3 - ผลไม้รสหวานจากความพยายามที่ไม่ลดละของอินเดีย

องค์การวิจัยอวกาศอินเดียประสบความสำเร็จหลังจากการเดินทางอันยาวนานตั้งแต่การขนส่งชิ้นส่วนจรวดด้วยจักรยานและเกวียนวัวไปจนถึงภารกิจ Chandrayaan-3

ชิ้นส่วนจรวดชิ้นแรกของ ISRO ถูกขนส่งด้วยจักรยานไปยังฐานปล่อยจรวด ภาพ: ISRO

วันที่ 23 สิงหาคมเป็นวันที่สำคัญสำหรับอินเดียและ การสำรวจ อวกาศ ยานอวกาศจันทรายาน-3 ขององค์การวิจัยอวกาศอินเดีย (ISRO) สามารถลงจอดบนดวงจันทร์ได้สำเร็จ ทำให้อินเดียเป็นประเทศที่ 4 ต่อจากสหรัฐอเมริกา สหภาพโซเวียต และจีน ที่สามารถลงจอดบนดวงจันทร์โดยใช้ยานหุ่นยนต์ได้สำเร็จ ตามรายงานของ Space News

การลงจอดที่ราบรื่นทำให้จันทรายาน-3 เป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนขั้วใต้ของดวงจันทร์ อินเดียประสบความสำเร็จดังกล่าวไม่นานหลังจากยานอวกาศ Luna 25 ของรัสเซียสูญเสียการควบคุมและพุ่งชนพื้นผิวดวงจันทร์ เวลาคือสิ่งสำคัญสำหรับเรื่องนี้ เนื่องจากจันทรายาน-3 ใช้พลังงานจากแสงอาทิตย์และได้รับการออกแบบมาให้ใช้งานได้ 1 วันบนดวงจันทร์ หรือ 14 วันบนโลก ในช่วงเวลาดังกล่าว คาดว่ายานอวกาศจะทำการทดลองชุดหนึ่ง รวมถึงวิเคราะห์องค์ประกอบแร่ธาตุบนพื้นผิวดวงจันทร์โดยใช้เครื่องสเปกโตรมิเตอร์ ก่อนจะดับเครื่องลงเมื่อสิ้นวันบนดวงจันทร์

แม้ว่ายาน Luna 25 และยานลงจอด Vikram บนจันทรายาน-3 จะบรรทุกเครื่องมือที่ออกแบบมาเพื่อศึกษาพื้นผิว ชั้นบรรยากาศ น้ำ และแร่ธาตุ รวมถึงฮีเลียม-3 แต่ความแตกต่างหลักระหว่างยานทั้งสองลำก็คือยานของรัสเซียมีกำหนดปฏิบัติการเป็นเวลาหนึ่งปีบนโลก ยาน Luna 25 ติดตั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเทอร์โมนิวเคลียร์ไอโซโทปรังสีซึ่งให้ความร้อนและพลังงาน ในขณะที่ยานลงจอด Vikram และยานสำรวจ Pragyan จะไม่สามารถอยู่รอดในคืนที่ดวงจันทร์อยู่ได้

ความสำเร็จของภารกิจจันทรายาน 3 ถือเป็นก้าวสำคัญ เพราะเป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนขั้วใต้ของดวงจันทร์ ซึ่งเป็นบริเวณที่มีน้ำแข็งและแร่ธาตุที่มีค่ามากมาย ความสำเร็จครั้งสำคัญนี้มีความสำคัญเป็นพิเศษ เนื่องจากข้อมูลจากการทดลองจะช่วยสนับสนุนภารกิจสำรวจดวงจันทร์ในอนาคต

