Het behoud van de geest van de Then-volkszang in het hart van het Ba Be-meer.

Op het kleine bootje dat toeristen meeneemt om het meer te verkennen , is Thao niet alleen gids, maar ook een jonge 'kunstenaar' die zich onvermoeibaar inzet om een deel van de culturele ziel van haar volk te bewaren. Het verhaal wordt voortgezet door jongeren zoals Thao, die ervoor hebben gekozen om in hun thuisland te blijven en de toenmalige volkszangtraditie voort te zetten in het nieuwe tijdperk.

Thảo is geboren in het merengebied en bracht haar jeugd door met luisteren naar haar grootmoeder en moeder die tijdens festivals en feestdagen volksliederen zongen in de warme sfeer van hun huizen op palen. Het ritmische geluid van de citer werd een onlosmakelijke herinnering. Toen ze opgroeide, sloot ze zich aan bij de dorpsgroep voor uitvoerende kunsten en werd later gids . Thảo besefte dat toeristen die Ba Bể bezoeken niet alleen het landschap willen bewonderen, maar ook de lokale cultuur op de meest authentieke manier willen ervaren. Daarom neemt ze haar citer mee op elke boot, omdat ze het opnemen van volksliederen in toeristische routes ziet als een verantwoordelijkheid jegens het land dat haar heeft gevormd.

Zingen op het meer is totaal anders dan zingen op een podium. Er zijn geen lichten, geen gestructureerd programma, alleen de wind die de stemmen meevoert en het water dat de zuivere echo's weerkaatst. "Als de boot tussen de kliffen drijft, voelt het alsof ik met mijn thuisland praat," vertelde Thao ooit. Het is deze authenticiteit die bezoekers vaak sprakeloos maakt wanneer ze het geluid van het Tinh-instrument horen weergalmen in de uitgestrekte ruimte. Sommige reisgroepen hebben dit moment vastgelegd als een zeldzame, unieke ervaring.

Fotoonderschrift — Hoang Thi Thao, een Tay-meisje uit de gemeente Nam Mau, bespeelt de citer en zingt Then-liederen midden op het meer, wat toeristen een unieke ervaring biedt.

Maar het is niet eenvoudig om deze muziek levend te houden in het moderne leven. Thao bevestigt dat de grootste uitdaging het waarborgen van de continuïteit is. Jongeren hebben veel nieuwe vormen van entertainment en niet iedereen is bereid om geduldig te leren hoe ze een vorm van uitvoerende kunst beoefenden die tijd, nauwgezetheid en een liefde voor cultuur vereist. Daarom treedt ze proactief vaker op, deelt ze haar kennis met lokale studenten, nodigt ze toeristen uit om de citer te proberen en leert ze hen een paar liedjes. Elke keer dat iemand enthousiast leert, krijgt Thao meer motivatie om door te gaan met haar missie om dit erfgoed te behouden.

Op een middag, tijdens een boottocht, vroeg een groep jonge Europeanen aan Thảo of hij hen wilde leren hoe ze de đàn tính (een traditioneel Vietnamees snaarinstrument) moesten bespelen. Hoewel ze het juiste ritme nog niet helemaal te pakken hadden, luisterden ze aandachtig en barstten vervolgens in lachen uit, omdat ze het gevoel hadden dat ze "de lokale cultuur op de meest authentieke manier ervoeren". Toen de boot aanmeerde, zeiden ze dat ze terug zouden keren naar Ba Bể, alleen al om de muziek van toen nog eens te horen. Voor Thảo zijn zulke momenten zowel eenvoudig als onthullend voor de betoverende kracht van een etnische cultuur wanneer die met passie wordt overgebracht.

