3 - ผลไม้รสหวานจากความพยายามอย่างต่อเนื่องของอินเดีย

องค์การวิจัยอวกาศอินเดียประสบความสำเร็จหลังจากการเดินทางอันยาวนานตั้งแต่การขนส่งชิ้นส่วนจรวดด้วยจักรยานและเกวียนวัวไปจนถึงภารกิจจันทรายาน 3

ส่วนหนึ่งของจรวดลำแรกของ ISRO ถูกขนส่งด้วยจักรยานไปยังฐานปล่อย ภาพ: ISRO — ส่วนหนึ่งของจรวดลำแรกของ ISRO ถูกขนส่งด้วยจักรยานไปยังฐานปล่อย ภาพ: *ISRO*

วันที่ 23 สิงหาคมเป็นวันสำคัญสำหรับอินเดียและ การสำรวจ อวกาศ ยานอวกาศจันทรายาน-3 ขององค์การวิจัยอวกาศอินเดีย (ISRO) ประสบความสำเร็จในการลงจอดบนดวงจันทร์ ทำให้อินเดียเป็นประเทศที่ 4 ต่อจากสหรัฐอเมริกา สหภาพโซเวียต และจีน ที่สามารถลงจอดอย่างนุ่มนวลบนดวงจันทร์โดยใช้ยานหุ่นยนต์ ตามรายงานของ Space News

การลงจอดที่ราบรื่นยังทำให้จันทรายาน-3 เป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนขั้วใต้ของดวงจันทร์ อินเดียประสบความสำเร็จนี้ไม่นานหลังจากยานอวกาศลูนา 25 ของรัสเซียสูญเสียการควบคุมและพุ่งชนพื้นผิวดวงจันทร์ เวลาคือสิ่งสำคัญสำหรับภารกิจนี้ เนื่องจากจันทรายาน-3 ใช้พลังงานแสงอาทิตย์และได้รับการออกแบบให้ใช้งานได้เพียงหนึ่งวันจันทรคติ หรือ 14 วันโลก ในช่วงเวลานี้ คาดว่ายานอวกาศจะทำการทดลองหลายชุด รวมถึงการวิเคราะห์องค์ประกอบแร่ธาตุบนพื้นผิวดวงจันทร์โดยใช้สเปกโทรสโกปี ก่อนที่จะดับลงเมื่อสิ้นสุดวันจันทรคติ

แม้ว่าทั้งยานลูนา 25 และยานลงจอดวิกรมบนจันทรายาน-3 จะติดตั้งอุปกรณ์ที่ออกแบบมาเพื่อศึกษาพื้นผิวดิน ชั้นบรรยากาศภายนอก น้ำ และแร่ธาตุ รวมถึงฮีเลียม-3 แต่ความแตกต่างหลักระหว่างยานทั้งสองลำคือยานของรัสเซียมีกำหนดปฏิบัติการเป็นเวลาหนึ่งปีของโลก ยานลูนา 25 ติดตั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเทอร์โมนิวเคลียร์แบบไอโซโทปกัมมันตรังสี ซึ่งให้ความร้อนและไฟฟ้า ในขณะที่ยานลงจอดวิกรมและยานสำรวจปราเกียนจะไม่สามารถอยู่รอดในคืนที่ดวงจันทร์ดับสนิทได้

ความสำเร็จของภารกิจจันทรายาน-3 ถือเป็นก้าวสำคัญ เพราะเป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนขั้วใต้ของดวงจันทร์ ซึ่งเป็นบริเวณที่มีน้ำแข็งและแร่ธาตุอันล้ำค่ามากมาย ความสำเร็จอันล้ำหน้านี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากข้อมูลจากการทดลองเหล่านี้จะช่วยสนับสนุนภารกิจสำรวจดวงจันทร์ในอนาคต

จันทรายาน-1 ยานอวกาศที่โคจรรอบดวงจันทร์ในปี พ.ศ. 2551 เป็นความพยายามครั้งแรกของอินเดียที่จะส่งยานอวกาศออกไปนอกโลก นับเป็นภารกิจแรกที่ตรวจจับน้ำบนพื้นผิวดวงจันทร์ ซึ่งส่งผลกระทบอย่างมากต่อแผนการสำรวจอวกาศของทั้งสหรัฐอเมริกาและจีน ขั้วใต้ของดวงจันทร์ยังเป็นจุดลงจอดของภารกิจอาร์เทมิส 3 ของสหรัฐอเมริกาอีกด้วย นักวิทยาศาสตร์ คาดการณ์มานานแล้วว่าหลุมอุกกาบาตที่ซ่อนอยู่ในบริเวณนี้อาจมีน้ำแข็งปริมาณมาก ซึ่งสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้หลากหลายวัตถุประสงค์ การค้นพบจันทรายาน-1 ช่วยพิสูจน์สมมติฐานนี้

ตั้งแต่การขนส่งชิ้นส่วนจรวดด้วยจักรยานและเกวียนลากวัว ไปจนถึงภารกิจจันทรายาน-3 เรื่องราวการพัฒนาของ ISRO เปรียบเสมือนบทภาพยนตร์ นายกรัฐมนตรี อินเดีย นเรนทรา โมดี ได้แชร์ข้อความบนทวิตเตอร์เมื่อวันที่ 14 กรกฎาคมว่า "จันทรายาน-3 เขียนบทใหม่ให้กับการผจญภัยในอวกาศของอินเดีย ยานอวกาศบินสูงลิ่ว มอบปีกแห่งความฝันและความทะเยอทะยานของชาวอินเดียทุกคน ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความทุ่มเทอย่างไม่ลดละของนักวิทยาศาสตร์ของเรา"

ประวัติศาสตร์ของ ISRO เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น นวัตกรรม และความร่วมมือ ISRO ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2512 และดำเนินโครงการสำรวจระยะไกลมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2531 โดยให้ข้อมูลการสังเกตการณ์โลกอันทรงคุณค่าในความละเอียดเชิงเวลา เชิงพื้นที่ และเชิงสเปกตรัมที่หลากหลาย ผ่านเครื่องมือหลากหลายชนิด กล้อง PAN ของ ISRO ถือเป็นกล้องถ่ายภาพพลเรือนที่มีความละเอียดสูงที่สุด จนกระทั่งมีการปล่อยดาวเทียม Ikonos โดย DigitalGlobe ซึ่งตั้งอยู่ในสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ. 2542

ISRO ได้ส่งยานอวกาศขึ้นสู่อวกาศแล้ว 124 ลำ ซึ่งรวมถึง 3 ลำไปยังดวงจันทร์และ 1 ลำไปยังดาวอังคาร และได้สนับสนุนการส่งดาวเทียม 424 ดวงจากประเทศอื่นๆ จรวด PSLV ของ ISRO เป็นตัวเลือกชั้นนำสำหรับบริการร่วม โดยสามารถส่งดาวเทียมได้ 104 ดวงในการปล่อยเพียงครั้งเดียวในปี 2017 ซึ่งถือเป็นสถิติโลก จนกระทั่งภารกิจ Transporter-1 ของ SpaceX ถูกทำลายสถิติในปี 2021

ในปี 2561 ISRO ได้สร้างระบบนำทางของตนเองที่เรียกว่า NavIC สำเร็จ โดยร่วมมือกับประเทศอื่นๆ ไม่กี่ประเทศที่มีขีดความสามารถดังกล่าว (สหรัฐอเมริกา รัสเซีย จีน สหภาพยุโรป และญี่ปุ่น) NavIC ถูกสร้างขึ้นจากความกังวลว่าระบบดาวเทียมนำทางทั่วโลกที่ควบคุมโดยรัฐบาลต่างประเทศอาจไม่สามารถให้บริการได้ในบางสถานการณ์ เช่น ในปี 2542 เมื่อสหรัฐอเมริกาปฏิเสธคำขอข้อมูล GPS ของอินเดียในเขตคาร์กิล บริเวณชายแดนอินเดีย-ปากีสถาน

