"ສິນທາງປັນຍາ "ຖືຄໍາ" ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫນັງສື": ເປັນ epic ງຽບ

“ນັກປັນຍາຊົນຖືຄຳເວົ້າ” (ນັກຂຽນ ເລຮ່ວາງຮວາ, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວັນນະຄະດີ, 2025) ໄດ້ສ້າງຄືນໃໝ່ການເດີນທາງຂອງການຫວ່ານຄຳເວົ້າ ແລະ ບຳລຸງສ້າງຄວາມຮູ້ຂອງ 30 ໃບໜ້າປົກກະຕິໃນວົງການພິມຈຳໜ່າຍຫວຽດນາມ ໃນເຄິ່ງສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ.

Báo Sài Gòn Giải phóng•23/10/2025

ໃນຕອນຕົ້ນຂອງປຶ້ມ, ນັກຂຽນຢືນຢັນວ່າ, “ໃນເກືອບເຄິ່ງສະຕະວັດຫຼັງປີ 1975, ນອກຈາກການປ່ຽນແປງຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຂອງປະເທດແລ້ວ, ວັດທະນະທຳການອ່ານຂອງຫວຽດນາມ ກໍ່ໄດ້ຮັບການເຊີດຊູຈາກຜູ້ທີ່ອຸທິດຕົນໃຫ້ແກ່ອາຊີບໜັງສື”.

ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃສ, ເຂົາເຈົ້າລ້ວນແຕ່ມີຄວາມປາຖະໜາອັນແຮງກ້າ: ເພື່ອຖ່າຍທອດຄວາມຮູ້ຜ່ານແຕ່ລະໜ້າຂອງປຶ້ມ, ເອົາຊະນະອຸປະສັກ ແລະ ຜົນສະທ້ອນທັງໝົດ ເພື່ອຮັກສາຄວາມເຊື່ອໃນອຳນາດນິລັນດອນຂອງຖ້ອຍຄຳ. ວຽກງານນີ້ເກີດຂຶ້ນຢ່າງງຽບໆ, ບາງຄັ້ງກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍສິ່ງທ້າທາຍ.

ປື້ມແມ່ນຮູບພາບທີ່ມີສີສັນ, ພາໂນຣາມາຂອງ ໂລກ ຂອງ "ນັກຂຽນ". ຮູບຄົນແຕ່ລະຄົນແມ່ນເລື່ອງແຍກຕ່າງຫາກ, ມີເຄື່ອງໝາຍອາຊີບທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ.

ນັ້ນແມ່ນຮູບພາບຂອງສາດສະດາຈານ Le A, ຄູສອນສະຕູດີໂອຂອງ ແທງຮ໋ວາ, ໄດ້ “ເປີດພູຜາ ແລະ ຫັກຫີນ”, ກໍ່ສ້າງສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍມະຫາວິທະຍາໄລຄູແຫ່ງຊາດ ຈາກຫ້ອງອຸປະກອນການຮຽນທີ່ທຸກຍາກກາຍເປັນ “ສູນຄວາມຮູ້” ທີ່ໜ້າເຊື່ອຖື; ດ້ວຍວິໄສທັດທີ່ວ່າການພິມເຜີຍແຜ່ບໍ່ແມ່ນທຸລະກິດພຽງແຕ່ເປັນການສ້າງທາງວິຊາການ, ການບໍລິການໃຫ້ຄວາມຮູ້.

ນັ້ນແມ່ນນັກແປ ແລະ ນັກປະກອບການ ຫງວຽນເລຈີ໋, ແມ່ນຜູ້ຍິງ “ໄປຄົນດຽວ” ກັບ ChiBooks, ກ້າກ້າຮັກແພງ ແລະ ບັນລຸຄວາມໄຝ່ຝັນທີ່ຈະເອົາປຶ້ມຫວຽດນາມຂ້າມຊາຍແດນ. ເລື່ອງຂອງນາງແມ່ນຫຼັກຖານສະແດງເຖິງຄວາມອົດທົນຂອງຈິດໃຈທີ່ບໍ່ອິດເມື່ອຍຂອງການປະກອບອາຊີບວັດທະນະທໍາ: "ຖ້າບໍ່ມີໃຜເຮັດມັນ, ຂ້ອຍຈະ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນພຽງແຕ່ດິນຈີ່ຂະຫນາດນ້ອຍ, ມັນເປັນການປະກອບສ່ວນຂອງຂ້ອຍ."

ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ນັກຂຽນ Tran Chien ປະກົດຕົວດ້ວຍທັດສະນະທີ່ງຽບສະຫງົບ, ຄົງຕົວ. ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ ຫງວຽນວັນແດນ, ນັກປັນຍາຊົນທີ່ທ່ຽງທຳ, “ຜູ້ຮັກສາກຽດສັກສີຂອງ ວິທະຍາສາດ ”, ເວົ້າຢ່າງກ້າຫານວ່າ “ບໍ່” ຕໍ່ການຕົວະຂອງນັກວິຊາການ, ເຖິງວ່າລາວຈະທົນກັບພະຍາດ...

ປຶ້ມ ດັ່ງກ່າວ ຍັງໄດ້ຍົກສູງຄວາມເຄົາລົບນັບຖືເປັນພິເສດເຖິງບັນດາຕົວເລກທີ່ຖືວ່າ “ເປັນຂີດໝາຍແຫ່ງຊີວິດ” ທີ່ໄດ້ສ້າງຮູບຮ່າງ ແລະ ແລວທາງດ້ານກົດໝາຍໃຫ້ແກ່ຂະແໜງການພິມຈຳໜ່າຍຫວຽດນາມ.

ເຂົາເຈົ້າແມ່ນທ່ານ ເຈີ່ນວັນເຟືອງ - “ສະຖາປະນິກ” ຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການພິມຈຳໜ່າຍປີ 1993; ທ່ານ ຫງວຽນແທ່ງວູ - “ຜູ້ເຖົ້າ Doraemon ຂອງຫວຽດນາມ”; ທ່ານນາງ ກ່າຈເທືອງເຢັດ - ຜູ້ເກັບມ້ຽນໄຟ...

ຕະຫຼອດ 30 ເລື່ອງ, ຫົວຂໍ້ທີ່ໂດດເດັ່ນແມ່ນຄວາມດຸ່ນດ່ຽງທີ່ລະອຽດອ່ອນລະຫວ່າງມູນຄ່າເນື້ອຫາແລະການປະຕິບັດການພັດທະນາ. ດັ່ງທີ່ຕົວລະຄອນ ຫງວຽນກູ່, ອະດີດຜູ້ອຳນວຍການ ແລະ ບັນນາທິການໃຫຍ່ຂອງສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວັນນະຄະດີ ແບ່ງປັນວ່າ: “ປຶ້ມຕ້ອງການຜົນກຳໄລ, ຢ່າງໜ້ອຍຕ້ອງຮັກສາອາຊີບ ແລະ ລົງທຶນໃນໂຄງການຕໍ່ໄປ, ແຕ່ກຳໄລບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການຫຼຸດຄຸນນະພາບ ຫຼື ໄລ່ຕາມປະລິມານ”. ນັ້ນແມ່ນບັນຫາຍາກທີ່ “ນັກປະພັນປະກອບຄຳ” ທຸກຄົນຕ້ອງປະເຊີນໜ້າ ແລະ ຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂດ້ວຍໃຈທັງໃຈ.

ປັນຍາຊົນທີ່ “ເອົາຄຳເວົ້າ” ມາເຮັດປຶ້ມ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນການຮັບຮູ້ ແລະ ຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນແຫຼ່ງສ້າງແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ແກ່ຄົນລຸ້ນຫຼັງອີກດ້ວຍ. ບັນດາເລື່ອງໃນປຶ້ມແມ່ນໄຟທີ່ສົ່ງຕໍ່, ເຕືອນໃຈເຮົາເຖິງຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຄວາມຮູ້ ແລະ ຄຸນຄ່າທາງຈິດໃຈຂອງຊາດ.

ເລທຽນອານ

ທີ່ມາ: https://www.sggp.org.vn/nhung-tri-thuc-cong-chu-lam-sach-ban-anh-hung-ca-tham-lang-post819494.html