គុណភាពនៃធនធានមនុស្សសារព័ត៌មានមិនស្ថិតនៅលើពិន្ទុចូលរៀនទេ។

លោក Le Quoc Minh ជឿជាក់ថា ពិន្ទុចូលខ្ពស់មិនមែនជាកត្តាក្នុងការវាយតម្លៃគុណភាពនៃធនធានមនុស្សសារព័ត៌មាននោះទេ។ សូម្បីតែអ្នកដែលបញ្ចប់ការសិក្សាដោយពិន្ទុខ្ពស់បំផុតពីសាលា ក៏មិនចាំបាច់ជាអ្នកកាសែតល្អដែរ។

លោក Le Quoc Minh បានមានប្រសាសន៍ថា ពិន្ទុចូលរៀនមិនមែនជាកត្តាក្នុងការវាយតម្លៃគុណភាពនៃធនធានមនុស្សសារព័ត៌មាននោះទេ។

ក្នុងសម័យប្រជុំនាពេលថ្មីៗនេះ នៃក្រុមការងារនៃនាយកដ្ឋានឃោសនាមជ្ឈិម ជាមួយសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រ (សកលវិទ្យាល័យជាតិវៀតណាម ទីក្រុងហាណូយ) ដោយវាយតម្លៃអំពីនិន្នាការអនាគតនៃវិស័យសារព័ត៌មាន លោក Le Quoc Minh អនុប្រធាននាយកដ្ឋានឃោសនាមជ្ឈិម និពន្ធនាយកកាសែត Nhan Dan ប្រធាន សមាគមអ្នកកាសែតវៀតណាម បាននិយាយឡើងវិញថា អនាគតនឹងមានការផ្លាស់ប្ដូរជំនាញ។ បច្ចុប្បន្នត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ។

លោក Minh មានប្រសាសន៍ថា “អនាគតអ្នកសារព័ត៌មានមិនត្រឹមតែត្រូវការអ្នកនិពន្ធល្អ អ្នកថតរូបល្អ និងអ្នកថតវីដេអូប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងអ្នកសារព័ត៌មានដែលចេះបញ្ចូលគ្នានូវធាតុផ្សំដូចជា៖ សារព័ត៌មាន បច្ចេកវិទ្យា ជំនាញទន់ ដែលជារឿងដែលសាលាសារព័ត៌មានមិនសូវចាប់អារម្មណ៍។ ដូច្នេះហើយ ការបណ្តុះបណ្តាលសារព័ត៌មានក៏ត្រូវការផ្លាស់ប្តូរផងដែរ”។

ជាមួយគ្នានេះ លោកក៏បានទទួលស្គាល់ដោយត្រង់ៗថា ពិន្ទុចូលរៀនមិនមែនជាកត្តាសម្រាប់វាយតម្លៃគុណភាពនៃធនធានមនុស្សផ្នែកសារព័ត៌មាននោះទេ។ សូម្បីតែអ្នកដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាដែលមាន GPA ខ្ពស់បំផុតក៏មិនប្រាកដថានឹងក្លាយជាអ្នកសារព័ត៌មានល្អនាពេលអនាគតដែរ។

លោក Minh បានមានប្រសាសន៍ថា “សារព័ត៌មានគឺដូចជាថ្នាំពេទ្យ វាទាមទារអ្នកដែលមានការអនុវត្តច្រើន បទពិសោធន៍ និងសមត្ថភាពក្នុងការ “ធុំក្លិន” ព័ត៌មាន។

លើសពីនេះ លោក Le Quoc Minh ក៏បានចង្អុលបង្ហាញពីការយល់ខុសថា និស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកសារព័ត៌មាន ពេលធ្វើការនៅការិយាល័យកាសែត នឹងមានគុណសម្បត្តិជាងនិស្សិតមកពីជំនាញផ្សេងៗ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តាមពិតទៅ ថ្វីត្បិតតែនិស្សិតផ្នែកសារព័ត៌មានអាចមានជំនាញផ្នែកសារព័ត៌មានល្អជាងក៏ដោយ ប៉ុន្តែចំណេះដឹងស៊ីជម្រៅរបស់ពួកគេក្នុងវិស័យនីមួយៗមិនអាចរឹងមាំដូចអ្នកដែលបានសិក្សាក្នុងវិស័យផ្សេងទៀតនោះទេ។

“វាមិនពិបាកទេក្នុងការអភិវឌ្ឍជំនាញសារព័ត៌មាន ប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍជំនាញឯកទេសក្នុងវិស័យថ្មីគឺជាអ្វីដែលភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានពិតជាត្រូវការ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកសារព័ត៌មានដែលសរសេរអំពីភាគហ៊ុនត្រូវមានចំណេះដឹងស៊ីជម្រៅអំពីភាគហ៊ុន អ្នកសារព័ត៌មាន សេដ្ឋកិច្ច ក៏ត្រូវមានជំនាញក្នុងការអានរបាយការណ៍ហិរញ្ញវត្ថុផងដែរ។”

សម្រាប់ហេតុផលទាំងនេះ យោងតាមលោក Minh និស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យភាគច្រើនដែលធ្វើការនៅក្នុងទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានត្រូវឆ្លងកាត់ការបណ្តុះបណ្តាលរយៈពេល 6 ខែ ដើម្បីធានាថាជំនាញរបស់ពួកគេស្របតាមបទប្បញ្ញត្តិរបស់ការិយាល័យវិចារណកថា។ មិនត្រូវនិយាយទេ ប្រសិនបើធ្វើការនៅក្នុងទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានដែលមានលក្ខណៈជាក់លាក់ ក្នុងវិស័យពិសេស នឹងត្រូវការការបណ្តុះបណ្តាលពិសេសបន្ថែមទៀត។

