พ่อตาของฉันและกาแฟวันหยุดสุดสัปดาห์

พ่อตาของฉันเป็นพันเอกทหารบกที่เข้าร่วมในปฏิบัติการของโฮจิมินห์เพื่อปลดปล่อยภาคใต้ หลังจากรวมประเทศเป็นหนึ่งแล้ว ท่านก็เดินทางกลับ ฮานอย เพื่อกลับไปอยู่กับครอบครัว

สามีของฉันมักเล่าให้ฉันฟังว่าในช่วงปีหลัง พ.ศ. 2518 ทุกเช้าวันอาทิตย์ ทันทีที่เขาตื่นนอน เขาจะได้กลิ่นหอมของกาแฟกรองผสมกับควันบุหรี่ Dien Bien ซองเงิน

เขาชอบดื่มกาแฟ เธอจึงมองหาร้านที่ติดป้าย "กาแฟคั่วบด" ซึ่งหาได้ยากในสมัยนั้น โดยแต่ละครั้งเธอกล้าซื้อแค่ 100 กรัม และดื่มเฉพาะเช้าวันอาทิตย์เท่านั้น ตัวกรองอลูมิเนียมดูไม่สวยงามและบุบสลาย แต่ก็ไม่เป็นไร การตักผงกาแฟคั่วบด 2 ช้อนเล็กๆ แล้วเทน้ำเดือดจากเตาลงไป ต้องใช้ความชำนาญ แม่นยำ ไม่หกเลอะเทอะ นับเป็นความสุขที่สง่างามในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์

ในช่วงที่ทุกอย่างขาดแคลน กลิ่นหอมของกาแฟกรองกลับหรูหราอลังการ ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของทุกคนในครอบครัว ภาพของความอบอุ่น ความสุข และความสงบสุข หลังจากผ่านสงครามอันดุเดือดมาหลายปีและการจากไปของพ่อ วันอาทิตย์จะเป็นวันสำคัญสำหรับ "การเพิ่มผลผลิต" ทุกคนในครอบครัวจะมารวมตัวกันทอผ้า ปิดผนึกซอง ปอกถั่วลิสง บนพื้นที่เกือบยี่สิบตารางเมตรที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟ...

ตอนที่ฉันคลอดลูกคนแรก คุณปู่ก็ยอมเลิกบุหรี่เพื่อไม่ให้กระทบหลานๆ แต่ท่านก็ยังคงรักษานิสัยการดื่มกาแฟไว้ พอโตขึ้น ท่านก็ชอบกาแฟสำเร็จรูปยี่ห้อไหนก็ได้ แต่กาแฟนมของ VinaCafe ที่เขาชอบที่สุด ทุกเช้าท่านก็จะหยิบซองกาแฟมาชงกับน้ำเดือด ดื่มอย่างเอร็ดอร่อย แล้วจิบพร้อมกับหนังสือพิมพ์สองสามแผ่น

เขาเพิ่งเสียชีวิตไป ความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับเขายังคงเต็มเปี่ยมอยู่ในใจฉัน ฉันจำได้ถึงตอนที่เขาตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมยาจีนให้ฉันเอาไปทำงาน ฉันจำได้ว่าเขารับมอเตอร์ไซค์ของฉันไปช่วยเข็นขึ้นเนินเข้าบ้านเพื่อไม่ให้รถหนักเกินไป ฉันจำมือของเขาที่แตะหน้าผากฉัน ขณะใช้ชี่กงแก้ปวดหัวได้ และที่ประทับใจที่สุดก็คือภาพของเขาที่โต๊ะกลมทุกเช้า ขณะคนกาแฟอย่างสงบและผ่อนคลาย

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยลาวดง)