ໝັ້ນໃຈກັບເລື່ອງປະຫວັດສາດ ແລະບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳ
ນັບແຕ່ຊຸມປີ 80 ຂອງສະຕະວັດກ່ອນ, ຊື່ ຟ້າມຮ່ວາຮວ່າງ ໄດ້ຮູ້ຈັກກັບນັກວັນນະຄະດີຢູ່ດິນແດນ ໂນ່ ດ້ວຍເລື່ອງສັ້ນເລື່ອງທຳອິດຂອງລາວ ທີ່ໝູນໃຊ້ຊີວິດທີ່ມີສີສັນຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ຄ່ອຍໆຢືນຢັນເຖິງຈຸດຢືນໃນໃຈຂອງຜູ້ອ່ານ ເມື່ອປ່ຽນມາຂຽນກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ປະຫວັດສາດ, ເປັນທິດທາງທີ່ນັກປະພັນທຸກຄົນບໍ່ຍອມຈຳນົນທີ່ຈະທົດລອງ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ລາວໄດ້ຈັດພິມບົດເລື່ອງສັ້ນ 4 ເລື່ອງຄື: ຫວຸງປາບ, ດອມອ໋າວເຍີນ, ຫງວ໋ຽນກ໋າ, ບົງຮວາ .
ນັກຂຽນ ຟ້າມຮ່ວາຮວ່າງ ເຊື່ອໝັ້ນວ່າ ເລື່ອງສັ້ນປະຫວັດສາດ ສ້າງສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ ເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກຂຽນຕ້ອງລົງທຶນເວລາ ແລະ ຄວາມມານະພະຍາຍາມ, ພິເສດແມ່ນການຄົ້ນຄວ້າທຸກລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດ.
ນັບແຕ່ເຫດການປະຫວັດສາດ, ຕົວລະຄອນ, ຊີວິດວັດທະນະທຳ, ຮີດຄອງປະເພນີເຖິງເຄື່ອງນຸ່ງ, ພາສາ, ພຶດຕິກຳ... ຕ້ອງເໝາະສົມກັບສະພາບການຂອງລາຊະວົງທີ່ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໃນເລື່ອງ. ນັກປະພັນ ຟ້າມຮ່ວາງຮວ່າງ ແບ່ງປັນວ່າ: “ການຂຽນບົດເລື່ອງສັ້ນປະຫວັດສາດທີ່ດີ ຍັງເປັນການຕິດພັນລະຫວ່າງອະດີດ ແລະປະຈຸບັນ, ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຂົ້າໃຈ ແລະ ມີຄວາມຮັກແພງອັນເລິກເຊິ່ງຕໍ່ປະຫວັດສາດຂອງຊາດ”.
ໃນຂະນະດຽວກັນ, ນັກປະພັນວັນພີມ, ພາຍຫຼັງພິມຈຳໜ່າຍບົດກະວີສອງບົດ (ວັນຄ້າງ, ກອມລູລານ), ກໍ່ໄດ້ປະດິດສ້າງຄືນໃໝ່ດ້ວຍບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳ. ປະຈຸບັນ, ລາວພວມສຳເລັດບົດຂຽນບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳ Men tram . ຕາມທ່ານ Van Phi ແລ້ວ, ການຂຽນບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳໃນເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນວຽກເຮັດງານທຳ, ແຕ່ຍິ່ງຂຽນຫຼາຍເທົ່າໃດ, ລາວກໍເຫັນວ່າຕົນເອງເຂົ້າໃຈກັບປະເພດນີ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ມັນອະນຸຍາດໃຫ້ນັກຂຽນທັງສັງເກດແລະບັນທຶກຊີວິດ, ແລະສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແລະຄວາມຄິດຂອງຕົນເອງ. ລົດເມຜູ້ຊາຍ ບໍ່ພຽງແຕ່ຮັກສາຄວາມຊົງຈໍາດ້ານວິຊາຊີບເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນຄວາມມານະພະຍາຍາມຮັກສາຮ່ອງຮອຍຂອງເວລາ, ເລື່ອງລາວກ່ຽວກັບເອກະລັກ, ປະຫວັດສາດ, ວັດທະນະທໍາໃນສະພາບສັງຄົມທີ່ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ.
"ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າການເຂົ້າໄປໃນປະເພດໃຫມ່ແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍ, ແຕ່ຍັງເປັນແຮງຈູງໃຈ, ໂດຍສະເພາະສໍາລັບນັກຂຽນໄວຫນຸ່ມ. ໃນເວລາທີ່ເລືອກພາກສະຫນາມທີ່ຍາກກວ່າ, ນັກຂຽນຖືກບັງຄັບໃຫ້ອ່ານ, ສັງເກດຫຼາຍ, ມີຄວາມຮູ້ສຶກເລິກເຊິ່ງ, ແລະເສີມສ້າງບົດລະຄອນທີ່ສະແດງອອກຂອງຕົນເອງ. ຍັງເປັນວິທີທີ່ຈະປູກຝັງແລະສ້າງໃຫມ່ຕົນເອງແລະຮັກສາການເດີນທາງການຂຽນຈາກຄວາມແປກປະຫລາດ. "
ຕາມນັກປະພັນ Van Phi ແລ້ວ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ນັກປະພັນຫຼາຍຄົນໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍຂອບເຂດການຂຽນ. ຕົວຢ່າງ, ນັກປະພັນ ເລຮ່ວາຍລຸ້ງ, ເຄີຍມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງຈາກເລື່ອງສັ້ນຂອງລາວ, ປະຈຸບັນພວມເຮັດບົດປະພັນນະວະນິຍາຍ. ບັນດານັກປະພັນຄື Duyen An, Tran Quoc Toan, Truong Cong Tuong, Thuy Trang, My Tien... ລ້ວນແຕ່ຂຽນດ້ວຍຫຼາຍປະເພດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.
