ممنوعیت صادرات برنج هند، بازار جهانی را برای اقدامات مشابه از سوی سایر کشورها برای جلوگیری از کمبود احتمالی داخلی آماده میکند، زیرا فروشندگان سعی میکنند شکاف 10 میلیون تنی ایجاد شده توسط دهلی نو را پر کنند و نگرانیهایی را در مورد تورم جهانی مواد غذایی که از قبل هم بالا بوده است، ایجاد کرده است.
تحلیلگران میگویند محدودیتهای اخیر هند مشابه محدودیتهایی است که این کشور در سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ اعمال کرد و باعث ایجاد یک اثر دومینو مانند شد، زیرا بسیاری از کشورهای دیگر مجبور شدند صادرات را برای حمایت از مصرفکنندگان داخلی محدود کنند.
این بار، تأثیر بر عرضه و قیمتها میتواند حتی عمیقتر باشد، زیرا هند اکنون بیش از ۴۰ درصد از تجارت جهانی برنج را در مقایسه با حدود ۲۲ درصد ۱۵ سال پیش تشکیل میدهد و به کشورهای صادرکننده برنج مانند تایلند فشار میآورد.
هند امروزه برای تجارت برنج بسیار مهمتر از سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ است. ممنوعیت هند در آن زمان سایر صادرکنندگان را مجبور به اجرای محدودیتهای مشابه کرد.
حتی اکنون، آنها چارهای جز واکنش به بازارها ندارند. تأثیر بر قیمت پرمصرفترین ماده غذایی جهان سریع بوده و پس از آنکه هند ماه گذشته با اعمال ممنوعیت فروش برنج سفید غیر باسماتی پرمصرف، خریداران را غافلگیر کرد، به بالاترین حد خود در ۱۵ سال گذشته رسیده است.
دهلی نو عرضه برنج شکسته با کیفیت پایین را در سال ۲۰۲۲ محدود کرده است. تحلیلگران و بازرگانان میگویند که این عرضه محدود، خطر افزایش قیمت برنج و تورم جهانی مواد غذایی را به همراه دارد و به مصرفکنندگان فقیر در آسیا و آفریقا آسیب میرساند. واردکنندگان مواد غذایی به دلیل آب و هوای نامساعد و اختلال در حمل و نقل از طریق دریای سیاه، با کمبود عرضه مواجه هستند.
نیتین گوپتا، معاون ارشد شرکت کشاورزی اولام هند، یکی از صادرکنندگان برتر برنج در جهان، گفت: تایلند، ویتنام و دیگر کشورهای صادرکننده آمادهاند تا با افزایش تولید، شکاف ایجاد شده توسط کمبود برنج در هند را پر کنند.
با این حال، هنوز محدودیتی برای گسترش ظرفیت صادرات وجود دارد که میتواند شرایط را برای افزایش قیمتها ایجاد کند، چیزی که یادآور افزایش قیمت قابل توجهی است که در سالهای ۲۰۰۷-۲۰۰۸ شاهد آن بودیم.
در سال ۲۰۰۸، پس از آنکه هند، ویتنام، بنگلادش، مصر، برزیل و سایر تولیدکنندگان کوچک صادرات برنج را محدود کردند، قیمت برنج به رکورد بالای ۱۰۰۰ دلار در هر تن رسید.
این بار، صادرکنندگان برنج قادر نخواهند بود صادرات را بیش از ۳ میلیون تن در سال افزایش دهند، زیرا سعی میکنند تقاضای داخلی را در بحبوحه کمبود عرضه برآورده کنند. تایلند، ویتنام و پاکستان، به ترتیب دومین، سومین و چهارمین صادرکنندگان بزرگ جهان، اعلام کردند که مشتاقند فروش خود را افزایش دهند، زیرا تقاضا برای محصولاتشان پس از ممنوعیت هند افزایش یافته است.
تایلند و ویتنام هر دو تأکید کردهاند که اطمینان حاصل خواهند کرد که مصرفکنندگان داخلی از افزایش صادرات آسیب نبینند.
انجمن صادرکنندگان برنج پاکستان (REAP) اعلام کرد که این کشور که از سیل ویرانگر سال گذشته بهبود یافته است، میتواند امسال از ۳.۶ میلیون تن، ۴.۵ میلیون تا ۵ میلیون تن صادر کند. با این حال، بعید است که این کشور در بحبوحه تورم دو رقمی، اجازه صادرات نامحدود را بدهد.
به گفته معاملهگران در شرکتهای بازرگانی بینالمللی، قیمتهای جهانی از زمان ممنوعیت هند حدود ۲۰ درصد افزایش یافته است و افزایش ۱۵ درصدی دیگر احتمالاً باعث ایجاد محدودیتهایی از سوی تایلند و ویتنام خواهد شد.
سوال این نیست که آیا آنها صادرات را محدود خواهند کرد یا خیر، بلکه این است که چه مقدار و چه زمانی این کار را انجام خواهند داد. قیمت برنج در تایلند و ویتنام به بالاترین حد خود در ۱۵ سال گذشته رسیده است، زیرا خریداران برای جبران کاهش صادرات هند به خرید محمولهها هجوم آوردهاند.
برنج غذای اصلی بیش از ۳ میلیارد نفر است و تقریباً ۹۰٪ از این محصول پرمصرف آب در آسیا تولید میشود، جایی که شروع پدیده خشک ال نینو، محصولات کشاورزی را در کشورهای اصلی تولیدکننده تهدید کرده است. تایلند به کشاورزان توصیه کرده است که پس از بارندگی کمتر از حد معمول در ژوئن و ژوئیه، سطح زیر کشت برای دومین محصول برنج را محدود کنند.
در هند، بارشهای نامنظم موسمی منجر به سیل در برخی از ایالتهای شمالی برنجخیز شده است، در حالی که برخی از ایالتهای شرقی برای شروع کاشت برنج با کمبود باران مواجه بودهاند.
انجمن صادرکنندگان برنج هند اعلام کرد که برای تولید عادی، بارانهای موسمی خوب مورد نیاز است و این به دهلی نو اجازه میدهد تا ممنوعیت صادرات برنج را لغو کند. تنها عرضه برنج هند میتواند تعادل را در بازار جهانی برنج برقرار کند.
تحلیلگران شورای بینالمللی غلات (IGC) در لندن گفتند که هنوز مشخص نیست محدودیتهای هند تا چه مدت ادامه خواهد داشت. هر چه این ممنوعیت بیشتر طول بکشد، جبران این کمبود برای سایر صادرکنندگان دشوارتر خواهد بود.
لینک منبع






نظر (0)