Obawy przed Okólnikiem 29

Okólnik nr 29, obowiązujący od 14 lutego, wywołuje poruszenie i zaniepokojenie wśród rodziców, uczniów i nauczycieli w klasach.

Za kilka dni, od 14 lutego, oficjalnie wejdzie w życie Okólnik nr 29 Ministerstwa Edukacji i Szkolenia , którego kluczową treścią jest „zaostrzenie” dodatkowych zajęć dydaktycznych dla nauczycieli i uczniów. Przed wejściem w życie nowych przepisów wiele zajęć dodatkowych w całym kraju musiało zostać tymczasowo zawieszonych w związku ze zbliżającymi się ważnymi egzaminami uzupełniającymi do szkół średnich i ponadpodstawowych.

Na forach społecznościowych wielu rodziców wyraziło swoje zaniepokojenie nowymi przepisami dotyczącymi zajęć dodatkowych. „ Moje dziecko od początku zeszłego roku starało się intensywnie uczyć i poszerzać swoją wiedzę, mając nadzieję na zdanie egzaminu wstępnego do prestiżowej szkoły specjalistycznej w prowincji. Jednak nauczyciel, który wstrzymał zajęcia dodatkowe, bardzo się zmartwił, obawiając się, że wpłynie to na wyniki zbliżającego się egzaminu ” – podzielił się jeden z rodziców.

Obawy przed Okólnikiem nr 29: Nauczyciele w niekorzystnej sytuacji, rodzice zdezorientowani (Zdjęcie ilustracyjne)

Z moich osobistych obserwacji wynika, że ​​lęk i niepewność tego rodzica to również powszechna mentalność wielu rodzin z dziećmi przygotowującymi się do niezwykle ważnych egzaminów przejściowych. Wiele osób podziela moją opinię, że potrzeba dodatkowych zajęć jest w pełni uzasadniona w przypadku grupy uczniów, zwłaszcza tych o przeciętnych lub słabych wynikach w nauce.

Zdolność uczenia się każdego człowieka jest inna, podobnie jak jego zdolności myślenia i percepcji. Na przykład, z mojego doświadczenia w szkole, na przedmiotach społecznych, takich jak matematyka, fizyka, chemia, kiedy nauczyciel kończy zajęcia i robi 1-2 przykładowe ćwiczenia, a nauczyciel daje nowe, myślę, że tylko kilka osób w klasie potrafi je od razu wykonać. Po rozwiązaniu pierwszego ćwiczenia i przejściu do drugiego, liczba osób, które potrafią je od razu wykonać, stale maleje.

Ważne jest, aby zrozumieć, że lekcja trwa tylko 45 minut, a nauczycielom nie wolno „spalić” planu lekcji. Zatem potrzeba dodatkowych zajęć wynika z potrzeby uczniów, którzy nie rozumieją lekcji, nie rozumieją jej dokładnie i nie potrafią wykonać ćwiczeń; należy ich ponownie poinstruować. Zasadniczo na dodatkowych zajęciach nauczyciele jedynie zachęcają uczniów do wykonywania większej liczby ćwiczeń, do ponownego przeanalizowania lekcji, której nie zrozumieli na zajęciach, ale nie przekazują nowej wiedzy, wykraczającej poza plan lekcji. Zatem dodatkowe zajęcia są pozytywne i cenne; dlaczego miałyby być zakazane?!

Chodzi o potrzeby uczniów, o nauczycieli, czy „zaostrzenie” dodatkowych zajęć dydaktycznych oznacza traktowanie ich sprawiedliwie, na równi z osobami z innych dziedzin i zawodów?

Nauczyciel musi mieć licencjat, inżynier musi mieć odpowiednie kwalifikacje, certyfikaty potwierdzające jego wiedzę i zawód (pedagogika, teoria nauczania, informatyka, języki obce...), farmaceuta, lekarz, prawnik, architekt... również tacy muszą być.

Dlaczego więc lekarzom wolno pracować po godzinach w szpitalu, w którym pracują, lub w innym szpitalu, albo otwierać własną klinikę... a nauczycielom nie wolno pracować po godzinach, by mogli swobodnie i komfortowo wykorzystywać swoją pracę!?

Zatem pod wieloma względami dodatkowe zajęcia są konieczne i uzasadnione. Jeśli uczniowie potrzebują i chcą się uczyć, z pewnością znajdzie się miejsce, które zaspokoi ich potrzeby! Jeśli szkoły nadal będą tego zabraniać, rodzice będą zatrudniać nauczycieli, którzy będą przychodzić do domu i uczyć ich dzieci, jeśli będą miały problemy z nauką (w rzeczywistości wiele osób zatrudnia nauczycieli do nauczania w domu).

Źródło: https://congthuong.vn/noi-niem-truoc-them-thong-tu-29-372984.html