Hetzelfde woord dus

Prettig festival dan.

Beide regio's zijn etnisch divers, maar Thai Nguyen en Bac Kan hebben beide de volgende hoofdgroepen: Kinh, Tay, Nung, San Diu, Mong, Dao, San Chay en Hoa. De etnische groepen leven harmonieus samen en creëren een "bloementuin" met schitterende brokaatkleuren. Deze "bloementuin" strekt zich uit van Pu Mo in het Bang Van-Ngan Son-gebied, grenzend aan de provincie Cao Bang, tot Phu Loi in het Thuan Thanh-Pho Yen-gebied, grenzend aan de stad Hanoi. Elke etnische groep heeft zijn eigen taal, gebruiken en traditionele klederdracht, maar straalt altijd een sterke nationale eenheid uit.

Over "rivierbeschaving" gesproken: langs de Cau-rivier is Bac Kan de bron, en Thai Nguyen is een deel van de bron van die rivier. De twee landen hebben hun administratieve grenzen vervaagd, de harten van de mensen zijn dichter bij elkaar gekomen. Aan het begin van de lente sluiten mensen van alle etnische groepen zich aan bij het festival om te bidden voor een goede oogst, nationale vrede en welvaart. De samensmelting van de twee landen tot de nieuwe provincie Thai Nguyen wordt vergeleken met een "culturele hereniging", waar de gemeenschappelijke waarden die lange tijd parallel liepen in het leven van de inwoners van de regio, nu worden geconsolideerd en sterker verspreid.

Typisch voor het Gau Tao-festival van de etnische groep Mong; de rituelen rond de volwassenwording van de Tay, Nung, Dao, San Chay en San Diu zijn vrolijker en hartelijker omdat mensen uit twee regio's samenkomen. Omdat ze "één familie" zijn, heeft de geografische afstand geen invloed op reizen, familiebezoek en deelname aan gemeenschappelijke activiteiten van de etnische gemeenschap.

Provincieambtenaren en kunstenaars verdiepen zich in de culturele schoonheid van etnische minderheden op het platteland van Cho Don.

De deelname van de gemeenschap, met name de ambachtslieden van etnische groepen, is een 'levende schat'. Ambachtslieden zijn degenen die de unieke culturele schoonheid van hun volk behouden en doorgeven.

Sinds 1 juli heeft de fusie van de twee regio's een grote culturele resonantie gecreëerd. De provincie Thai Nguyen telt officieel meer dan 750 immateriële erfgoederen, bijna 200 festivals op alle niveaus; 3 Volksambachtslieden en 19 Verdienstelijke Ambachtslieden op het gebied van immateriële cultuur.

Ondanks de verschillen in terrein en lokale culturele nuances, vertonen Thai Nguyen en Bac Kan veel overeenkomsten. De uitwisseling tussen etnische gemeenschappen heeft een kleurrijke maar harmonieuze culturele ruimte gecreëerd, verenigd in diversiteit.

Hoewel het samenleven nog steeds niet zonder moeilijkheden verloopt, met name door de migratie en nomadische landbouw uit het verleden, behouden en geven etnische groepen nog steeds hun talen, gewoonten en gebruiken door die hun voorouders duizenden jaren hebben achtergelaten. En om sterker te worden, vinden etnische groepen een gemeenschappelijke taal om uit te wisselen, te delen, te kopen en te verkopen en om werk binnen de gemeenschap te verenigen.

Momenteel zijn er in deze twee landen duizenden culturele en artistieke clubs op alle niveaus, waaronder de zangclub van het volk, de Then. Deze club wordt de zangclub van het volk genoemd omdat de Tinh-luit en de Then-zang de laatste jaren een begrip zijn geworden onder veel mensen die graag zingen.

Niet alleen de Tay en Nung, maar ook de Mong, Kinh en vele andere etnische groepen in de gemeenschap tokkelen graag op de snaren om Then-liederen te zingen.