"ຕົກຢູ່ໃນຄວາມຮັກ" ກັບບົດກະວີ epic ແລະນະວະນິຍາຍ
ນັກກະວີດ່າວອານເຢືອງໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ນາງໄດ້ຮັກສາແຜນການຂຽນບົດກະວີຍາວນານ. ນອກຈາກປະສົບການຕົວຈິງແລ້ວ, ນາງຍັງໄດ້ອ່ານປຶ້ມ, ເອກະສານຫຼາຍສະບັບກ່ຽວກັບວັດທະນະທໍາເຂດພູດອຍພາກກາງ, ສ້າງໂຄງຮ່າງ… ແລະ ໂອກາດທີ່ຊຸກຍູ້ໃຫ້ນາງເລີ່ມປະຕິບັດແຜນການນັ້ນແມ່ນເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມລາຍການຂຽນຂອງສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍກອງທັບປະຊາຊົນນະຄອນ ຫາຍຟ່ອງ ໃນເດືອນ ສິງຫາ 2025.
ຕາມທ່ານນາງແລ້ວ, ຖ້າຫາກວ່າບົດກະວີແມ່ນອາລົມຈິດທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນທັນໃດໜຶ່ງ, ບົດກະວີຍາວແມ່ນການເສີມຂະຫຍາຍອາລົມ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບການເລົ່າເລື່ອງເພື່ອສ້າງເລື່ອງ. ການເລົ່າເລື່ອງ, ແຕ່ຍັງຄົງຮັກສາອາລົມ, ແມ່ນຍາກກວ່າການແຕ່ງບົດກະວີ.
“ຊື່ ມູ່ ເດມ ຈິນງາ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເຂດທະເລໝອກຂອງເຂດເນີນສູງພາກກາງ, ເປັນສະຖານທີ່ສຳຄັນໃນວິລະກຳ. “ການເປີດເຜີຍ” ເລັກນ້ອຍຄື ພື້ນທີ່ວັດທະນະທຳເຂດພູສູງພາກກາງ ຈະຖືເອົາເນື້ອໃນຂອງວຽກງານສ່ວນໃຫຍ່, ລັກສະນະຕົ້ນຕໍແມ່ນເດັກເກີດຢູ່ໃນເຂດພູດອຍ. ການເຄື່ອນໄຫວຂອງບົດຄວາມເພື່ອເຮັດໃຫ້ວຽກງານສຳເລັດ”, ນັກກະວີດ່າວອານເຢືອງສະແດງອອກ.
ວັນນະຄະດີສະເຫມີຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກຂຽນມີແນວຄວາມຄິດໃຫມ່, ໂດຍສະເພາະສໍາລັບປະເພດຍາກເຊັ່ນນະວະນິຍາຍ. ມັນເປັນທີ່ຮູ້ກັນວ່າໃນປັດຈຸບັນ, ນັກຂຽນຫນຸ່ມຫຼາຍຄົນບໍ່ລັງເລທີ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນໃນປະເພດນີ້. ຕົວຢ່າງ, ນັກກະວີ Le Vi Thuy ວາງແຜນທີ່ຈະຂຽນຫນັງສືໃບລານໃຫ້ສໍາເລັດໃນປີນີ້. ພິເສດ, ນັກປະພັນໄວໜຸ່ມ Vo Dinh Duy ຫາກໍ່ອອກບົດປະພັນຄັ້ງທຳອິດຂອງຕົນ, ນະນິຍາຍ ພູດອຍເທິງແຜ່ນດິນແປ .
ຕາມນັກກະວີ ຟ້າມດຶກລອງ, ນູ່ນເຍີນ ດັ໋ດບັງ ມີຮູບແບບການຂຽນສົດຊື່ນ, ອ່ອນໂຍນ; ມັນບໍ່ໄດ້ສ້າງລາຍລະອຽດຢ່າງລະອຽດ, ບໍ່ມີສະຖານະການທີ່ຫນ້າຕື່ນເຕັ້ນ, ແລະບໍ່ມີລາຍລະອຽດທີ່ຫນ້າຕື່ນເຕັ້ນ. ໂດຍອີງໃສ່ຮູບພາບຈິນຕະນາການຈໍານວນຫນຶ່ງ, ຄວາມຄິດຂອງນັກຂຽນໄດ້ໄຫຼກັບແຕ່ລະຄໍາ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ມັນສະແດງເຖິງຄວາມກັງວົນຂອງຜູ້ຂຽນກ່ຽວກັບຊີວິດ, ກ່ຽວກັບສິ່ງແວດລ້ອມ ...
“ການທີ່ນັກກະວີບາງຄົນຄື Vo Dinh Duy ແລະ Le Vi Thuy ໄດ້ຫັນປ່ຽນມາຂຽນນະວະນິຍາຍ, Dao An Duyen ໄດ້ຂຽນບົດກະວີຍາວ… ເປັນສິ່ງທີ່ດີ, ເປັນການຢັ້ງຢືນເຖິງນັກປະພັນໜຸ່ມຊາວ Gia Lai ລຸ້ນໃໝ່,”, ນັກກະວີ Pham Duc Long ເນັ້ນໜັກວ່າ.
ທີ່ມາ: https://baogialai.com.vn/khi-nguoi-viet-dan-than-vao-the-loai-kho-post563209.html
(0)