List do naszych rodaków w trudnych miejscach po burzy

Ludzie z grupy etnicznej Dao w Lao Cai uważnie słuchają dziewczyny tłumaczącej list z pozdrowieniami zawarty w każdym prezencie - Zdjęcie: C.TRIEU

„Ludzie czekają, musimy się dostać za wszelką cenę” – taka była determinacja całej grupy, gdy znajdowali się na jedynej drodze do gminy. Po ponad trzech godzinach, na dystansie zaledwie około 30 km od centrum powiatu, grupa w końcu dotarła na miejsce.

Na dziedzińcu i w sali gminy Den Thanh tłoczyli się ludzie, wszyscy czekali. Wszyscy pochodzili z biednych rodzin. Trudności pogłębił supertajfun i powódź, które pochłonęły niemal cały ich ryż, bydło i cały dobytek.

Otrzymując prezent (2 miliony VND) od młodych wolontariuszy z Ho Chi Minh, pani Ly Thi Khoa (60 lat) przytuliła go do piersi i poruszyła się. Z prezentu wypadł list. Wzięła go, wręczyła siedzącej obok niej dziewczynce i powiedziała: „Proszę, przeczytaj go Khoa i zobacz, co to jest” w języku etnicznym Dao.

Okazuje się, że w każdym darze znajduje się list z pozdrowieniami, który z szacunkiem przesyłamy naszym rodakom.

W liście napisano: „Supertajfun nr 3 Yagi to najsilniejsza burza, jaka uderzyła w nasz kontynent w ciągu ostatnich 70 lat. Uderzył w prowincje północne, powodując niezwykle duże szkody wśród ludzi i mienia.

Mimo że władze i jednostki funkcjonalne podjęły proaktywną reakcję na burze i powodzie, niszczycielska siła burz i powodzi jest tak wielka, że ​​nie da się uniknąć poważnych szkód, jakie powodują (zniszczone domy, zmyte ogrody, zdewastowane pola, pogrzebane źródła utrzymania...), co poważnie wpływa na życie mieszkańców prowincji północnych.

Związek Młodzieży Ho Chi Minh City oraz czytelnicy gazety Tuoi Tre pragną złożyć najserdeczniejsze pozdrowienia wszystkim członkom, młodzieży i dzieciom. Jednocześnie chcielibyśmy przekazać rodzinie darowiznę, mając nadzieję, że w ten sposób choć w niewielkim stopniu pomożemy jej przezwyciężyć skutki burzy i powodzi.

Związek Młodzieży i czytelnicy gazety „Tuoi Tre” wierzą, że dzięki duchowi przezwyciężania trudności, kierownictwu Partii, rządowi i sercom mieszkańców całego kraju, mieszkańcy terenów dotkniętych burzami i powodziami wkrótce ustabilizują swoje życie. Z poważaniem!”.

Pani Khoa wybuchnęła płaczem, słysząc, jak dziewczyna przyznaje, że nie radzi sobie zbyt dobrze z tłumaczeniem listu na język dao. Powiedziała, że ​​przez całe życie przebywała tylko w okolicach gminy Den Thanh, a najdalszym miejscem, w którym kiedykolwiek stanęła, było miasto Lao Cai. Dziś jednak otrzymała szczere wyznanie od młodzieży z Ho Chi Minh, które zawsze było dla niej bardzo dziwnym miejscem, co bardzo ją wzruszyło.

Przemawiając w swoim języku etnicznym, pani Khoa poprosiła dziewczynkę o przetłumaczenie, że jest „niezwykle wzruszona i wdzięczna za pomoc, jaką otrzymali od ludzi z całego kraju”.

Kobieta z etnicznego plemienia Dao odeszła z promiennym uśmiechem. Podążając za nią do wioski, w której, jak twierdziła, spędziła całe życie tego dnia, wciąż było tyle miłości i troski, że młodzież z Ho Chi Minh City, za pośrednictwem Miejskiego Związku Młodzieży i czytelników gazety „Tuoi Tre”, przysłała im z południa na północ małe paczki z prezentami.

Źródło: https://tuoitre.vn/thu-tham-hoi-dong-bao-minh-o-noi-gian-nan-sau-bao-2024092209385728.htm