In het leven van de Tay-bevolking is zang alomtegenwoordig, van oogstgebeden en housewarmingceremonies tot nieuwjaarsgroeten en gemeenschapsbijeenkomsten. Ouderen zingen om verhalen te vertellen, jongeren zingen om hun gevoelens te uiten en kinderen groeien op met het geluid van de citer als een woordeloze culturele taal. Then is niet zomaar muziek , maar een stroom van traditie die generaties verbindt, een 'culturele kaart' die de Tay-bevolking laat weten wie ze zijn te midden van de bergen en bossen. Thao begrijpt dit en zegt altijd dat ze zich gelukkig prijst dat ze then al van jonge leeftijd heeft geleerd en heeft kunnen leven op een plek waar elke berg en beek eeuwenoude verhalen herbergt. Deze verbondenheid helpt haar een brug te slaan voor toeristen om Ba Be beter te begrijpen, niet alleen visueel, maar ook emotioneel.

Niet alleen Thao, maar ook veel jongeren in Ba Be dragen bij aan het behoud van het erfgoed. Onder hen is Ly Kieu Anh, een citerspeelster en gids, die heeft deelgenomen aan diverse trainingen georganiseerd door het Departement van Cultuur, Sport en Toerisme. Kieu Anh vertelde dat ze is opgegroeid met etnische muziek en het doorgeven van dit erfgoed ziet als een verantwoordelijkheid van het Tay-volk. Optredens op boten, gesprekken met toeristen over de citer, over de betekenis van de melodieën van weleer... hebben veel toeristen laten inzien dat de culturele waarde van Ba Be niet alleen in het landschap ligt, maar ook in de diepgewortelde traditie.

Toeristen worden steeds meer aangetrokken door authentieke ervaringen, zoals luisteren naar Then-zang, leren spelen op de Tinh-luit of het bezoeken van volksfeesten. Hierdoor wordt het levensonderhoud van degenen die betrokken zijn bij gemeenschapstoerisme stabieler, wat een verband legt tussen cultureel behoud en duurzame economische ontwikkeling – een doel waar de regio naar streeft. Ba Be is niet alleen mooi vanwege het uitgestrekte meer en de groene bergen, maar ook vanwege de mensen die in alle rust de culturele essentie bewaren te midden van de moderne tijd.

Toen de avond viel over het meer, glinsterde het water in een gouden licht en bracht de boot ons dichter bij de aanlegsteiger. Thao's gezang galmde nog steeds over het water en vermengde zich met de wind uit de glooiende heuvels. Het zien van de jongeren die de toenmalige volkszangtraditie nog steeds zo hardnekkig in stand hielden, gaf een duidelijk beeld van een toekomst waarin etnische cultuur niet alleen in boeken bewaard blijft, maar ook levendig aanwezig is in het dagelijks leven en in de ervaringen van toeristen. Voor Thao en Kieu Anh is volkszang niet alleen een erfenis van hun voorouders, maar ook een herinnering aan hun wortels, een bron van trots voor het Tay-volk van vandaag.

Volgens artikel 4 van de Erfgoedwet: "Het Vietnamese culturele erfgoed is een kostbaar bezit van het Vietnamese volk, een onderdeel van het cultureel erfgoed van de mensheid, en speelt een belangrijke rol in de natievorming en nationale verdediging van het volk. De staat vertegenwoordigt de eigenaar en beheert op uniforme wijze het cultureel erfgoed dat eigendom is van het gehele volk; erkent en beschermt cultureel erfgoed in particulier en gemeenschappelijk bezit zoals voorgeschreven door de Grondwet, deze wet en andere relevante wetten."

Temidden van de uitgestrektheid van het Ba Be-meer geven de volksliederen van deze jongeren het lokale toerisme een nieuwe aantrekkingskracht, een aantrekkingskracht die voortkomt uit diepgewortelde culturele waarden, die met liefde en doorzettingsvermogen worden bewaard. En misschien is dat wel wat toeristen deze reis voor altijd zal doen herinneren: prachtig niet alleen vanwege het landschap, maar ook vanwege de cultuur en de mensen.

Reactie (0)