Journalist Phan Quang - een leven van schrijven, een leven van toewijding

Zijn hele leven was een lichtend voorbeeld van een groot intellectueel, een cultureel expert en een revolutionaire soldaat die zijn pen gebruikte als een scherp, toegewijd en volhardend wapen, waarmee hij een diepe indruk achterliet in de harten van lezers en collega's.

De grote boom van de revolutionaire journalistiek

Journalist Phan Quang werd geboren in een familie met een traditie van patriottisme en onderwijs in het dorp Thuong Xa, gemeente Hai Thuong, district Hai Lang, provincie Quang Tri . Op twintigjarige leeftijd betrad hij de revolutionaire journalistiek via de 'deur' van de Nationale Reddingskrant van Interzone IV.

Toen in 1954 de vrede was hersteld, werd hij overgeplaatst naar de krant Nhan Dan, het officiële spreekbuis van de partij, waar de invloedrijke schrijvers van de revolutionaire pers bijeenkwamen.

Op een ochtend, op de eerste dag van het Chinese Nieuwjaar (1956), kwam president Ho Chi Minh onverwachts naar de krant Nhan Dan. De eerste persoon die hem die dag verwelkomde, was de jonge verslaggever van de redactie, Phan Quang. Oom Ho's wens van dat jaar: "Ik wens u toe dat u correct en goed schrijft en veel lezers krijgt... Alleen met veel lezers kan de pers de massa mobiliseren om hun plichten voor het land en het volk te vervullen" werd de leidraad in de carrière van journalist Phan Quang.

Als serieuze schrijver, altijd ijverig in onderzoek, het verdiepen in gedachten en het bespreken van kwesties, heeft Phan Quang bij de krant Nhan Dan gewerkt op belangrijke afdelingen zoals landbouw, economie, partijopbouw en verslaggevers. Met zijn brede kennis, diepgaande ervaring en vooruitziende blik schrijft hij over elk gebied dat stof tot nadenken biedt. Vooral zijn artikelen over landbouw, boeren en plattelandsgebieden tijdens de anti-Amerikaanse verzetsoorlog zijn waardevol in de huidige tijd en dragen een sterke persoonlijke stempel - empathie, begrip en een sterk geloof in de mensen en het land.

Journalist Hoang Tung schreef ooit het volgende over journalist Phan Quang: "Hij is degene die het meest reist, het meest schrijft, zelfs tijdens de hevigste dagen van de verzetsoorlog tegen Amerika. Hij reist per fiets onder het geraas van vliegtuigen, onder een regen van bommen, maar schrijft nog steeds, bereikt nog steeds de uiteinden van het dorp."

Phan Quang schrijft niet alleen, maar verdiept zich ook in de strategische kwesties van het land, met name landbouw, boeren en plattelandsgebieden. Hij heeft een bijzonder talent om naar gewone mensen te luisteren en de adem van elk oogstseizoen, elke rij aardappelen en elke rij rijst te voelen. Zijn essays en onderzoeksrapporten hebben dan ook zowel de aard van een boer als de visie van een sociaal organisator.

Van een vooraanstaand schrijver ontwikkelde Phan Quang zich geleidelijk tot manager en organisator. In de rol van secretaris-generaal en vervolgens gedurende twee termijnen (1989-2000) voorzitter van de Vietnamese Journalistenvereniging wijdde hij zich aan het versterken van de basis van de journalistieke ethiek en gaf hij richting aan de carrière van een hele generatie. Hij was degene die de oprichting van de Ethische Code voor Journalisten voorstelde, een document dat later uitgroeide tot "10 regels voor de beroepsethiek van Vietnamese journalisten", dat vandaag de dag nog steeds relevant en waardevol is.

Phan Quang beperkte zich niet tot de gedrukte media, maar liet ook een diepe indruk achter op de radio. In 1988 werd hij algemeen directeur van Voice of Vietnam, toen het land een renovatieproces inging. Onder zijn leiding week het station af van de oude paden, moderniseerde de technische infrastructuur en ontwikkelde een live radioprogramma – iets wat nog nooit eerder was gebeurd. Hij moedigde het jonge team aan om de manier van uiten gedurfd te innoveren en zo een nieuwe communicatiegolf te creëren: dichter bij de mensen, levendiger en diepgaander.

Phan Quang legde in zijn journalistieke carrière ook de basis voor persrelaties. Als vicevoorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken van de Nationale Assemblee en vicevoorzitter van de Internationale Journalistenorganisatie droeg hij eraan bij om de stem van de Vietnamese journalistiek wereldwijd te laten horen, zonder daarbij de culturele en politieke identiteit van Vietnam te verliezen. Zijn toespraken in het Frans op internationale fora waren niet alleen overtuigend, maar zorgden er ook voor dat internationale vrienden hem bewonderden om zijn elegantie, intelligentie en menselijkheid die van een Vietnamees uitgingen.

