ສາດສະດາຈານ Le Thanh Khoi - ລາວໄດ້ປະໄວ້ໃຫ້ບັນດາມວນຊົນ “ຮັກ-ປັນຍາ-ຄວາມງາມ”

ເດືອນ ກັນຍາ ປີ 2003, ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ເຂົ້າ Sorbonne, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປເຮືອນຂອງນັກປະຫວັດສາດ Le Thanh Khoi ແລະພັນລະຍາເພື່ອມອບປື້ມທີ່ຫລານສາວຂອງລາວສົ່ງມາຈາກຮ່າໂນ້ຍ, ວັດຈະນານຸກົມ 4 ສະບັບ, ປຶ້ມຄົ້ນຄວ້າໜາແໜ້ນ.

Báo Tuổi Trẻ•24/02/2025

ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານເອກະສານກ່ຽວກັບທ່ານ Le Thanh Y, ພໍ່ຂອງສາດສະດາຈານ Khoi, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ອ່ານໜັງສືໃດໆເລີຍ. ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ຮູ້ໂດຍຫຍໍ້ວ່າ ລາວແມ່ນອາຈານຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດທີ່ມີຊື່ສຽງຢູ່ຝະລັ່ງ, ເຊັ່ນທ່ານ ຮ່ວາງຊວນຮານ, ທ່ານ ກາວຮຸຍທ້ວນ...

ເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງຮັບແຂກຂອງລາວ, ຂ້ອຍບໍ່ແປກໃຈແຕ່ຮູ້ສຶກຄຸ້ນເຄີຍຍ້ອນ "ຄວາມວຸ່ນວາຍຂອງຄວາມຮູ້". ສາດສະດາຈານ ຝະລັ່ງ ແລະ ຫວຽດນາມ ຢູ່ ປາຣີ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ ລ້ວນແຕ່ມີຫ້ອງດໍາລົງຊີວິດ “ເຕັມໄປດ້ວຍປຶ້ມ”.

ຫ້ອງນັ້ນກວ້າງໃຫຍ່ ແຕ່ຄັບແຄບຍ້ອນປຶ້ມ, ຮູບປັ້ນ, ແລະວັດຖຸບູຮານ, ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າເຖິງຮູບແຕ້ມທີ່ປົກຄຸມຝາ.

ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອົບອຸ່ນໃນທັນທີນັ້ນແມ່ນຄວາມເມດຕາ ແລະ ຄວາມອ່ອນໂຍນຂອງປ້າ ແລະ ຄວາມລຽບງ່າຍ, ຄວາມອ່ອນໂຍນ, ແລະ ຄວາມສະຫງວນອັນບາງຢ່າງຂອງສາດສະດາຈານ Le Thanh Khoi.

ນັ້ນກໍ່ພຽງພໍສໍາລັບຂ້ອຍທີ່ຈະກັບໄປຢາມພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າເລື້ອຍໆໃນເດືອນຕໍ່ໄປ, ແລະແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ປ້າຂອງຂ້ອຍໄດ້ກິນຫມາກໄມ້, ເຂົ້າຫນົມ, ແລະເຂົ້າຫນົມຕ່າງໆ.

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມອ່ານປຶ້ມປະຫວັດສາດຫວຽດນາມຄື: ຫວຽດນາມ, ປະຫວັດສາດ ແລະ ອາລະຍະທຳ (1955), ປະຫວັດສາດຫວຽດນາມ ແຕ່ຕົ້ນຮອດປີ 1858 (1982), ປະຫວັດສາດ ແລະ ວິລະຊົນວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ແຕ່ຕົ້ນຮອດປະຈຸບັນ (2008).

ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຊ່ອງຫວ່າງທາງດ້ານຄວາມຮູ້ຫຼາຍ, ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ຖາມຄໍາຖາມ, ແລະບໍ່ວ່າຈະເປັນຄໍາຖາມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວິຊາສະເພາະເຊັ່ນ: ການສຶກສາຫຼືວັດທະນະທໍາ, ຄໍາຕອບຂອງລາວສະເຫມີຂະຫຍາຍໄປເຖິງປະຫວັດສາດ, ການເມືອງ , ປັດຊະຍາ, ສາດສະຫນາຫຼືສິລະປະ.

ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ຈຳຄຳເວົ້າຂອງນັກປະຫວັດສາດ Charles Fourniau ທີ່ວ່າ: “ເລແທງຄວາຍບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນນັກປະຫວັດສາດໃນຄວາມໝາຍແຄບເທົ່ານັ້ນ. ລາວມີທັດສະນະກ່ຽວກັບຫວຽດນາມ ຂອງນັກຊົນເຜົ່າ, ນັກພາສາ, ນັກແປ, ນັກວິຊາການຂົງຈື້ໃນຄວາມໝາຍອັນສູງສົ່ງຂອງຄຳສັບໃນຫວຽດນາມບູຮານ”.

ໃນສາຍຕາຂອງຂ້ອຍໃນເວລານັ້ນ, ລາວເປັນນັກປະຫວັດສາດທີ່ເລິກເຊິ່ງ. ການປຽບທຽບແລະຄວາມກົງກັນຂ້າມແມ່ນວິທີການຄິດຄົງທີ່ຂອງລາວ. ແຕ່ສອງປີຕໍ່ມາ, ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງລາວມີວິທີຄິດສະເພາະນີ້.

ນັ້ນແມ່ນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈເຮັດປະລິນຍາເອກ ໃນການສຶກສາ ຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Paris Descartes (ປະຈຸບັນ Paris Cité).

ລາວໄດ້ສະແດງຄວາມຄິດເຫັນກ່ຽວກັບໂຄງຮ່າງທິດສະດີຂອງຂ້ອຍ, ຖາມຂ້ອຍເພື່ອສືບຕໍ່ການຄົ້ນຄວ້າຂອງຂ້ອຍເອງ. ປາກກາໝາກເຫັບສີແດງທີ່ລາວໃຊ້ເພື່ອແກ້ໄຂ ຫຼືໝາຍເຖິງແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບໂຄງຮ່າງແມ່ນຍັງແຫຼມ.

ລາວເວົ້າຊ້ຳວ່າ, "ເຈົ້າຄວນຊອກຫາອາຈານຄົນອື່ນໆ ເພາະວ່າຂ້ອຍໄດ້ກິນເບັ້ຍບໍານານມາດົນເກີນໄປ ແລະບໍ່ໄດ້ຕາມເວລາອີກແລ້ວ!"

ແຕ່ 10 ປີຕໍ່ມາ, ໃນປີ 2014, ຜູ້ຊ່ຽວຊານຝຣັ່ງຍັງຄົງສະແຫວງຫາໃຫ້ລາວເປັນ "ທີ່ປຶກສາສູງສຸດ" ສໍາລັບກອງປະຊຸມສາກົນກ່ຽວກັບລະບົບການສຶກສາຂອງສອງທະວີບອາຊີແລະເອີຣົບທີ່ຈັດໂດຍ France Éducation International.

ໂດຍສະເພາະ, ລາວເປັນຫນຶ່ງໃນຜູ້ບຸກເບີກໃນການສອນແລະການຄົ້ນຄວ້າສາມສາຂາຍ່ອຍຂອງການສຶກສາປຽບທຽບ, ເສດຖະສາດ ການສຶກສາແລະການວາງແຜນການສຶກສາ.

ອາຊີບການຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ທີ່ປຶກສາຂອງລາວພັດທະນາໄປຄຽງຄູ່ກັບການພັດທະນາການສຶກສາດ້ານການສຶກສາ, ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເສດຖະກິດຝຣັ່ງໃນ “ສາມທົດສະວັດທີ່ສະຫງ່າລາສີ” ແລະບົດບາດທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງນັກປັນຍາຊົນຝ່າຍຊ້າຍຂອງຝຣັ່ງໃນຍຸກຫຼັງສົງຄາມ.

