"ឆោមឆាយ" មិនខុសទេ។

កម្មវិធីស្តេចវៀតណាមតម្រូវឱ្យបំពេញអត្ថបទ៖ "អាណិតណាស់ ដើមឈើដែកលិច/ ពេលប្រើជាបង្គោលរបង... ... វាឡើង"។

អ្នកលេងឆ្លើយដោយទំនុកចិត្តភ្លាមៗថា "សម្រាប់សិរីរុងរឿងនៅពេលព្រឹក" ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា ម្ចាស់​ផ្ទះ​ឃើញ​ថា​ចម្លើយ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ ដូច្នេះ​គាត់​បាន​ស្នើ​ថា «ពាក្យ​ពីរ​ពាក្យ!»។ អ្នកលេងនៅតែឆ្លើយដោយទំនុកចិត្ត លើកនេះកាន់តែច្បាស់ "ដើម្បីឱ្យសិរីរុងរឿងឡើង!"។ ប៉ុន្តែពិធីករនៅតែបន្តខកចិត្ត “អត់ទេ!” ធ្វើឱ្យអ្នកលេងមើលទៅច្របូកច្របល់ និងខកចិត្ត បន្ទាប់មកក៏សម្រេចចិត្ត “រំលងវា” ហើយចម្លើយរបស់កម្មវិធីគឺ “សិរីសួស្តី” (ជាអកុសល ដើមឈើដែកបានលិច/ ពេលប្រើជាបង្គោលរបង សិរីព្រឹកអាចឡើងបាន)។

ដូច្នេះតើមានអ្វីខុសក្នុងស្ថានភាពនេះ?

១- "ឆោម" មិនខុសទាល់តែសោះ

ចន្លោះ​ទទេ​ក្នុង​អត្ថបទ​ត្រូវ​បាន​តំណាង​ដោយ​ពង​ក្រពើ​ពីរ (... ...): "ប្រើ​ជា​បង្គោល​របង ... ... វា​បាន​ឡើង" ​​។ អ្នកលេងដែលបានបំពេញពាក្យពីរ "សម្រាប់ plover" គឺត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង។

កំណែ "អនុញ្ញាតឱ្យសិរីរុងរឿងឡើង" ត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅច្រើនជាងកំណែ "អនុញ្ញាតឱ្យសិរីរុងរឿងពេលព្រឹកឡើង" ។ ពិសេស៖

- កំណែ "... cho iem no leo" (ផ្តល់ដោយអ្នកលេង) មានរហូតដល់ 9 ក្បាល (ភាគច្រើនចងក្រងជាអក្សរ Nom និងបោះពុម្ពមុនឆ្នាំ 1945) ថត៖ 1- កំណាព្យភ្លេងជាតិ (អនាមិក); 2- កុម្មុយនីស្ត គីហប ថៃ (អ្នកនិពន្ធ តោនងី - ១៩១០); ៣- សុភាសិត និងចម្រៀងប្រជាប្រិយ (ផាម ឃ្វីញ - ហាណូយ ១៩៣២); ៤-ថាញ់ ហូវ ក្វាន់ហ្វុង (Vuong Duy Trinh - ១៩០៣); ៥-សុភាសិត និងចម្រៀងប្រជាប្រិយ (ង្វៀន វ៉ាន់ង៉ុក - ១៩២៨); 6- Dai Nam quoc tuy (Ngo Giap Dau - 1908); ៧- ណាំ ស៊ឺឡៃ (Vu Cong Thanh - ១៩២៥); ៨- អាន ណាំផុង ថោង (រៀបរៀងដោយ ត្រាន់ តាតវ៉ាន់); 9- Li hang ca dao (អនាមិក),...

- ខណៈពេលដែលកំណែ "... សិរីរុងរឿងឡើង" (ជាចម្លើយរបស់ស្តេចវៀតណាម) ត្រូវបានប្រមូលបានតែនៅក្នុងសៀវភៅចំនួន 2 ក្បាល ណាម ចៀវ កូ គីមលី ហាំង កាដាវ រៀបរាប់ (អនាមិក - 1902-1905) និង ហាតភឿងវៃ (នីញវៀតចូវ - គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពវប្បធម៌ - 1961) ។

វា​គ្រប់គ្រាន់​ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា​អ្នក​លេង​មិន​ខុស​ទេ​ពេល​ឆ្លើយ​ថា "ឱ្យ​អាយវី​ឡើង"។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅចំណុចនេះសំណួរគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយកើតឡើង: ហេតុអ្វីបានជាកំណែ "អនុញ្ញាតឱ្យសិរីរុងរឿងឡើង" ត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅច្រើនជាង "អនុញ្ញាតឱ្យសិរីរុងរឿងឡើង"?