Journalist Phan Quang concludeerde op basis van zijn leven en ervaring: In de journalistiek, ongeacht welke vorm die aanneemt, moet de schrijver het proces van "Lezen - Gaan - Denken - Schrijven" doorlopen, en zodra hij geschreven heeft, moet het artikel dat hij schrijft "Correct - Nauwkeurig - Snel - Goed" zijn. Journalisten moeten daarom veel lezen om hun kennis te vergroten, veel reizen om meer ervaring op te doen, regelmatig nadenken om ideeën te vinden met persoonlijke indrukken, en veel schrijven, constant schrijven om bekwaam te zijn in het vak. En wanneer we een pen in de hand houden of achter een computer zitten, moeten we erop letten hoe we correct schrijven, dat wil zeggen, waarheidsgetrouw, en tegelijkertijd nauwkeurig, in overeenstemming met de politieke missie, de intentie van de krant op een bepaald moment. En als journalist moeten we te allen tijde snel zijn, alleen door snel te zijn, kunnen we concurrerend zijn. En tot slot, probeer goed te schrijven, want "Alleen als de krant goed is, zullen mensen hem lezen" (de woorden van oom Ho).

De harmonie tussen journalistiek en literatuur

Een van de belangrijkste lessen die journalist Phan Quang vaak aan zijn studenten meegeeft, is: "Journalistiek moet literaire kwaliteit hebben."

Hij noemde boeken zijn "eeuwige vriend", de grote leraar die hem leerde schrijven, leven en werken. Hij las zoals hij ademde. Van oosterse klassiekers tot westerse encyclopedieën, van literatuur tot filosofie, van politieke theorie tot persoonlijke memoires, hij las niet selectief op basis van smaak, maar volgens de leidraad van een academische geest. In het boek "Time Does Not Change Color" vertrouwde hij toe dat zijn passie voor lezen "een aangeboren gebrek" was, en dat "ik bijna in een omgeving van boeken leefde; waar ik ook werkte, waar ik ook keek, zag ik boeken en boeken".

Dankzij die rijke kennis schrijft hij artikelen met diepgang, doordachtheid en visie. Maar ook schrijft hij als een verhalenverteller die het menselijk leven begrijpt.

In Phan Quang concurreren journalistiek en literatuur niet met elkaar, maar vermengen ze zich en vullen ze elkaar aan. Hij schreef ooit: "Zelfs al is het maar een klein artikel, ik streef nog steeds naar literaire kwaliteit. Niet alleen in woorden, maar ook in beelden, structuur, in associaties van het verleden naar de toekomst... Literaire kwaliteit is het raken van het lot van mensen." Daarom hebben zijn artikelen, ook al zijn ze lang geleden geschreven, nog steeds dezelfde waarde bij herlezing, omdat ze niet alleen de actualiteit vastleggen, maar ook de tijdgeest behouden.

Phan Quang is niet alleen een schrijver, hij is ook een uitstekende vertaler. De boekenreeks "Duizend-en-één-nacht" is meer dan 40 keer herdrukt, "Duizend-en-één-dagen" bijna 20 keer. Deze twee boeken zijn als sprookjesachtige geschenken die hij aan Vietnamese kinderen gaf, omdat lezers in elke vertaalde zin de koestering van cultuur en schoonheid kunnen voelen.

Met meer dan 70 jaar toewijding en creativiteit heeft journalist Phan Quang een enorm fortuin opgebouwd met duizenden artikelen en meer dan 50 gepubliceerde literaire werken in diverse genres: korte verhalen, memoires, essays, vertaalde literaire werken... Misschien zijn er in zijn schrijverscarrière maar weinig mensen die als manager, journalist én schrijver zo'n rijk fortuin hebben. Dat bewijst zijn voortdurende inzet.

Met een schat aan ervaring en diepgaande gedachten over geschiedenis en cultuur schrijft hij nog steeds ijverig, publiceert hij regelmatig boeken en omarmt hij het leven met frisse moed. Hij is een ware inspiratiebron en motivator voor jonge journalisten, zoals hij zelf zei: "Wij – jong of oud – moeten allemaal leren, leren voor het leven." Dat is niet alleen een levensfilosofie, maar ook de persoonlijkheid van iemand die zijn hele leven heeft gewijd aan schrijven, journalistiek en de natie.

Bron: https://hanoimoi.vn/nha-bao-phan-quang-mot-doi-viet-mot-doi-cong-hien-706020.html