ທ່ານເປັນທີ່ປຶກສາ ແລະ ເປັນທີ່ປຶກສາອາວຸໂສຂອງອົງການສາກົນຫຼາຍອົງການເຊັ່ນ UNESCO, ອົງການພັດທະນາຂອງສະຫະປະຊາຊາດ, ອົງການແຮງງານສາກົນ... ເປັນເວລາຫຼາຍທົດສະວັດທີ່ທ່ານໄດ້ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ເຮັດວຽກຢູ່ 40 ກວ່າປະເທດຂອງ 4 ທະວີບຄື: ອາຟຣິກາ, ເອີລົບ, ອາຊີ ແລະ ອາເມລິກາ.

ໃນຖານະເປັນປັນຍາຊົນຝ່າຍຊ້າຍ, ດັ່ງທີ່ລາວເຄີຍຍອມຮັບວ່າ "ຂ້ອຍຄົ້ນພົບລັດທິມາກໃນຝຣັ່ງໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1950", ລາວເປັນເລຂາທິການທົ່ວໄປຂອງວາລະສານໂລກທີສາມແລະໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ການຄົ້ນຄວ້າການພັດທະນາໃນປະເທດຝຣັ່ງ.

ລາວເປັນຫນຶ່ງໃນຜູ້ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນການຄົ້ນຄວ້າແລະການພັດທະນາ cradle ຂອງຊຸມປີ 1960 ແລະ 1970, ເຊິ່ງໄດ້ຝຶກອົບຮົມທີ່ປຶກສາດ້ານການສຶກສາລະຫວ່າງປະເທດສໍາລັບທັງປະເທດຝຣັ່ງແລະເອີຣົບ.

ໂລກຫຼັງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2 ເຂົ້າສູ່ການຟື້ນຕົວທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ການສຶກສາ ແລະ ການພັດທະນາແຮງງານ ແຕ່ຕ້ອງປະເຊີນກັບຂະບວນການຂອງການຕົກເປັນອານານິຄົມ, ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງປະຊາກອນ ແລະ ການສ້າງໂຄງສ້າງໃຫມ່.

ໃນກາງຊຸມປີ 1950, ແນວຄວາມຄິດຂອງ "ໂລກທີສາມ" ປາກົດວ່າຫມາຍເຖິງປະເທດທີ່ເຕີບໂຕຊ້າຫຼືພັດທະນາຫຼືປະເທດທີ່ພຽງແຕ່ຫນີຈາກການປົກຄອງຂອງອານານິຄົມໃນທະວີບອາຊີ, ອາຟຣິກາແລະອາເມລິກາລາຕິນ.

ເວລາ ແລະ ສະຖານທີ່ທີ່ສະດວກນັ້ນ, ສົມທົບກັບກະເປົ໋າທີ່ມີຫຼາຍພາສາ ແລະ ຫຼາຍວັດທະນະທຳ, ພ້ອມກັບຄວາມຮູ້, ຄຸນສົມບັດ ແລະ ປະສົບການອາຊີບຂອງຊາວອາຊີອາໄສຢູ່ເອີຣົບ, ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ ເລແທ່ງຄອຍລອຍນ້ຳຢ່າງເສລີໃນມະຫາສະໝຸດໃຫຍ່.

ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າກາຍເປັນນັກສຶກສາປະລິນຍາເອກຢູ່ Paris Descartes, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ຫລາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບອາຊີບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງລາວແລະມໍລະດົກທີ່ລາວໄດ້ປະໄວ້ກັບພາກສະຫນາມ, ໂຮງຮຽນ, ແລະຄະນະວິຊາ.

ອາຈານຂອງຂ້ອຍຫຼາຍຄົນເປັນນັກຮຽນ ຫຼືເພື່ອນຮ່ວມງານໜຸ່ມຂອງລາວ. ພວກເຮົາໄດ້ປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບວຽກງານຂອງລາວໃນກອງປະຊຸມສໍາມະນາ.

ໂດຍຜ່ານສິ່ງພິມເຫຼົ່ານີ້, ລາວໄດ້ດໍາເນີນໂຄງການຂະຫນາດໃຫຍ່: ທິດສະດີກ່ຽວກັບການສຶກສາໃນລະດັບມະນຸດ. ການສຶກສາໄດ້ຖືກອ້າງອິງໂດຍລາວໃນຄວາມຍາວຂອງປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດ, ໃນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ທັນສະໄຫມ.

