រៀងរាល់ថ្ងៃសៅរ៍នៅម៉ោង 9 ព្រឹក ថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសនៅជាន់ទី 2 នៃអគារផ្ទះល្វែង B1 នៅផ្លូវ Nguyen Cong Hoan (ស្រុក Ba Dinh ទីក្រុងហាណូយ ) ចាប់ផ្តើម។ អ្វីដែលពិសេសក្នុងថ្នាក់នេះគឺសិស្សទាំងអស់មានអាយុខ្ទង់ ៧០ និង ៨០។ ការរៀននៅអាយុនេះ មិនត្រឹមតែភាសាអង់គ្លេសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែមុខវិជ្ជាណាមួយទាមទារឲ្យមានការតស៊ូ និងស្រឡាញ់ការសិក្សា។ អស់រយៈពេល៦ឆ្នាំមកនេះ ថ្នាក់រៀនត្រូវបានរក្សា ហើយសិស្សបានចូលរៀនជាប្រចាំ ដែលបង្ហាញពីស្មារតីនៃការរៀនសូត្រពេញមួយជីវិត។
ថ្នាក់រៀនបច្ចុប្បន្នបង្រៀនដោយលោកស្រី Phung Hai Yen (អាយុ ៣២ឆ្នាំ)។ ដើមឡើយជាបុគ្គលិកការិយាល័យកាលពី៤ឆ្នាំមុន ពេលកំពុងបង្រៀនជំនួសអ្នកស្រី យ៉េន បានរៀនពីសកម្មភាពក្នុងថ្នាក់។ បន្ទាប់ពីការបង្រៀននោះ ដោយមើលឃើញពីការចង់រៀនរបស់គ្រូ អ្នកស្រី យ៉េន បានសម្រេចចិត្តចុះឈ្មោះបង្រៀន ហើយបានធ្វើរហូតមក។ កញ្ញា យ៉េន ចែករំលែកថា "រាល់ថ្ងៃខ្ញុំទៅថ្នាក់ ជួប និងផ្លាស់ប្តូរជាមួយលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ គឺជាថ្ងៃដ៏ស្វាហាប់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ទឹកចិត្តនៃការរៀនសូត្ររបស់លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ បានផ្តល់កំលាំងចិត្តដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនៅក្មេងយ៉ាងនេះ តែមិនបានរួមចំណែកក្នុងជីវិតជាមួយចំណេះដឹងផ្ទាល់ខ្លួន" ។
តាមរយៈការសិក្សាដោយខ្ជាប់ខ្ជួន មនុស្សវ័យចំណាស់ជាច្រើនបានចាប់យកចំណេះដឹងខ្លះៗ និងប្រើប្រាស់វាក្នុងជីវិត។
លោក Nguyen Xuan Thu (នៅស្រុក Ba Dinh ទីក្រុងហាណូយ) បានសិក្សាអស់រយៈពេលជិត ៥ ឆ្នាំ។ ចម្ងាយពីផ្ទះរបស់គាត់ទៅថ្នាក់រៀនមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ ទើបលោក ធូ ដើរទាំងហាត់ប្រាណ និង "ឆ្លៀតយកផ្លាកសញ្ញាណាមួយនៅលើផ្លូវដើម្បីពិនិត្យមើលមេរៀន"។ លោក Thu បានចែករំលែកថា "នៅពេលខ្ញុំរៀនថ្នាក់នេះ ខ្ញុំបានចុះឈ្មោះយ៉ាងក្លាហាន និងបានសិក្សារហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ ក្នុងថ្នាក់នេះ ខ្ញុំអាចរៀនភាសាបន្ថែម បង្កើតមិត្តភ័ក្តិ និងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្ស។ ជាងនេះទៅទៀត ការទៅសាលារៀន បណ្តុះបណ្តាលខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ ដែលនឹងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺវង្វេងចំពោះមនុស្សចាស់" ។