សព្វវចនាធិប្បាយ និងសុភាសិត ច្រើនតែសង្ខេប ខ្លី និងសង្ខេប ដោយមានពាក្យតិចតួច ប៉ុន្តែមានអត្ថន័យច្រើន។ “គួរឲ្យអាណិតណាស់ ដើមឈើដែកលិច/ ត្រូវបានគេប្រើជាបង្គោលរបងសម្រាប់សិរីសួស្តីឡើង” គឺជាសុភាសិតដ៏សំខាន់មួយក្នុងទម្រង់ជាចម្រៀងប្រជាប្រិយ។ ពាក្យ “បិម” នេះ​ជា​អក្សរ​កាត់​នៃ “បិម ប៊ីម” (ដូច​ជា “របង​ដួល សិរី​ព្រឹក​ឡើង” - សុភាសិត; “Sắn bìm tí mệnh con con” / ផ្សិត​ពណ៌​បៃតង តើ​វា​អាច​ជា​ការ៉េ​ឬ​មូល - Kiều)។

ពាក្យ "cho" នៅក្នុង "cho bìm no leo" មានន័យថាបង្កើតសកម្មភាពជាក់លាក់មួយនៅក្នុងវត្ថុ។ ដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើ "Dem lam ty giau mai moi gai" គ្រាន់តែជាការចៃដន្យ ចៃដន្យ នោះ "Dem lam ty giau cho bìm no leo" បង្កប់ន័យចេតនា និងសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើលទ្ធផល។ ដូច្នោះហើយ កំណែ "cho bìm no leo" បង្កប់ន័យការសោកស្តាយ ការស្តីបន្ទោស និងការថ្កោលទោសកាន់តែច្រើន។ វាស្រដៀងនឹងពាក្យ "ចូ" ក្នុងករណី Hoai canh mai cho cua perch; Hoai hong ngam cho chuot voc/ Hoai hat ngoc cho ngau vui.

២- ចំលើយគឺរឿងមួយ សំណូមពរគឺមួយទៀត

ដូចដែលបានសរសេរខាងលើ ចន្លោះទទេនៅក្នុងអត្ថបទត្រូវបានតំណាងដោយពងក្រពើពីរ "Dem lam tym giau ... ... na leo" ដែលមានន័យថាពាក្យពីរត្រូវតែបំពេញ។ អ្នកលេងបានបំពេញពាក្យទាំងពីរ "cho bìm" ដែលត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា នៅ​ពេល​គាត់​ឃើញ​ថា​វា​មិន​ត្រូវ​គ្នា​នឹង​ចម្លើយ “bìm bìm” ម្ចាស់ផ្ទះ​បាន​ស្នើ​ថា “ពាក្យ​ពីរ​ម៉ាត់!”។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ "bìm bìm" គឺជាពាក្យមួយខណៈពេលដែល "cho bìm" គឺជា "ពាក្យពីរ" ត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះ ដោយ​សារ​គាត់​មិន​អាច​បែង​ចែក​រវាង​ពាក្យ និង​ឃ្លា ម្ចាស់ផ្ទះ​បាន​ផ្តល់​យោបល់​ដែល​ផ្ទុយ​ពី​ចម្លើយ​ទាំង​ស្រុង។

សរុបមក "គួរឲ្យអាណិតណាស់ ដើមឈើដែកលិច/ ត្រូវបានគេប្រើជាបង្គោលរបងសម្រាប់សិរីរុងរឿងឡើង" និង "អ្វីដែលគួរឱ្យអាណិតដែលដើមឈើដែកលិច/ ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ជារបងសម្រាប់សិរីរុងរឿងឡើង" គឺជាកំណែដែលមានន័យដូចគ្នាចំនួនពីរ ដែលក្នុងនោះជាកំណែដើម ហើយមានប្រជាប្រិយភាពជាងជំនាន់ក្រោយ។

Hoang Tuan Cong (អ្នករួមចំណែក)

ប្រភព៖ https://baothanhhoa.vn/cho-bim-khong-sai-269080.htm