ການນໍາໃຊ້ວິທີການ interdisciplinary ແລະຂ້າມວັດທະນະທໍາ, ລາວສະແດງໃຫ້ເຫັນບົດບາດພື້ນຖານແລະຄວາມສໍາຄັນຂອງການສຶກສາສໍາລັບກໍາລັງຂັບເຄື່ອນ endogenous ຂອງອາລະຍະທໍາ.

ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ Pierre-Louis Gauthier, ອາຈານແລະຜູ້ກວດກາທົ່ວໄປຂອງການສຶກສາ, ກ່າວກ່ຽວກັບລາວວ່າ: "ອາຊີບຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ທັງເປັນພະຍານແລະຕົວແທນຂອງການສຶກສາຂອງເວລາຂອງລາວ, ໃນວົງໂຄຈອນຂອງໂລກດາວເຄາະ".

ດຽວນີ້, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກໂຊກດີຫຼາຍທີ່ໄດ້ເປັນລູກຫລານຂອງລາວໃນດ້ານການສຶກສາ.

ສິບປີຕໍ່ມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນທີ່ປຶກສາດ້ານການສຶກສາ ແລະສາສະດາໃນພະແນກດຽວກັນກັບລາວຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Paris Descartes. ຫລັງຈາກຫລາຍສິບປີ, ລຸງກັບຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ພົບປະກັນເປັນບາງຄັ້ງຄາວ ເພື່ອສົນທະນາເຂົ້າໜົມເຄັກແລະຊາ, ໂດຍປ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກະກຽມດ້ວຍຄວາມຮັກ.

ໃນເວລານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະຄົ້ນພົບເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບຈິດຕະນາການ, ຈິດວິນຍານ poetic ໃນພຣະອົງ. Desire for Beauty (2000) ເປັນບົດເລື່ອງກ່ຽວກັບຄວາມງາມແບບປຽບທຽບ.

ຜູ້ຂຽນ ຫງວຽນທິເຟືອງ (ກາງ) ແລະ ສາດສະດາຈານ ເລແທ່ງຄອຍ ແລະ ພັນລະຍາ.

ຈາກວັດຖຸສິລະປະຈາກຫຼາຍວັດທະນະທໍາທີ່ຕົນເອງໄດ້ຖ່າຍຮູບ ຫຼືເກັບກໍາ, ລາວໄດ້ວິເຄາະລັກສະນະທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງເສັ້ນ, ອົງປະກອບ, ສີ, ແລະຮູບຮ່າງ, ມີຄວາມໝາຍຂອງຕົນເອງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ລວມເອົາຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະ ຄວາມຫຼາກຫຼາຍໃນການປະດິດສ້າງສິລະປະຂອງມະນຸດ ແລະ ໄດ້ກໍານົດມາດຕະຖານຄວາມງາມແບບສາກົນ.

Journey into Vietnam Cultures (2001) ຫຼື A Few Steps in Yunnan (2005) ແມ່ນການສຳຫຼວດຊີວິດທາງດ້ານຈິດໃຈ ແລະວັດຖຸຂອງດິນແດນທີ່ຖືເປັນຈຸດສຳຄັນໃນປະຫວັດສາດຂອງວັດທະນະທຳອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ຜ່ານການບັນຍາຍຂອງນັກວິຊາການທີ່ມີຄວາມຮູ້ເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບອາລະຍະທຳ Sinicized ແລະວິໄສທັດອັນເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບອາລະຍະທຳຂອງໂລກ.

Block of Love (1959) ຫຼື Storks Flying over the rice, the folk songs and classical Vietnamese poetry (1995) ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ອ່ານຄົ້ນພົບຮູບແບບການຂຽນເນື້ອຮ້ອງ, ແບບການບັນຍາຍທີ່ລະອຽດອ່ອນ ແລະ ຈິດໃຈຂອງບົດກະວີ.