ទន្ទឹមនឹងនោះ លោក តុង វ៉ាន់ថាញ់ ប្រធាននាយកដ្ឋានសារព័ត៌មាន និងបោះពុម្ព នាយកដ្ឋានឃោសនាមជ្ឈិម មានប្រសាសន៍ថា សម្រាប់មុខជំនាញសារព័ត៌មាន មិនអាចតម្រូវឱ្យនិស្សិតក្លាយជាអ្នកសារព័ត៌មានល្អភ្លាមៗទេ ដោយត្រូវមានចំណេះដឹងស៊ីជម្រៅក្នុងវិស័យជាក់លាក់ណាមួយ។ នេះតម្រូវឱ្យមានការបណ្តុះបណ្តាលជាបន្តបន្ទាប់ដោយទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន។

លោក ថាញ់ បានសង្កត់ធ្ងន់លើការសម្របសម្រួលដោយរលូនរវាងសាលា និងទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានចាប់ពីឆ្នាំទី២។ ប៉ុន្តែលោកក៏បានទទួលស្គាល់ដោយត្រង់ថា ពេលវេលាអនុវត្តរបស់និស្សិតសារព័ត៌មានបច្ចុប្បន្នមានកម្រិតខ្លាំងណាស់។

លោក តុង វ៉ាន់ថាញ់ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «និស្សិតផ្នែកសារព័ត៌មានដែលទៅធ្វើកម្មសិក្សាគឺនៅតែមានលក្ខណៈផ្លូវការនៅឡើយ។ ចំនួនអត្ថបទរបស់និស្សិតដែលចុះផ្សាយក្នុងសារព័ត៌មានសំខាន់ៗក្នុងអំឡុងពេលនេះក៏មានតិចតួចណាស់»។

បញ្ហាមួយទៀតដែលលោក ថាញ់ បានកត់សម្គាល់នៅពេលធ្វើការជាមួយស្ថាប័នបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកសារព័ត៌មានមួយចំនួនគឺ សាស្ត្រាចារ្យជាច្រើនមានការភ័យខ្លាចថា “អ្នកសារព័ត៌មាននឹងចាញ់បណ្តាញសង្គម”។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី បើតាមលោក ថាញ់ គុណតម្លៃស្នូលបំផុតដែលអ្នកសារព័ត៌មាននាំយកមក គឺមិនមែនដើម្បីប្រកួតប្រជែងជាមួយបណ្តាញសង្គម ដើម្បីរាយការណ៍ព័ត៌មានឱ្យបានលឿននោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវរាយការណ៍ព័ត៌មានដែលមានស្តង់ដារ ត្រឹមត្រូវ មានសីលធម៌ និងមនុស្សធម៌។

"ប្រសិនបើសារព័ត៌មានកំណត់ថាវាជាការប្រណាំងជាមួយបណ្តាញសង្គម វានឹងមិនអាចឈ្នះបានទេ។ មធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលសារព័ត៌មានអាចយកឈ្នះលើបណ្តាញសង្គមគឺតាមរយៈតម្លៃស្តង់ដារ និងភាពត្រឹមត្រូវនៃព័ត៌មាន"។

ដោយយល់ស្របនឹងទស្សនៈនេះ អនុរដ្ឋមន្ត្រី ក្រសួងព័ត៌មាន និងទំនាក់ទំនង Phan Tam មានប្រសាសន៍ថា ស្នូលនៃសារព័ត៌មានគឺផ្តល់ព័ត៌មានដើម គោលបំណង ស្មោះត្រង់ និងទូលំទូលាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ជាក់លាក់ណាមួយ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងបណ្តាញសង្គមមាននិន្នាការកេងប្រវ័ញ្ចផលិតផល "បន្ទាប់បន្សំ" ពីសារព័ត៌មានជាជាងបម្រើបេសកកម្មនៃបដិវត្តន៍សារព័ត៌មាន។

ទាក់ទងនឹងការបណ្ដុះបណ្ដាលផ្នែកសារព័ត៌មាន លោក ផាន់ តាំ មានប្រសាសន៍ថា ត្រូវមានការតភ្ជាប់រវាងស្ថាប័នបណ្ដុះបណ្ដាល និងទីផ្សារការងារ និងមុខតំណែងការងារ។ ស្ថាប័នត្រូវតែដឹងថាតើទីភ្នាក់ងារណាដែលពួកគេកំពុងបណ្តុះបណ្តាលធនធានមនុស្សសម្រាប់មុខតំណែងការងារអ្វី ចំណេះដឹង និងជំនាញអ្វីដែលមុខតំណែងទាំងនោះត្រូវការ ហើយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននោះ ពួកគេអាចផ្តល់ការបណ្តុះបណ្តាលត្រឹមត្រូវ និងត្រឹមត្រូវ។

“តាមគំនិតខ្ញុំ សារព័ត៌មានក៏ជាវិជ្ជាជីវៈមួយដែរ សាលាខ្លួនឯងត្រូវតែចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជាជំនាញបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ស្ថាប័នបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសារព័ត៌មានផ្តល់ចំណេះដឹងសិក្សាច្រើនជាងជំនាញវិជ្ជាជីវៈ ដូច្នេះហើយនៅពេលរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធកម្មវិធីឡើងវិញ ខ្ញុំគិតថាចាំបាច់ត្រូវគិតគូរពីការដាក់សមាមាត្រខ្ពស់លើការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ”។

ប្រភព