Sinds 2019 is "De beoefening van de Tay, Nung en Thai in Vietnam" officieel door UNESCO erkend als immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid. Dit is niet alleen een bron van trots, maar ook een bewijs van de gedeelde waarden tussen de twee landen Thai Nguyen en Bac Kan.

En dan het gezang van de trots van de Tay en Nung etnische groepen in Viet Bac.

Bij het behouden, overdragen en promoten van de culturele essentie heeft elke etnische groep zijn eigen sterke punten. Maar er is één ding dat festivals, rituelen en zangvoorstellingen gemeen hebben: naast de betekenis van liefdesuitwisseling, is het ook de manier waarop mensen de wereld om hen heen interpreteren; hun gedachten, gevoelens en wensen uiten aan de onzichtbare wereld, in de hoop op vrede.

Naast de klanken die de ziel van de bergen en bossen van Viet Bac dragen, draagt de keuken ook de taal van het gemeenschappelijke leven tussen de mensen van de twee regio's Thai Nguyen en Bac Kan. Eenvoudige gerechten zoals bamboerijst, sesamzout, vijfkleurige kleefrijst, gerookt varkensvlees, bijvoetkoek, gegrilde riviervis, wilde bananensalade, met vlees gevulde bamboescheuten... zijn specialiteiten die op het dinerplateau staan om gasten uit te nodigen. Deze gerechten weerspiegelen niet alleen de vindingrijkheid en verfijning van vrouwen, maar hebben ook een ritueel karakter dat geassocieerd wordt met lentefeesten, nieuwe rijstvieringen en gezellige familiefeesten.

Het interessante aan de twee regio's Thai Nguyen en Bac Kan is dat ze allebei specialiteitsplanten hebben met een miljardenwaarde die effectief worden geëxploiteerd. Thai Nguyen met de theeregio Tan Cuong in het binnenland, waar kleine theebladeren worden geteeld, en Bac Kan met de theeregio Bang Phuc Shan Tuyet. De thee uit beide regio's wordt door wetenschappers beoordeeld op een hoog gehalte aan talent; kenners die thee uit deze regio's hebben geproefd, missen de thee en keren terug, zowel om met eigen ogen de typische producten te aanschouwen die hemel en aarde schenken, als om een pot Thai Nguyen-thee te kopen als cadeau voor hun dierbaren.

De culturele overeenkomsten tussen Bac Kan en Thai Nguyen zijn niet alleen een uiting van identiteit, maar ook een potentieel voor duurzame ontwikkeling. De fusie van de twee provincies onder de gemeenschappelijke naam Thai Nguyen is dan ook als een samensmelting van broers en zussen in één familie, waardoor de onzichtbare afstand in de harten van mensen verdwijnt.

Mensen uit alle etnische groepen verenigen zich om een beschaafd en welvarend thuisland te bouwen.

Etnische groepen, met name etnische minderheden, hebben betere mogelijkheden om hun culturele identiteit te behouden, over te dragen en breder te verspreiden. Dit biedt etnische groepen ook de kans om het bewustzijn te vergroten dat ze de handen ineenslaan om gemeenschappelijke culturele schoonheden in de gemeenschap te creëren, te ontwikkelen en te vermenigvuldigen, eenheid en verbondenheid in de gemeenschap te creëren, een alomvattende kracht voor de hele bevolking te creëren in sociaaleconomische en culturele ontwikkeling, en de veiligheid en orde in de provincie stevig te verstevigen.

In het tijdperk van technologie en verstedelijking heeft de fusie van de twee provincies niet alleen een administratieve betekenis, maar ook een historische culturele hereniging. Het biedt de etnische groepen in de provincie Thai Nguyen meer mogelijkheden om de spirituele en culturele waarden van hun land te promoten en draagt er gezamenlijk aan bij dat Thai Nguyen sterker wordt, verder groeit en zich dieper integreert in de Vietnamese cultuur.

Bron: https://baothainguyen.vn/van-hoa/202507/chung-mot-loi-then-8940518/