ໃນເວລານີ້, ຄວາມຮູ້ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໃຈຕື່ມອີກກ່ຽວກັບການປະພຶດຂອງນັກປັນຍາຊົນຫວຽດນາມ ທີ່ໄປຕ່າງປະເທດໃນສະຕະວັດທີ 20. ຂ້ອຍເລີ່ມລົມກັບລາວກ່ຽວກັບຊ່ວງເວລາທີ່ສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງລາວ.

ພາຍຫຼັງດ້ຽນບຽນຝູ, ໄດ້ຮັບຄຳເຊີນກັບຄືນຫວຽດນາມ ເພື່ອປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນປະເທດ, ແຕ່ໄດ້ຕັດສິນໃຈຢູ່ຝະລັ່ງ. ທຸກໆຄັ້ງທີ່ເພິ່ນກ່າວເຖິງການເມືອງ, ເພິ່ນເວົ້າພຽງແຕ່ວ່າບ້ານເກີດເມືອງນອນແມ່ນປະຊາຊົນ, ວັດທະນະທໍານັ້ນຄືສິ່ງທີ່ມີຢູ່ ແລະຄົງຢູ່ຕະຫຼອດໄປ. ໃນສາຍຕາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ລາວເປັນນັກຮ້ອງເພງທີ່ມີຄວາມງາມ, ຕິດພັນກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.

ຢູ່ໃນຫ້ອງທີ່ວຸ່ນວາຍນັ້ນ, ລາວໄດ້ຟັງຂ້ອຍເລົ່າເລື່ອງຄວາມສຸກແລະຄວາມໂສກເສົ້າຂອງຊີວິດ, ຄວາມຜິດຫວັງໃນການເຮັດວຽກ. ແລະເມື່ອຂ້ອຍຍ່າງອອກຈາກບ່ອນນັ້ນ, ຄວາມກັງວົນຂອງຂ້ອຍກ່ຽວກັບຊີວິດເບິ່ງຄືວ່າຫາຍໄປ, ໃນຫົວຂອງຂ້ອຍ, ເພງ "Lullaby to life..." ໄດ້ປະກົດຂຶ້ນ.

ໃນໄວຫນຸ່ມລາວ, ລາວໄດ້ສຶກສາພາສາເກຣັກແລະລາຕິນ, ຫນຶ່ງໃນຮາກຂອງອາລະຍະທໍາຕາເວັນຕົກໃນຕາເວັນອອກໄກ. ໃນໄວຫນຸ່ມລາວ, ລາວໄດ້ສຶກສາພາສາຈີນ, ຮາກຂອງອາລະຍະທໍາຈີນໃນເອີຣົບຕາເວັນຕົກ.

ການປະພຶດແບບນີ້ເບິ່ງຄືວ່າເປັນການກຳນົດໄວ້ລ່ວງໜ້າ, ເຊິ່ງສຳລັບລາວແລ້ວ, ການສຳຫຼວດໂລກຍັງເປັນຂະບວນການແລກປ່ຽນຕາເວັນອອກ-ຕາເວັນຕົກທີ່ບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ອາຊີບຂອງລາວ, ຂ້າມເວລາແລະຊາຍແດນ, ແມ່ນການເດີນທາງເພື່ອຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຕົນເອງແລະເຂົ້າໃຈຄົນອື່ນ.

ຊີວິດຂອງລາວເປັນພະຍານເຖິງການປະກົດຕົວຂອງຕາເວັນຕົກໃນຕາເວັນອອກໂດຍຜ່ານອິດທິພົນ, ການກູ້ຢືມ, ການຮຽນຮູ້, ແລະການສະຫນັບສະຫນູນເຊິ່ງກັນແລະກັນ.

ພຣະອົງໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈສະເພາະຂອງແຕ່ລະວັດທະນະທໍາ, embellishing ແລະປະສົມປະສານໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນວິທະຍາໄລຂອງວັດທະນະທໍາທັງຫມົດ, ເປັນຂໍ້ຄວາມ, ວ່າປະຊາຊົນແລະວັດທະນະທໍາແມ່ນທັງສອງທີ່ແຕກຕ່າງກັນແລະໃກ້ຊິດ, ເພາະວ່ານັ້ນແມ່ນລັກສະນະຂອງມະນຸດ.

