ថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសសម្រាប់សិស្សក្នុងវ័យ 80 ឆ្នាំ។

រៀងរាល់ថ្ងៃសៅរ៍នៅម៉ោង 9 ព្រឹក ថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសនៅជាន់ទី 2 នៃអគារផ្ទះល្វែង B1 នៅផ្លូវ Nguyen Cong Hoan (ស្រុក Ba Dinh ទីក្រុងហាណូយ ) ចាប់ផ្តើម។ អ្វី​ដែល​ពិសេស​ក្នុង​ថ្នាក់​នេះ​គឺ​សិស្ស​ទាំង​អស់​មាន​អាយុ​ខ្ទង់ ៧០ និង ៨០។ ការ​រៀន​នៅ​អាយុ​នេះ មិន​ត្រឹម​តែ​ភាសា​អង់គ្លេស​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​មុខ​វិជ្ជា​ណា​មួយ​ទាមទារ​ឲ្យ​មាន​ការ​តស៊ូ និង​ស្រឡាញ់​ការ​សិក្សា។ ក្នុងរយៈពេល 6 ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ថ្នាក់រៀនត្រូវបានរក្សា ហើយសិស្សបានចូលរៀនជាប្រចាំ ដែលបង្ហាញពីស្មារតីនៃការរៀនសូត្រពេញមួយជីវិត។

ថ្នាក់​រៀន​បច្ចុប្បន្ន​បង្រៀន​ដោយ​លោកស្រី Phung Hai Yen (អាយុ ៣២ឆ្នាំ)។ ដើម​ឡើយ​ជា​បុគ្គលិក​ការិយាល័យ​កាល​ពី​៤​ឆ្នាំ​មុន ពេល​កំពុង​បង្រៀន​ជំនួស​អ្នក​ស្រី យ៉េន បាន​រៀន​ពី​សកម្មភាព​ក្នុង​ថ្នាក់។ បន្ទាប់​ពី​ការ​បង្រៀន​នោះ ដោយ​មើល​ឃើញ​ពី​ការ​ចង់​រៀន​របស់​គ្រូ អ្នក​ស្រី យ៉េន បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចុះ​ឈ្មោះ​បង្រៀន ហើយ​បាន​ធ្វើ​រហូត​មក។ កញ្ញា យ៉េន ចែករំលែកថា “រាល់ថ្ងៃខ្ញុំទៅថ្នាក់ ជួប និងផ្លាស់ប្តូរជាមួយលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ គឺជាថ្ងៃដែលពោរពេញដោយថាមពលសម្រាប់ខ្ញុំ។ ទឹកចិត្តនៃការរៀនសូត្ររបស់លោកគ្រូ អ្នកគ្រូបានផ្តល់កំលាំងចិត្តដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនៅក្មេង ប៉ុន្តែមិនបានរួមចំណែកក្នុងជីវិតដោយចំណេះដឹងផ្ទាល់ខ្លួន”។

តាមរយៈការសិក្សាដោយខ្ជាប់ខ្ជួន មនុស្សវ័យចំណាស់ជាច្រើនបានចាប់យកចំណេះដឹងខ្លះៗ និងប្រើប្រាស់វាក្នុងជីវិត។

លោក Nguyen Xuan Thu (នៅស្រុក Ba Dinh ទីក្រុងហាណូយ) បានសិក្សាអស់រយៈពេលជិត ៥ ឆ្នាំ។ ចម្ងាយពីផ្ទះរបស់គាត់ទៅថ្នាក់រៀនមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ ទើបលោក ធូ ដើរទាំងហាត់ប្រាណ និង "ឆ្លៀតយកផ្លាកសញ្ញាណាមួយនៅលើផ្លូវដើម្បីពិនិត្យមើលមេរៀន"។ "នៅពេលខ្ញុំរៀនថ្នាក់នេះ ខ្ញុំបានចុះឈ្មោះយ៉ាងក្លាហាន និងបានសិក្សារហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ នៅក្នុងថ្នាក់នេះ ខ្ញុំអាចរៀនភាសាបន្ថែម បង្កើតមិត្តភ័ក្តិ និងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្ស។ លើសពីនេះទៅទៀត ការទៅសាលារៀនបង្វឹកខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ ដែលនឹងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺវង្វេងចំពោះមនុស្សចាស់" ។