ภารกิจจันทรายาน (Chandrayaan) ถือเป็นการสานต่อประเพณีนี้ ความสำเร็จในการปล่อยยาน GSLV Mk-III ซึ่งบรรทุกจันทรายาน-2 ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญของ ISRO ในด้านเทคโนโลยีการยกของหนัก ต่อยอดความสำเร็จดังกล่าว จันทรายาน-3 ได้ยกระดับมาตรฐาน เผยให้เห็นว่าอินเดียสามารถพัฒนาภารกิจสำรวจดวงจันทร์ได้อย่างเต็มที่ด้วยตนเอง

งบประมาณประจำปีงบประมาณ 2566-2567 ของ ISRO อยู่ที่ 1.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ลดลง 8% จากประมาณการงบประมาณเดิม ซึ่งรวมถึงค่าใช้จ่ายด้านวิทยาศาสตร์สำหรับภารกิจต่างๆ เช่น จันทรายาน-3 และภารกิจอาทิตย์ L1 ที่กำลังจะเกิดขึ้นเพื่อศึกษาดวงอาทิตย์ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว นาซาจะได้รับงบประมาณ 25.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในปีงบประมาณ 2566 ซึ่งเพิ่มขึ้น 5.6% จากปี 2565

ความสามารถทางเทคโนโลยีของ ISRO ได้รับความสนใจจากทั่วโลกในปี 2013 ด้วยความสำเร็จของภารกิจ Mars Orbiter Mission (MOM) หรือที่รู้จักกันในชื่อ Mangalyaan สิ่งที่ทำให้ MOM โดดเด่นไม่เพียงแต่เป็นความพยายามครั้งแรกที่ประสบความสำเร็จในการส่งยานสำรวจไปยังดาวอังคารเท่านั้น แต่ยังรวมถึงค่าใช้จ่ายมหาศาลถึง 74 ล้านดอลลาร์สหรัฐอีกด้วย MOM อยู่ในวงโคจรเป็นเวลาแปดปี สังเกตการณ์พื้นผิวดาวอังคารอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งปลดประจำการในปี 2022 ในทำนองเดียวกัน ภารกิจ Chandrayaan-3 มีค่าใช้จ่ายประมาณ 75 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งใกล้เคียงกับการปล่อยจรวด Falcon 9 ของ SpaceX

เก้าปีหลังจากจันทรายาน-1 จันทรายาน-2 ได้ถูกปล่อยขึ้นสู่อวกาศในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2562 แต่ล้มเหลว ยานอวกาศได้เข้าสู่วงโคจรของดวงจันทร์ตามแผนที่วางไว้ ยานลงจอดและยานสำรวจมีกำหนดลงจอดที่ขั้วโลกใต้ แต่กลับตกหลังจากออกนอกเส้นทางการบินที่วางแผนไว้ ISRO ระบุว่าสาเหตุของอุบัติเหตุเกิดจากความผิดพลาดของซอฟต์แวร์

จันทรายาน-3 มีลักษณะพื้นฐานเหมือนกับจันทรายาน-2 ทุกประการ โดยปัญหาซอฟต์แวร์ได้รับการแก้ไขแล้ว ภารกิจจันทรายาน-3 จะช่วยเร่งการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ก่อให้เกิดการทดลองที่ก้าวล้ำ และมีส่วนช่วยให้เข้าใจดวงจันทร์ได้ดียิ่งขึ้น ซึ่งรวมถึงองค์ประกอบ ธรณีวิทยา และศักยภาพของทรัพยากร นอกจากนี้ยังเป็นการวางรากฐานสำหรับภารกิจอื่นๆ เช่น ภารกิจสำรวจขั้วโลกของดวงจันทร์ (LUPEX) ซึ่งเป็นความร่วมมือระหว่าง ISRO และองค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่น (JAXA)

อัน คัง (ตามรายงานของ Space News )

ลิงค์ที่มา