จันทรายาน-1 ซึ่งเป็นยานอวกาศที่โคจรรอบดวงจันทร์ในปี 2008 ถือเป็นความพยายามครั้งแรกของอินเดียที่จะส่งยานอวกาศออกไปนอกโลก นับเป็นภารกิจแรกที่ตรวจพบน้ำบนพื้นผิวดวงจันทร์ ซึ่งส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อแผนการสำรวจอวกาศของทั้งสหรัฐอเมริกาและจีน ขั้วใต้ของดวงจันทร์ยังเป็นจุดลงจอดของภารกิจอาร์เทมิส 3 ของสหรัฐฯ นักวิทยาศาสตร์ คาดเดากันมานานแล้วว่าหลุมอุกกาบาตที่ซ่อนอยู่ในบริเวณนี้อาจมีน้ำแข็งจำนวนมาก ซึ่งสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้หลากหลาย การค้นพบของภารกิจจันทรายาน-1 ช่วยพิสูจน์สมมติฐานดังกล่าว

ตั้งแต่การขนส่งชิ้นส่วนจรวดด้วยจักรยานและเกวียนไปจนถึงภารกิจจันทรายาน-3 เรื่องราวการพัฒนาของ ISRO นั้นราวกับบทภาพยนตร์ นายกรัฐมนตรี อินเดีย นเรนทรา โมดี แชร์บนทวิตเตอร์เมื่อวันที่ 14 กรกฎาคมว่า "จันทรายาน-3 เขียนบทใหม่ให้กับการผจญภัยในอวกาศของอินเดีย ยานอวกาศบินสูง มอบปีกให้กับความฝันและความทะเยอทะยานของชาวอินเดียทุกคน ความสำเร็จครั้งสำคัญนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความทุ่มเทอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยของนักวิทยาศาสตร์ของเรา"

ประวัติความเป็นมาของ ISRO เต็มไปด้วยความพากเพียร นวัตกรรม และความร่วมมือ ISRO ก่อตั้งขึ้นในปี 1969 และได้ดูแลโครงการสำรวจระยะไกลมาตั้งแต่ปี 1988 โดยให้ข้อมูลการสังเกตโลกที่มีค่าในความละเอียดเชิงเวลา เชิงพื้นที่ และเชิงสเปกตรัมหลายระดับผ่านเครื่องมือต่างๆ กล้อง PAN ของ ISRO เป็นกล้องพลเรือนที่มีความละเอียดสูงที่สุด จนกระทั่งมีการปล่อยดาวเทียม Ikonos โดย DigitalGlobe ซึ่งตั้งอยู่ในสหรัฐฯ เมื่อปี 1999

ISRO ได้ส่งยานอวกาศไปแล้ว 124 ลำ โดย 3 ลำเป็นไปดวงจันทร์และ 1 ลำไปดาวอังคาร และได้สนับสนุนการส่งดาวเทียม 424 ดวงจากประเทศอื่นๆ จรวด PSLV ถือเป็นตัวเลือกชั้นนำสำหรับบริการร่วมกัน โดยสามารถส่งดาวเทียมได้ 104 ดวงในการปล่อยครั้งเดียวในปี 2017 ซึ่งถือเป็นสถิติโลกจนกระทั่งถูกแซงหน้าโดยภารกิจ Transporter-1 ของ SpaceX ในปี 2021

ในปี 2018 ISRO ได้สร้างระบบนำทางของตนเองที่เรียกว่า NavIC ขึ้น โดยเข้าร่วมกับกลุ่มประเทศเล็กๆ ที่มีศักยภาพดังกล่าว (สหรัฐอเมริกา รัสเซีย จีน สหภาพยุโรป และญี่ปุ่น) NavIC ถูกสร้างขึ้นจากความกังวลว่าระบบดาวเทียมนำทางทั่วโลกที่ควบคุมโดยรัฐบาลต่างประเทศอาจไม่สามารถให้บริการได้ในบางสถานการณ์ เช่น เมื่อสหรัฐอเมริกาปฏิเสธคำขอข้อมูล GPS ของอินเดียในภูมิภาคคาร์กิลบนชายแดนอินเดีย-ปากีสถานในปี 1999

