کلبه‌های سیار در دریاچه دائو تین

هر ساله، وقتی دریاچه دائو تینگ پر از آب می‌شود، بسیاری از خانوارها برای جلوگیری از سیل، کلبه‌های خود را که در زمین‌های نیمه‌آب گرفته قرار دارند، به ساحل دریاچه منتقل می‌کنند. وقتی آب دریاچه فروکش می‌کند، آنها خانه‌های خود را به لبه آب نزدیک‌تر می‌کنند تا امرار معاش آسان‌تر شود.

یکی از کلبه‌های شناور در دریاچه دائو تینگ

در طول دهه‌های گذشته، وقتی سطح آب دریاچه دائو تینگ پایین آمده است، صدها نفر برای ساخت کلبه و چادر در زمینی که نیمه غرق در دریاچه است، آمده‌اند؛ آنها کاساوا و ماهی پرورش می‌دهند، با کشتی از جزیره عبور می‌کنند و محصولات کشاورزی را حمل می‌کنند. بسیاری از مردم همسر و فرزندانشان را برای اقامت به اینجا می‌آورند؛ آنها برای افزایش درآمد خانواده خود، مرغ و دام پرورش می‌دهند. برخی از مردم حتی مغازه‌های قهوه و نوشیدنی برای خدمت به ساکنان منطقه دریاچه باز کرده‌اند.

قهوه‌خانه برای بازرگانان

این کلبه‌ها مساحت زیادی ندارند، تنها چند ده متر مربع، با استفاده از مصالح سبک و فشرده مانند چوب، بامبو، سقف آنها با آهن موج‌دار و روکش آنها با برزنت نایلونی ساخته شده است تا در صورت لزوم حمل و نقل آنها آسان باشد.

بعضی از خانواده‌ها توانایی مالی دارند و می‌توانند خانه‌هایشان را روی بشکه‌های پلاستیکی متصل به قایق‌های بادی بسازند و کلبه‌ای شناور روی امواج بسازند. وقتی سطح آب بالا یا پایین می‌رود، آنها فقط کافی است «خانه خانوادگی» خود را همراه با سطح آب جابه‌جا کنند و آن را مهار کنند تا بتوانند امرار معاش کنند.

ده‌ها قایق ماهیگیری به سقف سد کشیده شدند و به دلیل طوفان‌ها و باران‌های غیرقابل پیش‌بینی، جرات رفتن به دریا را نداشتند.

در حال حاضر، آب در بزرگترین پروژه آبیاری مصنوعی در جنوب شرقی آسیا هنوز به اوج خود نرسیده است، اما همه ساکنان دریاچه برای جلوگیری از سیل، پناهگاه‌های خود را به سقف داخلی سد منتقل کرده‌اند. صبح روز 30 اکتبر، در امتداد ساحل دریاچه از بخش دونگ مین چائو تا بخش کائو خوی، بخش لوک نین، استان تای نین ، ده‌ها کلبه به نزدیکی سد منتقل شده‌اند. برخی از کلبه‌ها روی شناورهای شناور و برخی دیگر روی بدنه سد قرار گرفته‌اند.

کلبه‌ها در طوفان‌های دریاچه شکننده می‌شوند.

آقای نگوین ون اوت یک مهاجر کامبوجی است که بیش از 10 سال در دریاچه دائو تینگ زندگی کرده است. او هر روز برای امرار معاش به عنوان ماهیگیر یا صیاد در دریاچه کار می‌کند. بیش از یک ماه است که این مرد جوان و برخی از دوستانش کلبه خانوادگی خود را از زمین نیمه غرق شده حمل کرده و آن را روی خاکریز دریاچه قرار داده‌اند.

یوت گفت: «با توجه به باران و طوفان‌های نامنظم فعلی، باید میخ و سیم بیشتری برای تقویت کلبه موقت بخرم و منتظر بمانم تا هوا قبل از ادامه ماهیگیری تثبیت شود.»

بسیاری از کلبه‌ها بدون مراقبت هستند زیرا صاحبان آنها برای امرار معاش به جزیره نهیم رفته‌اند تا کاساوا بچینند.

آقای نگوین ون تئو نیز از آن سوی مرز به اینجا آمده تا با کار کردن روی رودخانه زندگی کند و امرار معاش کند. آقای تئو به تازگی از طنابی برای بستن کلبه‌اش استفاده کرده تا آن را محکم‌تر کند. جوانان اینجا علاوه بر جابجایی محل زندگی خود، از تنه درختان کاجوپوت برای ایجاد داربست موقت برای بلند کردن ده‌ها قایق از آب استفاده کردند تا از تأثیر باران شدید و بادهای شدید در امان باشند.

«ما باید از قایق‌هایمان مراقبت کنیم، در غیر این صورت طوفان‌ها باعث می‌شوند وسایل نقلیه با یکدیگر برخورد کنند، یا واژگون شوند، غرق شوند و به ماشین‌آلات آسیب برسانند.»

بسیاری از کلبه‌ها هنوز در آب پابرجا هستند و هنوز به سقف سد منتقل نشده‌اند.

این مرد جوان گفت که به دلیل هوای طوفانی و رعد و برق در دریاچه، ماهیگیرانی مانند او موقتاً تورهای خود را به حالت تعلیق درآورده‌اند تا امنیت خود را تضمین کنند.

مردم محلی داربست‌هایی ساختند و قایق را بالای آب قرار دادند تا از تأثیر باد و باران در امان باشد.

در کنار جایی که تئو زندگی می‌کند، ده‌ها کلبه دیگر وجود دارد که به تازگی از زمین نیمه‌آب گرفته به سقف سد منتقل شده‌اند. بیشتر این کلبه‌ها بدون مراقبت هستند. وقتی تئو پرسید، فهمید که صاحبان آنها برای جمع‌آوری کاساوا به جزیره نهم رفته‌اند و فقط عصر یا روز بعد برمی‌گردند.

بسیاری از کشتی‌های ماهیگیری برای جلوگیری از برخورد، بالای آب "آویزان" می‌شوند.

گروهی از ماهیگیران بیکار، نشسته بودند و چای می‌نوشیدند و دعا می‌کردند که طوفان هر چه زودتر تمام شود تا بتوانند به حرفه ماهیگیری خود بازگردند.

آقای تئو افزود که اخیراً، مقامات آمدند تا به مردم یادآوری کنند که ساختن کلبه روی پشت بام سد، نقض مقررات مربوط به تضمین ایمنی سد است و پیشنهاد دادند که به جای دیگری نقل مکان کنند. مردم اینجا نمی‌دانند اموال خود را کجا ببرند، بنابراین اینجا می‌مانند و منتظر پایان فصل بارندگی هستند.

مردم در مواجهه با شرایط آب و هوایی نامنظم، خانه‌های خود را تقویت می‌کنند.

ردیفی از کلبه‌ها در دریاچه دائو تینگ قبل از شروع فصل طوفان

همچنین چند کلبه مشابه در محل اتصال ساحل دریاچه وجود دارد. برخی از کلبه‌ها به کافی‌شاپ یا مکانی برای توقف بازرگانان و انتظار برای کشتی‌هایشان تبدیل شده‌اند. ساکنان اینجا زندگی پرمخاطره‌ای دارند و منتظر فوریه سال بعد هستند، زمانی که سطح آب دریاچه پایین می‌رود، کلبه‌های خود را به زمین نیمه‌آب گرفته منتقل می‌کنند و همچنان برای امرار معاش به دریاچه می‌چسبند.

اقیانوس - کوک سون

منبع: https://baolongan.vn/nhung-can-choi-di-dong-trong-ho-dau-tieng-a205642.html