De geur van mama's pannenkoeken

Mei is een maand van stromende regen. De lange, regenachtige nachten, liggend met mijn armen op mijn voorhoofd, hoor ik zoveel herinneringen terugkomen.

Vroeger, toen mijn moeder nog leefde. Het regende in mei, vooral op de dag van het Drakenbootfestival. De hele familie verzamelde zich rond het vuurtje, iedereen snuffelde, wachtend op de pannenkoeken die mijn moeder had ingeschonken. De pannenkoeken waren gemaakt van rijstmeel dat mijn moeder de hele nacht had laten weken en gemalen. De vulling was varanenvlees dat mijn broers van het veld hadden opgegraven en fijngehakt, zodat mijn moeder het op smaak kon brengen met kruiden en het door het beslag kon mengen om de pannenkoeken te maken. Het regende, het vuur was warm, de hete pannenkoeken verspreidden een rijke geur. Wat mijn moeder ook inschonk, mijn broers aten het meteen op. Mijn moeder keek naar de kinderen die rond de pannenkoeken stonden te eten, veegde haar zweet af, glimlachte en zei: "Banh xeo is warm heerlijk, koud is het vreselijk." Ondanks dat ze dat zei, at mijn moeder er niets van, ze zat er gewoon ijverig beslag in te scheppen om pannenkoeken voor haar kinderen te bakken. Na lang smeken pakte mijn moeder een stukje van de verbrande rand van de pannenkoek en stopte die in haar mond, smakte met haar lippen en knikte: "Ja! Hij is heerlijk, jullie eten maar tot je vol zit, ik eet later wel mijn deel." Op dat moment zag ik dat mijn moeder dolgelukkig was, haar gezicht straalde in het haardvuur, haar mond had altijd een tevreden glimlach.

In mijn geboortestad heeft bijna elk huis een pan om banh xeo te maken, en degenen die het zich kunnen veroorloven hebben ook een stenen vijzel om meel te malen. Op regenachtige dagen, tijdens het Duanwu Festival, doet de hele buurt mee aan een wedstrijdje rijst weken, meel malen, wormen zoeken en garnalen vangen om banh xeo te maken. Alle families komen samen. Het geluid van het knisperende vuur, het geluid van banh xeo dat in de pan sist, samen met de vrolijke stemmen en het gelach, maakt het dorp blij.

Het is alweer een paar regenachtige maanden mei en juli geweest, en het Drakenbootfestival is al vaak voorbij. Het oude huis staat er nog steeds, de oude keuken is er nog steeds. Maar mama is ver weg! De pannenkoek die wacht tot mama hem "later opeet" is in de loop van de tijd koud geworden. Mam! Ik mis de geur van mama's pannenkoeken van vroeger!

Bron: https://baobinhthuan.com.vn/mui-banh-xeo-cua-me-109919.html