ภารกิจจันทรายานเป็นการสานต่อประเพณีนี้ การปล่อยจรวด GSLV Mk-III ที่บรรทุกจันทรายาน-2 ได้สำเร็จถือเป็นจุดเปลี่ยนที่แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญของ ISRO ในด้านเทคโนโลยีการยกของหนัก จากความสำเร็จดังกล่าว จันทรายาน-3 จึงได้ยกระดับมาตรฐานและเผยให้เห็นอนาคตที่อินเดียจะสามารถพัฒนาภารกิจสำรวจดวงจันทร์ได้อย่างเต็มที่ตามศักยภาพของตน

งบประมาณประจำปีของ ISRO สำหรับปีงบประมาณ 2023-24 อยู่ที่ 1.5 พันล้านดอลลาร์ ลดลง 8% จากประมาณการงบประมาณครั้งก่อน ซึ่งรวมถึงค่าใช้จ่ายด้านวิทยาศาสตร์สำหรับภารกิจต่างๆ เช่น จันทรายาน 3 และภารกิจอดิตยา แอล 1 ที่กำลังจะมีขึ้นเพื่อศึกษาดวงอาทิตย์ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว NASA จะได้รับ 25.4 พันล้านดอลลาร์ในปีงบประมาณ 2023 เพิ่มขึ้น 5.6% จากปีงบประมาณ 2022

ความสามารถทางเทคโนโลยีของ ISRO ดึงดูดความสนใจจากทั่วโลกในปี 2013 ด้วยความสำเร็จของภารกิจ Mars Orbiter Mission (MOM) หรือที่เรียกอีกอย่างว่า Mangalyaan สิ่งที่ทำให้ MOM โดดเด่นไม่ใช่แค่ความจริงที่ว่ามันเป็นความพยายามครั้งแรกที่ประสบความสำเร็จในการส่งหัววัดไปยังดาวอังคารเท่านั้น แต่ยังรวมถึงต้นทุนที่ต่ำมากของภารกิจเพียง 74 ล้านดอลลาร์อีกด้วย MOM อยู่ในวงโคจรเป็นเวลาแปดปี โดยสังเกตการณ์พื้นผิวดาวอังคารอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งปลดประจำการในปี 2022 ในทำนองเดียวกัน ภารกิจ Chandrayaan-3 มีค่าใช้จ่ายประมาณ 75 ล้านดอลลาร์ ซึ่งเท่ากับการปล่อย Falcon 9 ของ SpaceX

เก้าปีหลังจากจันทรายาน-1 จันทรายาน-2 ได้ถูกปล่อยขึ้นสู่ห้วงอวกาศในเดือนกรกฎาคม 2019 แต่ล้มเหลว ยานอวกาศดังกล่าวเข้าถึงวงโคจรของดวงจันทร์ตามแผน ยานลงจอดและรถสำรวจมีกำหนดลงจอดที่ขั้วโลกใต้ แต่กลับตกหลังจากเบี่ยงเบนจากเส้นทางการบินที่ตั้งใจไว้ ตามรายงานของ ISRO สาเหตุของอุบัติเหตุคือข้อผิดพลาดของซอฟต์แวร์

จันทรายาน-3 มีลักษณะพื้นฐานเหมือนกับจันทรายาน-2 ทุกประการ โดยปัญหาซอฟต์แวร์ได้รับการแก้ไขแล้ว ภารกิจจันทรายาน-3 จะช่วยส่งเสริมการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ทำให้เกิดการทดลองที่ก้าวล้ำ และมีส่วนช่วยให้เข้าใจดวงจันทร์ได้ดีขึ้น รวมถึงองค์ประกอบ ธรณีวิทยา และศักยภาพของทรัพยากร นอกจากนี้ ภารกิจนี้ยังวางรากฐานสำหรับภารกิจอื่นๆ เช่น ภารกิจสำรวจขั้วโลกเหนือของดวงจันทร์ (LUPEX) ซึ่งเป็นความร่วมมือระหว่าง ISRO และสำนักงานสำรวจอวกาศญี่ปุ่น (JAXA)

อัน คัง (ตามรายงานของ Space News )

ลิงค์ที่มา: https://vnexpress.net/no-luc-ben-bi-dua-tau-an-do-den-mat-trang-4645440.html