អ្នកស្រី ង្វៀន ធីថាំង (ឆ្វេង) មានប្រសាសន៍ថា ដោយដឹងពីសារៈសំខាន់នៃថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេស អ្នកស្រីបានបំប្លែងអគារផ្ទះល្វែងទំហំ 20m2 របស់គ្រួសារអ្នកស្រីទៅជាថ្នាក់រៀន។ ក្នុង​វ័យ​ជិត ៨០​ឆ្នាំ អ្នកស្រី ថាង និង​សិស្ស​ដទៃ​ទៀត​នៅ​តែ​ឧស្សាហ៍​សិក្សា​ភាសា​អង់គ្លេស​ជា​រៀង​រាល់​សប្ដាហ៍។

ថ្នាក់​រៀន​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​អស់​រយៈពេល​៦​ឆ្នាំ​ដោយ​មាន​សិស្ស​១៤​នាក់​។ សិស្ស​ដែល​ក្មេង​បំផុត​ឆ្នាំ​នេះ​មាន​អាយុ​លើស​៦០​ឆ្នាំ ខណៈ​សិស្ស​ចាស់​ជាងគេ​មាន​អាយុ​៨៣​ឆ្នាំ។ ក្នុងនាមជាសិស្សច្បងម្នាក់ក្នុងថ្នាក់ អ្នកស្រី Nguyen Thi Thanh Da (រស់នៅក្នុងសង្កាត់ O Cho Dua, Dong Da ទីក្រុងហាណូយ) បាននិយាយថា រៀងរាល់ព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ គាត់រៀបចំការងារគ្រួសារ បន្ទាប់មកធ្វើដំណើរជាង 4 គីឡូម៉ែត្រដើម្បីទៅថ្នាក់។ នៅអាយុនេះ ត្រចៀក ភ្នែក និងខួរក្បាលរបស់នាងកាន់តែចាស់ទៅៗ ដូច្នេះការទន្ទេញចាំគឺពិបាកខ្លាំងណាស់។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា កញ្ញា ដា និង​មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​នៅ​តែ​ប្រាប់​គ្នា​ឲ្យ​តាំង​ចិត្ត។ កាលនាងនៅក្មេង នាងអាចអានបាន២០ដង ហើយចាំបាន ប៉ុន្តែឥឡូវដល់ចាស់ហើយ ត្រូវអាន៥០ ឬ១០០ដង ទើបចាំបាន។ បន្ទាប់ពីបានខិតខំសិក្សាអស់រយៈពេលជិត៦ឆ្នាំ អ្នកស្រី ដា បាននិយាយថា ការរៀនភាសាអង់គ្លេសបានជួយនាងក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកស្រី ដា បាន​ចែករំលែក​ថា៖ «ឥឡូវ​នេះ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​ផ្លាក​សញ្ញា​ភាសា​អង់គ្លេស​នៅ​តាម​ផ្លូវ ខ្ញុំ​អាច​ដឹង​ថា​ហាង​នេះ​លក់​អ្វី និង​អ្វី​ដែល​គាត់​ធ្វើ។ វា​សាមញ្ញ​ជាង ពេល​ខ្ញុំ​មក​ផ្ទះ​កូន​ចៅ​ខ្ញុំ​ចេះ​ភាសា​អង់គ្លេស ខ្ញុំ​អាច​ដឹង​ពី​អ្វី​ដែល​គាត់​ឈ្លោះ​គ្នា»។

ពួកអ្នកចាស់ទុំលើកដៃឡើងនិយាយ និងកសាងមេរៀនយ៉ាងក្លៀវក្លា។  

ប្រភព៖ https://phunuvietnam.vn/nhung-ong-ba-u80-miet-mai-di-hoc-tieng-anh-20240802141131512.htm