ນັກວິຊາການອາຊີທີ່ສະຫລາດ, ເລິກຊຶ້ງ, ໃນສາຍຕາຂອງຂ້ອຍ, ຍັງເປັນມະນຸດໃນເອີຣົບຕາເວັນຕົກ, ເປັນຕົວລະຄອນຄູ່ແຝດຈາກລັດທິປັນຍາທິບແລະວັດຖຸນິຍົມວິໄນ.

ໃນເວລານີ້, ບຸກຄະລິກກະພາບ ແລະ ນັກວິຊາການທີ່ເລິກເຊິ່ງຄືສາດສະດາຈານ ເລແທ່ງຄວາຍ ອອກຈາກໂລກນີ້, ພວກເຮົາຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວ ແລະດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ພຽງແຕ່ສາມາດອ້າງເຖິງຖ້ອຍຄຳຂອງລາວຕໍ່ໄປນີ້, ເຊິ່ງພວກເຮົາວາງໄວ້ຢູ່ແຖວໜ້າຂອງກອງປະຊຸມກ່ຽວກັບການສຶກສາອາຊີ ທີ່ຈັດໂດຍວາລະສານການສຶກສາສາກົນ Sèvres ໃນປີ 2014.

ການໃຫ້ຄຳປຶກສາດ້ານແນວຄິດ ແລະ ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງລາວໃນກອງປະຊຸມ ໄດ້ນຳມາໃຫ້ພວກເຮົາເປັນກຽດຢ່າງສູງ:

"[ບໍ່ມີຫຍັງມີຄ່າຫຼາຍກ່ວາ] ການຂຸດຄົ້ນວັດທະນະທໍາອື່ນໆ, ວິທີການຄິດແລະພຶດຕິກໍາອື່ນໆເພື່ອເຂົ້າໃຈວັດທະນະທໍາຂອງຕົນເອງແລະເຂົ້າໃຈຕົວເອງດີຂຶ້ນ.

ສະນັ້ນ, ການຈັດລຽງຂອງການສຶກສາແມ່ນສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ ແລະ ທຳອິດຂອງແນວຄິດຄື: ການຕັ້ງຄຳຖາມກ່ຽວກັບແນວຄວາມຄິດ, ຮູບແບບ, ບົດບາດ ແລະ ຜົນກະທົບຂອງການສຶກສາ, ບໍ່ແມ່ນຢູ່ໃນຂອບເຂດຂອງສັງຄົມປະເພດໜຶ່ງທີ່ຖືວ່າຕົນເອງເປັນ “ສາກົນ” ແຕ່ຈາກທັດສະນະຂອງເຫດຜົນ ແລະ ລະບົບຄຸນຄ່າທີ່ຕ່າງກັນ, ສະແດງອອກເຖິງຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງມະນຸດ” (Le Thanh Khoi, Education: cultures and socie, 19. ໜ້າ 21)

ການສອນແບບປຽບທຽບທີ່ສຳເລັດແລ້ວນີ້ ໄດ້ປະໄວ້ທາງຫຼັງຂອງວຽກງານທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ເປັນແບບຢ່າງທີ່ແທ້ຈິງສຳລັບ pedagogy ໃນປະເທດຝຣັ່ງ ແລະ ທົ່ວໂລກ.

Jean-Marie De Ketele (ສາດສະດາຈານ emeritus, Catholic University of Louvain ແລະ Marie-José Sanselme, ບັນນາທິການໃຫຍ່ຂອງວາລະສານການສຶກສາສາກົນSèvres)

ເນື້ອໃນ: NGUYEN THUY PHUONG (ທີ່ປຶກສາດ້ານການສຶກສາ, ນັກຄົ້ນຄວ້າມະຫາວິທະຍາໄລເຈນີວາ, ຜູ້ອໍານວຍການຝ່າຍພົວພັນຕ່າງປະເທດ - Modus Operandi International Institute)

ອອກແບບ: VO TAN

ທີ່ມາ: https://tuoitre.vn/giao-su-le-thanh-khoi-ong-de-lai-mot-khoi-tinh-tue-my-20250223115424402.htm