พ่อตาของฉันเป็นพันเอกทหารบกที่เข้าร่วมในปฏิบัติการของโฮจิมินห์เพื่อปลดปล่อยภาคใต้ เมื่อประเทศรวมเป็นหนึ่งเดียว ท่านก็กลับมายัง ฮานอย เพื่อกลับไปอยู่กับครอบครัว
สามีของฉันมักเล่าให้ฉันฟังว่าในช่วงหลายปีหลังปี พ.ศ. 2518 ทุกๆ เช้าวันอาทิตย์ ทันทีที่เขาตื่นนอน เขาจะได้กลิ่นหอมของกาแฟกรองที่ผสมกับควันบุหรี่ Dien Bien ซองเงิน
เขาชอบดื่มกาแฟ เธอจึงมองหาร้านที่ติดป้าย "กาแฟคั่ว" ซึ่งหาได้ยากในสมัยนั้น เธอจึงกล้าซื้อครั้งละ 100 กรัม และดื่มเฉพาะเช้าวันอาทิตย์เท่านั้น ตัวกรองอะลูมิเนียมดูไม่สวยงามและบิดเบี้ยว แต่ก็ไม่เป็นไร การตักผงกาแฟคั่ว 2 ช้อนเล็กๆ แล้วเทน้ำเดือดจากเตาลงไป ต้องใช้ความชำนาญ แม่นยำ และไม่หกเลอะเทอะ นับเป็นความสุขที่สง่างามในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์
ในช่วงที่ทุกอย่างขาดแคลน กลิ่นหอมของกาแฟกรองกลับหรูหราอลังการ ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของครอบครัวที่อบอุ่น สุขสันต์ และสงบสุข หลังจากผ่านสงครามอันดุเดือดและการขาดหายไปของพ่อ วันอาทิตย์จะเป็นวันสำคัญสำหรับ "การเพิ่มผลผลิต" ทุกคนในครอบครัวจะมารวมตัวกันทอผ้า ปิดผนึกซอง ปอกถั่วลิสง ในพื้นที่เกือบยี่สิบตารางเมตรที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟ...
ตอนที่ฉันคลอดลูกคนแรก คุณปู่ก็ยอมเลิกบุหรี่เพื่อไม่ให้กระทบหลานๆ แต่ท่านก็ยังคงรักษานิสัยการดื่มกาแฟไว้ พอโตขึ้น ท่านก็ชอบกาแฟสำเร็จรูปยี่ห้อไหนก็ได้ แต่กาแฟนมของ VinaCafe ที่เขาชอบที่สุด ทุกเช้าท่านจะหยิบกาแฟซองมาชงกับน้ำร้อน ดื่มอย่างเอร็ดอร่อย แล้วจิบพร้อมกับหนังสือพิมพ์สักสองสามฉบับ
เขาเพิ่งเสียชีวิตไป ความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับเขายังคงเต็มเปี่ยมอยู่ในใจฉัน ฉันจำได้ตอนที่เขาตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมยาจีนให้ฉันเอาไปทำงาน ฉันจำได้ตอนที่เขารับมอเตอร์ไซค์ของฉันไปช่วยเข็นขึ้นเนินเข้าบ้าน เพื่อไม่ให้รถหนักเกินไป ฉันจำได้ตอนที่เขาเอามือแตะหน้าผากฉัน ใช้ชี่กงแก้ปวดหัว และที่จำได้มากที่สุดคือภาพที่เขาคนกาแฟทุกเช้าที่โต๊ะกลม สงบและผ่อนคลายมาก
(ส่งผลงานเข้าประกวด “ความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยลาวดง)
กราฟิก: CHI PHAN
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)