អ្នកស្រី ង្វៀន ធីថាំង (ឆ្វេង) មានប្រសាសន៍ថា ដោយដឹងពីសារៈសំខាន់នៃថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេស អ្នកស្រីបានបំប្លែងអគារផ្ទះល្វែងទំហំ 20 ម 2 របស់គ្រួសារអ្នកស្រីទៅជាបន្ទប់រៀន។ ក្នុងវ័យជិត ៨០ឆ្នាំ អ្នកស្រី ថាង និងសិស្សដទៃទៀតនៅតែឧស្សាហ៍សិក្សាភាសាអង់គ្លេសជារៀងរាល់សប្ដាហ៍។
ថ្នាក់រៀននេះបានធ្វើឡើងអស់រយៈពេល៦ឆ្នាំដោយមានសិស្ស១៤នាក់។ សិស្សដែលក្មេងបំផុតឆ្នាំនេះមានអាយុលើស៦០ឆ្នាំ ខណៈសិស្សចាស់ជាងគេមានអាយុ៨៣ឆ្នាំ។ ក្នុងនាមជាសិស្សច្បងម្នាក់ក្នុងថ្នាក់ អ្នកស្រី Nguyen Thi Thanh Da (រស់នៅក្នុងសង្កាត់ O Cho Dua, Dong Da, ទីក្រុងហាណូយ) បាននិយាយថា រៀងរាល់ព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ គាត់រៀបចំការងារគ្រួសារ បន្ទាប់មកធ្វើដំណើរចម្ងាយជាង 4 គីឡូម៉ែត្រដើម្បីទៅថ្នាក់។ នៅអាយុនេះ ត្រចៀក ភ្នែក និងខួរក្បាលរបស់នាងកាន់តែចាស់ទៅៗ ដូច្នេះការទន្ទេញចាំគឺពិបាកខ្លាំងណាស់។ ទោះបីជាយ៉ាងណា កញ្ញា ដា និងមិត្តរួមថ្នាក់នៅតែប្រាប់គ្នាឲ្យតាំងចិត្ត។ កាលនាងនៅក្មេង នាងអាចអានបាន២០ដង ដើម្បីចងចាំ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះនាងចាស់ហើយ នាងត្រូវអាន ៥០ ឬ១០០ដង ដើម្បីចងចាំ។ ក្រោយការសិក្សាយ៉ាងឧស្សាហ៍ព្យាយាមជិត៦ឆ្នាំ កញ្ញា ដា បាននិយាយថា ការរៀនភាសាអង់គ្លេសបានជួយនាងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកស្រី ដា បានចែករំលែកថា៖ «ឥឡូវនេះ ពេលខ្ញុំឃើញផ្លាកសញ្ញាភាសាអង់គ្លេសនៅតាមផ្លូវ ខ្ញុំអាចដឹងថាហាងនេះលក់អ្វី និងអ្វីដែលវាធ្វើ។ វាកាន់តែងាយស្រួលនៅពេលខ្ញុំមកផ្ទះ ហើយកូនចៅខ្ញុំចេះភាសាអង់គ្លេស ដូច្នេះខ្ញុំដឹងថាគេឈ្លោះគ្នារឿងអ្វី»។
ពួកអ្នកចាស់ទុំលើកដៃឡើងនិយាយ និងកសាងមេរៀនយ៉ាងក្លៀវក្លា។
ប្រភព៖ https://phunuvietnam.vn/nhung-ong-ba-u80-miet-mai-di-hoc-tieng-anh-20240802141131512.htm
![[រូបថត] នាយករដ្ឋមន្ត្រី Pham Minh Chinh ធ្វើជាអធិបតីកិច្ចប្រជុំលើកដំបូងនៃគណៈកម្មាធិការដឹកនាំមជ្ឈិមស្តីពីគោលនយោបាយលំនៅដ្ឋាន និងទីផ្សារអចលនទ្រព្យ](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/9/22/c0f42b88c6284975b4bcfcf5b17656e7)
![[រូបថត] អគ្គលេខាធិកា To Lam ប្រគល់មេដាយការងារថ្នាក់ទី១ ដល់ក្រុមថាមពល និងឧស្សាហកម្មជាតិវៀតណាម](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/9/21/0ad2d50e1c274a55a3736500c5f262e5)
Kommentar (0)