وسط جنگل محصور و منزوی بودند و حمل و نقل عمدتاً با قایق‌ها و کلک‌های چوبی انجام می‌شد که دشوار بود. وقتی کسی در روستا بیمار می‌شد، جابجایی برای دسترسی به مراقبت‌های پزشکی بسیار دشوار بود. از آنجا که خانه‌ها به طور ناپایداری در دامنه تپه قرار داشتند، در طول فصل بارندگی همه نگران رانش زمین و سیل ناگهانی بودند. هنگام اسکان در روستای وانگ مون، مردم از برنامه‌ها، پروژه‌ها و سیاست‌های سرمایه‌گذاری که توسط حزب، دولت و مقامات در تمام سطوح حمایت می‌شد، بهره‌مند شدند و زندگی مردم به طور مثبت تغییر کرد.

برای حفظ و ارتقای ارزش‌های فرهنگی جامعه، دست به دست هم دهیم

آقای لو تان بین، یکی از معدود سالمندان روستای وانگ مون که هنوز می‌تواند به زبان مردم بومی صحبت کند، اظهار داشت که با زندگی در وانگ مون، مردم دیگر مجبور نیستند در خانه‌های کاهگلی با دیوارهای بامبو زندگی کنند. برق، جاده‌ها، مدارس و ایستگاه‌ها کاملاً در دسترس هستند. مردم او دو با ادغام در محیط زندگی اشتراکی با اقوام کین، تای و خو مو، در توسعه اقتصادی فعال‌تر شده‌اند؛ به طور فعال در حال ساخت نهادهای فرهنگی روستا، احیای آداب و رسوم و زیبایی‌های سنتی برای حفظ، نگهداری و انتقال آنها هستند. سبک زندگی هماهنگ، سرشار از عشق و همبستگی روستایی، توسط خانواده‌ها طبق رسوم روستا اجرا می‌شود.

خانم وی تی مویی، نایب رئیس کمیته مردمی کمون نگا می، گفت که در طول سال‌ها، زمانی که زندگی مادی پایدار بوده و به تدریج بهبود یافته است، زیبایی فرهنگ و آداب و رسوم سنتی توسط مردم او دو بیشتر مورد توجه قرار گرفته و ترویج شده است. در حال حاضر، حرفه بافت زربفت توسط زنان روستا به خوبی انجام می‌شود و نفوذ گسترده‌ای داشته است. برخی از انواع آلات موسیقی، فعالیت‌های فرهنگی و هنری مانند حکاکی، نواختن فلوت، شی‌شو، فرهنگ گونگ، رقص - پرش با چوب بامبو ... توسط مردم نگهداری، سازماندهی و ترویج می‌شوند. به طور خاص، آیین‌ها و مراسم منحصر به فرد و مشخصی که فرهنگ مردم او دو را در آیین‌ها و چرخه زندگی مشخص می‌کنند، حفظ می‌شوند، مانند اولین جشنواره رعد و برق سال، جشن برنج جدید، مراسم ثروت اندوزی و غیره.

یک دانش‌آموز پسر کلاس ششم الف، مدرسه شبانه‌روزی و دبیرستان اقلیت‌های قومی نگا مای، منطقه تونگ دونگ، با لباس سنتی مردم او دو، مایحتاج روزانه را معرفی می‌کند. عکس: شوان تین - VNA

آقای لو ون هونگ اظهار داشت که مردم او دو بسیار احساسی زندگی می‌کنند و برای ساختن روستا، حفظ و حراست از ارزش‌های فرهنگی متحد می‌شوند. هر زمان که خانواده‌ای در روستا مشغول به کار باشد، همه با اشتیاق در انجام کارهای روزمره خود مشارکت می‌کنند.

لو ون کونگ، ریش‌سفید روستا و فردی معتبر در روستای وانگ مون، گفت که زندگی مردم او دو از مکانی دورافتاده، منزوی و دشوار برای سکونت و امرار معاش در روستای وانگ مون، به یک نقطه عطف تاریخی تبدیل شده است.

علاوه بر عوامل مساعد از نظر معیشت مردم، نقش و جایگاه مردم او دو در جامعه و اجتماع به طور فزاینده‌ای ارتقا یافته است. در طول سال‌ها، با توجه و راهنمایی دقیق مقامات محلی، مردم روستا همیشه از سیاست‌ها و دستورالعمل‌های حزب، قوانین و سیاست‌های دولت، مقررات و ضوابط محلی و روستایی به خوبی پیروی کرده‌اند. همه خانواده‌ها به طور کامل محتوای ساختن یک خانواده فرهنگی را اجرا می‌کنند. همه باید از کار، تولید و تجارت، غنی‌سازی مشروع، مطالعه و همبستگی و حمایت متقابل مراقبت کنند. در حال حاضر، اگرچه زندگی تحت تأثیر تبادل فرهنگی قرار دارد، مردم او دو هنوز از حفظ ارزش‌های منحصر به فرد ملت آگاه هستند، که از طریق حفظ غذاهایی با ویژگی‌های فرهنگی معمول مانند ماهی کبابی، سوپ کان موت، برنج لام، شراب کان، شراب کام، شراب سوپر و ... نشان داده شده است.

در بازارها، گردشگران می‌توانند به راحتی مردم او دو را از طریق لباس‌های سنتی‌شان (شامل روسری، دامن، پیراهن و جواهرات) با الگوهای منحصر به فرد و خاص تشخیص دهند. دانش‌آموزان او دو هنوز هم لباس‌های سنتی خود را در مدرسه می‌پوشند و به فرهنگ قومی خود افتخار می‌کنند.

ون تای - های آن (خبرگزاری ویتنام)

منبع: https://baophutho.vn/dong-bao-o-du-chung-tay-xay-dung-ban-lang-am-no-van-hoa-223400.htm